ဖတ္မိတဲ့ “ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူ” ကို ဘာသာျပန္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ရလြယ္ေအာင္ နာမည္ေတြကို ေျပာင္းလဲေရးသားထားတဲ့အတြက္ တိုက္ဆိုင္မႈရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔....
“ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူ”
လွည့္စားတတ္တဲ့ ကံၾကမၼာက သူ႔ကုိ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိးနဲ႔ က်ီစားခဲ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူက သူ႔ေရွ႕ ခဲြစိပ္ကုတင္ေပၚ ေရာက္ေနခဲ့ပါျပီ။ ဒီမိန္းမေၾကာင့္ ခင္ပြန္းက သူ႔ကို ခဲြသြားခဲ့တယ္။ အခုမ်က္စိေရွ႕က ဒီမိန္းမကို သူအရမ္း မုန္းခဲ့မိတယ္......
×××××××××× ×××××××××××××××××××
ဝတ္စံုျဖဴဝတ္ နတ္သမီးေတြမွာလည္း လူ႔ဒုကၡေတြ ခံစားရတဲ့အခ်ိန္ရွိပါတယ္။
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလရဲ႕ ေဆာင္းညတစ္ည... ေျမာက္အရပ္မွာ ဒီေဆာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ႏွင္းေတြက်ေနခဲ့တယ္။ အသက္ ၃ဝေက်ာ္ သားဖြားမီးယပ္ဆရာဝန္ယြန္းက ဒီညမွာႏိုက္ဂ်ဴတီက်တယ္။ အေရးေပၚလူနာတစ္ဦးရွိေၾကာင္း (၁၁ဝ)ကပို႔လာတဲ့သတင္းကို ရုတ္တရက္ သူ ရလိုက္တယ္။
လူနာက ေလွကားေပၚကျပဳတ္က်ျပီး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့ ကိုယ္ဝန္သည္တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ဒဏ္ရာျပင္းထန္ျပီး ဗိုက္ထဲက ကေလးကိုပါ ထိခုိက္ခဲ့တယ္။ မိခင္ေရာ ကေလးပါ အသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရလို႔ ခ်က္ခ်င္းခဲြစိတ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ခဲြစိပ္ဖို႔အတြက္ အလွ်င္အျမန္ ျပင္ဆင္ျပီး အေရးေပၚခန္းထဲ ေဒါက္တာယြန္းဝင္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲအေရာက္ လူနာအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေသြးခုန္ႏႈန္းဟာ ငယ္ထိပ္အထိ ထိုးတက္ခဲ့တယ္။ မ်က္စိေရွ႕က အရာအားလံုးကို အိပ္မက္ေတြလားလို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး.... သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ ဆန္႔ဆန္႔ၾကီးလဲေနသူက တကယ္ပဲ သူ႔ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
မိစာၦတစ္ေကာင္လို သူ႔ကို အရက္ရက္ အလလ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ မိန္းမ... အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ လဲေလ်ာင္းျပီး နာက်င္ညည္းတြားေနခဲ့တယ္။ ဒီမ်က္ႏွာကို ယြန္းအျပင္မွာ တစ္ခါျမင္ဖူးခဲ့လို႔ ေသရာပါ အမွတ္အသားအျဖင့္ မွတ္မိေနခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို ျပိဳကဲြေအာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဒဏ္ခတ္ျခင္းေပပဲလား?
ယြန္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာလိႈင္းထန္ေနတယ္။ ရပ္ေနရာက တစ္လွမ္းမွ သူ မေရြ႔ခဲ့မိဘူး။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာဝန္ေတြက အလုပ္ရႈပ္ေနၾကျပီ။ လူနာရဲ႕ နာက်င္ညည္းတြားသံက ပိုက်ယ္ေလာင္လာခဲ့ေပမယ့္ ယြန္းရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ ပိုေႏွးေကြးလာခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ေမြးခြန္းေတြ ထုတ္ေနမိတယ္။
“သူ႔ကို ငါဘာျဖစ္လို႔ ကယ္ရမလဲ? ကေလးေသတာ ဘုရားသခင္ သူ႔ကို ဒဏ္ခတ္တာပဲ။ ကေလးမရခဲ့ရင္ ငါ့ေယာက္်ား ငါ့ဆီ ျပန္လာႏိုင္ေသးတယ္။ ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို ငါဘာလို႔ လက္လြတ္ျပီး သူ႔ကိုကယ္ရမလဲ?”
ေျခေထာက္ေတြကို သံမႈိစဲြထားသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ယြန္း မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နာက်င္ခံစားေနရတဲ့ အသံတစ္သံက သူ႔ကို လႈပ္ႏိုးလိုက္တယ္။ သူသတိဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီအသံဟာ ကိုယ့္စိတ္ထဲကလာတဲ့ အသံျဖစ္မွန္း သူသတိထားလိုက္တယ္။ လူနာကုတင္နား ယြန္းကပ္သြားမိတယ္။ ဆရာဝန္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈေတြ ထပ္ဟပ္ေနတယ္။ လူနာက ရုတ္တရက္ ယြန္းလက္ကိုဆြဲလိုက္တယ္။
“မမ... မမ ကြ်န္မကုိ မုန္းတယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိပါတယ္။ ကေလးအသက္ကို ကယ္ပါ မမ။ ကြ်န္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကြ်န္မ ေသခ်င္ေသသြားပါေစ။ ကေလးရဲ႕အသက္ကို အရကယ္ေပးပါ မမ။ ဒီကေလးဟာ သူ႔ေသြးပါ မမ”
တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ေတြေဝမႈေတြ ယြန္းရင္ထဲမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ ခင္ပြန္းက ယြန္းကို သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္။ ယြန္းရဲ႕ ခင္ပြန္းနာမည္က ကိုခ်မ္းျငိမ္း။ နာမည္ၾကီး စီးပြါးေရးကုမၸဏီတစ္ခုက မန္ေနဂ်ာျဖစ္တယ္။ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ခႏၶာေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက ယြန္းထက္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကီးတယ္။
လက္ထပ္ျပီးစမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ပြန္းအနားမွာအျမဲေနဖို႔ ယြန္းမွာ အခ်ိန္မလံုေလာက္ခဲ့ဘူး။ ေဆးရံုမွာ တစ္ေနကုန္ တစ္ေန႔ကို ကေလးဆယ္ေယာက္ေလာက္ ေမြးဖြားေပးေနရတယ္။ မေမြးဖြားႏိုင္တဲ့ လူနာေတြကို ကယ္တင္ေနရတယ္။ တစ္ခါတေလ ေန႔ညေျပာင္းျပန္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း သမီးငယ္ကို ျပဳစုရေသးတယ္။ တစ္ေနကုန္ ေမာပန္းလြန္းလို႔ အိပ္ရာေပၚေခါင္းခ်တာနဲ႔ ယြန္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။ ခင္ပြန္းက လူၾကီးျဖစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ဂရုစိုက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယြန္းထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ “ေယာက္်ားေတြက ဘယ္ေတာ့မွ မၾကီးျပင္းတတ္တဲ့ ကေလး” ဆိုတဲ့ အဆိုကို သူေမ့သြားခဲ့တယ္။ ခင္ပြန္းကို ပိုဂရုစိုက္ ျပဳစုရမယ္ဆိုတာကုိ သူေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့တယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို တာဝန္လွစ္ဟင္းခဲ့တယ္လို႔ ယြန္း သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ျပီး ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီ
အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို သြားေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေရစိမ္း၊ ေျမစိမ္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝမ္းကိုက္ေရာဂါကို အျပင္းအထန္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ေဆးရံုတန္းပို႔တဲ့အထိ အေျခအေနဆိုးခဲ့တယ္။ ေဆးရံုကို ယြန္းေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ခင္ပြန္းက ေမ့ေျမာေနခဲ့တယ္။ ယြန္းငိုမိတယ္... ခင္ပြန္းရဲ႕နာမည္ကိုေအာ္ေခၚျပီး ယြန္းငိုခဲ့မိသလို ခံစားေနတာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ သူ႔ကိုယြန္းနမ္းခဲ့တယ္။ ခင္ပြန္း သတိျပန္လည္လာတဲ့အခ်ိန္ ယြန္းငိုေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ အားတင္းျပံဳးျပီး “ ေမာင့္အတြက္ ယြန္းမ်က္ရည္က်လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။ ယြန္းစိတ္ထဲမွာ သမီးငယ္နဲ႔ အလုပ္ပဲရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္” လို႔ ေျပာတယ္။
“ေမာင့္ကို ယြန္းအရမ္းခ်စ္တာ ေမာင္ မသိခဲ့ဘူးလားဟင္? ေမာင္ဟာ ယြန္းဘဝမွာ အေရးအပါဆံုး။ ေမာင္ ေသလို႔မျဖစ္ဘူး။ ေမာင္ ေသသြားရင္ ယြန္းတို႔ သားအမိဘယ္လိုလုပ္မလဲေမာင္? ေမာင့္ကို ယြန္းအရမ္းခ်စ္တယ္”
အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ခင္ပြန္းကိုခ်မ္းျငိမ္းကို “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့စကား ယြန္းမေျပာျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္း ယြန္းကိုယ္ယြန္း သတိထားလိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက ခနဲ႔တာျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူခနဲ႔တဲ့စကားက ယြန္းစိတ္ကို မႏိုးၾကားႏိုင္ခဲ့ေသးပါဘူး။
ကုိခ်မ္းျငိမ္း ေဆးရံုဆင္းမယ့္ေန႔က မိန္းမငယ္ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ဦး အခန္းဝမွာ ရစ္သီရစ္ဝဲ လုပ္ေနတယ္။ ယြန္းရွိေနလို႔ အခန္းထဲကို ဝင္မလာခဲ့ဘူး။ မိန္းကေလးကိုသိလားလို႔ ကုိခ်မ္းျငိမ္းကိုေမးေတာ့ မသိဘူးလို႔ ျငင္းတယ္။
“ယြန္းအမ်ဳိးသားက တက္လမ္းရွိသူ၊ ၾကိဳးစားသူျဖစ္တယ္။ သံေယာဇဥ္လည္း ၾကီးတယ္။ ခင္ပြန္းကို ယြန္း “အထူး ဂရုစိုက္၊ စိုးရိမ္ရမယ္”လို႔ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ သတိေပးစကားကို ယြန္းၾကားေယာင္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ရဲ႕သတိေပးစကားကို ယြန္း ပ်က္ရယ္ျပဳခဲ့မိတယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းဟာ သမီးေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ မိသားစုအေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္။ ယြန္းတို႔သားအမိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ သူလုပ္ရက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယြန္းယံုၾကည္ခဲ့မိတယ္။
ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို အရမ္းယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ ယြန္းတစ္ေယာက္ ကိုခ်မ္းျငိမ္း အိမ္အျပန္ ေနာက္က်လာတာကို တေျဖးေျဖး သတိထားလာခဲ့မိတယ္။ ရံုးပိတ္ရက္၊ ပဲြေတာ္ရက္ေတြေတာင္ အိမ္မွာ အေနနည္းလာခဲ့တယ္။ သူ မေလွ်ာ္ေပမယ့္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနတဲ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္း အဝတ္အစားေတြကို ေတြ႔ေတာ့ သူ စစ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ျပဳစုတာ၊ ယြန္းပင္ပန္းမွာစိုးလို႔ တည္းခိုခန္းက ဝန္ထမ္းေတြကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ခိုင္းတာ စတာေတြ ေျပာခဲ့တယ္။ အိမ္မျပန္အိပ္ျဖစ္တဲ့ ညေတြက တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ အခန္းငွားထားျပီး ညအရမ္းနက္ခဲ့ရင္ အဲဒီမွာပဲ အိပ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ.... လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးက သူေတြ႔ခဲ့တဲ့ အံ့ၾသစရာ ကိစၥတစ္ရပ္ကို ယြန္းဆီ တိုးတုိးတိတ္တိတ္ သယ္လာခဲ့တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္က သူ႔မိတ္ေဆြဖြင့္တဲ့ ေဆးခန္းမွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိန္းမငယ္တစ္ဦး လာျပခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီမိန္းမငယ္ကို ဟြန္ဒါကားနဲ႔ လာပို႔ေၾကာင္း၊ ဒီလို လူကံုထံ ကိုယ္ဝန္သည္တစ္ဦးက အေကာင္းစား ေဆးခန္း၊ ေဆးရံုေတြမွာ မျပဘဲ ဒီလို ေခ်ာင္က်က်ေဆးခန္းငယ္မွာ လာျပတဲ့အတြက္ သူထူးဆန္း အံ့ၾသမိေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ယြန္းလည္း စိတ္ဝင္စားျပီး ကားနံပါတ္ကို စံုစမ္းခုိင္းၾကည့္မွ ကားပိုင္ရွင္ဟာ ကိုယ့္ခင္ပြန္း ကိုခ်မ္းျငိမ္းျဖစ္ေနတာကို သိလိုက္ရတယ္။
ယြန္း တစ္ကိုယ္လံုး ရွိသမွ်ေသြးေတြ ဦးေႏွာက္ထဲအထိ ထိုးတက္လာခဲ့တယ္။ အလုပ္ကို ေစာေစာဆင္းျပီး ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ကုမၸဏီကို လိုက္သြားခဲ့တယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ကား ကုမၸဏီေရွ႕မွာ ရပ္ထားတုန္းပဲ။ မုန္႔ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေနာက္မွာ ယြန္းကြယ္ျပီး ရပ္ေစာင့္ေနမိတယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ကားေမာင္းထြက္သြားတဲ့အထိ ယြန္း ရပ္ေစာင့္ေနမိတယ္။ အဲဒီေနာက္ တကၠစီတစ္စီးငွားျပီး ကိုခ်မ္းျငိမ္းကားေနာက္ ယြန္းလိုက္ခဲ့မိတယ္။ တိုက္ခန္းတစ္ခုေရွ႕မွာ ကိုခ်မ္းျငိမ္းကားရပ္ျပီး တိုက္ေပၚတက္သြားတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ တိုက္ေအာက္မွာ ယြန္း ညနက္တဲ့အထိ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္။
ညသန္းေခါင္ေရာက္မွ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ဖုန္းကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက သူ ခရီးလြန္ေနေၾကာင္း၊ ဒီည အိမ္ျပန္ျဖစ္မွာ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ယြန္းကို အရင္အနားယူဖုိ႔ ေျပာတယ္။ ဖုန္းေျပာရင္း ယြန္းတစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနမိတယ္။
ကိုယ့္အခ်စ္ရဆံုးသူက ကိုယ့္ကိုသစၥာေဖာက္သြားခဲ့ျပီ။ ကိုယ့္က ဘာမွ မသိခဲ့ရဘူး။ ဘယ္လို လုပ္မလဲ? ဘယ္လုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ?
ရက္အနည္းငယ္ၾကာမွာ “ခရီးလြန္” ေနရာက ကိုခ်မ္းျငိမ္း ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ နာက်င္ခံစားမႈေတြကို ညည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အျဖစ္မွန္ကို ယြန္း ဆီးၾကိဳေမးလိုက္တယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ျငင္းခဲ့ရင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို ျပည့္ဖံုးကားခ် ေမ့ပစ္ဖို႔ ယြန္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိခ်မ္းျငိမ္း မျငင္းခဲ့ဘူး။ ေဆးလိပ္ေတြ တစ္လိပ္ျပီးတစ္လိပ္ ေသာက္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမိန္းကေလးကို အလုပ္မွာ ရင္းႏွီးခဲ့ေၾကာင္း၊ အသက္ ၂၅ႏွစ္သာ ရွိေသးေၾကာင္းေျပာျပတယ္။
အဲဒီေကာင္မေလးကို အရမ္းခ်စ္လားလို႔ ယြန္းေမးေတာ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက ဝန္မခံသလို၊ ျငင္းလည္းမျငင္းဆန္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ဘာကိုခ်စ္သလဲလို႔ ေမးျပန္ေတာ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက သက္ျပင္းတစ္ခုကို ဆဲြခ်ရင္း...
“သူက သနားၾကင္နာစရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိေပမယ့္ ငါဟာ အေရးပါေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ခံစားမိေအာင္ သူလုပ္ခဲ့တယ္”
ယြန္းမ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာမိတယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕စကားက အလုပ္ေၾကာင့္ သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့မိတဲ့ယြန္းကို အျပစ္တင္ေနမွန္း ယြန္းသိလိုက္တယ္။
လင္ေယာက္်ားကို ရြံ႔မုန္းမိသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ယြန္းအျပစ္တင္ေနမိတယ္။ တစ္ကေန ျပန္စျဖစ္ရင္ ကိုယ္ဘာလုပ္သင့္သလဲ? ဆိုတာကို ယြန္းသိခဲ့ပါတယ္။ အရာရာကိုေမ့ျပီး အသစ္ကေန ျပန္စဖို႔ ယြန္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ အျပဳအမႈေတြက သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို လံုးဝဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္ဝန္(၆)လ လြယ္ထားရျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီရင္ေသြးကို သူ မလိုခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ေကာင္မေလးက သူ႔ကုိ ထပ္သလဲလဲ ေတာင္းပန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး အသက္အႏၱရာယ္ ထိခိုက္ႏိုင္တဲ့အထိ ေတာင္းဆိုလာေၾကာင္း ကုိခ်မ္းျငိမ္းကေျပာတယ္။ ေနာက္ျပီး ကိုခ်မ္းျငိမ္းအတြက္ သားေယာက္်ားေလးတစ္ဦး ေမြးဖြားေပးခ်င္ေၾကာင္း၊ ဘာဥစၥာစည္းစိမ္မွမလိုေၾကာင္းနဲ႔ ကိုခ်မ္းျငိမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားမယ္လို႔ ေျပာလာခဲ့လို႔ (၂)ႏွစ္ၾကာ တြယ္ျငိလာတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ကိုခ်မ္းျငိမ္းလဲ မရက္စက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုး ေကာင္မေလးအတြက္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ဌားေပးခဲ့တယ္။ အျဖစ္မွန္အားလံုးကို သိျပီးေနာက္ ယြန္း႐ူးမတတ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေျဖရွင္းဖို႔ အေျဖမရမခ်င္း ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ဖုန္းကိုပဲ ယြန္း အဆက္မျပတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ဘယ္သြားတယ္၊ ဘယ္လာတယ္ကအစ စစ္ေမးခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္းပဲ ရန္ျဖစ္ျငင္းခုံတာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတယ္။
တစ္ခါတေလ ကုိခ်မ္းျငိမ္း ဖုန္းပိတ္ထားတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ဳိးဆိုရင္ ယြန္းက ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူတိုက္ေအာက္မွာ တစ္ေနကုန္ သြားရပ္ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြရဲ႕ သကၤာမကင္းတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ တိုးခဲ့ရတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။
တစ္ခါက အဲဒီတိုက္ခန္းေအာက္မွာ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈေတြ အျပည့္ရထားတဲ့ ကိုယ္ဝန္သည္မေလးကို ယြန္းေတြ႔လိုက္တယ္။ ယြန္းဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘဲ သူ႔ေရွ႕အေျပးသြားျပီး ဆဲဆိုပစ္လိုက္တယ္။ အသိဥာဏ္ရွိသူမို႔ ယြန္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မျပဳခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာ မေပါ့မပါး ကိုယ္ဝန္ၾကီးန႔ဲေလ..
စိတ္လိုက္မာန္ပါ ဆဲဆိုခဲ့တဲ့ ယြန္းအျပဳအမႈေတြက ကိုခ်မ္းျငိမ္းနဲ႔ လံုးဝျပတ္ဆဲခဲ့ရတယ္။ ယြန္းရဲ႕ မနားမေန လိုက္စစ္ေမးျမန္းမႈေတြေၾကာင့္ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ကုမၸဏီကို အျပီးေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ေန႔ရက္တစ္ရက္မွာ ယြန္း ကိုယ့္စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ဘဲ ခင္ပြန္းကုိခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ ကုမၸဏီထိ လိုက္ျပီးေျဖရွင္းခဲ့တယ္။
“ယြန္း... အခုအခ်ိန္မွာ မင္းမ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္ရုပ္ဆိုးတယ္ဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား? အစကေတာ့ မင္းကို ငါ အားနာမိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဆာရီးပဲ ယြန္း... မင္းနဲ႔ငါ ေရွ႕ဆက္လို႔ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တရားရံုမွာပဲ ငါတုိ႔ေတြ႔ၾကစို႔.. မင္းၾကိဳက္သလို အယူခံခြင့္ရွိတယ္”
ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ ေအးစက္စက္စကားေတြက ယြန္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို တစ္စစီ ကဲြပ်က္သြားေစခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ သမီးငယ္ကုိ ဖက္ျပီး ယြန္းအားရေအာင္ ငိုလိုက္မိတယ္။
“ေမေမ... ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ရန္ျဖစ္တာကို သမီးအရမ္းေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ေမေမငိုမွာကိုလည္း သမီးေၾကာက္တယ္။ အခုေမေမက အရင္ေမေမနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး ေမေမ”
နားလည္သိတတ္တဲ့သမီးငယ္ရဲ႕ ငိုသံေရာေနတဲ့ စကားေတြကိုၾကားမွ ယြန္းလန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုသာ ေရွ႕ဆက္ေနရင္ အထိခိုက္၊ အနာက်င္ဆံုးလူက သမီးငယ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သူနားလည္လိုက္တယ္။ မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခြန္အားကုိသံုးျပီး ခင္ပြန္းနဲ႔ ရန္ဆက္မျဖစ္ဖို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ယြန္းအမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ရင္ထဲကအနာေတြကို တည္ျငိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ကုစားဖို႔ ယြန္း ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
(၂)လဆိုတဲ့ အခ်ိန္က မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္အတြင္းမွာ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ကုိခ်မ္းျငိမ္းက တစ္ခါတေလ အဝတ္အစား လာျပန္ယူတာ၊ ေငြလာပို႔တာကလဲြရင္ လံုးဝ သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို႔ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးဟာ လံုးဝ ပ်က္ဆီးသြားခဲ့ျပီဆိုတာ ယြန္းသိတယ္။ တရားရံုးက ေပးပို႔လာမယ့္ ရံုးခ်ိန္းရက္ေတြကိုပဲ သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
ကံၾကမၼာကို သူ႔ကို ထပ္တစ္ဖန္ လွည့္စားလာလိမ့္မယ္လို႔ သူလံုးဝ ေတြးထင္မထားခဲ့မိဘူး။ ခင္ပြန္းရဲ႕ခ်စ္သူက သူ႔ေရွ႕ေမွာက္ အလုိလိုေနရင္း ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူတစ္ခါမွ ေတြးမထားမိဘူး။ အဲဒီမိန္းမက ကေလးအသက္ကို ကယ္ဖုိ႔၊ သူ႔အသက္ကို ကယ္ဖို႔ တဖြဖြ ေတာင္းဆိုေနေသးတယ္။
ရင္နာတယ္ ! ရင္ထဲ အသဲထဲအထိ တစိမ့္စိမ့္ နာက်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနာေတြကို ကုသ၊ ေမြးဖြားေပးတတ္တဲ့ယြန္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ နဂိုရွိရင္းစဲြ ၾကင္နာမႈေတြနဲ႔ ဆရာဝန္ဆိုတဲ့အသိက ယြန္းရဲ႕နာက်င္ေနတဲ့ရင္ကို လႈပ္ႏိုးခဲ့တယ္။ သူ ေတြေဝမေနေတာ့ဘူး၊ ေႏွးေကြး မေနေတာ့ဘူး။ လူနာကို သားအိမ္ပြင့္ေဆး ထိုးေပးဖို႔ နပ္စ္ကို ညႊန္ၾကားလိုက္တယ္။ ရင္ေသြးငယ္ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းက တစ္မိနစ္မွာ ၁၂ဝ ထိ က်ေနခဲ့တယ္။ ရင္ေသြးငယ္ ႏွလံုးခုန္ျမန္လာေအာင္၊ အမိဝမ္းတြင္းမွာ မေသဆံုးေအာင္ လူနာကို ေအာက္ဆီဂ်င္သြင္းျပန္တယ္။
(၁ဝ) မိနစ္ လြန္ေျမာက္ခဲ့ပါျပီ။ မိခင္နဲ႔ ကေလးရဲ႕ အေျခအေနက တေျဖးေျဖး တည္ျငိမ္လာခဲ့တယ္။ လူနာကို ယြန္းစစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ရင္ေသြးငယ္ရဲ႕ ဦးေခါင္းက သားအိမ္ဝေရာက္ေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ ပံုမမွန္တဲ့ အေနအထားမုိ႔ လူနာကို အေရးေပၚ မီးဖြားခန္းပို႔ျပီး ရင္ေသြးကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းေပးျပန္တယ္။
အရာအားလံုး အဆင္ေျပေျပ ျပဳလုပ္ေနဆဲမွာ ကိုခ်မ္းျငိမ္းတစ္ေယာက္ ေဆးရံုကိုေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ယြန္း လံုးဝ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။ ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာ ေရာက္လာတဲ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းနဲ႔ ယြန္းခဲြခန္းေရွ႕မွာ ဆံုၾကတယ္။ မေတြ႔ျဖစ္တာ ရက္၊ လၾကာခဲ့တဲ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက သူစိမ္းတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ ေဆးရံုကိုလည္း မိန္းမသားဖြားလို႔သာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္သြားတာကို ယြန္းေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားသံ တစ္သံမွ ထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕ အေလ့အက်င့္၊ အျပဳအမႈေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ယြန္း .. အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ခင္ပြန္းရင္ထဲ ဘယ္လိုခံစားေနရမယ္ဆိုတာကို ယြန္းသိေနခဲ့တယ္။
လူနာကုတင္ေဘးမွာ လူနာကို အားေပးစကားေတြ ေျပာေနမိတဲ့ ယြန္း.. ကိုယ့္ေဒါသ၊ ကိုယ့္နာက်ည္းခ်က္ေတြကို ဘာပိုးသတ္ေဆးနဲ႔မ်ား သတ္လိုက္မိသလဲဆိုတာ သူ႔ကိုယ္သူ မသိခဲ့ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ကုိခ်မ္းျငိမ္းက အကူအညီမဲ့တဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ယြန္းေျပာသမွ်၊ ညႊန္ၾကားသမွ်ကို ေခါင္းညိတ္ နားေထာင္ေနေတာ့တယ္။
လူနာရဲ႕သားအိမ္ ၁ဝ စင္တီမီတာအပြင့္မွာ ကေလးငယ္ကို ေမြးဖြားဖို႔ စတင္ၾကတယ္။ လူနာရဲ႕နာက်င္ ေအာ္ညည္းသံက အျမင့္ဆံုးထိ ထိုးတက္သြားတယ္။ လူနာကုိ ယြန္း ႏွစ္သိမ့္အားေပးေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ယြန္းဆီမွာ ငါ့မိသားစုကို ျဖိဳခဲြခဲ့သူ၊ ငါ့အခ်စ္ရန္သူဆိုတဲ့ နာက်ည္းခ်က္ေတြ ရွိမေနေတာ့ဘူး။ ထိခုိက္နာက်င္ေနတဲ့ မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။
အသက္လုပဲြ (၂)နာရီအၾကာမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ ကိုခ်မ္းျငိမ္းလက္ထဲ ယြန္းအပ္လိုက္ပါတယ္။ သားေလးကို ၾကည့္လိုက္၊ ယြန္းကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ကိုခ်မ္းျငိမ္းရဲ႕မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ေတြအိုင္ထြန္းေနတယ္။ ယြန္းလည္း နားေနခန္းအေရာက္ ခံုေပၚမွာ ေမွာက္ခ်ျပီး ႐ႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုလိုက္မိတယ္။ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ဒီညမွာ ၾကံဳေတြ႔ရတာေတြကုိ ေပါင္းျပီး ရင္ထဲစိတ္ထဲ ခံစားခဲ့မိသမွ်ေတြအတြက္ ယြန္း အားရပါးရ ငိုလိုက္မိတယ္။
ယြန္းအျဖစ္ကို သိေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့အၾကည့္၊ နားလည္တဲ့အၾကည့္၊ သနားတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ယြန္းကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘယ္လိုစကားလံုးေတြနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ အားေပးရမယ္မွန္း သူတို႔မသိခဲ့ၾကဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ ကိုခ်မ္းျငိမ္းဝင္လာပါတယ္။ ယြန္းကို တစ္ရႈးလွမ္းေပးျပီး အားနာတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။
“လူနာေဘးမွာေနေလ.. ရွင္ဘာလို႔ ဒီကို လိုက္လာရတာလဲ”
ယြန္း ေအးစက္စက္ ျပန္ေမးလိုက္မွ တစ္ခ်ိန္လံုး ဆြံအေနတဲ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းပါးစပ္က “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ထြက္က်လာခဲ့တယ္။ အမ်ားသူရဲ႕နားမွာ နားဝင္ခ်ဳိေစတဲ့ ဒီေက်းဇူးဆုိတဲ့ စကားကို အခုအခ်ိန္မွာ ယြန္းအရမ္း မုန္းမိတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေျပာတဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းက ကိုခ်မ္းျငိမ္းနဲ႔ယြန္းရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို အျပီးသတ္ ေသမိန္႔ခ်လိုက္သလိုပဲ ခါးသက္ေနခဲ့တယ္။
ယြန္းစိတ္ကို ယြန္းထိန္းျပီး ကိုခ်မ္းျငိမ္းကို ေလသံေအးေအးနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“လူနာအေျခအေနေကာင္းျပီး ေဆးရံုဆင္းတာနဲ႔ ကြ်န္မ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆိုတာ ကြ်န္မသိပါျပီ။ တရားရံုးမွာပဲ ရွင္ေစာင့္ေနပါေတာ့”
ယြန္းရဲ႕ စကားၾကားေတာ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ျငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္။ ယြန္းက ဆက္ျပီး....
“အခု ရွင့္ခ်စ္သူ(တိတ္တိတ္ပုန္း)က ေနရာတစ္ခု၊ နာမည္တစ္ခု မလိုေပမယ့္ ရွင္နဲ႔ရထားတဲ့ ကေလးမွာ နာမည္၊ ေနရာတစ္ခု မရွိလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ကြ်န္မလည္း မိခင္တစ္ဦးပါ။ ကေလးေတြမွာ အျပစ္မရွိပါဘူး။ သူတို႔က အျပစ္မဲ့ေတြပါ။ ဒီလို လြန္ဆဲြေနတဲ့ သံုးပြင့္ဆိုင္ဇာတ္မွာ ကြ်န္မေနာက္ဆုတ္လိုက္ရင္ အေကာင္းဆံုးလို႔ ကြ်န္မ ထင္ပါတယ္”
ယြန္းစကားဆံုးေတာ့ ကိုခ်မ္းျငိမ္းက အျပစ္လုပ္ထားတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ဦးလို နားေနခန္းကေန ေခါင္းငံု႔ျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ မွန္တစ္ခ်ပ္က ျပန္ဆက္လို႔ မရေအာင္ ကြဲအက္သြားခဲ့ျပီေလ......
၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္
ကိုခ်မ္းျငိမ္းကို အိမ္လာခဲ့ဖို႔ ယြန္းဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။
“ကေလး လျပည့္ေတာ့မယ္။ ကေလးအတြက္ ကြ်န္မတို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္မတို႔ ကိစၥလည္း ဒီမွာ အဆံုးသတ္သင့္ျပီလို႔ ထင္ပါတယ္”
ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္မွတ္ထိုးကြာရွင္းဖို႔ တရားရံုးကို သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါကလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကို မတုန္လႈပ္ေစတဲ့ နည္းတစ္နည္းပါပဲ။
တရားရုံးအသြားလမ္းမွာ ကုိခ်မ္းျငိမ္း တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။ တရားရံုးေရာက္ခါနီး ရုတ္တရက္ ယြန္းလက္ကို ကိုခ်မ္းျငိမ္း လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေပါက္ ၾကီးငယ္နဲ႔ “ ခဏ ယြန္း.. ခဏေလး ေနဦး။ ေမာင္တို႔ ေသခ်ာေဆြးေႏြးရေအာင္ .. ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ နည္းကို ေမာင္တို႔ရွာၾကရေအာင္ ယြန္း”
“ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ နည္း! ရွိပါတယ္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့နည္းက အခ်ိန္ကို ေျပာင္းျပန္လုပ္လိုက္ဖို႔ပဲ”
ယြန္း ကဲြအက္အက္ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုခ်မ္းျငိမ္းတားေနတဲ့ ၾကားထဲက ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာ ယြန္း လက္မွတ္ေရးထုိး ကြာရွင္းခဲ့တယ္။ တရားရံုးရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ကိုခ်မ္းျငိမ္းက ေနအိမ္နဲ႔စုေငြကို ယြန္းအတြက္ခဲြေဝေပးျပီး သမီးငယ္ကို လစဥ္ေၾကး ေထာက္ပံ့ဖို႔ သေဘာတူခဲ့တယ္။
တရားရံုးကအထြက္မွာ ယြန္းကိုေနအိမ္ထိလိုက္ပို႔ဖို႔ ကိုခ်မ္းျငိမ္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ယြန္း ျငင္းပယ္လိုက္ပါတယ္။
“ရွင္အခုပဲ တစ္ျခားလူရဲ႕ တရားဝင္ခင္ပြန္းျဖစ္သြားျပီေလ။ ဘဝေတြကို ေကာင္းေကာင္း တန္ဖိုးထားခ်စ္ပါ”
ယြန္းစကားအဆံုးမွာ ေငးမွိန္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကိုခ်မ္းျငိမ္းတစ္ေယာက္ ကားေမာင္းျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။ လမ္းေဘးက ႏွင္းေတာထဲ ယြန္းထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို တင္းတင္းေလး ဆုတ္ကိုင္လို႔....
တစ္ညေနမွာ ကိုခ်မ္းျငိမ္းဆီက အရက္မူးသံနဲ႔ ဖုန္းဝင္လာခဲ့တယ္။ ဖုန္းတစ္ဖက္မွာ ကိုခ်မ္းျငိမ္းငိုယိုျပီး သမီးငယ္ကို လြမ္းေၾကာင္း၊ အိမ္ကို လြမ္းေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ ဖုန္းကိုကိုင္ျပီး ယြန္း ျငိမ္သက္စြာရပ္ေနမိတယ္....
ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ယြန္းဆီက စာတစ္ေစာင္ကို ကိုခ်မ္းျငိမ္းလက္ခံရရွိခဲ့တယ္။
“ကြ်န္မနဲ႔ သမီးငယ္ရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခြင့္ေပးပါ။ သားေလးအတြက္ ဖခင္တစ္ဦးရဲ႕ တာဝန္ကို ရွင္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစ။ ဒါ ရွင္လုပ္ရမယ့္ တာဝန္ေတြပါ။ ေနာက္ထပ္ တူညီတဲ့အမွားမ်ဳိးကို ရွင္က်ဴးလြန္ဖို႔ မသင့္ေတာ့ပါဘူး။ ရွင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ... ယြန္း”
စာနဲ႔အတူ လက္ေဆာင္တစ္ခုကိုပါ ယြန္းပါးလိုက္တယ္။ လက္ေဆာင္ထုပ္ကို ကိုခ်မ္းျငိမ္း ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဝတ္စံုျဖဴ အိန္ဂ်ယ္ရုပ္နဲ႔ အျဖဴေရာင္ ကေလးဝတ္အကၤ်ီတစ္စံုကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ အက်ၤီကိုဆုတ္ကိုင္ျပီး ကုိခ်မ္းျငိမ္း ေငးငုိင္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးတစ္ခုကို ေလးေလးသဲြ႔သဲြ႔ ခ်လိုက္မိတယ္။
သူ႔ဘဝထဲက အခ်စ္ဆံုး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သူလံုးဝ လက္လြတ္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရျပီဆိုတာကို ကိုခ်မ္းျငိမ္း သိလိုက္တယ္။ ထာဝရ လက္လြတ္ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရပါျပီ......
အခ်စ္စစ္... အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ခ်စ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္၊ ခ်စ္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ တန္ဖိုးထား ခ်စ္ေနဖို႔နဲ႔ လက္လြတ္သင့္တ့ဲ အခ်ိန္ ၾကံဳလာရင္ လက္လြတ္တတ္ဖို႔ပါပဲ။ တစ္ခုကို လက္လြတ္တတ္မွ က်န္အရာအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိမယ္။ လွည့္စားတတ္တဲ့ ကံၾကမၼာစက္ကြင္းထဲကေန ကြ်န္မတို႔ လြတ္ေျမာက္ပါေစ....
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
0 comments:
Post a Comment