tag:blogger.com,1999:blog-52364146845548663162024-03-05T03:05:09.155-08:00သလႅာဝတီေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-68703457042223148582012-02-01T11:34:00.000-08:002012-07-24T06:44:34.936-07:00ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို တကယ္ခ်စ္ရင္...78 ခ်က္ထဲက ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ လုပ္ႏုိင္သလဲ<span style="color: red; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;"><span style="font-size: 22px;"><b></b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: red; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDmS1etsu1SON-Db8OYWO-rKAmIrmYWSVHooJHIr-mzYjErld9tDux4DUOPP_ehg3QGxx1Yvv9VB2ljyqUl6d8-9GintC3thSX9BSwXWP0ZsvPrSZmyWydIGWU__rI3cwz_8uWR-hfVNo9/s1600/cartoon-girl-@-desk-computer-300x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDmS1etsu1SON-Db8OYWO-rKAmIrmYWSVHooJHIr-mzYjErld9tDux4DUOPP_ehg3QGxx1Yvv9VB2ljyqUl6d8-9GintC3thSX9BSwXWP0ZsvPrSZmyWydIGWU__rI3cwz_8uWR-hfVNo9/s1600/cartoon-girl-@-desk-computer-300x300.jpg" /></a></b></span></div>
<span style="color: red; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;"><b><br /></b></span><br />
<span style="color: red; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;"><b><br /></b></span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၁။ email / facebook password ကုိ သူ မေပးရင္ မေတာင္းပါနဲ့...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၂။ သူ့ကို ယံုၾကည္ပါ....</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၃။ သူ့ကို အက်ပ္မရိုက္ပါေစနဲ့...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၄။ သူ့ကို စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ....</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၅။ သူ့ကို နားလည္ေပးပါ...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၆။ သူ့ကို စာနာေပးပါ....</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၇။ သူ့ကုိ ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးပါ...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၈။ သူ့ဆီက အၾကံဥာဏ္ရယူပါ...</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၉။ သူ့ရဲ့မိသားစု ကို နားလည္ေပးပါ</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၁၀။ သူ့ကို ဘုကန့္လန့္မေျပာပါနဲ့....</span><br />
<span style="font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;">၁၁။ သူ့ကို အထင္ေသးတဲ ့စကား မဆုိပါနဲ့....</span><br />
<span style="color: red; font-family: Arial,Tahoma,Helvetica,FreeSans,sans-serif;"><span style="color: black;">၁၂။ အေၾကာင္းရင္း မရွိ အလကားေနရင္း စိတ္မေကာက္ပါနဲ့...<br />
၁၃။ သူ ဖုန္းဆက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းကိုင္ပါ...<br />
၁၄။ သူ မက္ေဆ့ခ်္ပို့ရင္ စကၠန့္ ၂၀ ထက္ ပိုမၾကာပဲ အေၾကာင္းျပန္ပါ....<br />
၁၅။ online သံုးတဲ့အခါ ...သူရွိမရွိ အရင္ၾကည့္ပါ....<br />
၁၆။ သူ့ရဲ့ ေစတနာစကားကို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မလုပ္ပါနဲ့....<br />
၁၇။ အျမဲတမ္း ကေလး မဆန္ပါနဲ့ ...<br />
၁၈။ ေနရာတကာ သူ့ထက္သိတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ့....<br />
၁၉။ မနက္တုိင္း ႏွုတ္ဆက္စကား ဆိုပါ ...အနည္းဆံုး မက္ေဆ့ခ်္ပို့ပါ....<br />
၂၀။ သူနဲ ့ေတြ့တုိင္း အနမ္းေပးပါ....<br />
၂၁။ သူ့ေမြးေန့ကို မွတ္ထားပါ....<br />
၂၂။ သူ့ရဲ ့လစာကို မေမးပါနဲ့....<br />
၂၃။ သူ့ရဲ ့အိပ္မက္ကို ပ်က္ရယ္ မျပဳပါနဲ့...<br />
၂၄။ သူနမ္းတဲ့အခါ မ်က္စိ မွိတ္ထားေပးပါ....ဆံႏြယ္ေတြကို နမး္ခြင့္ေပးပါ<br />
၂၅။ သူၾကိဳက္တတ္တဲ ့အရာေတြ ကို မွတ္ထားပါ...<br />
၂၆။ သူ မၾကိဳက္တဲ ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ စာရင္းျပဳစုထားပါ...<br />
၂၇။ သူ မၾကိဳက္တဲ ့အက်င့္ေတြကို ျပင္ပါ....<br />
၂၈။ သူ့မိဘေတြနဲ့ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေပးပါ...<br />
၂၉။ သူ ၀ါသနာပါရာ အလုပ္ ကို နားလည္ေပးပါ....အျပစ္မျမင္ပါနဲ့......သင့္ကို ဥေပကၡာျပဳထားတယ္လို့ မထင္ပါနဲ့...<br />
၃၀။ သူ့ရဲ့ အက်င့္ကို သိထားေပးပါ... တကယ္လို့ ျပင္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ နား၀င္ေအာင္ ေစတနာထားျပီး ေျပာပါ...ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္း မလုပ္ပါနဲ့...<br />
၃၁။ သူေျပာတဲ ့ စကားေတြကို မွတ္ထားေပးပါ...<br />
၃၂။ ခ်ိန္းထားတဲ ့ေနရာမွာ သူ့ကို နာရီ၀က္ထက္ ပိုမေစာင့္ခုိင္းမိပါေစနဲ့...<br />
၃၃။ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ေမးခြန္းမ်ိဳး မေမးပါနဲ့....<br />
၃၄။ သူနဲ့ သြားတဲ ့အခါ သူ့ရဲ ့လက္ကို ခ်ိတ္ထားေပးပါ...သူ ခါးဖက္တာ ခံႏုိင္ရည္ရွိပါေစ....<br />
၃၅။ သူ online မွာ ရွိတဲ ့အခါ ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ ့က်ဴေနတာလဲ စသျဖင့္ စကားေတြနဲ ့စတင္ မထိုးႏွက္ပါနဲ့....<br />
၃၆။ သူ့ရဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကို နားလည္ေပးပါ...တည့္ေအာင္ေနပါ...<br />
၃၇။ သူ့ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ ့အတင္းအဖ်င္းကို သူ့ကို မေျပာပါနဲ့....<br />
၃၈။ ထမင္းမစားခင္ သူ့ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ထမင္းစားျပီးျပီလားလို့ ေမးပါ...<br />
၃၉။ သူေနမေကာင္းတဲ့အခါ...ေဆးခန္းလိုက္ပို့ေပးပါ....<br />
၄၀။ သူ အလုပ္အဆင္မေျပတဲ့အခါ...သင့္ရဲ ့ဆႏၵကို မ်ိဳသိပ္ထားေပးပါ....<br />
၄၁။ သူ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ... အားေပးစကားဆိုပါ...<br />
၄၂။ သင္ သူ့ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း...အမူအရာမ်ားနဲ့ ျပသပါ....<br />
၄၃။ အရင္တုန္းက ရည္းစားေဟာင္းနဲ့ သူ့ကို မႏွုိင္းယွဥ္ပါနဲ့...<br />
၄၄။ သူ့ရည္းစားေဟာင္းအေၾကာင္းကို အကုန္လိုက္မေမးပါနဲ့....<br />
၄၅။ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ရွိရင္ သူနဲ ့တုိင္ပင္ပါ...<br />
၄၆။ ေစ်း၀ယ္ထြက္တဲ့အခါ .... သူနဲ ့စကားေျပာပါ...၀ယ္မဲ့အရာကိုပဲ အာရံုမစိုက္ပါနဲ့...<br />
၄၇။ သူ့ေမြးေန့မွာ ေမြးေန့လက္ေဆာင္ေပးပါ...<br />
၄၈။ သူ့ေမြးေန့မွာ အေစာဆံုး ေမြးေန့ ဆုေတာင္းပို့ေပးပါ...<br />
၄၉။ အိမ္ျပန္ ခြဲခြာခါနီးတုိင္း သူ့ကို အနမ္းေပးပါ....<br />
၅၀။ သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ အစားအစာေတြကို ခ်က္ျပဳတ္တတ္ေအာင္ သင္ယူထားပါ....<br />
၅၁။ သူ သင့္လက္ရာကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရပါေစ...ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းပါ...<br />
၅၂။ သူမၾကိဳက္တဲ့ တျခားေယာက်္ားေလးအေၾကာင္း သူ့ေရွ့မွာ မေျပာပါနဲ့....<br />
၅၃။ သူရွင္းျပတဲ့အခါ...ေသခ်ာနားေထာင္ပါ...လံုး၀အေရးမစိုက္တာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ့....<br />
၅၄။ သူ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ နဲ ့မိတ္ဆက္ေပးခြင့္ေတာင္းပါ...<br />
၅၅။ သင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့သူ့ကို မိတ္ဆက္ေပးပါ....<br />
၅၆။ သင့္မိဘေတြနဲ့ သူ့ကို မိတ္ဆက္ေပးပါ...<br />
၅၇။ အျမဲ နားပူနားဆာ မလုပ္ပါနဲ့...အေျခအေနကို အကဲခတ္ပါ...ေနသာမွ ေၾကညာပါ...<br />
၅၈။ သူမသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ေျပာတဲ့အခါ ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား လို့မေျပာပါနဲ့...အဲလိုေတာ့ ၾကားမိတယ္ ၾကားဖူးတယ္ စသျဖင့္ ေျပာဆိုပါ...<br />
၅၉။ သူနဲ ့စကားေျပာတဲ့အခါ...စကားနာမထုိးပါနဲ့...<br />
၆၀။ စကားတစ္ခြန္းကို ထပ္ခါတလဲလဲ နားျငီးေအာင္ မေျပာပါနဲ့.......<br />
၆၁။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့အခါ...သူ့ကိုလာၾကိဳေပးဖို့ ေတာင္းဆုိပါ...<br />
၆၂။ သူ့ကုိ စိတ္ေကာက္ရင္ ၄ ရက္ထက္ပိုမၾကာပါေစနဲ့...နားလည္ေအာင္ ညွိႏွုိင္းပါ...<br />
၆၃။ လူမွုေရး ဘာသာေရး ၀ါသနာပါတဲ့သူျဖစ္ရင္ သူ့အလုပ္ကို ပံံ့ပိုးေပးပါ...<br />
၆၄။ သူ့ေရွ့မွာ တျခားေကာင္ေလးေတြကုိ စုိက္ၾကည့္တာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ့....<br />
၆၅။ သူေတာင္းပန္တဲ့အခါ...သူ့ကို ရွင္းျပခြင့္ေပးပါ.....ကုိယ္ေျပာခ်င္ရာကို တစ္ဘက္သတ္မေျပာပါနဲ့...<br />
၆၆။ သူ့ဖုန္းကို ခ်ပစ္တာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ့...<br />
၆၇။ သူ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ ေတြ့ဆံု ေသာက္စားတဲ့အခါ ...နားလည္ေပးပါ....<br />
၆၈။ သူ့အလုပ္က မိန္းကေလးေတြနဲ ့ပတ္သက္ရတဲ ့အလုပ္မ်ိဳးဆိုရင္ သ၀န္တုိ မနာလုိ မျဖစ္ပါနဲ့...သင့္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက်္ားေကာင္းဟာ မေဖာက္ျပန္ပါဘူး...<br />
၆၉။ သူ့မိတ္ေဆြ မိန္းကေလးေတြနဲ ့စကားေျပာရင္ နားလည္ေပးပါ...<br />
၇၀။ သူ့ေရွ့မွာ ရဲတင္းတဲ ့အျပဳအမူမလုပ္ပါနဲ့... ရွက္တဲ ့ပံုစံ မ်ိဳး ျပဳမူပါ...<br />
၇၁။ သင့္ရဲ ့ဆံႏြယ္ေတြကို သန့္ရွင္းေအာင္ အျမဲထားပါ....က်န္းမာေရးနဲ့ညီညြတ္ေအာင္ သန့္ရွင္းစြာ ေနထုိင္ပါ<br />
၇၂။ အလိုက္သိတတ္မွုရွိပါေစ....<br />
၇၃။ အိမ္မွုကိစၥ ႏုိင္နင္းေအာင္ သင္ယူထားပါ...<br />
၇၄။ ကေလး ခ်စ္တတ္ပါေစ....<br />
၇၅။ သူနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ေဘးစကားကို မယံုပါနဲ့... ေသခ်ာေလ့လာျပီးမွ သူနဲ ့ေဆြးေႏြး ဖြင့္ေျပာပါ....<br />
၇၆။ သူၾကိဳက္တတ္တဲ ့သီခ်င္းေတြကုိ မွတ္သားထားပါ....<br />
၇၇။ သူ စိတ္ဆိုးတဲ့အခါ...သူနဲ ့ေသခ်ာ ေဆြးေႏြးပါ...သင့္ရဲ့အမွားကို ၀န္ခံပါ... ေတာင္းပန္စကားဆိုပါ....<br />
၇၈။ သူုကို စိတ္ဆိုးလို့ လမး္ခြဲစကား ကုိ လြယ္လြယ္ မဆိုပါနဲ့ ..</span>
<b><br />
OK...........</b></span>ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-64067639176947116342012-02-01T11:14:00.000-08:002012-07-22T06:44:56.943-07:00*စကား ၃၈ ခြန္း *******<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGweHy6r-9ZLx-Rwa2-ZC1soZ17JinsCMb5enD2N1PPSTBnKOoBqwL_Blrten9LeZ3t_Pi06cG8racJWDu5ftBmlkxiYwgLZdkUwKl3LlVzqIZwxEG_-yCX9SIHkZtWJK_fn0D4dcSdc-W/s1600/13-6-MyaThri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGweHy6r-9ZLx-Rwa2-ZC1soZ17JinsCMb5enD2N1PPSTBnKOoBqwL_Blrten9LeZ3t_Pi06cG8racJWDu5ftBmlkxiYwgLZdkUwKl3LlVzqIZwxEG_-yCX9SIHkZtWJK_fn0D4dcSdc-W/s320/13-6-MyaThri.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
၁။ ေမတၱာဆုိတာ အေဟာင္းအသစ္အားလံုးကို ျမတ္ႏုိးတာပါပဲ<br />
၂။ အႏုိင္အရူံးဆုိတာ ပြဲအစမွာ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ အဆံုးသတ္ကိုၾကည့္တာ<br />
၃။ ရတာကုိ မလုိခ်င္ရင္ လုိခ်င္တာကို ရေအာင္ ၾကိဳးစားပါ<br />
၄။ အလွအပေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္သလုိ မာနေၾကာင့္လည္း ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ေနာ္<br />
၅။ မိမိအက်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးအား အသံုးခ်၍ရေသာ ေအာင္ျမင္မူသည္ ေရရွညည္တည္တဲ့မည္ မဟုတ္<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
၆။ သစ္ပင္လုိ ေလတုိက္ရာ ယိမ္းေနေပမဲ့ ေမွာက္လဲကမသြားပါေစနဲ႕<br />
၇။ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္က စကားလံုးေတြထက္ ပိုျပီး ေကာင္းမြန္တယ္<br />
၈။ အစြန္းေရာက္လြန္းရင္ ျပဳတ္က်တတ္တယ္ေနာ္<br />
၉။ ေရႊဆုိတာ ရွားပါးပစၥည္းမို႔ တန္ဖုိးရွိတာမဟုတ္။ သူ႔ရဲ႕ ဂုဏ္သတၱေတြေၾကာင့္ တန္ဖုိးရွိတာပါ<br />
၁၀။ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆုိတာ ေငြမေပးရေပမဲ့ အခ်ိန္ေပးရတယ္<br />
၁၁။ ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေလာကၾကီးကို ကူညီပါ။ ကိုယ္မတတ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္<br />
၁၂။ သူတစ္ပါးအျပစ္ကို မ်ားမ်ားရွာေလ ကိုယ့္ဘ၀မတုိးတက္ေလပါပဲ။ ကိုယ့္အျပစ္ကိုရွာပါ<br />
၁၃။ ဘ၀တုိးတက္ေစဖုိ႔ အျမဲတက္ၾကြေနပါ။ မင္းရဲက ေအာင္ျမင္တုိးတက္မူအေပၚ ၾကြတက္တာေတာ့ မျဖစ္ေစနဲ႕ေပါ့<br />
၁၄။ စကားသည္ တကယ္ေတာ့ ျမားမဟုတ္ေပ…သုိ႔ေသာ္ ျမားထက္ပုိ၍ စူးပါသည္<br />
<br />
၁၅။ အရူံးထဲက ရလာတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳဆုိတာ ေအာင္ပြဲရွိရာ လမ္းညႊန္ေနတဲ့ လမ္းျပၾကယ္ေလးပါ<br />
၁၆။ မ်က္လံုးကန္းတာထက္ အသိကန္းတာက ပိုဆုိးတယ္<br />
၁၇။ ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ဖက္သတ္အျမင္နဲ႕ သူတစ္ပါးကို အျပစ္မတင္လုိက္ပါနဲ႕။ သူ႔မွာလည္း သူ႔အေၾကာင္းနဲ႕ သူေလ<br />
၁၈။ အေတြ႕အၾကံခ်င္းတူခ်င္တူမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခံယူခ်က္ အျမင္ခ်င္းေတာ့ ကြဲျပားတတ္တယ္<br />
၁၉။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိဘဲ ေ၀ဖန္ေျပာဆုိျခင္းဟာ မုိက္မဲတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုပါပဲ<br />
၂၀။ ထူးခြ်န္ျပီး ရုိးသားသူအတြက္ ေနရာတစ္ေနရာ အျမဲရွိေနပါတယ္<br />
၂၁။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရရင္ေတာင္ သူမ်ားျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ရင္ ေက်နပ္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္<br />
၂၂။ အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့စိတ္၊ သံသယစိတ္ရွိေနသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်မ္းသာမွာ မဟုတ္ဘူး<br />
၂၃။ ထက္ျမက္သြက္လက္တာနဲ႕ လွ်ပ္ေပၚေလာလည္တာ တျခားစီပါေနာ္<br />
၂၄။ အျမင္မွားရင္ေတာ့ အမွားျမင္ေတာ့မွာပဲ<br />
၂၅။ သင့္ရဲ႕စြမ္းအား အစြမး္ကုန္ ထုတ္မသံုးသမွ် အေကာင္းဆံုးကို သင္မရႏုိင္<br />
၂၆။ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္တတ္ျခင္းဟာလည္း ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္းတစ္လမ္းပါပဲ<br />
၂၇။ အတိတ္ကို ေမ့ခ်င္ေမ့ပါ။ ဘ၀ကိုေတာ့ မေမ့ပါနဲ႕<br />
၂၈။ အရွိကို အရွိတုိင္း လက္ခံတတ္ျခင္းဟာလည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းပါပဲ<br />
၂၉။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အမွားကို က်ဴးလြန္မိတဲ့သူျဖစ္ပါေစ၊ အမွားကို မွားမွန္းသိလုိ႔ ျပန္ေတာင္းပန္ရင္ ထုိသူကို ခြင့္လႊတ္ေပးႏုိင္ရပါမယ္<br />
၃၀။ ေလာဘကို အေတာ္သတ္ႏုိင္မွ ေသာကဇာတ္သိမ္းမွာေပါ့<br />
၃၁။ လူေတာ္မျဖစ္ခ်င္ေန လူေရွာ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕<br />
၃၂။ အေသခ်ာဆံုး ရင္းႏွီးျမဳပ္နွံမူဟာ ကိုယ့္ကိုကို အားကိုးျခင္းပါပဲ<br />
၃၃။ ဤအလုပ္ကို သင္လုပ္ရမည္ဟု သိတာႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ ထလုပ္လုိက္ပါ<br />
<br />
၃၄။ စာဘူးေတာင္ငွက္ေတြေတာင္ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ အသိုက္ကိုရေအာင္<br />
ေဆာက္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ မိမိကေကာ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ဘ၀ကို ဘာေၾကာင့္<br />
အတည္ေဆာက္ႏုိင္ရမွာလဲ<br />
၃၅။ ဘယ္အတတ္ပညာမဆုိ တတ္သေယာင္နဲ႕ ဟန္ေတြသံုးေနသမွ် ဉာဏ္ေတြတံုးေနရမွာ ေသခ်ာတယ္<br />
၃၆။ သူမ်ားခုိင္းမွ လုပ္တာကြ်န္၊ သခင္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ခုိင္း<br />
၃၇။ သည္းခံရျခငး္သည္ ခါးသက္၏။ သုိ႔ေသာ္ ၎၏အသီးအပြင့္မ်ားက ခ်ိဳျမိန္လွ၏<br />
၃၈။ စိတ္လွရင္ ရုပ္လွတာထက္ တန္ဖိုးရွိပါတယ္ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-54625846817449736902012-02-01T11:11:00.000-08:002012-02-01T11:11:25.107-08:00စေတာ့ေစ်းကြက္ သိမွတ္ဖြယ္ရာ<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdLL2swpE_-D_RHFqj6rWGU4agGxcSkdh_RJAr3kVvNhrEqWBXNamwDlzDEXdu5LCFJrA8WOLm3sPZ7OFp1aOPSGLtgrbGLbUUGFKskqN06GgQ5oC2NjFgg1VosuNp5uvng50ZP5sHdLQ/s640/377847_200469456713092_100002501168494_421931_2127818524_n.jpg" />
<br />
<br />
တိုးတက္တဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာ စေတာ့ေစ်းကြက္ (Stock Market) ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ လာၾကရစျမဲ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ စီးပြားေရးအရ အစိုးရရဲ႕ပါဝင္စြက္ဖက္မႈ ကင္းရွင္းၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္တက် ေပါင္းစပ္ ႐ုပ္လံုး ေဖာ္ေဆာင္မႈေတြကေန စေတာ့ ေစ်းကြက္ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏုိင္ငံသားေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနခဲ့ၾကရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး အစိုးရ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈ (Good Governance) နဲ႔ သန္႔ရွင္းေသာ အစုိးရ (Clean Government) ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ကိုယ္တုိင္ ႁမြတ္ဟေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<span style="color: red; font-size: large;"> စေတာ့ဆိုတာဘာလဲ</span><br />
ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ တိုးတက္လာေစဖို႔ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြထက္ အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီ (Public Companies) ေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြန္းလာေစရမွာ ျဖစ္တယ္။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြက လူနည္းစု အက်ိဳးအတြက္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြက အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့ ကုမၸဏီေတြ ျဖစ္တယ္။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြက အစုရွယ္ယာေတြကို ထုတ္ေရာင္းလုိ႔မရဘဲ အစုရွယ္ယာေတြကို လႊဲေျပာင္းမႈ (Share Transfer) ေတြသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကတယ္။ အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြမွာ အစုရွယ္ယာေတြကို ေရာင္းခ်ႏိုင္တယ္။ အစုရွယ္ယာဝင္ေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းေတြကလည္း ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြထက္ ပိုမ်ားတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အစုရွယ္ယာေတြကို ေရာင္းခ်ရာမွာ လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်သူက ဝယ္ယူသူအမည္ကို လႊဲေျပာင္းေပးၾကရတယ္။ ဝယ္ယူသူက ကုမၸဏီကေန ႏွစ္စဥ္ရမယ့္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ပါ ရရွိသြားေစတာ ျဖစ္တယ္။ အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီေတြက စီးပြားေရး တိုးခ်ဲ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစဖို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြကို ကုမၸဏီရဲ႕ အပုိင္းတစ္ခုကို ဝယ္ယူခြင့္ျပဳလုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမွာ ရွိေနတဲ့ ေငြေၾကးကို ကုမၸဏီကို ေပးလိုက္ရၿပီး ကုမၸဏီက ထုတ္ေပးတဲ့ စေတာ့ ရွယ္ယာလက္မွတ္ ကိုင္စြဲထားႏိုင္တယ္။ အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အစုရွယ္ယာေတြကို စေတာ့ေတြက အမည္လႊဲေျပာင္းဖို႔ မလုိအပ္ပဲ စေတာ့လက္မွတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားႏိုင္သူက ပိုင္ရွင္ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီက ႏွစ္စဥ္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကို စေတာ့ လက္ဝယ္ကိုင္ထားသူက ရရွိသလို စေတာ့ေတြကို စေတာ့ေစ်းကြက္မွာ မိမိဝယ္ယူထားတဲ့ ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အေပၚ မူတည္ၿပီး ေစ်းအတက္အက်အရ မိမိပိုင္စေတာ့ေတြကို ထုတ္ေရာင္းႏိုင္တယ္။<br />
<br />
စေတာ့ေစ်း (Stock Market) မွာ စေတာ့ေတြကို မိမိတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေရာင္းခ်ပိုင္ခြင့္ ရရွိတယ္။ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး လြတ္လပ္မႈ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာေစတာ ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ဆိုတာက အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီေတြကေန ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကးေတြ ျမင့္မားလာေစဖို႔ စေတာ့ေတြကို ထုတ္ေရာင္းျခင္းအားျဖင့္ ကုမၸဏီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းကို ေရာင္းလုိက္တာ ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ဝယ္ယူသူေတြက ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ျဖစ္လာေစတာ ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ရရွိတဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ကို အခြန္ေပးေဆာင္ရန္ တာဝန္ရွိတဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ (Dividende) ေတြျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီ အက်ိဳးခံစားခြင့္က ကုမၸဏီ ဒါ႐ိုက္တာေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေကာင္းမြန္မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ရရွိႏုိင္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ေစ်းႏႈန္းကလည္း စေတာ့ေစ်းကြက္မွာ ကုမၸဏီ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ နာမည္ေကာင္းရွိမႈ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားမ်ား ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈအေပၚ မူတည္တာ ျဖစ္တယ္။ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ ခြဲေဝေပးမႈမွာ အားလံုးကို ခြဲေဝေပးတာ မဟုတ္ဘဲ အခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ျပန္လည္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ အသံုးျပဳၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေကာင္းရင္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ မ်ားမ်ားရရွိလာႏုိင္ေစမွာ ျဖစ္သလို စေတာ့ ေစ်းကြက္မွာ စေတာ့ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း ျမင့္တက္လာေစမွာ ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မေကာင္းရင္ေတာ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ မရရွိႏိုင္သလို စေတာ့ေစ်းကြက္မွာလည္း စေတာ့ေစ်းႏႈန္းေတြ က်ဆင္းသြားမႈေၾကာင့္ အက်ိဳးမရွိ ျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီေတြမွာ စေတာ့ရွယ္ယာေတြ ဝယ္ယူေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကုမၸဏီေတြက စေတာ့ေစ်းကြက္ အတြင္းမွာ နာမည္ေကာင္း ရရွိေနသလဲဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ စေတာ့ေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြက စြန္႔စားရမႈ အျမဲရွိေနတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ စြန္႔စားရမႈပိုမ်ားေလ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ပိုမိုႀကီးမားေလ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ စေတာ့ေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ အေနနဲ႔ စြန္႔စားရမႈေတြျဖစ္လာရင္ ခံႏုိင္ရည္ ရွိ၊ မရွိ မိမိကိုယ္မိမိ ဆံုးျဖတ္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ ကုမၸဏီကေန မိမိ ဝယ္ယူထားတဲ့ စေတာ့ အနည္းအမ်ားအေပၚ မူတည္ၿပီး စြန္႔စားရမႈ အနည္းအမ်ား ရွိေစတာျဖစ္တယ္။<br />
<br />
ကုမၸဏီမွာ စေတာ့ရွယ္ယာ ပိုင္ထားသူတစ္ဦးရဲ႕ ပုိင္ဆိုင္မႈက သင္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စေတာ့ရွယ္ယာ အေရအတြကို ကုမၸဏီကေန ထုတ္ေရာင္းတဲ့ စေတာ့ရွယ္ယာ အေရအတြက္နဲ႔ စားတာျဖစ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကုမၸဏီကေန စေတာ့ရွယ္ယာ ၁၀၀၀ ထုတ္ထားၿပီး သင္ကစေတာ့ရွယ္ယာ ၁၀ ခုဝယ္ယူထားရင္ သင့္ရဲ႕ပိုင္ဆုိင္မႈက ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ အကယ္၍ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုမွာ သင္ဝယ္ထားတဲ့ စေတာ့က ၁၀ ခုျဖစ္ၿပီး ကုမၸဏီကေန ထုတ္ထားတဲ့ စေတာ့ အေရအတြက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနရင္ ကုမၸဏီမွာ သင့္ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈက အင္မတန္ နည္းပါးတဲ့ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုသာျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ စေတာ့ေစ်းကြက္ သေဘာတရားက နာမည္ေကာင္းရရွိၿပီး ေအာင္ျမင္တိုးတက္မႈ ရရွိေနတဲ့ ကုမၸဏီ စေတာ့ေတြကို ဝယ္ထားမႈေတြကေန အလုပ္တက္မႈျပစရာမလုိပဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္ေစတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။<br />
<br />
သို႔ေပမဲ့ စေတာ့ရွယ္ယာ သေဘာတရားေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ႏွံ႔ႏွ႔ံစပ္စပ္ မသိရွိဘဲ စေတာ့ ေစ်းကြက္အတြင္း ဝင္ေရာက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္ကေန စတင္ၿပီး လူအေတာ္မ်ားမ်ားက စေတာ့ေစ်းကြက္မွာ စိတ္ဝင္စားမႈ ပိုမိုျမင့္မားလာခဲ့တယ္။ စေတာ့ဆိုတဲ့ ယာဥ္ကိုစီးၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာေစဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ကုန္သြယ္မႈ နည္းပညာေတြက ေရွ႕ကို တက္လွမ္းတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးေတြ ပြင့္လာတာနဲ႔အမွ် ဒီကေန႔ေခတ္မွာ လူတိုင္းက စေတာ့ေတြကို ပိုင္ဆုိင္ႏိုင္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ဆိုတာက ကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈ ရွယ္ယာတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ကို ဝယ္ယူထားရင္ ကုမၸဏီ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာ ျဖစ္တယ္။<br />
<div>
<br /></div>ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-15426531122569680902012-02-01T10:55:00.000-08:002012-02-01T10:56:32.583-08:00သင္ အလြယ္တကူ အ႐ွံဳးေပးတတ္သလား ?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwCd06LO0nbqmqjXGvhlq6O9MP9-KCTR6qpri1Uf4i7Injq72CzDEiCEh01ZlTbR_mdYLGQkqTx-Y9IMA4TjHLICaDhBWj1MgpnlZAQgNKhFzH-7-YFN2elIdo2VVxUJBzSzsxvGJsFnoK/s1600/hgghg-42030552226_xlarge.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwCd06LO0nbqmqjXGvhlq6O9MP9-KCTR6qpri1Uf4i7Injq72CzDEiCEh01ZlTbR_mdYLGQkqTx-Y9IMA4TjHLICaDhBWj1MgpnlZAQgNKhFzH-7-YFN2elIdo2VVxUJBzSzsxvGJsFnoK/s1600/hgghg-42030552226_xlarge.jpeg" /></a></div>
<br />
<br />
သင္ဟာ အလြယ္တကူ အ႐ွံဳးေပးတတ္ပါသလား။ ႐ွံဳးနိမ့္မွဳေတြ၊ အတားအဆီးေတြက သင့္အခန္းတံခါးကို လာေခါက္တဲ့အခါ သင္ဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ အ႐ွံဳးေပးေလ့ရွိသလား။ အရင္ကေရာ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။ ျဖစ္ခဲ့ဖူးမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အ႐ွံဳးမေပးဖူးဘူးလို႕ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လိပ္ျပာမလုံပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ အလြယ္တကူ အ႐ွံဳးမေပးဘူး၊ ေရွ႕ကို ဆက္သြားရမယ္လို႕ က်ေနာ္တို႕ကိုယ္က်ေနာ္တုိ႕ သတိေပးေနဖို႕ လုိပါတယ္။<br />
<br />
<span style="color: #b45f06;"><b>အခက္အခဲေတြကို ေအာင္ျမင္ႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္း ၇ ခု</b></span><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span style="color: red;">၁။ အတားအဆီးကို သိပါ</span><br />
ပထမဆုံးလုပ္ရမယ့္အရာကေတာ့ အတားအဆီးဟာဘာလဲဆုိတာကို တိတိက်က် သတ္မွတ္ဖို႕ပါပဲ။ အတားအဆီးကို တိတိက်က် သတ္မွတ္ၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီအတားအဆီးဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ (control) လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုလားဆိုတာကို ဆုံးျဖတ္ဖို႕လုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့အရာေတြမွာ ဘာေတြပါသလဲ။<br />
ဥပမာတခ်ိဳ႕အေနနဲ႕ေျပာရရင္ မိုးေလ၀သ ရာသီဥတု၊ သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚက သတင္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ပြဲေတြ။ က်ေနာ္တုိ႕ မေျပာင္းလဲႏုိင္တဲ့ ဒါမွမဟုတ္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့အရာေတြအတြက္ စိတ္ပူေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ အဲဒီအစား က်ေနာ္တို႕ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ ဧရိယာအတြင္းမွာရွိတဲ့အရာေတြကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ- ေဆးလိပ္ေသာက္တာ၊ စိတ္ေနသေဘာထား၊ ဒါမွမဟုတ္ အေလ့အက်င့္ဆုိးေတြေပါ့။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">၂။ ေအာင္ျမင္ဖုိ႕ကို အာ႐ုံစိုက္ပါ</span></b><br />
အတားအဆီးေတြနဲ႕ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တုိ႕လုပ္တဲ့ အဆိုးဆုံးအရာကေတာ့ အဲဒီအတားအဆီးအေပၚမွာ အာ႐ုံစိုက္တာပါပဲ။ အတားအဆီးေပၚမွာ ပိုၿပီးအာ႐ုံစိုက္ေလ၊ က်ေနာ္တုိ႕ ပိုၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေလပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ဟာ အဲဒီအတားအဆီးကို ေအာင္ႏုိင္ဖုိ႕ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ရပါမယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အတားအဆီးေတြကို ေအာင္ျမင္တဲ့ပုံရိပ္ကိုပဲ အၿမဲျမင္ေယာင္ေနရပါမယ္။ သင့္ရဲ႕ အတားအဆီးကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အခါ သင္ရရွိမယ့္ အက်ိဳးရလာဒ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဲဒီကေနရမယ့္ စိတ္ခံစားမွဳဟာ အလြန္ပဲ အံ့ၾသစရာေကာင္းပါတယ္။<br />
<span style="color: red;"><b><br /></b></span><br />
<span style="color: red;"><b>၃။ သင့္မွာရွိသမွ်ေတြထဲက အေကာင္းဆုံးကို ထုတ္ပါ</b></span><br />
သင့္မွာ ဘာေတြရွိသလဲ စဥ္းစားပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီထဲက အေကာင္းဆုံးကို ထုတ္ပါ။ သင္မေျပာင္းလဲႏုိုင္တဲ့ သင့္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို အမ်ားႀကီးမစဥ္းစားပါနဲ႕။ အဲဒီအစား သင့္မွာရွိတဲ့ခြန္အားေတြကိုပဲ စဥ္းစားပါ။ အနာဂတ္မွာ အဲဒါေတြ ပိုၿပီး တိုးတက္လာေအာင္ ႀကံစည္ပါ။<br />
<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>၄။ နားခ်ိန္ ယူပါ</b></span><br />
နားမွျဖစ္မယ္ဆုိရင္ အနားယူပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္မပစ္လုိက္ပါနဲ႕။ အတားအဆီးတစ္ခုကို ေက်ာ္လႊားတဲ့အခါ သိပ္ပင္ပန္းေနတယ္ဆုိရင္ အနားယူလိုက္ပါ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္မစခင္ အနားယူၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ အားသစ္ေမြးပါ။<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>၅။ ႐ွံဳးနိမ့္သူေတြရဲ႕ ေျပာစကားကို နားမေယာင္ပါနဲ႕</b></span><br />
သင္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အေျခအေနအတုိင္း ႀကံဳခဲ့ရၿပီး က်႐ွံဳးခဲ့ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။ သူတုိ႕က သင့္ကို ” မင္း အဲဒါကို မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ့ ငါတုန္းကလည္း မလုပ္ႏုိင္ခဲ့လို႕ပဲ ” စသျဖင့္ လက္ခ်ာေတြ လာေပးတဲ့အခါ သူတို႕ေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕စိတ္ေတြ ညစ္ႏြမ္းမသြားပါေစနဲ႕။ သူတို႕မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ သင္မလုပ္ႏုိင္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: red;">၆။ ကုိယ့္ကို အေထာက္အကူေပးတဲ့သူ</span></b><br />
အတားအဆီးေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို သင္တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆုိင္ရတာ ပင္ပန္းလြန္းေနသလား။ သင္ယုံၾကည္ရတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရွာပါ၊ ၿပီးေတာ့ သင္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အတားအဆီးေတြကို သူ႕ကို ေျပာျပပါ။ ဦးေႏွာက္ႏွစ္ခုဟာ တစ္ခုတည္းထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ သူတို႕ဟာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မတူညီတဲ့႐ွဳေထာင့္ေတြကေန ျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ သင့္အတြက္ အေတြးအျမင္သစ္ေတြ ရႏုိင္ပါတယ္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>၇။ ဆက္ႀကိဳးစားေနပါ</b></span><br />
သင့္ရဲ႕အခက္အခဲကို ေအာင္ျမင္ႏုိင္ဖုိ႕ သင္အသုံးျပဳေနတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုက အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္း လက္ေျမွာက္အ႐ွံဳးမေပးလုိက္ပါနဲ႕။ သင့္ရဲ႕ နည္းလမ္းကို ပိုေကာင္းေအာင္ မြမ္းမံပါ။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ႀကိဳးစားပါ။ ႐ွံဳးနိမ့္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သင္ဟာ အၿမဲတမ္း ျပန္ထရပါမယ္။ ႐ွံဳးနိမ့္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လဲက်ၿပီးေနာက္ ျပန္ထႏုိုင္တဲ့သူမ်ားသာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။<br />
<img src="http://a7.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/400935_316322105073961_100000885236762_893422_1155658084_n.jpg" />
<br />
ဘ၀ဆိုတာ ေရရွည္ (Long term ) အရာတစ္ခုပါ။ ဒီေတာ့ အခု ခဏေလး ႐ွံဳးနိမ့္တာနဲ႕ပဲ ဘ၀တစ္ခုလုံးကို ဘာေၾကာင့္ အ႐ွံဳးေပးလုိက္မွာလဲ။ ညအေမွာင္ၿပီးရင္ ေနထြက္ရသလို ရွံဳးနိမ့္မွဳၿပီးရင္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္မွဳဆုိတာ အၿမဲတမ္းရွိပါတယ္။ သင္ဟာအခု အေမွာင္ထဲမွာ ရွိခ်င္ရွိေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ သင့္ရဲ႕ စိန္ေခၚမွဳေတြကို ေအာင္ျမင္္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ဆုိရင္၊ သင္ဟာ အေမွာင္ထု ၿပီးခဲ့အခါ အလင္းေရာင္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ သင္လုပ္ႏိုင္ဆုိတာ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။<br />
<br />
Ref: Do you give up easily? by Vincent Tan<br />
<br />
Labels: သိမွတ္ဖြယ္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-90236997972501986902012-02-01T10:48:00.000-08:002012-07-22T06:44:31.054-07:00အသိပညာႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈ<br />
<br />
<img src="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/419666_230083457076306_124452107639442_476137_1868521782_n.jpg" />
<br />
<br />
<span style="color: red;">ဒႆနိကေဗဒ (Philosophy)</span><br />
<br />
Philosophy ေခၚ ဒႆနိကေဗဒ ၏ မူလ အဓိပၸါယ္ အရင္းအျမစ္သည္ ဂရိနုိင္ငံမွ ဆင္းသက္လာသည္။ Philo ဆိုသည္မွာ Love (အခ်စ္၊ ေမတၱာတရား၊ သေဘာက်စရာ) ဟု အဓိပၸါယ္ရၿပီး Sophis ဆိုသည္မွာ Wisdom (ဉာဏ္ပညာ၊ အသိပညာ၊ ႐ႈျမင္ေတြးေခၚမႈ) မႈ အဓိပၸါယ္ရသည္။<br />
<br />
ကၽြန္ုပ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဒႆနိကေဗဒ ပညာရပ္တစ္ခု ရွိေနရျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ုပ္တို႔ ေတြ႔ႀကံဳရေသာ အေတြ႔ႀကံဳတစ္ခု (သို႔) အသံုးျပဳမည္႔ အရာတစ္ခု၊ လုပ္ေဆာင္မည္႔အလုပ္တစ္ခု၊ ေျပာဆိုမည္႔ စကားတစ္ခြန္းအတြက္ ဒႆနိကေဗဒ ပညာရွင္တို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင္႔ ယံုၾကည္မႈ ပိုမိုခိုင္မာေစရန္ျဖစ္သည္။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
အထူးသျဖင္႔ အျငင္းပြားဖြယ္ ျပႆနာမ်ားစြာအတြက္ အေျဖမ်ားရရွိဖို႔ အေထာက္အပံ႔မ်ားစြာ ျဖစ္ေစသည္။ ဒႆနိကေဗဒ ပညာရပ္တြင္ အဓိပၸါယ္သက္မွတ္ခ်က္မ်ား (meaning)၊ ေျဖရွင္းခ်က္မ်ား (interpretation)၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား (evaluation)၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္စြာ စဥ္းစားခ်င္႔ခ်ိန္နုိင္မႈ (logicalconsistency )၊ ႏွင္႔ ေရွ႕ေနာက္ညီစြာျဖင္႔ စဥ္းစားခ်င္႔ခ်ိန္နုိင္မႈ (rational consistency) တို႔ ပါဝင္သည္။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
အျခား က႑ မ်ားမွာ ဒႆနိကေဗဒတြင္ ပါဝင္ၿပီး သဘာဝ၏ ျဖစ္တည္မႈ၊ သစၥာတရား၊ အသိပညာတို႔ႏွင့္ ဆိုင္ေသာပညာရပ္ (Metaphysics)၊ လူတစ္ဦးခ်င္း အသိပညာႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ဘာသာရပ္ (Epistemology)၊ ကိုယ္က်င္႔တရားႏွင္႔ ပတ္သတ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ (Ethics)၊ လူမႈေရးႏွင္႔ နုိင္ငံေရး ဆိုင္ရာ ဒႆနိကေဗဒ (Social and political philosophy)၊ ယုတၱိေဗဒ (သို႔) တကၠေဗဒ (Logic)၊ သဘာဝကို ခံစားျခင္းဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ (Aesthetics) တို႔ ပါဝင္သည္။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ပင္ကိုယ္ အာရံုခံ အသိပညာ (sentient) မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခြဲျခားသိျမင္မႈ (Perceiving) ႏွင္႔ ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ ေလ႔လာေစာင္႔ထိန္းမႈ (observing) တို႔ကို ျပင္ပေလာကႏွင္႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆက္ဆံ အသံုးခ်တတ္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ျပင္ပ သဘာဝ၏ အစီစဥ္တက် လုပ္ေဆာင္မႈ၏ ထူးျခားေသာ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားကို မွတ္ဥာဏ္၏ တည္ေဆာက္မႈတြင္ ယံုၾကည္မႈ အျဖစ္ သိမ္းဆည္းထားသည္။<br />
<br />
<br />
<span style="color: red;">အသိပညာ (Knowledge)</span><br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) သည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ အေရးပါမႈအဆင္႔အတန္း ပိုမိုျမင္႔မားလာသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ လူသားတို႔အေနျဖင္႔ အတန္းပညာမ်ားစြာတက္ေျမာက္ သိထားယံုျဖင္႔ မလံုေလာက္ေတာ႔ေပ။ ေျပာင္းလဲမႈအရွိန္ျမန္ဆန္လြန္းေသာ ယေန႔ေခတ္ကာလ မ်ိဳးတြင္ အသိပညာ (Knowledge) တို႔ကို မည္သည့္အသက္အရြယ္ ေရာက္ေနပါေစ၊ အၿမဲမျပတ္ေလ့လာ ဖတ္ရႈေနမွသာ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ႏိုင္ေပလိမ္႔မည္။<br />
<br />
အလုပ္လုပ္ေနျခင္းျဖင္႔လဲ မလံုေလာက္ပါ။ မိမိတို႔၏ လုပ္ကိုင္ပံု နည္းလမ္းမ်ားအား လမ္းေၾကာင္းမွန္မမွန္၊ စနစ္က်နမႈ ရွိမရွိ မ်ားႏွင္႔ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္နိုင္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ ျပင္ပေလာကကို ေလ႔လာၿပီး မိမိကုိယ္ကို အၿမဲမျပတ္ ဆင္ျခင္ ခ်င္႔ခ်ိန္သတိရွိရမည္။ ထိုကဲ့သို ့ဆင္ျခင္ခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္စြမ္း တိုးတက္လာေစဖို ့အတြက္ Knowledge ဆိုေသာ အသိပညာ တို ့ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာဖတ္ရႈေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာတို ့၏ ေအာင္ျမင္မႈ လွ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္မွာ ပင္ကိုယ္ ထူးခၽြန္ျခင္းထက္ အားလပ္ခ်ိန္မွန္သမွ်ကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ခဲ ျခင္းက အဓိကျဖစ္သည္။<br />
<br />
ယေန႔ကမာၻႀကီးတြင္ အမ်ားႏွင္႔တန္းတူ ေတြးနိုင္၊ သိႏိုင္၊ စဥ္းစားနိုင္၊ ေဝဖန္နုိင္ရန္ႏွင္႔ သံုးသပ္နုိင္ရန္အတြက္ အသိပညာ (Knowledge) ႏွင္႔ ျပည္႔စံု ဖို႔မွာ အလိုအပ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ထုိအခ်က္ကို လူသားတို႔ ေကာင္းစြာ သေဘာက္ေပါက္ နားလည္ေသာ္လည္း အသိပညာ (Knowledge) ၏ အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္မႈ အလြန္အားနည္းေသးသည္။ အထူးသျဖင္႔ ျမန္မာ စာျဖင္႔ ေရးသားထားေသာ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အသိပညာ ဟူ Label ကို ေတြ႔ရတတ္ၿပီး ထုိေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ေရးသားထားသည္မ်ားမွာ အသိပညာ (Knowledge) မဟုတ္သည္႔ အျခား အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ ျဖစ္ေနသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အသိပညာ (Knowledge) ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း ????<br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) ဆုိသည္မွာ အျမင္႔မားဆံုးအဆင္႔ျဖစ္သည္။ သတင္း၊ အခ်က္အလက္ (Information) သည္ အလည္အလက္အဆင္႔ျဖစ္ၿပီး အခ်က္အလက္ (Data) မွာ အနိမ္႔ဆံုးအဆင္႔ဟူ၍ အၾကမ္းဖ်ဥ္း မွတ္သားနုိင္သည္။<br />
<br />
အခ်က္အလက္ (Data) ဆိုသည္မွာ သာမန္ စီးဆင္းမႈတစ္ခု (သို႔) ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲလာမႈတစ္ခုမွ ရရွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေခၚသည္။ သတင္း၊ အခ်က္အလက္ (Information) ဆိုသည္မွာ အခ်က္အလက္ (Data) မ်ားကို ေခါင္းစဥ္အလိုက္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ၿပီး လူသားတို႔နားလည္ လက္ခံနုိင္ေသာ ျဖစ္နုိင္ေျခရွိသည္႔ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေခၚသည္။ အသိပညာ (Knowledge) တြင္ အေတြးအေခၚ (Concepts)၊ ကိုယ္ေတြ႔ (သို႔) အေတြ႔အႀကံဳ (experience)၊ ကန္႔သက္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာအတြင္း လိုက္ေလွ်ာညီေထြမႈရွိေစရန္ ဖန္တီး စီစဥ္ေပးနုိင္သည္႔ အသိဥာဏ္ (insight that provide a framework for creating)၊ ေဝဖန္ ပိုင္းျခားနုိင္မႈ (evaluating) ႏွင္႔ အခ်က္အလက္ (Information) တစ္ခုကို အသံုးခ်နိုင္မႈတို႔ ပါဝင္သည္။<br />
<br />
<br />
<img src="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/417155_230082847076367_124452107639442_476135_1714900658_n.jpg" />
<br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) ကို မေလးနက္ေသာ အသိပညာ (Shallow knowledge) ႏွင္႔ ေလးနက္ေသာ အသိပညာ (Deep knowledge) ဟူ၍ အဆင္႔အတန္း ႏွစ္မ်ိဳး သက္မွတ္နိုင္ၿပီး ပံုမွန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ အသိပညာ (Procedural Knowledge) ၊ သဘာဝ အသိပညာ (Declarative Knowledge) ၊ ျမင္႔မားေသာ အသိပညာ (Meta Knowledge) ၊ ကိုယ္တုိင္ေလ႔လာ သင္ၾကားျခင္းဆိုင္ရာ အသိပညာ (Heuristic Knowledge) ၊ ဆက္စပ္ေတြးေတာ တည္ေဆာက္ျခင္းဆိုင္ရာ အသိပညာ (Structural Knowledge) ၊ အသံုးျပဳျခင္း ဆိုင္ရာ အသိပညာ (Procedural knowledge) ဟူ၍ ပိုင္းျခား သတ္မွတ္နိုင္သည္။<br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) ဆိုသည္မွာ မွာအမွန္တကယ္ျဖစ္တည္လွ်က္ရွိေသာ အစစ္အမွန္တရားကို သိရွိလာ ျခင္းျဖစ္သည္။ တနည္းဆိုေသာ္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ရွိျခင္းသေဘာ (Being) ကိုသိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ (Knowledge) ကိုယ္တိုင္သည္လည္း (Being) ကိုေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိသည္ဟု ဂရိအေတြးအေခၚပညာရွင္ ပေလတို (Plato) က ခံယူတင္ျပခဲ့၏။<br />
<br />
ပေလတို၏အဆိုအရ စစ္မွန္ေသာအသိပညာဟူသည္မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ် မလႊဲမွားႏိုင္ေသာ အသိပညာ မ်ဳိးျဖစ္ ရမည္။ (Knowledge must be infallible) ထို႕ျပင္ အမွန္တကယ္ရွိေနေသာ အစစ္အမွန္တရား (Reality) ကို ေဖၚျပေသာ အသိပညာ မ်ဳိးျဖစ္ရမည္။ (Knowledge must have reality as its Oject) ၎လိုအပ္ခ်က္ (သို႔မဟုတ္) အရည္အခ်င္း ႏွစ္ရပ္ ရွိမွသာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာအသိပညာ (Knowledge)ျဖစ္သည္ဟု ပေလတိုက အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့ပါသည္။<br />
<br />
ထိုသို႔ပင္ William James က အမွန္တရား (Truth) ဆိုသည္မွာ ပထမဦးဆံုး ေတြးေတာ႔ရမည္၊ ထိုအေတြးသည္ တေခဏၰေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဘဝေသာ္လည္း ေကာင္း ယခုခ်က္ခ်င္း မွန္ကန္သလို ေနာက္လည္း မွန္ကန္နုိင္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အမွန္တရား၏ တည္ၿမဲမႈမွာ အခ်ိန္အေန၊ အခ်ိန္အခါႏွင္႔ လူတို႔၏ သေဘာထားေပၚတြင္သာ မူတည္ေပသည္။<br />
<br />
Kenneth E က အသိပညာ (Knowledge) ကို ပံုရိပ္တစ္ခုအျဖစ္လည္း အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ဆိုနုိင္သည္။ ထိုပံုရိပ္ကို တိတိက်က် ေဝခြဲ ပိုင္းျခားလို႔ မရပါက ထိုပံုရိပ္သည္ ယံုၾကည္မႈ (Belief) မွ အမွန္တရားသို႔ ေျပာင္းလဲလာသည္ဟုသာ သက္မွတ္နိုင္ၿပီး အသိပညာ (Knowledge) ျဖစ္ရန္အတြက္ စိတ္ကူး၊ အႀကံအစည္ (Idea) အျဖစ္ နီးကပ္လာသည္ဟု ယူဆနိုင္သည္။<br />
<br />
ၿခံဳငံုသံုးသပ္ၾကည္႔ပါက အသိပညာ (Knowledge) ဆိုသည္မွာ အေၾကာင္းအခ်က္ တစ္ခု (Information) ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထို အေၾကာင္းအခ်က္သည္ မွန္ကန္မႈရွိသည္၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီးေနာက္ တိက်ေသခ်ာတဲ႔ အေျဖ ရရွိၿပီးသား အရာဟု မွတ္သားနုိင္သည္။<br />
<br />
ကမာၻဦးအစ လူသားတို႔သည္ အသိပညာ (Knowledge) ကို အသိ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိျမင္ၿပီးေသာ အမွန္တရား၊ သင္ၾကားမႈ၊ သက္ေသျပနုိင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းတစ္ခု လို႔ သက္မွတ္ထားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အသိပညာ (Knowledge) တစ္ခုကို တိတိက်က် ေသခ်ာနာလည္ရန္အတြက္ မိမိကိုယ္တုိင္ ေတြ႔ႀကံဳနားလည္ဖို႔ လိုအပ္သည္။<br />
<br />
<br />
<span style="color: red;">ယံုၾကည္မႈ (Belief)</span><br />
<br />
ယံုၾကည္မႈ (Belief) ဆိုသည္မွာ နားလည္မႈလည္းျဖစ္နုိင္သည္၊ ျပည္႔ျုပည္႔စံုစံု မွန္ကန္ဖို႔ မလိုအပ္၊ သို႔ေသာ္ အတိုင္းအတာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုထိေတာ႔ မွန္ကန္မႈရွိရေပမည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ တည္ေဆာက္မႈမ်ားကို အေထာက္အပံ႔ျဖစ္ေစရမည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ အဆိုျပဳခ်က္ကို ယံုၾကည္သင္႔ မယံုၾကည္သင္႔ အဆံုးအျဖတ္ေပးနုိင္ရမည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ျပႆနာမ်ားကို က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေသာ ေျဖရွင္းနိုင္ရမည္။ ယုတၱိရွိစြာ ေတြးေတာနိုင္ရမည္။<br />
<br />
ယံုၾကည္မႈ (Belief) ဆိုသည္မွာ တစ္ဦးခ်င္း အယူအဆ၊ တစ္ဦးခ်င္းအသိမ်ား မွတပါး အမ်ားစု၏ ခံယူခ်က္မ်ား၊ ယူဆခ်က္မ်ား၊ အယူဝါဒမ်ား ပါဝင္သည္။ အမွန္တရားဟူေသာ အစိတ္အပိုင္းထဲမွာမွ လူအားလံုးက အျပည္႔အဝႏွင္႔ လက္ခံနုိင္ေစေသာ ေၾကာင္းျပခ်က္တစ္စံုတစ္ရာေၾကာင္႔ အားလံုးကသေဘာတူ ေထာက္ခံလိုက္လွ်င္ ထို အမွန္တရားသည္ ယံုၾကည္မႈအဆင္႔သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသည္။<br />
<br />
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ အမွန္တရား မွာ မရွိသေလာက္ ရွားပါးေနၿပီဟု အေတြးအေခၚပညာရွင္မ်ားက ေရွးဦးပိုင္းကတည္းက လက္ခံထားခဲ႔ၾကသည္။ ဂရိအေတြးအေခၚပညာရွင္ အာခီးမီးဒီး က ေန႔ခင္းခ်ိန္တြင္ မီးအိမ္ထြန္း၍ အမွန္တရားကို ရွာေဖြခဲ႔ဖူးသည္။ ယေန႔ေခတ္ ဆိုလွ်င္ အမွန္တရား၏ ေပ်ာက္ဆံုးမႈပမာဏမွာ မ်ားစြာႀကီးမားလာေပသည္။ အမွန္တရားနည္းပါးလာသည္ႏွင္႔အမွ် ယံုၾကည္မႈ မ်ားလည္း နည္းပါးလာေပသည္။<br />
<br />
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မည္သူမွ် မယံုၾကည္ခ်င္ၾကေပ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အသိပညာေရာ နည္းပါးလာၿပီလား ??? စဥ္းစားစရာျဖစ္လာသည္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><br /></span><br />
<span style="color: red;">အသိပညာႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈ</span><br />
<br />
အသိပညာႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈၾကားတြင္ ကြာဟမႈ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိသည္။ ထိုကြာဟမႈကို တိတိက်က် တိုင္းတာဖို႔ မျဖစ္နုိင္ပါေပ။ ရရွိလာသည္႔ အတုိင္းအတာသည္လည္း တိုင္းတာသည္႔ လူမ်ား၏ ယံုၾကည္မႈေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲနိုင္သည္ဟု စကၤာပူနိုင္ငံ နန္ယမ္း တကၠသုိလ္ (Nanyang Technological University Singapore ) မွ ေလ႔လာသူ တစ္ဦးက ဆုိသည္။္<br />
<br />
Edmund L. Gettier က အသိပညာ (Knowledge) ဆိုသည္မွာ ယံုၾကည္မႈကို ခြဲျခမ္းစိတ္ဖ်ာျခင္းျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္မႈ (Belief) သည္ အမွန္တရား (Truth) ႏွင္႔ နီးစပ္သည္။ လံုးဝ တူျခင္းေတာ႔မဟုတ္။ ထို ယံုၾကည္မႈ (Belief) ကို တိတိက်က် မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပနုိင္လွ်င္ေတာ႔ အသိပညာ (Knowledge) ဟု အဓိပၸါယ္ သက္မွတ္နုိင္သည္။<br />
<br />
<br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) သည္ ယံုၾကည္မႈ (Belief) ႏွင္႔ အမွန္တရား (Truth) တို႔၏ ထပ္တူက်ရာ တူညီသည္႔ အစိတ္အပိုင္းမွာမွ ခြဲျခမ္းစိတ္ဖ်ာ သက္ေသျပနုိင္ေသာ တိက်သည္႔အပိုင္းသာ ျဖစ္သည္။<br />
<br />
အသိပညာ (Knowledge) ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သက္ေသျပ၍ရနုိင္သည္။ အေတြ႔ႀကံဳယူနုိင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အသိပညာအား ေျမႀကီးလို႔ သတ္မွတ္နုိင္သည္။ ယံုၾကည္မႈကိုေတာ႔ ေျမႀကီးအျဖစ္ မသတ္မွတ္နိုင္ေပ။ အသိပညာႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈတို႔၏ အဓိက ျခားနားခ်က္ကို ေမးပါက အသိပညာဆိုသည္မွာ သက္ေသျပနုိင္သည္႔အရာျဖစ္သည္။ ၎တြင္ ေျဖရွင္းနုိင္မႈ စြမ္းအားမ်ား ရွိသည္။ ယင္းဂုဏ္သတၱိမ်ားႏွင္႔ ျပည္႔စံုလွ်င္ အသိပညာ (Knowledge) ျဖစ္ၿပီး မျပည္႔စံုလွ်င္ ယံုၾကည္မႈသာ ျဖစ္ေပသည္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><br /></span><br />
<span style="color: red;">အသိပညာ၊ ယံုၾကည္မႈ ႏွင္႔ ဒႆနိကေဗဒ</span><br />
<br />
ဒႆနိကေဗဒ ဘာသာရပ္၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ S ႏွင္႔ P တို႔ျဖင္႔ အသိပညာ (Knowledge) ႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈ (Belief) တို႔ႏွင္႔ ဒႆနိကေဗဒ (Philosophy) တို႔၏ ဆက္စပ္မႈကို သက္ေသျပနို္င္သည္။<br />
<br />
ပထမ တစ္ဖက္တြင္ S သည္ ယံုၾကည္မႈ (Belief) တစ္ခုျဖစ္ၿပီး P သည္ အမွန္တရား (သို႔) ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရွိေသာ မွ်တမႈ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ S မွ P ကို သိနုိင္သည္သည္။ (S knows that p iff S's belief that p is (i) true and (ii) justified.) ဆိုလိုသည္မွာ အမွန္တရား (Truth) တစ္ခု (သို႕) ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိသည္႔ မွ်တမႈတစ္ခုကို ယံုၾကည္မႈ (Belief) အျဖစ္ သိ နိုင္သည္။ P သည္အမွန္တရား (Truth) ျဖစ္သည္။ ထိုမွတဆင္႔ S မွ P ကို ယံုၾကည္သည္။ ထို႔ေနာက္ S မွ P ကို မွ်တေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင္႔ ယံုၾကည္သည္။ P သည္ S အတြက္ အသိပညာ ျဖစ္လာသည္။ ၎ မွာ အသိပညာ (Knowledge) ၊ ယံုၾကည္မႈ (Belief) ႏွင္႔ ဒႆနိကေဗဒ (Philosophy) ပင္ျဖစ္သည္။<br />
<br />
ဒုတိယတစ္ဖက္တြင္ မည္သူမဆို အျခား အသိပညာ (Knowledge) မည္မွ် ျပည္႔စံုၾကြယ္ဝသည္ျဖစ္ေစ တစ္စံုတစ္ခု အေပၚ ယံုၾကည္မႈ (Belief) အလြန္အမင္း မ်ားပါက အျခားအသိပညာမ်ားက သံုးမရျဖစ္သြားေပသည္။ ဥပမာ၊ ဘာသာတရား အယူဝါဒ တစ္ခု (သို႔) နိုင္ငံေရး အယူဝါဒ တစ္ခုတြင္ ယံုၾကည္မႈ (Belief) မ်ားေနပါက ထို ပုဂၢိဳလ္သည္ မည္မွ် ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္သူျဖစ္ေစ၊ မည္မွ် အသိ/အတတ္ပညာ ျပည္႔စံုသူျဖစ္ေစ အစြန္းေရာက္သြားနုိင္သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ထို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ယံုၾကည္မႈ ျမင္႔မားသူ အျဖစ္သာ သက္မွတ္နိုင္ၿပီး အသိပညာ (Knowledge) လိုအပ္ေသးသူအျဖစ္ သံုးသပ္နုိင္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ယံုၾကည္မႈ (Belief) သည္ အသိပညာ (Knowledge) ကို ေလွ်ာ႔က်ေစသည္ (သို႔) အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေစသည္ဟု လည္း မွတ္သားနိုင္ေပသည္။<br />
<br />
http://www.mee-pya-tite.com/2010/12/blog-post.html<br />
<br />
Webliography<br />
<br />
http://en.wikipedia.org/wiki/Philosophy<br />
<br />
http://plato.stanford.edu/entries/knowledge-analysis/<br />
<br />
http://hermetic.com/browe-archive/achad/misc/belief_vs_knowledge.htm<br />
<br />
http://www.ils.unc.edu/~losee/b5/node9.html<br />
<br />
http://www.articlesbase.com/college-and-university-articles/the-way-to-differentiate-between-knowledge-and-belief-213628.html<br />
http://www.google.com/<br />
Labels: သိမွတ္ဖြယ္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-82994104524393556562012-01-31T19:57:00.000-08:002012-01-31T19:57:38.131-08:00ျမန္မာ့ေဆးၿမီးတိုနည္းမ်ား ( သင္နုပ်ိဳခ်င္ပါသလား)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV3frnQBKx5Kq9meQI5s1dZAoOS-KYnAtZ0jhuvT7nCl-hhBOrFV6_IiPqPcmZ_J7HYXjuN4sc_zJI6Pagf57RBv0oXqhLDIlhp_xEQWD2uii7qvEs8IURsg6UmwrAcuUYkxlJkh_oYXxd/s1600/photo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV3frnQBKx5Kq9meQI5s1dZAoOS-KYnAtZ0jhuvT7nCl-hhBOrFV6_IiPqPcmZ_J7HYXjuN4sc_zJI6Pagf57RBv0oXqhLDIlhp_xEQWD2uii7qvEs8IURsg6UmwrAcuUYkxlJkh_oYXxd/s320/photo.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
သင္နုပ်ိဳခ်င္ပါသလား<br />
ဤေလာက၌ မႏုပ်ိဳခ်င္တဲ့သူ မရွိပါ။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အရြယ္ မတုိင္မီ အုိမင္းမႈကို တုိက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ အခ်က္ (၈)ခ်က္ကို တင္ျပလုိက္ပါတယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
(၁) သင့္အသက္ ၁၈ႏွစ္ေလာက္က ကိုယ္အေလးခ်ိန္အတုိင္းရွိပါေစ<br />
သင့္ကိုယ္အေလးခ်ိန္တိုးကာ အဆီမ်ားလာလွ်င္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါျဖစ္ဖုိ႔ အလားအလာ<br />
ပိုရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဆိကလာပ္စညး္မ်ားက Cytokines ကို ထြက္ေစလုိ႔<br />
ထုိမွတစ္ဆင့္ ႏွလံုးနဲ႕ေသြးေၾကာေတြကို မာေက်ာ ေစပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္<br />
အဆီမ်ားတာဟာ တခ်ိဳ႕ ကင္ဆာေတြကို ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပိန္တဲ့သူေတြဟာ<br />
၀တဲ့သူေတြေလာက္ အခ်ိန္မတုိင္မီ ေသဆံုးမႈ မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္<br />
သင့္ရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ထိန္းထားသင့္ပါတယ္။<br />
<br />
(၂) အားေဆးေသာက္ပါ<br />
အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕အမွ် ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ စြမ္းအင္မ်ားေလ်ာ့နည္းလာပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အတါင္းမွ ကလာပ္စည္းမ်ားထဲရွိ Mitochondria ေတြ<br />
ပ်က္စီးယိုယြင္းလာတာဟာ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ ေစတဲ့အ ေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဒီအားေဆးေတြဟာ Mitochondria ကို ျပန္လည္ အားျဖည့္ေစလုိ႔<br />
အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာမႈကို တားဆီးႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
(၃) အစားကို နင္းကန္မစားပါႏွင့္<br />
ေလ့လာမႈမ်ားအရ ကယ္လုိရီေလွ်ာ့စားသူမ်ားဟာ ေသြးတြင္းသၾကားဓာတ္ကို ထိန္းထားႏုိင္တဲ့အတြက္ Tissue ေတြ ပ်က္စီးတာကို ေလ်ာ့နည္းေစတယ္လုိ႔<br />
သိရပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ေလာက္အစာကို ေလွ်ာ့စားျပီး<br />
ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၾကည့္ပါ။<br />
<br />
(၄) အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ေမြးပါ<br />
အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ေမြးတာဟာ ႏွလံုးရုတ္တရက္ တုိက္ခုိက္ခံရျခင္းနဲ႕ စိတ္က်ေရာဂါကို ေလ်ာ့နည္းေစပါတယ္။ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေမြးသူေတြဟာ<br />
အသက္ၾကီးရင့္တဲ့အခါမွာျဖတ္တတ္တဲ့ ေသြးတုိးေရာဂါကို ကာကြယ္ႏုိင္ပါတယ္။<br />
ခ်စ္စရာအိမ္ေမြး တိရစာၦန္ေလးေတြေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးမႈကိုလည္း သက္သာေစပါတယ္။<br />
သတိထားရမွာက တိရစာၦန္ေလးေတြကို သတိနဲ႕ ကုိင္တြယ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။<br />
<br />
(၅) ခႏၶာကိုယ္တစ္ေနရာရာမွာ နာက်င္လွ်င္ ဆရာ၀န္ႏွင့္ တုိင္ပင္ျပသပါ<br />
နာက်င္မႈဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ခုခံအားစနစ္ကို ေလ်ာ့က်ေစပါတယ္။ ဒါ့အျပင္<br />
နာက်င္မႈေၾကာင့္ စိတ္က်ေရာဂါႏွင့္အတူ Stree hormone ျဖစ္တဲ့ cortisol ကို<br />
ျမင့္တက္ေစပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ နာက်င္မႈ တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္<br />
ေဆးျမီးတုိနဲ႕ မကုသဘဲ ဆရာ၀န္နဲ႕ ေသခ်ာ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ သင့္ပါတယ္။<br />
<br />
(၆) ေျခလ်င္လမ္းေလွ်ာက္ပါ<br />
လမ္းေလွ်ာက္တာဟာ ေသြးေၾကာနံရံေတြကို ႏွစ္ဆေပ်ာ့ေျပာင္းေစပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ၅ရက္ေလာက္နဲ႕ တစ္ခါေလွ်ာက္လွ်င္ အၾကမ္းဖ်င္း မိနစ္၃၀ေလာက္<br />
ေလွ်ာက္ေပးဖုိ႔သင္ပါတယ္။ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕ အမွ် ေသြးေၾကာနံရံေတြဟာ<br />
မာလာပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ေသြးတုိးလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လမး္ေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္<br />
ေသြးတိုးေရာဂါကို ထိန္းႏုိင္သလုိ ဆိးခ်ိဳေရာဂါ၊ စိတ္က်ေရာဂါနဲ႕ ေမ့တတ္တဲ့<br />
ျပႆနာကိုပါ ေလ်ာ့နည္းေစပါတယ္။<br />
<br />
(၇) ျဖည္းျဖည္းသက္သာေျဖရွင္းပါ<br />
လင္မယား အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစိုင္းရန္ျဖစ္တာဟာ ေသြးေၾကာထဲမွာ ေသြးခဲဖုိ႔အလားအလာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိေအာၾကီးဟစ္က်ယ္ ရန္ျဖစ္တာ ႏွလံုးကို<br />
ထိခိုက္ေစႏုိင္ပါတယ္။ လင္မယားခ်င္းရန္ျဖစ္တာ သဘာ၀ပါ။ ဒါေပမယ့္<br />
က်န္းမာႏုပ်ိဳခ်င္လွ်င္ ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္း ေျပာျခင္း၊<br />
ေငါ့ေတာ့ေတာ့ေျပာခ်င္း၊ ေျခလက္မ်ားပါျခင္းတုိ႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ျပႆနာကို<br />
ေအးေအးေဆးေဆး ေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။<br />
<br />
(၈) အပင္စိုက္ပါ<br />
တစ္သက္လံုးေပ်ာ္ခ်င္လွ်င္ သစ္ပင္စုိက္ ဟူေသာ စကားပံု ရွိပါတယ္။ အပင္စုိက္တာဟာ စိတ္ၾကည္ႏႈးစရာပါ။ စိတ္ညစ္တာေတြ၊ စိတ္က်တာေတြကို<br />
ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေလ့လာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုအရ ပန္းပင္ေတြကို<br />
ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ လူနာမ်ားဟာ အုတ္နံရံကိုသာ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ လူနာမ်ားထက္<br />
ေဆးရုံမွ ေစာေစာဆင္းရတယ္လုိ႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္<br />
စိတ္ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းလိုလွ်င္ သစ္ပင္စုိက္ပါ။<br />
<br />
<br />
မအိုမနာမေသေဆးအပါအဝင္ ျမန္မာ့ေဆးၿမီးတိုနည္းမ်ား<br />
အစြမ္းထက္ျမက္ေသာေဆးၿမီးတိုနည္းမ်ားပို႔စ္မွာေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း မအိုမနာေသေဆးအပါအဝင္ အစြမ္းထက္ေဆးၿမီးတိုနည္းမ်ားအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ။<br />
<br />
<br />
<br />
အသည္းေရာင္အသားဝါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ ရွိပါက ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို ဟင္းခ်ိဳခ်က္ေသာက္ရပါမည္။<br />
<br />
<br />
<br />
ေလထိုးေလေအာင့္၊ ဆီးခ်ဳပ္ေရာဂါရပါက ေဂြးေတာက္ရြက္ကို ဟင္းခ်ိဳခ်က္ေသာက္ရပါမည္။<br />
<br />
<br />
<br />
ညွင္း၊ တင္းတိပ္ႏွင့္ဝက္ၿခံမ်ားေပါက္ပါက ဘုတလင္သီးကို သံပုရာရည္ႏွင့္ေသြး၍လိမ္းပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ခံတြင္းပ်က္ေရာဂါရပါက ဂံုမင္းဟင္းခ်ိဳကို ေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
အေအးမိအဖ်ားေရာဂါရပါက ငရုတ္ေကာင္းမႈန္႔ကို ဟင္းခ်ိဳပူပူမွာထည့္ေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ဝမ္းခ်ဳပ္ေရာဂါရပါက ငုရြက္ႏုႏုကို ဟင္းခ်ိဳခ်က္ေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ျမစ္ပြားနာအဖု အက်ိတ္အနာေပါက္ပါက ဘုတလင္သီးကို ဆန္ေဆးေရႏွင့္ေရာ၍ေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းတြင္ အနာေပါက္ပါက ဘုတလင္သီးကို ဆန္ေဆးေရႏွင့္ေရာ၍ ေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
စကားထစ္၊ ဆြံ႔အေရာဂါရပါက ျမင္းခြာရြက္ဟင္းခ်ိဳကို တစ္ေန႔၃ႀကိမ္ မွန္မွန္ေသာက္ေပးပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ႏွလံုးအားနည္း၊ ေသြးတိုးမူးေဝပါက ဧကရဇ္ပြင့္ဟင္းခ်ိဳကိုေသာက္ပါ။<br />
<br />
<br />
<br />
ကဲ . . .အခုဆိုရင္ အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ မအိုမနာမေသေဆးေဖာ္နည္းရဲ႔ လွ်ိဳ႔ဝွက္ခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ။ ေဆးနည္းေလးကေတာ့ ဒီလိုပါတဲ့။<br />
<br />
<br />
<br />
ေဆးရိုးပင္ (ဝါ) ဥႏွဲပင္အျမစ္(၁၀)သား၊<br />
<br />
ဖြားဖက္ေဆးပင္(ဝါ)ငုေရႊဝါပင္ရဲ႔အျမစ္(၁၀)သားနဲ႔<br />
<br />
ဆင္တံုးမႏြယ္ပင္အျမစ္(၁၀)သားကို<br />
<br />
အေျခာက္လွမ္း အမႈန္႔ျပဳလုပ္ၿပီး<br />
<br />
ေပါင္ဒါက်ေအာင္ ဆန္ကာနဲ႔စစ္ယူရမယ္။<br />
<br />
ၿပီးရင္ ပ်ားရည္စစ္နဲ႔ေရာေမြၿပီး<br />
<br />
ဇီးကင္းေလာက္ေဆးလံုးေလးေတြလံုးရမယ္။<br />
<br />
ေဆးလံုးေလးေတြကို ေလလံုတဲ့ပုလင္းထဲမွာထည့္ၿပီး<br />
<br />
တစ္ပါတ္ၾကာရင္သံုးေဆာင္လို႔ရပါၿပီ။<br />
<br />
<br />
<br />
ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေသျခင္းဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့ သခၤါရသေဘာတရားပါ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုဘာမဟုတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ေသျခင္းကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ဆိုရင္ ေဝလာေဝးေသးတယ္။<br />
<br />
ဒီေဆးကိုဘာလို႔အဲ့လိုေခၚရတာလဲဆိုေတာ့ ေဆးရိုးပင္ရဲ႔အရြက္ဟာ ေၾကြသာသြားတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဝါမသြားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မအိုပင္လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ေနာက္ ဆင္တံုးမႏြယ္ဟာလည္း သူ႔ပင္စည္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲခုတ္ခုတ္ေသသြားတယ္မရွိပဲ ကိုင္းေတြအၿမဲျပန္ထြက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မနာပင္လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ပ်ားရည္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ပုပ္သိုးျခင္းမရွိတဲ့အတြက္ သူ႔ကို မေသေသာ အရည္လို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ပါဝင္တဲ့ပစၥည္းေတြရဲ႔ အမ်ိဳးအစားကိုလိုက္ၿပီး မအိုမနာမေသေဆးလို႔ေခၚၾကတာပါ။<br />
<br />
ဒီေဆးရဲ႔အစြမ္းကေတာ့ ၉၆ပါးေရာဂါမ်ားမွကာကြယ္ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ၿပီး၊ သက္ရွည္က်န္းမာစြာနဲ႔ ဘဝကိုျဖတ္သန္းႏိုင္မယ့္ အာနိသင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။<br />
<br />
အားလံုးက်န္းမာတဲ့ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ ။<br />
<br />
F.W mail<br />
<br />
Labels: က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-25696258039446020132012-01-31T19:55:00.001-08:002012-01-31T19:55:40.621-08:00အဆုတ္ ကင္ဆာ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSCBHryQQ9MSLsJN39KmEpH3aDgaltz-KajB2No3aYNhEqeI8Xpi9nm-0fsftfxqFoobQ2PMkd_8Qt8JxdI-kYdQPui4jsu6QflJDKtyVgSmLUD5znb7ObElAmPySfSpquU3054a1G_qlk/s1600/pd1175769.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSCBHryQQ9MSLsJN39KmEpH3aDgaltz-KajB2No3aYNhEqeI8Xpi9nm-0fsftfxqFoobQ2PMkd_8Qt8JxdI-kYdQPui4jsu6QflJDKtyVgSmLUD5znb7ObElAmPySfSpquU3054a1G_qlk/s320/pd1175769.jpg" width="281" /></a></div>
<br />
<br />
အမ်ားဆံုးၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ လူသတ္သမား အဆုတ္ကင္ဆာအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ<br />
<br />
ဒီေန႔ ေဆြးေႏြးမည့္ ေခါင္းစဥ္က ဘာပါလဲ ကမၻာမွာေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပါ အမ်ားဆံုးႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ လူသတ္ သမား အဆုတ္ကင္ဆာေရာဂါအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
အဆုတ္ကင္ဆာ ေရာဂါဆုိတာဘာပါလဲ ။<br />
အဆုတ္ကင္ဆာ အေၾကာင္းကို မေဆြးေႏြးမီ အဆုတ္ရဲ႕ခႏၶာေဗဒ တည္ေဆာက္ပံုႏွင့္ ဇီဝကမၼေဗဒလုပ္ငန္း ေတြကို အနည္းဆံုး အတိုခ်ံဳး ေဆြးေႏြးတင္ျပပါမယ္။ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္လာတဲ့အခါ ေရာဂါလကၡ ဏာေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ေပၚလာတယ္ဆိုတာ ပိုသေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္လို႔ပါ။<br />
အဆုတ္ရဲ႔ ခႏၶာေဗဒတည္ေဆာက္ ပုံနဲ႔ ဇီဝကမၼ လုပ္ငန္း ေတြကုိ သိပါရေစ<br />
အဆုတ္ဟာ ဘယ္ညာအေနနဲ႔ ႏွလံုးရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ရင္ေခါင္း အတြင္းမွာရွိပါတယ္။ ရင္ေခါင္းဆိုတာ ကလည္း လည္ပင္းနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ၾကား ထဲက ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဘက္မွာ ေက်ာ႐ိုး၊ ေဘးမွာနံ႐ိုး နဲ႔ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ရင္ၫြန္႔႐ိုး (Sternum) ေတြနဲ႔ ကန္႔သတ္သတ္မွတ္ ထားၿပီး ၎တို႔ၾကားနဲ႔ အေပၚေတြ မွာရွိတဲ့ ျြကက္သား၊ အဆီျပင္ အေရျပားေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားပါတယ္။<br />
ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ရင္ေခါင္းပိုင္းကိုေတာ့ Sternum) ဆိုတဲ့ ၾကြက္သားနဲ႔ အရြတ္ျပားစပ္ေနတဲ့ ၾကြက္သား ျပားႀကီးက ျခားနားထားပါတယ္။ အသက္႐ွဴတဲ့အခါမွာ ဒီျြကက္သား ျပားႀကီးက ေအာက္ဘက္ကို ဆင္း သြားၿပီး နံ႐ိုးေတြက ေဘးကို ကားထြက္ကာ ေရွ႕ပိုင္းက အေပၚကို တက္လာ လို႔ရင္ေခါင္း အတြင္းပိုင္းဟာ က်ယ္လာၿပီး ႐ွဴသြင္းလိုက္တဲ့ ေလ ေတြကို စုပ္ယူကာ အဆုတ္ထဲကို ေလေတြ အသက္႐ွဴျြပန္က တစ္ဆင့္ ဝင္လာပါတယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
အဆုတ္ရဲ႕ ေလအိတ္ Alveoli ရဲ႕ အတြင္းအေျမႇးပါးကို ျဖတ္ၿပီး ေသြးထဲဝင္လာတဲ့ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ဓာတ္နဲ႔ ႐ွဴသြင္း လိုက္တဲ့ေလထဲက ေအာက္ဆီဂ်င္ ဓာတ္ေတြ လဲလွယ္မႈျဖစ္ၾက ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ွဴသြင္းတဲ့ေလထဲမွာ ေအာက္ဆီဂ်င္ဓာတ္မ်ားၿပီး ႐ွဴ ထုတ္လိုက္တဲ့ေလမွာေတာ့ ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ေတြပါတယ္။ အသက္မ႐ွဴႏိုင္တဲ့အခါေတြ၊ အဆုတ္ ထဲကို ေသြးမသြား လာႏိုင္တဲ့ အခါေတြ၊ အဆုတ္ေလအိတ္ေတြ ေရာင္ခဲၿပီး အေျမႇးပါးေတြ ပ်က္စီးတဲ့အခါေတြမွာ ဒီလိုဓာတ္ေတြ လဲလွယ္ေရႊ႕ေျပာင္းမႈ မလုပ္ႏိုင္လို႔ လူဟာ အသက္႐ွဴမဝ မရဘဲ ျပာႏွမ္းလာ တတ္ပါတယ္။<br />
ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္ကေန ႐ွဴ သြင္းလိုက္တဲ့ ေလဟာ အာခံတြင္းကို ျဖတ္ၿပီး အသက္႐ွဴျြပန္ အႀကီး (Trachea) ကေနတစ္ဆင့္ ဘယ္ညာ အသက္႐ွဴျြပန္ အဆင့္ဆင့္ကေန ေနာက္ဆံုးေလအိတ္ Alveoli ေလး ေတြ အထိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ညာဘက္အဆုတ္မွာေတာ့ အေပၚပိုင္း အလယ္ပိုင္းနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းဆိုၿပီး Lobes ၃ ခုခြဲထားကာ ဘယ္ဘက္ အဆုတ္မွာေတာ့ အထက္ပိုင္းနဲ႔ ေအာက္ပိုင္း ဆိုၿပီး အဓိက ၂ပိုင္းခြဲျခား ထားပါတယ္။ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္တဲ့ ေနရာေပၚမူတည္ၿပီး ေရာဂါလကၡဏာ ေတြ ကြာျခားတတ္လို႔ ႀကိဳတင္ သိထားေစျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
အဆုတ္ ၂ ခုၾကားက အေျမႇးပါးဖံုးအုပ္ထားတဲ့ (Pericardium) အိတ္ထဲမွာ ႏွလံုးရွိ ေနၿပီး ႏွလံုးေနာက္ဘက္ ရင္ေခါင္း အတြင္းမွာ အစာမ်ိဳျြပန္ Oesophagus နဲ႔ အသက္႐ွဴျြပန္၊ ေသြးေၾကာ မႀကီးမ်ားနဲ႔ အာ႐ံုေၾကာေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ အဆုတ္ကိုေတာ့ အေျမႇးပါးအိတ္ Pleural Cavity က ဖံုးလႊမ္းထားပါတယ္။ ဒီလိုရင္ေခါင္း အတြင္းမွာ အဆုတ္အျပင္ အျခား ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း ေတြရွိေနတယ္ဆို တာတင္ျပရတာကေတာ့ ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္တဲ့အခါ ရင္ေခါင္းအတြင္းမွာ အႀကိတ္အဖုေတြ ေတြ႕ပါက အျခား ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြကလည္း ျဖစ္ ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သိထားေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
အဲဒီေတာ့ အဆုတ္ကင္ဆာ ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ ေမးပါရေစ<br />
အတိုဆံုးရွင္းျပရရင္ေတာ့ အဆုတ္ကစတင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကင္ဆာကို အဓိက ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
ကင္ဆာဆိုတာကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ မွာ ဆဲလ္ေတြဟာ ျဖစ္-တည္-ပ်က္ ဆိုတဲ့ သဘာဝသေဘာတရားအတိုင္း ပံုမွန္အားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေခတၲ တည္ကာ ပ်က္စီးသြားၾကပါတယ္။<br />
ဒီလိုပ်က္စီးသြားတဲ့ဆဲလ္ေတြ ေနရာ မွာ ဆဲလ္အသစ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အစားထိုးၾကလို႔ အသက္ရွင္ေနသမွ် ခႏၶာကိုယ္ႀကီး တည္ၿမဲေနတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဆဲလ္ေတြဟာ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့လို႔ ပ်က္ခ်ိန္တန္ မပ်က္စီးဘဲ အထိန္း အကြပ္အတား အဆီးမရွိ ပြားမ်ား ႀကီးထြားလာကာ အနီးအနားက ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း ေတြထဲထိုးဝင္အျမစ္တြယ္ကာ ထပ္မံ ပြားမ်ားသလို အဆီရည္ျြပန္ Lymphatic ေတြ ေသြးေၾကာ ေတြထဲကိုပါ တိုးဝင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးမွာ ပ်ံ႔ႏွံ႔အျမစ္တြယ္ႀကီးထြားကာ ဒုကၡ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနကိုေတာ့ ကင္ဆာေရာဂါ လို႔ေခၚပါတယ္။ အဆုတ္မွာ ဒီလို အေျခအေန ေတြ ျဖစ္ေနတာကို အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဆုတ္ရဲ႕ ေလျြပန္ေတြမွာ အျဖစ္မ်ားတာမို႔ အဆုတ္ကင္ဆာကို Bronchogenic Cancer လို႔လည္း အသိမ်ားၾကပါ တယ္။ အဆုတ္ကို ဖံုးအုပ္ထားတဲ့ အေျမႇးပါးက ျဖစ္လာတဲ့ ကင္ဆာ အမ်ိဳးအစားကိုေတာ့ Mesothelioma Cancer လို႔ ေခၚပါတယ္။ Mesothelioma<br />
အဆုတ္ ကင္ဆာဆိုတာက အဆုတ္က စတင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကင္ဆာကုိ အဓိက ဆုိလုိတာ ဆုိေတာ့ အဆုတ္က စတင္မျဖစ္တဲ့ အဆုတ္ကင္ဆာ ဆိုတာ မ်ား ရွိပါေသးသလား ။<br />
ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီ အဆုတ္က စတင္တာ မဟုတ္ဘဲ အျခား ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြမွာ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေရာဂါရင့္လာ လို႔ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ေသြးေၾကာ ေတြက တစ္ဆင့္ အဆုတ္မွာ လာေရာက္ အနည္တင္ကာ ပြားမ်ားႀကီး ထြားဒုကၡ ေပးတဲ့ ကင္ဆာေတြက ပိုလို႔ေတာင္ အျဖစ္မ်ားပါေသးတယ္။ ဒီလိုကင္ဆာ မ်ိဳးကိုေတာ့ Secondary သို႔မဟုတ္ Metastatic Lung Cancer လို႔ ေခၚပါတယ္။ ရင္သားကင္ဆာေတြ၊ ဆီးက်ိတ္ကင္ဆာေတြ၊ အ႐ိုးကင္ဆာ ေတြ၊ သိုင္း႐ြိဳက္ကင္ဆာေတြကေန အဆုတ္မွာ ပ်ံ႔ႏွံ႔အျမစ္တြယ္ ပြားမ်ား တာေတြ အျဖစ္မ်ား ၾကပါတယ္။<br />
<br />
အဆုတ္ကင္ဆာဟာ အျဖစ္မ်ားတဲ့ ကင္ဆာပါလား<br />
တကယ္ေတာ့ ဒီကင္ဆာဟာ ကမၻာေပၚမွာ အမ်ိဳးသားေကာ အမ်ိဳး သမီးေတြမွာပါ အမ်ားဆံုးႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ လူသတ္သမား ကင္ဆာ ေရာဂါျဖစ္ပါ တယ္။ အေမရိကန္ ကင္ဆာေရာဂါ အဖြဲ႕ႀကီးက ခန္႔မွန္းခ်က္အရေတာ့ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး ၂၃၀ဝ၀ဝ ခန္႔ဟာ အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္ပြားခံစားေနရၿပီး ထိုအထဲမွ၁၆၀ဝ၀ဝ ခန္႔ဟာ ေသဆံုးႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ ဘဝ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ လူ ၁၄ ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ဟာ အဆုတ္ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဆုတ္ကင္ဆာဟာ အသက္ ႀကီးသူေတြမွာ အျဖစ္မ်ားၿပီး ၇၀ရာခိုင္ ႏႈန္းခန္႔ဟာ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ေက်ာ္ မွာ ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္ မတိုင္မီက ေဆးလိပ္ေသာက္ဆံုးမႈ ျမင့္မားလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သိသိသာသာ အျဖစ္ ႏႈန္းမ်ားလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခုေတာ့ ေဆးလိပ္ ေသာက္မႈရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြကို ပညာ ေပးတာေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕မွာ အဆုတ္ကင္ဆာအျဖစ္ ႏႈန္း က်ဆင္းစျပဳေနၿပီ မွန္ေသာ္ လည္း ယခုထက္တိုင္ အဆုတ္ ကင္ဆာကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ နံပါတ္ (၁) လူသတ္သမား ကင္ဆာေရာဂါ ေနရာမွာရွိေနတုန္းပါပဲ။<br />
<br />
အဆုတ္ကင္ဆာကုိ ဘာေတြက ျဖစ္ေစပါသလဲ<br />
ေဆးလိပ္ေသာက္မႈကေတာ့ အဆုတ္ကင္ဆာနဲ႔ အထူးပဲ ဆက္ ႏြယ္ေနၿပီး အဆုတ္ကင္ဆာ ၉၀ရာခိုင္ ႏႈန္းခန္႔ဟာ ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ေသာက္သံုးမႈပမာဏနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေသာက္သံုးခဲ့ တယ္ဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ေဆးတံနဲ႔ ေဆးျပင္းလိပ္ေသာက္တဲ့ သူေတြက ေဆးလိပ္လံုးဝမေသာက္တဲ့ သူေတြထက္ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္ဖို႔ ၅ဆအႏၱရာယ္ရွိေပမယ့္ တစ္ေန႔ စီးကရက္တစ္ဘူးေသာက္သူကေတာ့ ၂၅ဆ ပိုအႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။ ေဆးလိပ္မွာ ဓာတုဓာတ္ေပါင္း ၄၀ဝ၀ ခန္႔ရွိရာမွာ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ဓာတ္ေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ပါဝင္ပါတယ္။<br />
အဓိကကေတာ့ Nitrosamines နဲ႔ Polycyclic Aromatic Hydrocarbons ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေဆးလိပ္ကို ျဖတ္ လိုက္ရင္ေတာ့ ပံုမွန္ဆဲလ္ေတြက ပံုမမွန္တဲ့ ဆဲလ္ေတြကို ျပန္အစားထိုး ၾကတာမို႔ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ ေဆးလိပ္ျဖတ္ လိုက္ပါက ေဆးလိပ္ မေသာက္သူလို အဆုတ္ကင္ဆာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အႏၱရာယ္ ေလ်ာ့သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေဆးလိပ္မေသာက္ ေပမယ့္ သူမ်ားေသာက္တဲ့ ေဆးလိပ္ ေငြ႕ကို ႐ွဴေနရသူေတြလည္း အႏၱရာယ္ ရွိပါတယ္။ ေဆးလိပ္လံုးဝမ႐ွဴ႐ိႈက္ သူႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ သူတို႔လည္း ၂၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုၿပီးအႏၱရာယ္ရွိတာကို သုေတသနက ေဖာ္ျပထား ပါတယ္။ အေမရိကန္မွာ ႏွစ္စဥ္ အဆုတ္ ကင္ဆာေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၃၀ဝ၀ ခန္႔ဟာ Passive Smoking တစ္ဆင့္ ခံ ေဆးလိပ္ေငြ႕႐ွဴ႐ိႈက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ အဆုတ္ ကင္ဆာ ျဖစ္ေစတဲ့ အျခားအေၾကာင္းကေတာ့ Asbestos Fibresေတြ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အဲဒီ ဓာတုပစၥည္းေတြကို ႐ွဴမိလိုက္ပါက တစ္သက္လံုးအဆုတ္ထဲမွာ ရွိေန တတ္ၿပီး ကင္ဆာျဖစ္ေစတတ္ပါ တယ္။ အပူနဲ႔ အသံေတြ တားဆီးဖို႔ မ်က္ႏွာက်က္ အကာေတြအျဖစ္ Asbestos ကို အသံုးျပဳတဲ့အခါ လုပ္ သားေတြကို ထိခိုက္အႏၱရာယ္ရွိ ေစတာမို႔ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြမွာ တား ျမစ္ထားၾကပါတယ္။ ဒီဓာတ္ပစၥည္း ေတြက အေျမႇးပါးေတြမွာ Mesothelioma ကင္ဆာ အမ်ိဳးအစား ကိုျဖစ္ေစၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ သံုးပါက အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ေျခ၅ ဆကေန အဆေပါင္း ၅၀-၉၀ အထိ ပိုမိုအႏၱရာယ္ရွိေစတတ္ပါတယ္။ Uranium ဓာတ္ယိုယြင္း ပ်က္ စီးတဲ့အခါမွာ သဘာဝ အေလ်ာက္ ထြက္တဲ့ Radon gas ဟာလည္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာျဖစ္ပြားတဲ့ အဆုတ္ကင္ဆာေၾကာင့္ေသဆံုးမႈ ၁၂ရာခိုင္ႏႈန္း အေရအတြက္အားျဖင့္ ၂၀ဝ၀ဝ ခန္႔ရဲ႕ တရားခံျဖစ္ တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီဓာတ္ဟာ ေျမႀကီးထဲ က ထြက္လာၿပီး အနံ႔အသက္မရွိဘဲ ဒုကၡေပးပါတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္ သူေတြကို ပိုအထိနာေစတယ္လို႔ ဆို ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာေတာ့ ဒီ အႏုျမဴဓာတ္ေတြ မသံုးလို႔ ဒီ Gas ရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတာ့ မရွိေလာက္ဘူး လို႔ ယူဆရပါတယ္။ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇကလည္း အဆုတ္ ကင္ဆာျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေဆးလိပ္ လံုးဝမ ေသာက္ေပမယ့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြမွာ အဆုတ္ ကင္ဆာျဖစ္သူရွိရင္ ျဖစ္ဖို႔အခြင့္ အလမ္းပိုမ်ားတာကို ေတြ႕ၾကရပါ တယ္။<br />
သုေတသနျပဳခ်က္အရ DNA မွာ ဒီကင္ဆာပိုျဖစ္ေစတဲ့ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇဟာ ခ႐ိုမိုဆုန္းနံပါတ္ (၁၅)ရဲ႕ q.arm မွာ ရွိေနၿပီး Nicotine စတာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ ကာကင္ဆာျဖစ္ေစတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ နာတာရွည္ အသက္႐ွဴျြပန္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အဆုတ္ေရာဂါ (COPD) ပန္းနာရင္က်ပ္သည္ေတြ ဟာလည္း သာမန္လူေတြထက္ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္ဖို႔ ၄-၆ ဆ အႏၱရာယ္ပိုမ်ားၾကပါတယ္။ ယခင္က အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္ ဖူးသူေတြလည္း သာမန္ထက္ အႏၱရာယ္ပိုမ်ားတတ္သလို ေမာ္ေတာ္ ကားေတြ၊ စက္႐ံုေတြကထြက္တဲ့ ဓာတ္ပစၥည္းေတြကလည္း အဆုတ္ ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈကို Passive Smoker ေတြမွာလို အႏၱရာယ္ရွိေစ ႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
posted by Eleven Media Group<br />
<br />
Labels: က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-86614720439600928602012-01-31T19:52:00.001-08:002012-01-31T19:52:47.927-08:00ႏွာေခါင္းေသြးယိုျခင္းအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ<br />
<br />
<img src="http://hyderabadhealthinfo.com/images/NOSE%20BLOOD.jpg" />
<br />
<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြး လွ်ံၿခင္း (Epistaxis)<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံၿခင္းဆိုတာဟာႏွာေယာင္ nostrils တေလ်ာက္မွ ေသြးေတြစီးက်လာၿခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္ ။ႏွာေခါင္းေသြး လွ်ံၿခင္း ၂ မ်ိဳး ရွိပါတယ္ ။ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ အေရွ႔ပိုင္း anterior လို႔ေခၚၿပီး သူကေတာ့ အၿဖစ္မ်ားပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္မိ်ဳးကေတာ့ အေနာက္ပိုင္း posterior လို႔ေခၚပါတယ္ ။ သူကေတာ့ အၿဖစ္နဲေလ့ရွိၿပီး ေဆးကုသမႈလိုအပ္တဲ့ အမ်ိဳးအစားမ်ိဳး ၿဖစ္ပါတယ္ ။ တခါတရံ အလြန္ဆိုး၀ါးၿပင္း ထန္တဲ့အခါမွာ ေသြးေတြဟာ ႏွာတြင္းမ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္း nasolacrimal duct မွထြက္ရွိလာၿပီး မ်က္လံုးကေနေတာင္ေသြးေတြထြက္ရွိႏိုင္ပါတယ္ ။<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
ေသြးေတြနဲ႔ ခဲေနတဲ့ေသြးေတြဟာ အစာအိမ္ထဲကို<br />
<br />
ေရာက္ရွိႏိုင္ၿပီး ပ်ိဳ႔တာေတြ အန္တာေတြ ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒီကေနတဆင့္<br />
<br />
ေသႏိုင္တာကေတာ့ ရွားပါးၿပီး ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ U.S မွာ ၂.၄ မီလီယံ ေသဆံုးမႈမွာ<br />
<br />
၄ ေယာက္သာလွ်င္ေတြ႔ရပါတယ္ ။<br />
<br />
ဘာေၾကာင့္လူေတြ ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံၿခင္း ခံစားရသလဲ။<br />
<br />
ႏွာေခါင္းဆိုတာဟာ ခႏၶာကိုယ္မွာ<br />
<br />
ေသြးေၾကာေတြ လြန္စြာ ရွုပ္ေထြးမ်ားၿပားတဲ့ အစိတ္အပိုင္း ၿဖစ္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ဒါေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းကို နဲနဲေလးၿဖစ္ၿဖစ္ထိခိုက္မိတာနဲ႔ အခန္႔မသင့္ရင္ nasal<br />
<br />
injury ရၿပီး ေသြးထြက္ႏိုင္ပါတယ္ ။ အကယ္၍ ႏွာေခါင္းနံရံဟာ ေၿခာက္ေသြ႔ေနမယ္<br />
<br />
ကြဲအက္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထိခိုက္မိၿပီး တၿပိဳင္နက္ရုတ္တရက္ခ်က္ၿခင္း<br />
<br />
ေသြးထြက္လာႏိုင္ပါတယ္ ။ ေၿခာက္ေသြ႔ပူၿပင္းတဲ့ ေဒသေတြမွာ<br />
<br />
အၿဖစ္မ်ားေလ့ရွိၿပီး ေဆာင္ရာသီေတြမွာ တိုက္တဲ့ေလကလည္း ေၿခာက္ေသြ႔ေနမယ္<br />
<br />
ပူေႏြးေနမယ္ ဥပမာ အိမ္ထဲကheater ေတြကထြက္တဲ့ ေလပူေတြကေနတဆင့္<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြးယိုတာ ခံစားရႏိုင္ပါတယ္ ။ အကယ္၍ လူေတြက ေသြးခဲတာကို<br />
<br />
တားဆီးေပးတဲ့ ေဆးေတြ ဥပမာ ေသြးက်ဲေဆးေတြၿဖစ္တဲ့ warfarin , aspirin နဲ႔<br />
<br />
အၿခားအေရာင္က်ေဆးေတြကို ေသာက္သံုးေနတဲ့လူေတြက ပိုၿပီး<br />
<br />
အၿဖစ္မ်ားေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုအေၿခအေနမွာ နဲနဲေလးထိခိုက္မိတာေတာင္မွ<br />
<br />
ေသြးထြက္ၿခင္းက ၿဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြးယိုၿခင္း ၿဖစ္ပြားမႈႏွုန္းဟာ ေအးတဲ့<br />
ေဆာင္လရာသီေတြမွာ ပိုမ်ားၿပီး အသက္ရွုလမ္း ေၾကာင္း ဆိုင္ရာပိုး၀င္ ေနတဲ့<br />
<br />
အေၿခအေနမွာ (Respiratory tract infections)ပို အၿဖစ္မ်ားပါတယ္ ။<br />
<br />
တခါတရံမွာလည္း အၿပင္ဖက္ေအးတဲ့ေနရာကေန အိမ္အတြင္းပိုင္း ပူေႏြး<br />
<br />
ေၿခာက္ေသြ႔တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရုတ္တရက္ ၀င္ေရာက္လာတဲ့<br />
<br />
အေၿခအေနမွာႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံၿခင္း ၿဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြးယိုၿခင္းကို<br />
ၿဖစ္ေစတဲ့အခ်က္ေတြ ။<br />
# ပိုး၀င္ၿခင္း<br />
<br />
# ကိုယ့္ဘာသာႏွာေခါင္းကို ကလိရာကေန ထိလိုက္မိၿခင္း<br />
#<br />
ယားယံၿခင္း ႏွင့္ ယားယံၿခင္းမရွိေသာ<br />
<br />
ႏွာမႊန္ ၿခင္း ႏွာရည္ယိုၿခင္း<br />
# ေသြးေပါင္ခ်ိန္မ်ားၿခင္း (High blood pressure)<br />
# ေသြးကို က်ဲေစတဲ့ ေဆးေတြေသာက္သံုးၿခင္း<br />
( Aspirin, Warfarin , etc,.)<br />
# အရက္အလြန္အကၽြံေသာက္သံုးၿခင္း<br />
# တၿခား ရွားပါးတဲ့အခ်က္ေတြကေတာ့ က်ဴမာေတြ(Tumors) နဲ႔<br />
မ်ိဴးရိုးလိုက္တဲ့ ေသြးေရာဂါေတြ ပဲၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြး လွ်ံရင္ ဘာလုပ္မလည္း ။<br />
<br />
ႏွာေခါင္း ေသြးယိုၿပီဆိုရင္<br />
အရင္ဆံုးၿပဳလုပ္ရမွာကေတာ့ စိတ္မလႈပ္ရွားပါနဲ႔ ။ စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားပါ ။<br />
<br />
တစ္ခ်ိဳ႔ ႏွာေခါင္းေသြး ယိုၿခင္း ဟာ တကယ္ ၿဖစ္ေနတာထက္<br />
<br />
ပိုဆိုးသေယာင္ထင္ရတတ္ပါတယ္ ။ ႏွာေခါင္းေသြး ယိုၿခင္း အမ်ားစုဟာ မိမိဘာသာ<br />
<br />
အိမ္မွာပဲ ကုသလို႔ရပါတယ္ ။ အကယ္၍ သင္ ႏွာေခါင္းေသြး ယိုၿပီဆိုလွ်င္ ပထမဆံုး<br />
<br />
ထိုင္လိုက္ပါ ။ ၿပီးရင္ေရွ႔ဘက္ကို ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ယိုင္လိုက္ပါ ။<br />
<br />
သင့္ ရဲ႕ ဦးေခါင္းဟာ သင့္ ႏွလံုးရဲ႕႔ အထက္မွာ ရွိေနၿခင္းက ႏွာေခါင္းထဲက<br />
<br />
ေသြးယိုၿခင္းကို နည္းပါးေစပါတယ္ ။ အေရွ႔ဖက္ကို ယိုင္လိုက္ၿခင္းအား ၿဖင့္<br />
<br />
ႏွာေခါင္းထဲက ေသြးေတြဟာ လည္ေခ်ာင္းထဲ၀င္မယ့္အစား ႏွာခါင္းထဲက<br />
<br />
ထြက္သြားေစပါတယ္ ။ အကယ္၍ သင္ေနာက္ကို လွန္မိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သင္ဟာ ေသြးေတြကို<br />
<br />
မ်ိဳခ်မိမွာပါပဲ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ပ်ိဳ႕တာေတြ အန္တာေတြ ၀မ္းသြားတာေတြၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္ ။<br />
<br />
သင့္ရဲ႔လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ အေနအထားနဲ႔ သင့္ႏွာေခါင္းထဲက<br />
<br />
ေသြးေတြကို ေၿဖးညွင္းစြာ ညွစ္ထုတ္ပါ ။ ညွစ္ရမယ့္ေနရာကေတာ့ သင့္ႏွာေခါင္းရဲ႕<br />
<br />
အဆံုးပိုင္းနဲ႔ မာေက်ာၿပီး အရိုးပံုစံ ရွိတဲ့ ေနရာ ၾကားထဲမွာပါပဲ ။<br />
<br />
သင့္ႏွာေခါင္းကို ေသြးေတြထြက္တာ ရပ္တဲ့အထိ ကိုင္ထားပါ ။ အနည္းဆံုး ၅<br />
<br />
မိနစ္ေလာက္ေပါ့ ။ ေသြးေတြဆက္ထြက္ေနတုန္းပဲဆို ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၁၀<br />
<br />
မိနစ္ေလာက္ထိ ဆက္ကိုင္ထားလိုက္ပါ ။<br />
<br />
ဒါ့အၿပင္ ႏွာေခါင္းေပၚကို ေရခဲတံုး ၊ ေရခဲ၀တ္လည္း<br />
တင္ေပးႏိုင္ပါတယ္ ။ ေသြးထြက္တာရပ္သြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေသြးထပ္ထြက္ ေစမည့္<br />
<br />
အၿပဳအမႈမ်ားကို ေရွာင္ပါ ။ ဥပမာ ႏွာေခါင္းကို ထိခိုက္မိၿခင္း အေရွ႔ဖက္ကို<br />
<br />
ခႏၶာကိုယ္ကို ဆက္ ယိုင္ေနၿခင္းတို႔ ပဲၿဖစ္ပါတယ္ ။<br />
<br />
ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံ ၿခင္းထပ္မၿဖစ္ရေအာင္<br />
ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ ။<br />
<br />
၁။ အိမ္သို႔ၿပန္ၿပီး အနားယူပါ ။ ဦးေခါင္းကို ၃၀ မွ ၄၅ ဒီဂရီသို႔ၿမွင့္ထားပါ ။<br />
၂ ။ႏွာေခါင္းထဲသို႔ မည္သည့္အရာမွ ထိုးထည့္ၿခင္း မၿပဳပါနဲ႔ ။<br />
၃ ။ ႏွာေခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပါးစပ္ကိုဟ<br />
ထားပါ ။ ဒါဆိုရင္ေလေတြက ႏွာေခါင္းကေနမထြက္ပဲ ပါးစပ္ကေန ထြက္သြားမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။<br />
၄ ။ ၀မ္းခ်ဳပ္မခံပါနဲ႔ ( ၀မ္းခ်ဳပ္လို႔ ညွစ္ရတဲ့အခါမွာ ၀မ္းဗိုက္အတြင္း ဖိအားမ်ားလာၿခင္း Intra-abdominal pressure တက္လာတဲ့အခါ ေသြးေတြကို ညွစ္ထုတ္သလို ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးၿပန္လွ်ံႏိုင္တဲ့အတြက္ပါ ။ )<br />
၅ ။ သင့္ရဲ႔ ဦးေခါင္းကို ႏွလံုးရဲ႔ အထက္မွာ ရွိေနပါေစ ။<br />
၆ ။ ေဆးလိပ္ လံုး၀မေသာက္ပါနဲ႔ ။<br />
၇ ။ ၂၄ နာရီအတြင္း ပူလြန္းတဲ့ အရည္ေတြမေသာက္ပါနဲ႔ ။ ေအးေသာ ေပ်ာ့ေသာ<br />
အစာမ်ားသာစားပါ ။<br />
၈ ။ Aspirin , Ibuprofen , Clopidogrel bisulfate နဲ႔ Warfarin ကဲ့သို႔<br />
<br />
ေဆးေတြကို ေရွာင္ပါ ။ ဆရာ၀န္က ညႊန္ၾကားထားတယ္ဆိုရင္ ဆရာ၀န္ကို ဆက္သြယ္ၿပီး<br />
<br />
ေဆးေသာက္တာ ရပ္သင့္ မရပ္သင့္ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းပါ ။<br />
၉ ။ အကယ္၍ ေသြးၿပန္ယိုလာခဲ့လွ်င္ ႏွာေခါင္းထဲက ေသြးခဲေတြကို လက္မ လက္ညွိဳးနဲ႔ ညွစ္ထုတ္ၿခင္းအားၿဖင့္ဖယ္ရွားပါ ။ ယာယီအားၿဖင့္ Afrin သို႔မဟုတ္ Neo-Synephrine<br />
ကဲ့သို႔ စပေရးေတြကို သံုးႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒီစပေရးေတြက ေသြးေၾကာေတြကို က်ဥ္းေစၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေတြတက္ေနရင္ေတာ့မသံုးသင့္ပါဘူး ။<br />
၁၀ ။ အကယ္၍ ေသြးမရပ္ေသးဘူးဆိုရင္ ဆရာ၀န္ရဲ႔ ကုသမႈကို စနစ္တက်ခံယူပါ။<br />
-------------------------------------------------<br />
<br />
ေမမြန္ေက်ာ္<br />
<br />
<br />
Labels: က်န္းမာေရး ဗဟုသုတ<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-27310761211551323632012-01-31T04:50:00.000-08:002012-01-31T04:50:01.897-08:00ကုမၸဏီ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဖြယ္ အလားအလာကို ၾကိဳတင္မွန္းဆနိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYX0zJGcPs2X2EzdjiF_xqTsv-Jjcz3pBKOlXLpeZxF4FpTfcLzWAxGgtcPzwfpwSTlisWQUNUVFrGUNpXtQO4Z9DefxtFN0_QtyDLToBEXjTiuvUEwlVv6V08_5umlJtK4VH-K2y0g41/s1600/14_5_orig.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEYX0zJGcPs2X2EzdjiF_xqTsv-Jjcz3pBKOlXLpeZxF4FpTfcLzWAxGgtcPzwfpwSTlisWQUNUVFrGUNpXtQO4Z9DefxtFN0_QtyDLToBEXjTiuvUEwlVv6V08_5umlJtK4VH-K2y0g41/s320/14_5_orig.png" width="320" /></a></div>
<br />
စီးပြားေရး ေလာကမွာ ရွိၾကတဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းေတြ အစဥ္တစို္က္ ၾကီးပြား တိုးတက္ေနေအာင္ ေန႕မအား၊ ညမနား ကုိယ္စြမ္း၊ ဥာဏ္စြမ္းရွိသ၍ အပတ္တကုတ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ မိမိတို႕ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ငန္း မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ အေနအထားေတြကို ၾကိဳၾကိဳ တင္တင္ သတိမမူ မိတာေၾကာင္႕ အခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီေတြမွာဟာ ေငြေၾကး ကသီလင္တျဖစ္ျပီး လုပ္ငန္း မေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ ေတြ႕ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင္႕ မိမိတို႕ကုမၸဏီမွာ လုပ္ငန္း မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ အလားအလာေတြ ရွိမရွိကို ၾကိဳတင္မွန္းဆၾကည္႕ျပီး သတိမူ-ျပဳျပင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ နည္းလမ္းကို ၿပန္လည္မွ်ေ၀ ေပးလိုက္ပါတယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<br />
<b><span style="color: red;">Altman ၏ ၾကိဳတင္ေဟာကိန္း အခ်ိဳး(၇)မ်ိဳး</span></b><br />
<br />
<br />
ဒီၾကိဳတင္မွန္းဆနည္းကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ပေရာ္ဖက္ဆာ Altmanက ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဖာ္ တင္ျပခဲ႕တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ႑ာေရးအခ်ိဳး (၇)မ်ိဳးပါ၀င္တဲ႕ ေဟာကိန္ုး ပံုစံျဖစ္ပါတယ္။ ေငြေၾကး ကသီလင္တ ျဖစ္ျပီး လုပ္ငန္း မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ေနတဲ႕ ကုမၸဏီေတြကို မီးေမာင္းထိုး ေဖာ္ျပတဲ႕ေနရာမွာ ဒီၾကိဳတင္ ေဟာကိန္းထုတ္နည္း ပံုစံက အေျခခံအားျဖင္႕အသံုး၀င္ပါတယ္။ ပေ၇ာ္ဖက္ဆာ Altman က ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ႕အတိုင္း ပံုေသေဖာ္ျပထားတဲ႕အတိုင္း ပံုေသရွိမေနဘဲ အစဥ္ ေျပာင္းလဲေနတဲ႕ အေနအထား (Variables)(၇)မ်ိဳး ရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ အဲဒီအေနအထားေတြကို<br />
ယွဥ္တြဲေဖာ္ျပပါသက္ဆိုင္ရာ စာရင္းအခ်ိဳးေတြနဲ႕ ဆန္းစစ္ၾကည္႕ရႈ ႀကိဳတင္ ေဟာကိန္း ထုတ္ႏိုင္တယ္လို႕လဲ ဆိုပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၁။ အရြယ္အစား (Size) ကုမၸဏီရဲ႕ ရပို္င္ခြင္႕ စုစုေပါင္း (Total assets)နဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၂။ ေငြျဖစ္လြယ္မႈ (Liquidity) လက္ငန္းအခ်ိဳး (Current Ratio)နဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၃။ ရပိုင္ခြင့္မ်ားအေပၚျပန္ရႏႈန္း (Return on Assets) အတိုးမေပးမီနဲ႕ အခြန္မေဆာင္မီ၀င္ေငြ (Earnings Before Interest and Taxes) ကို ရပိုင္ခြင္႕ စုစုေပါင္း (Total Assets)နဲ႕ စားတဲ႕ နည္းနဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၄။ ၀င္ေငြတည္ျငိမ္မႈ (Stability of Earnings) ၁၀ႏွစ္၀န္းက်င္ အလားအလာကို ခန္႕မွန္းေျခစံ အမွား (Standard Error of Estimate)နဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၅။ ေၾကြးျမီ၀န္ေဆာင္မႈ (Debts Service) အတိုးပမာဏအခ်ိဳး (Interest Coverage Ratio) နဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၆။ စုစုေပါင္းျမတ္စြန္းမႈ (Cumulative Profitability) ခ်န္ထားအျမတ္ (Retained Earning )ကို ရပိုင္ခြင္႕ စုစုေပါင္းနဲ႕ စားတ႕ဲနည္းနဲ႕ တိုင္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
၇။ အရင္းအႏွီးထည္႕၀င္မႈ (Capitalization)အမ်ားပိုင္ဆိုင္ခြင္႕ (Common Equity) ကို္ အသံုးျပဳမတည္ေငြရင္း စုစုေပါင္း (Total Capital Employed)နဲ႕ စားတဲ႕နည္းနဲ႕ တို္င္းတာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
မေအာင္ျမင္တဲ႕ ကုမၸဏီေတြနဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အၾကားမွာရွိတဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည္႕တဲ႕အခါမွ ဒီအေျပာင္းအလဲ (၇)မ်ိဳးကို အေကာင္းဆံုး ေပါင္းစပ္ၾကည္႕လို႕ ရတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ အခ်ိဳးေတြအားလံုးကို အတူအကြ ေပါင္းစပ္ အသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ ေငြေၾကး ကသီလင္တျဖစ္ရံုသာမက ကုမၸဏီပါ ပ်က္စီး ဆံုးရွံုး သြားႏိုင္တဲ႕ အေျခအေနထိ ဆိုက္ေရာက္သြားႏိုင္တဲ႕ ကုမၸဏီမ်ိဳးေတြကိုပါ ထိထိေရာက္ေရာက္ ၾကိဳတင္ ေဟာကိန္းထုတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႕ ပေရာ္ဖက္ဆာက ဆိုပါတယ္။<br />
<br />
<br />
မေအာင္ျမင္မႈနဲ႕ ပက္သက္လို႕ အဓိပၸါယ္ဖြင္႕ဆိုခ်က္ေတြ ဘယ္လိုပဲ ရွိေစကာမူ၊ ကုမၸဏီ မေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတာဟာ ကုမၸဏီကို ဖ်က္သိ္မ္းရတဲ႕အထိ အက်ိဳး ဆိုက္ေရာက္သြားတယ္လို႕ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေၾကြးေတြ မေပးဆပ္ႏိုင္တာကို မေအာင္ျမင္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္း ေျပာရရင္ ကုမၸဏီဟာ ေလာေလာလတ္လတ္ ေပးရန္ရွိတာေတြကို အခ်ိန္ေစ႔ေရာက္တဲ႕ အခါမွာ မေပးဆပ္ႏိုင္ရင္ မေအာင္ျမင္တဲ႕ ကုမၸဏီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို မေအာင္ျမင္တာမ်ိဳးဟာ (Technical Insolvency)ျဖစ္ပါတယ္။ မေအာင္ျမင္မႈ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ကေတာ႕ လူမြဲစာရင္း အသြင္းခံရတာ (Bankruptcy) ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးရန္တာ၀န္ စုစုေပါင္းဟာ<br />
ရပိုင္ခြင္႕ မ်ားရဲ႕ သင္႕တင္႕ေလ်ာက္ပတ္တဲ႕ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ (Fair Valuation) ထက္ပိုေနမယ္ဆိုရင္ ကုမၸဏီဟာ လူမြဲျဖစ္သြားပါတယ္။ တစ္ျခားနည္းနဲ႕ေျပာရရင္ ကုမၸဏီမွာ အသားတင္တန္ဖိုး (Net Worth) လံုး၀မရွိ (Negative)ေတာ႕တာ ျဖစ္ပါတယ္။<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-67101531761766310362012-01-31T04:45:00.000-08:002012-01-31T04:45:47.639-08:00ကုမၸဏီ မေအာင္ျမင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdCizvVYQMpIvgEiUWe3_nNKvEs71uDSOD3Md7NoYrVRPShtzhLzOolPlNDgCWAnvto3MArHF5LxvwOB6YZ7Wz7GeZ8GaOPDK3bdOYrl8Tr3waXmMFShRgeWgxN8JQoafublF1wflImvZ-/s1600/gross-margin-financial-ratio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdCizvVYQMpIvgEiUWe3_nNKvEs71uDSOD3Md7NoYrVRPShtzhLzOolPlNDgCWAnvto3MArHF5LxvwOB6YZ7Wz7GeZ8GaOPDK3bdOYrl8Tr3waXmMFShRgeWgxN8JQoafublF1wflImvZ-/s320/gross-margin-financial-ratio.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
အမ်ားအားျဖင္႕ အခြင္႕မသာတဲ႕ စီးပြားေရး ရာသီဥတု (Unfavourable Business Climate) ေျခအေနေတြ၊ ေငြေၾကးစရိတ္ ျမင္႕မားတာေတြ (High Financial Costs)နဲ႕ အေရာင္းထိုင္းတဲ႕ ေစ်းကြက္ (Depressed Market) ေတြဟာ ကုမၸဏီ အေတာ္မ်ားမ်ားကို စီးပြားေရး က်ဆင္းေအာင္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ တြန္းပို႕တဲ႕ ေသာ့ခ်က္ အေၾကာင္းရင္းေတြ ျဖစ္တယ္လို႕ ေထာက္ျပေလ႕ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ စီးပြားေရး မေအာင္ျမင္မႈ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔ ဇစ္ျမစ္ဟာ စီမံခန္႕ခြဲေရးညံ႕ဖ်င္းမႈ (Poor Management) မွာ ျမစ္ဖ်ားခံေလ႕ ရွိပါတယ္။ မေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္ေပၚေစတဲ႕ အေၾကာင္းရင္းမ်ားရဲ႕ ပါ၀င္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ႕ အတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႕ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ျပဳလုပ္တဲ႔ Dun and Bradstreetရဲ႕ ေလ့လာခ်က္တစ္ရပ္က ဆိုပါတယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
မေအာင္ျမင္မႈ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ပါ၀င္မႈရာခို္င္ႏႈန္း<br />
<br />
စီမံခန္႕ခြဲေရးမကၽြမ္းက်င္မႈ ၉၃.၁<br />
<br />
လ်စ္လ်ဴရႈမႈ ၂.၀<br />
<br />
မရိုးသားမႈ ၁.၅<br />
<br />
ေဘးဒုကၡက်ေရာက္မႈ ၀.၉<br />
<br />
တိတိက်က်မသိရေသာအေၾကာင္းရင္းမ်ား ၂.၅<br />
<br />
ေပါင္း ၁၀၀.၀<br />
<br />
စီမံခန္႕ခြဲေရးပိုင္းမွာ အရည္အေသြး မျပည္႕၀ရတာဟာ စီမံခန္႕ခြဲမႈကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္တာေတြ ဘုတ္အဖြဲ႕က စိတ္၀င္တစား ပါ၀င္လုပ္ကိုင္မႈ မရွိတာေတြနဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အားနည္းတာေတြ အေပၚမွာ အေျခခံ ေပၚေပါက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ဖြဲ႕ျဖိဳး တိုးတက္မႈအတြက္ စီမံခ်က္ မရွိတာေတြ ထုတ္ကုန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ မထုတ္လုပ္ႏိုင္တာေတြ စီးပြားေရး ပတ္၀န္းက်င္ ေျပာင္းလံမႈနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြ မရွိတာေတြကိုလညး္ ကုမၸဏီေတြမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ ရတတ္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">သတိေပးသည့္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ား</span></b><br />
<br />
မေအာင္ျမင္တဲ႕ ကုမၸဏီ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ က်ေရာက္အံ့ဆဲဆဲျဖစ္တဲ႕ အႏၱရာယ္နဲ႕ ပက္သက္တဲ႕ သတိေပးခ်က္ေတြကို ပ်က္စီး ပိဳကြဲမသြားမီ ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ အလံုအေလာက္ ရေလ႕ရွိၾကပါတယ္။ ကုမၸဏီကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ စိစစ္သူဟာ ကုစားမႈလုပ္ငန္း (Remedial Action)ေတြ လုပ္ဖို႕ ဒီလကၡဏာေတြကို အခ်ိန္မီ သိထားဖို႕လိုပါတယ္။ အႏၱရာယ္ သတိေပးခ်က္ နိမိတ္အမ်ိဳးအစားကုိ အုပ္စုႏွစ္စု ခြဲႏိိုင္ပါတယ္။ တစ္ခုက လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈဆိုင္ရာ (Operational) သတိေပး နိမိတ္မ်ားျဖစ္ျပီး တစ္ခုက စာရင္းဆိုင္ရာ သတိေပးနိမိတ္ (Accounting)မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈဆိုင္ရာနိမိတ္လကၡဏာမ်ား<br />
<br />
လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈနဲ႕ ပက္သက္တဲ႕ နိမိတ္လကၡဏာေတြကို ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၁) ေၾကြး၀န္ထုပ္၀န္ပိုးပိေနျခင္း (High Gearing)</span></b><br />
<br />
ကုမၸဏီတစ္ခုဟာ ေၾကြး၀န္ထုပ္၀န္ပိုးနဲ႕ ပိေနတဲ႕အခါမွာ အၾကမ္းအျမတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အတိုးေငြေပးတာမ်ိဳးလို ဘ႑ာေရး စရိတ္ေတြမွာ က်ခံ သံုးစြဲၾကရပါတယ္ ။ ဒီအေနအထားမ်ိဳးမွာ အေ၇ာင္းအ၀ယ္ အေျခအေနေတြ အတက္အက် ျဖစ္လာႏိုင္သလို ျမီရွင္ေတြက ေၾကြးဆပ္ေပးဖို႕ ေစတနာ ထားတာေတြလညး္ ေလ်ာ႕လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ကုမၸဏီကို ထိခိုက္ နစ္နာ ေစႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၂) ဆက္တိုက္အရႈံုးေပၚမႈသမိုင္းရွိျခင္း (History of Continuing Losses)</span></b><br />
<br />
ဆက္တိုက္ အရႈံုးေပၚတဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းရွိတဲ႕ ကုမၸဏီဟာ ကုမၸဏီၾကီးေတြ ျဖစ္ရင္ေတာ႕ ျမီရွင္ေတြက ေထာက္ထား ညွာတာျပိီး ဆက္ဆံတတ္ၾကေပမဲ႕ ကုမၸဏီငယ္ေလးေတြ ျဖစ္ရင္ေတာ႕ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ အရႈံုးေပၚတယ္ဆိုရင္ပဲ ျမီရွင္ေတြက ေၾကြးဆပ္ဖို႕ ဖိအားေပး ေတာင္းဆို လာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ေငြေၾကးအက်ပ္အတည္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၃) အရင္းအႏွီးမလံုမေလာက္ျဖစ္ျခင္း (Under-Capitalization)</span></b><br />
<br />
တစ္ခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီေတြမွာ အရင္းအႏွီးဟာ အေတာ္ဆိုးဆိုးရြားရြား နည္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ေငြေၾကး အခက္အခဲ ျပသာနာနဲ႕ ရင္ဆို္င္ ေတြ႕ၾကံဳၾကရပါတယ္။ အရင္းအႏွီးအလံု အေလာက္ရွိတဲ႕ ကုမၸဏီေတြမွာေတာ႕ အစုရွယ္ယာရွင္ေတြက ကုမၸဏီ ေၾကြးမတင္ရေအာင္ အထူးတိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္ သတိေပးေလ႕ရွိပါတယ္။ ဒါ႕ျပင္သူူတို႕ရဲ႕ မူလ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံထားေငြေတြကို မထိခိုက္ေအာင္ ကာကြယ္တဲ႕ အေနနဲ႕ လိုအပ္တဲ႕ အခါေတြမွာလဲ အရင္းအႏွီးေတြ ထပ္ျဖည္႕ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ အရင္းအႏွီးေတြ ေလ်ာ႕က်မသြားေအာင္ ၀ိုင္းထိန္းၾကတဲ႕ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းအႏွီးနဲတဲ႕ ကုမၸဏီေတြကေတာ႕ ပိုင္ရွင္ေတြကို အဲဒီလို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းအား နည္းၾကပါတယ္။ ပိုင္ရွင္ေတြကလည္း အဲဒီလုိ ကုမၸဏီေတြက်ရင္ မိမိတိဳ႕မွာ ဆံုးရႈံးမႈနဲေအာင္ ခပ္ကင္းကင္း ခပ္ခြာခြာ ေနတတ္ၾကတဲ႕အတြက္ ကုမၸဏီဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ပ်က္စီး ဆံုးရႈံး သြားၾကရတတ္ပါတယ္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>(၄) မႏိုင္မနင္းကုန္သြယ္ျခင္း(Overtrading)</b></span><br />
<br />
ကုမၸဏီတစ္ခုကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ၾကီး တိုးခ်ဲ႕တဲ႕အခါမွာ တိုးျမွင္႕ကုန္က်လာတဲ႕ ေငြသားေတြ ရဖို႕အတြက္ ေခ်းေငြကို ယူၾကရပါမယ္။ လုပ္ငန္း တိုးခဲ်႕မႈျပီးဆံုးသြားတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ အဲဒီေခ်းေငြေတြ အတြက္ စရိတ္စကေတြဟာ ကုမၸဏီရဲ႕ ေငြသားစီးဆင္းမႈ အေနအထားကို တံု႕ဆိုင္း သြားေစတတ္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၅) မာဂ်င္ေလွ်ာ႕နည္းက်ဆင္းျခင္း(Margin Erosion)</span></b><br />
<br />
မာဂ်င္ (အေရာင္း ၀င္ေငြႏွင္႕ ေရာင္းရကုန္/၀န္ေဆာင္မႈ တန္ဖိုး၏ ျခားနား ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္း) ေတြ ဆက္တိုက္ ေလ်ာ႕နည္း က်ဆင္းတာမ်ိဳးဟာ ေစ်းကြက္ရွယ္ဟာကို ထိန္းထားႏိုင္စြမ္း မရွိဘူးလို႕ ညႊန္ျပပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေၾကြးမဆပ္ႏိုင္တဲ႕ အေနအထားကုိ ေရာက္လာမွာ ျဖစ္တယ္လို႕လဲ ညႊန္ျပပါတယ္။ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးမွာ ကုမၸဏီရဲ႕ သီးသန္႕ ရန္ပံုေငြေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ႕နည္းလာျပီး ကုမၸဏီေရရွည္ ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္မႈကို ထိခိုက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၆) စီမံကိန္းလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ျခင္း (The Big Project)</span></b><br />
<br />
ကုမၸဏီတစ္ခုအေနနဲ႕ မိမိရဲ႕ အနာဂါတ္ကို စီမံကိန္း လုပ္ငန္းၾကီး တစ္ခုထဲမွာ စြန္႕စား ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံတဲ႕အခါမွာ ရႏိုင္သမွ် အရင္းအျမစ္ အားလံုးကုိ အဲဒီလုပ္ငန္းမွာ ပံုေအာထည္႕ရတဲ႕အတြက္ လုပ္ေဆာင္ဆဲ လုပ္ငန္းေတြဟာ က်ံဳ႕သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မို႕ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူေတြက ဒီလုိ ကုမၸဏီမ်ိဳးကုိ ဂရုထား ၾကည္႕ရႈတတ္ၾကပါတယ္။. ဒါမွမဟုတ္ ကုမၸဏီကေန ေရွာင္ဖယ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>(၇) ေငြေခ်းငွားမႈဆိုင္ရာျပသာနာမ်ား (problem Borrowing)</b></span><br />
<br />
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ ပံုေသရပိုင္ခြင္႕ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ရယူအသံုးျပဳရတဲ႕အခါမွာ အရင္းေၾကကာလဟာ အထူးပဲ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကာလတိုေခ်းေငြကို ကာလရွည္ ရပိုင္ခြင္႕ေတြနဲ႕ တလြဲႏႈိင္းယွဥ္ ဆက္စပ္ၾကည္႕ မိတဲ႕အခါမ်ိဳးမွာလဲ ေငြသားစီးဆင္းမႈကို အၾကီးအက်ယ္ တံု႕ဆိုင္းသြားေစတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေငြေခ်းငွားတဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလညး္ ဟန္႕တား တံု႕ဆိုင္းေစတဲ႕အတြက္ ေငြသားစီးဆငး္မႈကို အၾကီးအက်ယ္ ပ်က္ျပားယိုယြင္းေစပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၈) ၀န္ေဆာင္မႈစံက်ဆင္းျခင္း (Decline In Service Standard)</span></b><br />
<br />
ဘ႑ာေရး ကသီလင္တေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ကုမၸဏီေတြဟာ အသံုးစရိတ္ေတြေလ်ာ႕ခ်ဖို႕ အာရံုစိုက္လာတတ္ပါတယ္။ ၀န္ေဆာင္မႈစံေတြကိုလညး္ ေလ်ာ႕ခ်လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ကုမၸဏီရဲ႕ ထုတ္ကုန္ အရည္အေသြးေတြလညး္ က်ဆင္းလာပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အေရာင္းေစ်းကြက္ေတြ ဆံုးရႈံးသြားတတ္တဲ႕အတြက္ ေစ်းကြက္အသစ္ရွာရတဲ႕ ဒုကၡေတြလညး္ ထပ္ေဆာင္းတိုးလာတတ္ပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၉) အလြယ္ရေငြမ်ားျပားျခင္း(Too Much ‘Easy’ Money)</span></b><br />
<br />
ကုမၸဏီၾကီးေတြအတြက္ ေငြအေျမာက္အမ်ားကုိ ရေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ႕ စြမ္းရည္ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲဒီလို အလြယ္ရတဲ႕ ေငြေတြဟာ အနာဂတ္ ေငြသားစီးဆင္းမႈကို ေသတြင္းထဲသို႕ လႊဲေရွာင္လို႕မရေအာင္ တြန္းပို႕တတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ အလြယ္ရတဲ႕ ေငြေတြကို မေရရာ မေသခ်ာတဲ႕ ေန၇ာေတြမွာ ေပါ႕ေပါ႕တန္တန္နဲ႕ ရင္းႏွီး ျမႈပ္ႏွံတတ္ၾကတာေၾကာင္႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္အရင္းေၾကကာလအလားအလာ ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျခငး္မျပဳဘဲ သံုးစြဲပစ္လိုက္တတ္တာေၾကာင္႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးဟာ ကာလတိုအျမတ္ရဖိုးအတြက္ ကာလရွည္ရွင္သန္ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႕ကုိ ျဖဳန္းတီးပစ္တဲ႕သာဓကျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
စာရင္းဆိုင္ရာနမိတ္လကၡဏာမ်ား<br />
<br />
စာရင္းဆိုင္ရာ နမိတ္လကၡဏာေတြကို ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။<br />
<br />
<b><span style="color: red;">(၁)ဘ႑ာေရးအခ်ိဳးမ်ား(Financial Ratio)</span></b><br />
<br />
အျမဲလုိ ေစာင္႕ၾကည္႕ဖုိ႕လိုတဲ႕ အေရးၾကီးတဲ႕ အခ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ားေတြထဲမွာ လက္ငင္းအခ်ိဳး၊ လက္ငင္း ရပိုင္ခြင္႕မဟုတ္တဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္းနဲ႕ လက္ငင္းရပိုင္ခြင္႕ရွိတဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္းအခ်ိဳး ၊ ရရန္ရွိစာရင္း ေကာက္ခံကာလနဲ႕ ေပးရန္ရွိစာရင္း သက္တမ္းၾကာျမင္႕မႈတို႕ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဘ႑ာေရး အခ်ိဳးေတြဟာ အသံုး၀င္တဲ႕ လက္နက္ကရိယာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲဒီအခိ်ဳးေတြဟာ မမွားႏိုင္တဲ႕ အခ်ိဳးေတြေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိဳးေတြကို အသံုးခ်တဲ႕အခါမွာ သူတို႕မွာရွိတဲ႕အကန္႕အသတ္ ေတြကို သတိထားရပါမယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ႕ “စံ”တစ္ခုဟာ အျခားလုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ေဘးဒုကၡ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ။္ အခ်ိဳးေတ ြျပည္႕စံုမွန္ကန္တဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြေပၚမွာ အေျချပဳရပါတယ္။ အတိက် မမွန္ကန္တဲ႕ ဘ႑ာေရး အခ်က္အလက္ေတြဟာ အခ်ိဳးမ်ားကို ကေမာက္ကမျဖစ္ သြားေစႏုိင္တဲ႕ အတြက္၊ ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာေတြဟာလဲ တလြဲျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
<span style="color: red;"><b>(၂) ေငြသားစီးဆင္းမႈကိုၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားမႈမရွိျခငး္( Lack of Cashflow Forecasing)</b></span><br />
<br />
ေငြသားစီးဆင္းမႈ ၾကိုတင္ခန္႕မွန္းေျခကို ေရးဆြဲမထားတဲ႕ ကုမၸဏီဟာ မလြဲမေသြဒုကၡနဲ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ ၾကံဳရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေငြသားဘက္ဂ်က္ မရွိဘူးဆိုရင္ အဲဒီ ကုမၸဏီက စီမံခန္႕ခြဲေရးပိုင္းဟာ အနာဂတ္ေငြသား လုိအပ္ခ်က္ကို မသိသူေတြျဖစ္တယ္။ မိမိရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ဘယ္ကို ဥိးတည္သြားေနတယ္ ဆိုတာကုိ လည္း မသိသူေတြျဖစ္တယ္။ အနာဂတ္ကာလအတြက္ စီမံခ်က္ ခ်မွတ္မထားတဲ႕ သူေတြလဲ ျဖစ္တယ္လို႕ ညႊန္ျပပါတယ္။ လုပ္ငန္းအတြက ေငြသားမည္၍မည္မွ် လိုေငြျပေနတယ္။ (Cash Deficiancies) ဆိုတာကို စီမံခ်က္ ခ်တဲ႕အဆင္႕မွာ ကတည္းက ၾကိဳတင္ခန္႕မွန္းထားဖို႕ လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ျပသာနာ ေပၚလာတာနဲ႕ တစ္ျပိဳင္နက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျပန္လည္တံု႕ျပန္ အေရးယူႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အခ်ဳပ္အေနနဲ႕ ေျပာရရင္ စီမံခ်က္ဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ေစ်းကြက္လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ဆက္စပ္မႈမရွိတဲ႕ လက္ေတြ႕မက်တဲ႕ လုပ္ရပ္လို႕ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္လြဲအထင္ ခံရတတ္ေပးမဲ႕ စိမံခ်က္ကိုခ် ထားဖို႕ တကယ္ကို လိုအပ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး အတက္အက် ျမန္ေနတဲ႕ ကာလေတြမွာ အထူးကို လိုအပ္ပါတယ္။ စီမံခ်က္ဟာ အခြင္႕အလမ္းေတြ ေပၚလာတဲ႕အခါမွာ အမိအရ ဖမ္းဆုတ္ကိုင္ႏိုင္ဖို႕ စီမံခန္႕ခြဲသူေတြကို အကူအညီေပးပါတယ္။ အဲဒီအခြင္႕အလမ္းေတြကေန အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ျဖစ္ထြန္းလာေအာင္ အရင္းအျမစ္ေတြကို စီမံအသံုးခ်တတ္ဖို႕လညး္ အကူအညီေပးပါတယ္။ ေဘာဂေဗဒနဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနကို အကဲျဖတ္ဖို႕နဲ႕ ျပသာနာကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည္႕ဖို႕အတြက္ စီမံခ်က္ဟာ အေျခခံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မို႕ စီမံခ်က္ကို အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေအာင္ အသံုးခ်တတ္မယ္ဆိုရင္ ကုမၸဏီ ပ်က္သုဥ္းေစႏိုင္တဲ႕ ျပသာနာမ်ားမ်ားကို အခ်ိန္မီ ေျဖရွင္းပစ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
management<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-35710248352785142962012-01-31T04:38:00.000-08:002012-01-31T04:40:15.768-08:00စတိုပစၥည္းမ်ားဘယ္လိုၾကီးၾကပ္မလဲ (STORE CONTROL)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqHB1mrxbVcpTpMUN0VlQAvdlZZS15pHA1tP7deNXsMJPSibdh_1FzIToffOg9liZ-lwLkmgy1b80A2F5j6RsepqQHqVT44ZXKCQjPKFdxctRNj2-svVA45Twjw9kyXiIOtAcluzRdpcp8/s1600/assembly_shop.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqHB1mrxbVcpTpMUN0VlQAvdlZZS15pHA1tP7deNXsMJPSibdh_1FzIToffOg9liZ-lwLkmgy1b80A2F5j6RsepqQHqVT44ZXKCQjPKFdxctRNj2-svVA45Twjw9kyXiIOtAcluzRdpcp8/s400/assembly_shop.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
စတိုပစၥည္းမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုေလွာင္ထားျခင္း လိုအပ္သည္ထက္ေလ်ာ့ နည္္းေလွာင္ထားျခင္း တို႕ေၾကာင္႕ လုပ္ငန္းကို လြန္မင္းစြာ ထိခိုက္ႏိုင္ပါသည္။ လုပ္ငန္္းကို မထိခိုက္ရေလေအာင္ စတိုပစၥည္းမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ မ်ားလည္းမမ်ားေအာင္၊ နည္းလည္းမနည္းေအာင္ သိုေလွာင္ထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမို ေလွာင္ထားျခငး္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ ခၽြတ္ယြင္း အားနည္းခ်က္မ်ားမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္ပါသည္။<br />
စတိုပစၥည္းမ်ားကို ပိုမို သိုေလွာင္ထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ား။<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
(က)Capital Costs (အရင္းအႏွီးပိုမိုကုန္က်ျခင္း)<br />
<br />
(ခ)Space Cost (ထားသံုးရန္ေနရာစရိတ္ပိုမိုကုန္က်ျခင္း)<br />
<br />
(ဂ)Equipment Cost (လုပ္ငန္းသံုးပစၥည္းစရိတ္ပိုမိုကုန္က်ျခင္း)<br />
<br />
(ဃ)Personal Costs (၀န္ထမ္းစရိတ္ပိုမိုကုန္က်ျခင္း)<br />
<br />
(င)Insurance (အာမခံေၾကးပိုမိုကုန္က်ျခင္း)<br />
<br />
(စ)Deterioration (ပ်က္စီးယိုယြင္းမႈပိုမ်ားျခင္း)<br />
<br />
(ဆ)Obsolesence (ေခတ္ကုန္အသံုးမ၀င္ျဖစ္မႈပိုမ်ားျခင္း)<br />
<br />
ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမို သိုေလွာင္ထားျခင္းေၾကာင္႕ အထက္ပါ စရိတ္မ်ား ပိုမိုကုန္က်ရသျဖင္႕ လုပ္ငန္း၏ အသားတင္ အျမတ္ကို ထိခိုက္ေစပါသည္။ စတိုပစၥည္းမ်ားကို ေလ်ာ့နည္း သိုေလွာင္ထားျခင္းေၾကာင္႕ တခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ား ျပတ္လပ္သြားႏိုင္ပါသည္။<br />
<br />
ယင္းသို႕ ျပတ္လပ္ပါက -<br />
<br />
(က)ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမရွိဘဲလုပ္ခမ်ား၊ ပံုေသ၀န္ေဆာင္စရိတ္မ်ား ကုန္က်ရျခင္း။<br />
<br />
(ခ)ကုန္ထုတ္မႈပမာဏ က်ဆင္းသြားသည္ႏွင့္အမွ် ကုန္ေရာင္းပမာဏ က်ဆင္းသြားမည္ျဖစ္ရာ၊ ယင္းက်ဆင္း သြားေသာ ကုန္ေရာင္း ပမာဏေပၚမွာ ရသင့္ ရထိုက္သည့္ အျမတ္မ်ား ဆံုးရႈံုးရျခင္း။<br />
<br />
(ဂ)ေဖာက္သည္မ်ား မွာၾကားထားေသာ ကုန္မ်ားကို အခ်ိန္မီ မတင္ပို႕ႏိုင္ျခင္း၊ သတ္မွတ္ရက္ထက္ ေနာက္က်မွ တင္ပို႕သျဖင္႕ ရရွိထားေသာ ကုန္အမွာစာ ပယ္ဖ်က္ခံရျခင္း၊ နာမည္ပ်က္ျခင္း၊ ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရျခင္း။<br />
<br />
(ဃ)၀ယ္ယူေရး စရိတ္မ်ား အလြန္အမင္း ပိုမိုကုန္က်ျခင္း၊ အေရးတၾကီး ၀ယ္ယူရသည့္ အခါမ်ား၌ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အခ်ိန္မီ ရရွိရန္အတြက္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားႏွင္႕ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ခမ်ားကို သာမန္အခ်ိန္ ေစ်းႏႈန္းမ်ားထက္ (အျမန္ေၾကး) ပိုမို ေပးရတတ္ပါသည္။<br />
<br />
(င)ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အစီအစဥ္ ဖရိုဖရဲျဖစ္ျခငး္၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈသည္ မွန္မွန္ထုတ္လုပ္ေနမွသာ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတြင္ ၀န္ထမ္းမ်ားစြမ္းရည္ ျပည္႕၀လာၾကပါမည္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္း ျပတ္ေတာင္းျပတ္ ေတာင္းျဖစ္ေနပါက မလိုလားအပ္ေသာ ကုန္က်စရိတ္မ်ား တိုး၍ ကုန္လာႏိုင္ပါသည္။<br />
<br />
စတိုတစ္ခုတြင္ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားျခားနားေသာ စတိုပစၥည္းအမ်ိဳးေပါင္း ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိမည္ျဖစ္ရာ၊ ယင္းပစၥည္းမ်ားအနက္ ပစၥည္းတမယ္မယ္ကို လုိအပ္သည္႕အခ်ိန္တြင္ မရရွိႏိုင္ပါက၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္း ရပ္ဆိုင္းသြားမည္ျဖစ္ရာ စတိုပစၥည္းမ်ားကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကြပ္ကဲရန္မွာ မည္မွ် အေရးပါသည္ကို အထူးရွင္းျပရန္ပင္ လိုမည္မထင္ပါ။<br />
<br />
ဒါေၾကာင့္ စတိုပစၥည္းမ်ားကို ေသခ်ာ တြက္ခ်က္ ၾကီးၾကပ္ရန္ လိုအပ္ပါတယ္။ စတိုပစၥည္းမ်ားကုိ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမို သိုေလွာင္ထားျခင္းေၾကာင္႕ လုပ္ငန္းတြင္ ထိခိုက္မႈရွိသျဖင္႕ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမို သိုေလွာင္ ထားျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ စတိုတြင္ ထားရွိရမည့္ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးစီ၏ အျမင္႕ဆံုး (အမ်ားဆံုး) ထားရွိရမည္႕ အေရအတြက္ကို သတ္မွတ္ ေပးရပါမည္။ စတိုတြင္ သိုေလွာင္ရာ၌ ယင္းအမ်ားဆံုး အေရအတြက္ထက္ မေက်ာ္လြန္ေစရန္ ၾကည့္ရႈ ကြပ္ကဲရန္ လိုအပ္ပါသည္။<br />
<br />
စတိုပစၥည္းမ်ားကို လိုအပ္သည္ထက္ ေလ်ာ႕နည္း သိုေလွာင္ ထားျခင္းေၾကာင္႕ လုပ္ငန္းတြင္ ထိခိုက္မႈရွိသျဖင္႕ လိုအပ္သည္ထက္ ေလ်ာ႕နည္း သိုေလွာင္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေစရန္ အနိမ္႕ဆံုးထားရွိရမည္႕ အေရအတြက္ကို သတ္မွတ္ေပးရပါမည္။ ယင္းသို႕ သတ္မွတ္ထားေသာ အနိမ္႕ဆံုး (အနည္းဆံုး) ရွိရမည္႕ အေရအတြက္ေအာက္သို႕ ေရာက္ရွိ မသြားေစရန္အတြက္ ၾကပ္မတ္ၾကည္႕ရႈရန္ လိုအပ္ပါသည္။<br />
<br />
စတိုပစၥည္းမ်ား၏ အနိမ္႕ဆံုး လက္က်န္ အေရအတြက္ေအာက္သို႕ မေရာက္ရွိမီ၊ ျပန္မွာ၀ယ္ယူ ျဖည္႕တင္းမွသာ လိုအပ္သည္႕ အေရအတြက္ထက္ ေလ်ာ႕နည္းမႈ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ အနည္းဆံုး လက္က်န္အေရအတြက္သို႕ ေရာက္ရွိ မသြားေစရန္အတြက္ ၾကပ္မတ္ၾကည္႕ရႈရန္ လိုအပ္ပါသည္။<br />
<br />
စတိုပစၥည္းမ်ား၏ အနည္းဆံုး လက္က်န္ အေရအတြက္ေအာက္သို႕ မေရာက္ရွိမီ၊ ျပန္မွာ၀ယ္ယူ ျဖည္႕တင္းမွသာ လိုအပ္သည့္ အေရအတြက္ထက္ ေလ်ာ႕နည္းမႈ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အနည္းဆံုး လက္က်န္ အေရအတြက္သို႕ မေရာက္မီ မည္သည့္ အဆင္႕တြင္ ျပန္မွာအဆင္႕ (REORDER LEVEL)ကို သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပန္မွာအဆင့္သို႕ ေရာက္ရွိသျဖင္႕ ျပန္မွာသည့္ အခါတြင္လညး္ တၾကိမ္ျပန္မွာလွ်င္ အေရအတြက္မည္မွ် ျပန္မွာသင့္သည္ ဆိုသည့္ ျပန္မွာအေ၇အတြက္ ( Reorder Quantity) ကို သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။<br />
<br />
အထက္ပါအတိုင္း အမ်ားဆံုးအဆင္႕ ၊အနည္းဆံုးအဆင္႕၊ ျပန္မွာအေရအတြက္တို႕ကို တခါတည္း ပံုေသသတ္မွတ္ထားရမည္ ဟူ၍မဆိုလိုပါ။ အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ ျပဳျပင္သတ္မွတ္သင့္ပါက ျပဳျပင္သတ္မွတ္ရပါမည္။<br />
<br />
ျခံဳ၍ဆိုရေသာ္ စတိုတြင္ ပစၥည္းမ်ားကို မ်ားလည္းမမ်ား၊ နည္းလညး္ မနည္းရေလေအာင္ စတိုပစၥည္းမ်ားကို အမ်ားဆံုးအဆင္႕ (အျမင္႕ဆံုးအဆင္႕) အနည္းဆံုးအဆင္႕ (အနိမ္႕ဆံုးအဆင္႕) ျပန္မွာအဆင္႕၊ ျပန္မွာအေရအတြက္တို႕ကို သတ္မွတ္ၾကီးၾကပ္ သြားရပါမည္။<br />
<br />
ကုန္အမ်ား ဆံုးအဆင္႕ (Maximum Level)<br />
<br />
စတိုပစၥည္းတစ္ခု၏ အမ်ားဆံုးအဆင္႕ ဆိုသည္မွာ သိုေလွာင္ရံုတြင္ ယင္းကုန္ပစၥည္းမ်ား အမ်ားဆံုးသိုေလွာင္ ထားရမည္႕ အေရအတြက္ကို ေခၚပါသည္။ ယင္းအဆင္႕မွာ သက္ဆိုင္ရာကို ပစၥည္းအား အမ်ားဆံုး သိုေလွာင္ထားႏိုင္သည္႕ အဆင္႕ျဖစ္ရာ ၀ယ္ယူေရးဌာန အေနျဖင္႕ ယင္းအဆင္႕ဆင္႕ ေက်ာ္လြန္၍ ၀ယ္ယူ သိုေလွာင္ထားမိျခင္း မရွိေစရန္ သတိျပဳရျပမည္။ (သို႕ရာတြင္ ေစ်းကြက္တြင္ ၀ယ္ေစ်း မ်ားက်ဆင္းေနပါက၊ ထိပ္ပိုင္း စီမံခန္႕ခြဲမႈ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင္႕ ခၽြင္းခ်က္တစ္ရပ္အေနျဖင္႕ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ) အမ်ားဆံုးအဆင္႕ကို ေအာက္ပါအခ်က္မ်ား အေပၚမူတည္ျပီး သတ္မွတ္ပါသည္။<br />
<br />
(က)သံုးစြဲမႈႏႈန္း<br />
<br />
(ခ)ေခတ္ကုန္အသံုးမ၀င္ျဖစ္မႈအလားအလာ<br />
<br />
(ဂ)ပ်က္စီးယိုယြင္းမႈအလားအလာ<br />
<br />
(ဃ)သိုေလွာင္စရိတ္<br />
<br />
(င)သိုေလွာင္ရန္ေနရာ။<br />
<br />
managementေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-70222615614838523732012-01-31T04:37:00.000-08:002012-01-31T04:37:28.715-08:00စံတန္ဖိုး (STANDARD COST) သေဘာတရား<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcSD1nNmwibkPFtd6DUdAUG4zPvAp5B52jFl5VKtUs2cJBze8vfum0AKuXUVKi1IsY-lfx5FHS4l2lPcYmOPsXSvxzFkqiuhF1PphW9shnnef5zEyk3fOKs6_sdjcGl6IlbSsfqsMBSv2p/s1600/green+graph.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcSD1nNmwibkPFtd6DUdAUG4zPvAp5B52jFl5VKtUs2cJBze8vfum0AKuXUVKi1IsY-lfx5FHS4l2lPcYmOPsXSvxzFkqiuhF1PphW9shnnef5zEyk3fOKs6_sdjcGl6IlbSsfqsMBSv2p/s320/green+graph.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
ေငြစာ၇င္းဌာနက ဘ႑ာေရး စာရင္းကိုင္ေတြကိုသာ ေယဘုယ်အားျဖင္႕ တာ၀န္ယူၾကရပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ အမ်ိဳးအစားမ်ားမ်ား၊ အေရအတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္လုပ္လာျပီဆိုရင္ ျဖစ္ေစ၊ ထုတ္လုပ္ပံု နည္းစနစ္ေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးနဲ႕ တစ္မ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားလာရင္ ျဖစ္ေစ၊ တန္ဖိုးတြက္ဌာနတစ္ခု သီးျခားထားရပါတယ္။ ဥပမာ- ေအာ္ဒါအလိုက္မွာတဲ႕ ထုတ္လုပ္တဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ေအာ္ဒါ တစ္ခုျခင္းအလိုက္ တြက္ၾကရတယ္။ အသုတ္လိုက္မွာတဲ႕ ထုတ္တဲ႕လုပ္ငန္းေတြမွာ အသုတ္လိုက္ တန္ဖိုးတြက္ၾကရပါတယ္။ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျပီးမွ တစ္ခုထုတ္တဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ျဖစ္စဥ္အလိုက္ တန္ဖိုးတြက္မွသာ ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုျခင္းအလုိက္ တန္ဖိုးမွန္ကို ရႏိုင္ပါတယ္။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕လုပ္ငန္းေတြမွာ ကန္ထရိုက္လုပ္ငန္းေတြ လက္ခံေဆာင္ရြက္ေတာ႕ ကန္ထရိုက္တန္ဖိုးေတြနဲ႕ တြက္ၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ တန္ဖိုးတြက္ပညာ ရႈေထာင္႕က ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
စံတန္ဖိုးကို တြက္ၾကတာဟာ တန္ဖိုးတြက္ပညာ ရႈေထာင္႕ကၾကည္႕ရင္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိတဲ႕အနက္ ေသခ်ာဆံုးတစ္ခုက တန္ဖိုးထိန္းခ်ဳပ္မႈ (Cost Cintrol) လုပ္ခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တန္ဖိုးကို အခ်ိန္မေရြး မရႏိုင္ေတာ႕ စံတန္ဖိုးတစ္ခုခု ရွိမွသာ ကုန္လက္က်န္ေတြ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ဖို႕ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာင္းေစ်းသတ္မွတ္ဖုိ႕ျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုး ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအားျဖင္႕ စရိတ္ေတြ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းသြားေအာင္ (Minimize the Cost) လုပ္ဖို႕အတြက ္စံတန္ဖိုးကို အားကိုးၾကရပါတယ္။<br />
<br />
ဥပမာ- ထုတ္လုပ္မႈဌာနက ထုတ္ကုန္ေတြကို ေန႕ခ်င္းရက္ခ်င္း တြက္ျပီး အေရာင္းဌာနကို ပို႕ေပးေနေပမဲ႕ အမွန္၀န္ေဆာင္ စရိတ္ေတြက လကုန္တာေတာင္ မစံုတတ္ေသးလို႕ အမွန္ကုန္က်စ၇ိတ္ မတြက္ႏိုင္ေသးခင္မွာ စံကုန္က်စရိတ္ကိုသာ အားကိုးရတာျဖစ္လို႕ပါ။ ထုတ္လုပ္မႈ ဌာနစာရင္းကို စာရင္းကိုင္ေတြဟာ ဘယ္ပစၥည္းကို ျဖစ္ျဖစ္တန္ဖုိးကုိ မတြက္လို႕မျဖစ္ပါဘူး။<br />
<br />
အခ်ိဳ႕ စက္ရံုၾကီးေတြမွာ ဘ႑ာေရးဌာနအျပင္ တန္ဖိုးတြက္ဌာနရယ္လို႕ သီးျခားထားျပီး တန္ဖိုးထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ေဇာင္းေပးျပီး လုပ္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
ထုတ္ကုန္ တစ္ယူနစ္ (Unit Cost) ရဲ႕ တန္ဖိုး<br />
<br />
ထုတ္ကုန္ တစ္ယူနစ္ရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ တန္ဖိုးတြက္ စာရင္းသမားေတြေရာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး စာရင္းသမားေတြပါ တြက္ခ်က္ေလ့ရွိသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခု ၿဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး စာရင္းကိုင္ကလည္း စက္ရံုက ထြက္လာတဲ႕ ထုတ္လုပ္ကုန္စည္ေတြကို တန္ဖိုးတြက္ နည္းစဥ္နဲ႕ တြက္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ကုန္ပစည္းတစ္မ်ိဳးတည္း ထုတ္တဲ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြမွာ စုစုေပါင္း ထုတ္လုပ္မႈတန္ဖိုး (C.O.S) ကို စုစုေပါင္း ကုန္ထြက္ (C.O . P ) နဲ႕ စားတဲ႕နည္းနဲ႕ တြက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္းက တစ္ယူနစ္ခ်င္းေပၚမွာ တစ္ယူနစ္ ကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုး တစ္ယူနစ္ လုပ္အားခနဲ႕ တစ္ယူနစ္အတြက္ က်ခံရမည့္ ၀န္ေဆာင္မႈ စရိတ္ေတြကို ေပါင္းၿပီး ရွာတတ္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
တစ္ယူနစ္ ကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုး<br />
<br />
တစ္ယူနစ္ ကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ရာတြင္ တန္ဖိုးတြက္ ရႈ႕ေထာင့္မွ တြက္လ်င္ နည္းနွစ္နည္း ရွိပါတယ္။<br />
<br />
(က) အမွန္ကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုး (Actual Material Cost)<br />
<br />
(ခ) စံကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုး ( Standard Material Cost) တို႕ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အမွန္ကုန္ၾကမ္း တန္ဖိုး စရိတ္ဆိုတာ ဂိုေထာင္က ထုတ္ယူၿပီး အမွန္တကယ္ သံုးစြဲ ကုန္က်သြားတဲ႕ ကုန္ၾကမ္းကို စတိုဌာနက ရတဲ႕ စာရင္းအရရယ္ ထုတ္လုပ္မႈက ရတဲ႕ စာရင္းအရ ယူတာပါ။ စာရင္းအရ ရွာမယ္ဆိုရင္<br />
<br />
(က) စာရင္းဖြင့္ ကုန္လက္က်န္ xxxxx<br />
<br />
(ခ) ကုန္ၾကမ္းအ၀ယ္စာရင္း + xxxxx<br />
<br />
စုစုေပါင္း ကုန္ၾကမ္း xxxxx<br />
<br />
(ဂ) စာရင္းပိတ္ကုန္လက္က်န္ - xxxxx<br />
<br />
ကုန္ၾကမ္း အသံုးစာရင္း xxxxx<br />
<br />
စံကုန္ၾကမ္းတန္ဖိုး ဆိုတာက အစကတည္းက ထုတ္လုပ္မႈ ဌာနက ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္းတာၿပီး တြက္ခ်က္ထားသည့္ ႏႈန္းၿဖစ္သည္။ ထုတ္လုပ္မည့္ ပစည္းတစ္ခုအတြက္ အမွန္တကယ္ သံုးလိုက္သည့္ ကုန္ၾကမ္းပမာဏကို တိတိက်က် ခ်ိန္တြယ္ တိုင္းတာ သတ္မွတ္ထားတာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဴးအစား တစ္ခုအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုန္တယ္ဆိုတဲ႕ စံကို ယူလိုက္တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးအစားခ်င္းတူရင္ စံပမာဏ အတိုင္းသာ သတ္မွတ္တြက္ခ်က္လိုက္တာ ၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
တစ္ယူနစ္ လုပ္အားတန္ဖိုး (Labour Cost )<br />
<br />
လုပ္အားခကို တြက္ခ်က္မယ္ ဆုိရင္လည္း အေၿခခံ ႏွစ္ခ်က္ပဲ ရွိပါတယ္။<br />
<br />
(က) အမွန္လုပ္အားခ<br />
<br />
(ခ) စံလုပ္အားခ တို႕ ၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အမွန္လုပ္အားခဆိုတာ တကယ္ကုန္က်သြားတဲ့ ေလဘာခကို ေငြစာရင္းဌာန ၊ လယ္ဂ်ာစာရင္းအတိုင္း ယူၿပီး ေဖာ္ၿပတာ ၿဖစ္ပါတယ္။ လစား ေန႕စား လုပ္သားေတြရဲ႕ လစာလုပ္ခ ႏွင့္ အခ်ိန္ပိုတို႕ကို လယ္ဂ်ာမွာ ေပၚတဲ့အတိုင္း ယူထားတာ ၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
စံလုပ္အားခ ဆိုတာကေတာ့ ပစၥည္းတစ္မ်ိဳး ထုတ္လုပ္ရာမွာ တကယ္ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ လုပ္သားေတြရဲ႕ အခကို အေၿခခံ တြက္နည္းအၿဖစ္ယူၿပီး စံလုပ္အားခလို႕ တြက္ခ်က္တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ တစ္ရက္ အလုပ္လုပ္ရင္ အလုပ္ဘယ္ေလာက္ၿပီးသလဲ တစ္ရက္လုပ္ခကို တစ္ရင္ၿပီးစီးသည့္ ယူနစ္ႏွင့္စားရင္ တစ္ယူနစ္ရဲ႕ စံလုပ္အားခကို ရရွိမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
တစ္ယူနစ္ ၀န္ေဆာင္စရိတ္<br />
<br />
၀န္ေဆာင္စရိတ္ဆိုတာ အဓိကအားၿဖင့္ သြယ္၀ိုက္ လုပ္အားခႏွင့္ သြယ္၀ိုက္စရိတ္မ်ားကို ဆိုလိုပါတယ္။ ကုန္ၾကမ္းနဲ႕ လုပ္အားခမ်ားလိုပဲ တြက္ခ်က္ပံု ႏွစ္နည္း ရွိပါတယ္။<br />
<br />
( ၁ ) အမွန္၀န္ေဆာင္စရိတ္<br />
<br />
( ၂ ) စံ၀န္ေဆာင္စရိတ္တို႕ ၿဖစ္ပါတယ္<br />
<br />
အမွန္၀န္ေဆာင္စရိတ္ဆိုတာ ေငြစာရင္းဌာနက လယ္ဂ်ာစာရင္းေတြမွာ ေပၚေနတဲ႕ တကယ္ေပးေခ်လိုက္ရတဲ့ စရိတ္ေတြ ေပးရန္အမွန္ၿဖစ္ၿပီး မေပးေခ်ရေသးတဲ့ စရိတ္ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။<br />
<br />
စံ၀န္ေဆာင္စရိတ္ကေတာ့ ကုန္ထြက္ပမာဏ တစ္ခုအတြက္ ေယဘူယ်အားၿဖင့္ ကုန္က်လိုက္တဲ့ ၀န္ေဆာင္စရိတ္ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုပါ။ အစိတ္အပိုင္းလို႕ ေၿပာရတာဟာ တန္ဖိုးအားလံုးရဲ႕ တခ်ိဳ႕တ၀က္လို႕ အဓိပါယ္ ရပါတယ္။<br />
<br />
စံ၀န္ေဆာင္စရိတ္သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္<br />
<br />
၀န္ေဆာင္စရိတ္ေတြကို စံသတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး၊ အနီးစပ္ဆံုးနဲ႕ အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ သတိျပဳရတဲ႕ အခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ- အရင္လမ်ားက ကုန္က်ခဲ႕တဲ႕ မီးစက္သံုး ဒီဇယ္ဆီခဆိုပါေတာ႕။ ေနာက္လတစ္လမွာ မီးစက္ သံုးစြဲမႈနည္းသြားရင္ ဒီဇယ္ခလည္း နည္းသြားမွာပါ။ ဒီလိုေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ႕ သေဘာတရားရွိလို႕ အနီးစပ္ဆံုး မွန္ကန္ႏိုင္သမွ် မွန္ကန္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင္႕သလဲလို႕ စဥ္းစားၾကရာမွာ ကာလသံုးပါးစလံုး စဥ္းစားမွသာ မွန္ကန္ႏိုင္တယ္လို႕ အေျဖထြက္ပါတယ္။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕ဆရာေတြက စံကိုယူမယ္ဆိုရင္ အတိတ္ကာလက အနီးစပ္ဆံုး ၆လေလာက္က ၀န္ေဆာင္စရိတ္ေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ ဆံုးျဖတ္သင္႕တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အနည္းဆံုး ၃လကိုျပန္ၾကည္႕ ရမယ္လို႕ဆိုတယ္။ တခ်ိဳ႕က ပစၥဳပၸန္မွာ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ လက္ငင္း ကိန္းဂဏန္းေတြကို ထည္႕စဥး္စားရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အနာဂတ္မွာ ေဆာင္ရြက္မယ္႕ စီမံကိန္ုးေတြနဲ႕လညး္ ဆိုင္တယ္၊ စီမံကိန္ုးအရ လက္ရွိလုပ္ငန္းေတြကို ရပ္ပစ္မယ္။ လက္ရွိစနစ္ကို ဆက္မသြားေတာ႕ဘူးဆိုရင္ အနာဂတ္မွာ စံလြဲႏိုင္တယ္လို႕လည္း ေထာက္ျပၾကပါတယ္။<br />
<br />
တစ္ယူနစ္အတြက္ စံ၀န္ေဆာင္မႈ စရိတ္တြက္နည္းကေတာ႕ တစ္လအတြက္ စုစုေပါင္း စံ၀န္ေဆာင္စရိတ္ကိုတည္၊ တစ္လအတြက္ ထြက္ရွိတဲ႕ ယူနစ္နဲ႕စားျပိး ယူၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ထုတ္လုပ္မႈ သဘာ၀အရ တခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္တာ တစ္လမၾကာတတ္ေတာ႕ တစ္ရက္အတြင္း ၀န္ေဆာင္စရိတ္ က်သင္႕ေငြကို တည္ျပိး တစ္ရက္တြက္နည္းနဲွ႕ စားတာ တြက္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ႕ ဥပမာအားျဖင္႕…<br />
<br />
တစ္ရက္အတြက္ ပ်မ္းမွ်၀န္ေဆာင္စ၇ိတ္= တစ္လ၀န္ေဆာင္စရိတ္စုစုေပါင္း<br />
<br />
. ၃၀<br />
<br />
တစ္ယူနစ္စံ၀န္ေဆာင္စရိတ္ = တစ္ရက္ပ်မ္းမွ်၀န္ေဆာင္စ၇ိတ္<br />
<br />
. တစ္ရက္အတြက္စံကုန္ထြက္ပမာဏ<br />
<br />
management<br />
စတိုပစၥည္းမ်ားဘယ္လိုၾကီးၾကပ္မလဲ (Store Control)<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-11828682463144167302012-01-31T04:34:00.000-08:002012-01-31T04:35:18.010-08:00စားေသာက္ဆိုင္စာရင္း ဘယ္လိုစစ္မလည္း(၁)<span style="font-family: inherit;"><br /></span><br />
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288" style="background-color: white;">
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDOUHDRo5FABrJAeyG6gpCHdHT41Eon6biVSQfKlUw3F_Prk2UNb_IBfbxK03NHYDizm8OaOTksYMxX9qiLzJwBRBmXZq8vEm9i8TOd_28j5VKvCkEXbEBtb70DA63-eW0vAB6b20nLrCT/s1600/exports.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDOUHDRo5FABrJAeyG6gpCHdHT41Eon6biVSQfKlUw3F_Prk2UNb_IBfbxK03NHYDizm8OaOTksYMxX9qiLzJwBRBmXZq8vEm9i8TOd_28j5VKvCkEXbEBtb70DA63-eW0vAB6b20nLrCT/s320/exports.gif" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: inherit;">
</span><div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">စားေသာက္ဆိုင္စာရင္း ဘယ္လိုစစ္မလည္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာဟာ စာရင္းစစ္ပညာနဲ႕ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ အၿပည့္အစံုဆိုရင္ စာရင္းစစ္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ စာရင္းစစ္ အစီအစဥ္ေတြပါ ထည့္သြင္းေဖာ္ၿပေပးမယ္ဆိုရင္ အရမ္းမ်ားၿပားသြားမွာ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ စားေသာက္ဆိုင္ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္တစ္ဦးအေနၿဖင့္ သို႕မဟုတ္ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးအေနၿဖင့္ မိမိလုပ္ငန္း စာရင္းႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး အဓိက သိထားသင့္တဲ့ စာရင္းပိုင္း စာရင္းစစ္ျခင္းအပိုင္းကိုပဲ အဓိထား ေဖာ္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">စားေသာက္ဆိုင္ဆိုတာ စားသံုးသူေတြ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မယ့္ အစားအေသာက္ေတြကို တည္ခင္းေရာင္းခ်ၿပီး စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ လုပ္ငန္းလို႕ ဆိုနိုင္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"></span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">စားေသာက္ဆိုင္စာရင္းရဲ႕ သဘာ၀အရ ေယဘူယ်အားၿဖင့္ စာရင္းပံုစံ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ၀ယ္ၿပီးေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေရာင္းအ၀ယ္ ပံုစံမ်ိဳးရယ္ တစ္မ်ိဳးက ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီးမွ ေရာင္းခ်တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ၊ အရက္ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု စပ္ဟပ္ၿပီးမွ ေရာင္းရစပ္တဲ႕ စပ္အရက္ (Cock tail) ေတြအတြက္ ထုတ္လုပ္မႈ စာရင္းပံုစံရယ္တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">စာရင္းပိုင္းကၾကည့္ရင္ ေန႕စဥ္ေငြ၀င္ေငြထြက္သြင္းမည့္ ေငြစာရင္းစာအုပ္၊ ပစၥည္းအ၀ယ္နဲ႕ပါတ္သက္ျပီး ေန႕စဥ္ကုန္၀ယ္စာရင္းရွိမယ္၊ အ၀ယ္ပစၥည္းလယ္ဂ်ာေတြကို အမ်ိဳးအစား ခြဲၿခားထားၿပီး အရက္ ဘီယာစသည္တို႕က အုပ္စုတစ္စု အခ်ိဳရည္ ေဖ်ာ္ရည္က အုပ္စုတစ္စု အစားအေသာက္အတြက္ အသား ငါး ပုဇြန္ေတြက အုပ္စုတစ္စု ကုန္ေၿခာက္ဆိုတဲ့ ၾကာဇံ ေခါက္ဆြဲ ေတြက အုပ္စုတစ္စု ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႕ အသီးအႏွံေတြက အုပ္စု တစ္စု ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခြဲျခားထားတာက လုပ္ငန္းအတြက္လည္း အဆင္ေျပ စာရင္းစစ္ေဆးရာမွာလည္း လြယ္ကူမႈ ရွိနိုင္ပါတယ္။ကုန္၀ယ္လယ္ဂ်ာစာရင္းကို အုပ္စုအလိုက္ ခြဲျခားထားျခင္းအားျဖင့္ တစ္ရက္ခ်င္းစီအလိုက္ အမ်ိဳးအစားတစ္ခုၿခင္းစီအတြက္ ကုန္၀ယ္စာရင္းကို အလြယ္တစ္ကူ ၾကည့္ရႈ႕နိုင္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">လုပ္ငန္းသဘာ၀အရ စားေသာက္ဆိုင္ အ၀ယ္ေတာ္ေတြအေနနဲ႕ ေစ်းထဲမွာ ေတြ႕ရာပစၥည္းကို ၾကံဳသလို ၀ယ္ရတာဆိုေတာ့ တစ္ဆိုင္ထဲကေန ကုန္ေျခာက္၊ အရက္၊ အခ်ိဳရည္ စသည္ျဖင့္ ပစၥည္းမ်ိဳးစံု ပါနိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပင္ပါပါ ေငြစာရင္းစာအုပ္တြင္ အထြက္ျပသည့္အခါ အ၀ယ္ေျပစာရဲ႕ စုစုေပါင္း က်သင့္ေငြကို သြင္းၿပီး ပစၥည္းအုပ္စုအလိုက္ လယ္ဂ်ာေတြမွာေတာ့ တစ္မ်ိဳးခ်င္းစီသြင္းၿပီး စာရင္းကိုက္ၾကည့္ဖို႕ လိုပါသည္။ မကိုက္ရင္ အစမ္းရွင္းတမ္းဆြဲရင္လည္း မကိုက္နိုင္တဲ့အတြက္ သတိျပဳရမဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">၀ယ္ေရာင္းအေနနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ စာရင္းသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စာရင္းနိုင္နင္းၾကပါတယ္။ ထုတ္လုပ္မႈစာရင္းနဲ႕ ပါတ္သက္လို႕ စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ စာရင္းထုတ္လုပ္မႈ ပံုစံဟာ ပစၥည္းအမ်ားၾကီးထုတ္လုပ္မႈ (Mass Productin) ပံုစံနဲ႕ အသြင္ျခားနားမႈ ရွိတဲ့အတြက္ သာမန္ကုန္ထုတ္လုပ္မႈစာရင္း (Manufacturing A/C) မ်ိဳးနဲ႕ ေရးဆြဲရင္ စစ္ေဆးတဲ့အပိုင္းမွာ အားနည္းမႈ ရွိနိုင္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">စာရင္းပံုစံလို႕ ေျပာရင္ လခ်ဳပ္ႏွစ္ခ်ဳပ္ စာရင္းပံုစံကို စာရင္းသမားေတြ ေျပးျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ စာရင္းစကားနဲ႕ ေၿပာရရင္ စာရင္းပံုစံကို ဖြဲ႕စည္းေပးတာက စာရင္းေခါင္းစဥ္ဇယားလို႕ဆိုတဲ့ (Chart of Account) ျဖစ္ပါတယ္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;">ဆက္လက္ေဖာ္ၿပေပးပါမည္။</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"> စံတန္ဖိုး (Standard Cost) သေဘာတရား</span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288">
<span style="font-family: inherit; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="item" id="item_notebookofayarwaddy:journal:288" style="text-transform: uppercase;">
<br /></div>
</span></div>ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-53304386628183748462012-01-31T00:29:00.000-08:002012-07-22T06:30:17.923-07:00အရွင္မဟာကႆပ (သုိ႔မဟုတ္) ဆင္းရဲသားတုိ႔၏ ကုိးကြယ္ရာ<br />
<br />
<br />
<br />
... အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဓုတင္အရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ တတိယ မဟာသာ၀ကႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ္မူ ပါ တယ္။ လြန္ေလျပီးေသာအခါ ကမၻတစ္သိန္းထက္က ဓုတင္အရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္မဟာနိသဘမေထရ္ကုိ ၾကည္ညုိ အား က်ကာ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ထံေတာ္မွာ ဆုထူးပန္ဆင္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး ပါရမီေတာ္ေတြကို ထူးခ်ြန္ေျပာင္ေျမာက္စြာ ျဖည့္ ဆည္းေတာ္မူခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အရွင္မဟာကႆပမေထရဲ့ အတိတ္ဘာဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ပစၥဳပၸာန္ဘ၀ အခ်င္းအရာေတြဟာ အင္မတန္ ဆန္းၾကယ္ အံ့ၾသဖြယ္ေတြျဖစ္သလုိ လြန္စြာမွလည္း ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွပါတယ္။ အမရပူရ(ေတာင္ျမိဳ့) မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသက " ျမန္မာျပည္က ေထရုပၸတၱိေတြဟာ လူလုိ မေရးၾကဘူး။ နတ္လုိ ေရးေနၾကတယ္။ ငါ့ကေတာ့ ငါရဲ့ေထရုပၸတၱိကုိ လူလုိပဲေရးမယ္"လုိ႔ တစ္ခ်ိန္က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးပါတယ္။အရွင္ မဟာကႆပမေထရ္ရဲ့ ေထရုပၸတၱိကုိ ေရးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ "လူလုိ နတ္လုိသာမက ျဗဟၼာလုိ ေရးပါမွ"တိက်မွန္ကန္ျပည့္စုံႏုိင္မွာပါ။<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ေလာင္းလ်ာဟာ ေနာက္ဆုံးဘ၀မွာ မဂဓတုိင္း၊ မဟာတိတၳ ပုဏားရြာ ကပိလပုဏား သူေဌးကေတာ္ႀကီးရဲ့သား လာျဖစ္ပါတယ္။ ပိပၸလိလလင္လုိ႔ အမည္တြင္ပါတယ္။ ပိပၸလိလုလင္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တုိက္တြန္း ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ ပိပၸလိိလုလင္ဟာ ျဗဟၼာ့ျပည္က စုေတလာခဲ့သူပီပီ အိမ္ေထာင္ မျပဳလုိဘဲ မိဘေတြ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ ရဟန္းျပဳမယ္လုိ႔ သာသနာေဘတာ္ဘက္မွာ စိတ္ညြတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
မိဘေတြက မျဖစ္မေန တုိက္တြန္းတဲ့အခါ နတ္မိမယ္လုိ အင္တန္လွပတဲ့ ေရႊစင္ရုပ္တစ္ခုကုိ သြန္းထုျပဳလုပ္ေစကာ "ဒီေရႊစင္ရုပ္ထုလုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကုိရရင္အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူ့ေဘာင္မွာ ေနပါ့မယ္လုိ႔"လုိ႔ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြက ေရႊစင္ ရုပ္ထက္ လွပေခ်ာေမာတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကုိ ရေအာင္ရွာေဖြလာႏုိင္တဲ့အခါ နည္းမ်ိဳစုံနဲ႔ ပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ ေကာသိယပုဏားသူေဌးႀကီးရဲ့သမီး ဘဒၵါလိကာပိလာနီနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရပါတယ္။<br />
<br />
ထိမ္းျမားမဂၤလာျပဳျပီးတဲ့ေန့မွာပဲ သတုိ႔သားနဲ႔ သတုိ့သမီးတုိ႔ဟာ ပန္းကုံးတစ္ကုံးစီ အသင့္ယူ ေဆာင္လာခဲ့ျပီး၊ မိမိတုိ႔ရဲ့ နံေဘး အိပ္ရာအလယ္မွာခ်ထားကာ"ရာဂကုိ မထိစမ္း"လုိ႔ ကတိက၀တ္ျပဳ အိပ္စက္ၾကပါတယ္။ ပန္းကုံးေတြ မညွိဳးႏြမ္းသလုိ ပိပၸလိနဲ႔ ဘယ္ဘဒၵါတုိ႔ဟာလည္း အျမဲတေစ ေမာင္ရင္းႏွမလုိ ျဖဴစင္စြာ အတူေနထုိင္သြားႏုိင္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
မိဘေတြနဲ႔ အတူေနစဥ္က စီးပြားေရး ႀကီးပြါးေရး၊ လူမႈေရးေတြကုိ စိတ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့ ပိပၸလိတုိ႔ ဟာ မိဘေတြ ကြယ္လြန္သြားခ်ိန္မွာ မိဘလက္ငုတ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ႀကီးၾကပ္ စီမံရပါေတာ့တယ္။ ပိပၸလိသူေ႒းသားရဲ့ ခ်မ္းသာႀကြယ္၀မႈဟာ လြန္စြာႀကီးက်ယ္ မ်ားေျမာင္လွပါတယ္။ ေငြေၾကး တန္ဖုိး ေရႊဒဂၤါး ရွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ကုေဋရွိျပီး တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေရခ်ိဳးရာ မ်က္ႏွာသစ္ရာ ကုိယ္လက္သန္႔ စင္ရာမွာ အသုံးျပဳျပီး စြန္႔ပစ္တဲ့ ေရႊမႈန္ေတြကုိပဲ စုေဆာင္းထားရင္ ေျခာက္ျပည္သားခန္႔ရွိပါတယ္။<br />
<br />
စက္ယႏၱရား အသင့္တပ္ဆင္ျပီး တစ္ဖက္ဆည္ကန္ႀကီးေပါင္း အလုံး ၆၀ ပုိင္ဆုိင္ကာ လယ္ယာ လုပ္ခင္း ေျမ အက်ယ္အ၀န္းက ၁၂ ယူဇနာ (မုိင္တစ္ရာ)က်ယ္၀န္းပါတယ္။ အလုပ္သမားတုိ႔ေနရာ ရြာႀကီး ၁၄ရြာနဲ႔ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္၊ ရတားတပ္ေပါင္း ၄၂ ခုလည္း ပုိင္ဆုိင္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
ပိပၸလိစးေ႒းႀကီးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့လုပ္ခင္းလယ္တစ္ခုကုိ ၾကည့္ရႈစီမံေနတုန္း လယ္ကြက္ အတြင္းက တီေကာင္ပုိး ေကာင္ေတြကုိ ထုိးသုတ္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ က်ီးငွက္ေတြရဲ့ အကုသိုလ္ အမႈကုိ ေတြ႔ျမင္ျပီး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳမႈရဲ့ မစင္ၾကယ္မႈကုိ ထိတ္လန္႔ကာ ေတာထြက္ရဟန္း ျပဳဖုိ႔ဆုံးျုဖတ္လုိက္ပါတယ္။<br />
<br />
ဘဒၵါကာိလာနီသူေဌးကေတာ္လည္း ေနပူလွန္းထားတဲ့ ႏွမ္းခင္းေတြကုိ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈ ေနခုိက္ နွမ္းပုိးေတြကုိ ထုိးဆိတ္စားေသာက္ေနတဲ့ ငွက္ငယ္ေတြရဲ့ အကုသိုလ္အမႈကုိ ေတြ႔ျမင္ျပီး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳမႈရဲ့ မစင္ၾကယ္မႈကုိ တိတ္လန္႔ကာ ေတာထြက္ရဟန္းျပဳဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ ပါတယ္။<br />
<br />
ပိပၸလိသူေဌးႀကီးနဲ႔ သူေဌးကေတာ္ ဘဒၵါကာပိလာနီတုိ႔ဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အခ်င္းခ်င္း တုိင္ပင္ေျပာဆုိျပီး တစ္ေယာက္၇ဲ့ ဆံပင္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်ေပးကာ သကၤန္း၊ သပိတ္ စတဲ့ ပရိကၡရာ ေတြ ၀တ္ရုံျပီး "ေလာကမွာ အပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္တဲ့ ရဟႏၱာ သခင္အရွင္ျမတ္ေတြကုိ ရည္စူးျပီး တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ ျဖစ္ပါ၏"လုိ႔ ႏႈတ္ျမြတ္ဆုိကာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိမွ အသိမေပးဘဲ စည္းစိန္ခ်မ္းသာအားလုံးကုိ လုံး၀မငဲ့မကြက္ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းမွာ ေတြ႔ရွိမွတ္မိလုိ႔ ငိုယုိတားဆီးၾကတဲ့ ေက်းကြ်န္အလုပ္သမားေတြကုိလည္း အားလုံးကုိ ကြ်န္ အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးေၾကာင္း ေျပာျပကာ စြန္႔ခြာေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။<br />
<br />
ရဟန္းျပဳျပီးတဲ့ေနာက္ အတူတူသြားလာဖုိ႔ မသင့္ေတာ္တာကုိ ေတြးမိတဲ့ ပိပၸလိ မေထရ္ျမတ္ဟာ လမ္းဆုံတစ္ခုမွာ ရပ္တတ္ပေတာ္မူကာ "အုိ ဘဒၵါေထရီ… သင္လုိ လွပတဲ့ အမ်ိဳး သမီးတစ္ေယာက္ ငါ့ေနာက္က လုိက္ပါေနတာကုိ ျမင္ၾကရင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ ရဟန္းျပဳျပီးတာ ေတာင္မွ မခြဲႏုိင္ မခြာရက္ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ မသိမလိမၼာသူေတြ ငါ့တုိ႔အေပၚ ျပစ္မ်ားကာ ငရဲေရာက္ ဖြယ္ရွိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလမ္းႏွစ္မႊာမွာ သင္လုိရာ ယူပါေလ။ ငါ့ကေတာ့ သင္မသြားတဲ့ တျခား လမ္းကေန ၾကြေတာ့မယ္"လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။<br />
<br />
အဲဒီအခါ ဘဒၵါေထရီဟာ ပိပၸလိမေထရ္ကုိ သုံးႀကိမ္သုံးခါ လကၤ်ာရစ္လွည့္လည္ကာ ေရွ့ ေနာက္ ၀ဲယာ ေလးဌာနမွ ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ရုိေသျမတ္ႏုိး ရွိခုိးျပီး "အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ့ ကမၻာတစ္သိန္းထက္က ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္မႈဟာ ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ ျပတ္စဲ ခ်ဳပ္ဆုံး နိဂုံးေရာက္ပါျပီ။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ဟာ ေယာကၤ်ားသူျမတ္ လကၤ်ာဇာတ္ ရွိသူေတြျဖစ္တာမုိ႔ လကၤ်ာလမ္းက ၾကြျမန္းေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူ ပီပီ လက္၀ဲလမ္းကပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းပါ့မယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားကာ လမ္းခြဲေတာ္မူလုိက္ၾကပါတယ္။<br />
<br />
အဲဒီအခါ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးဟာ "ငါဟာ စၾကာ၀ဠာေတာင္၊ျမင္းမုိရ္ေတာင္ေတြကုိ ထမ္း ေဆာင္ထားတာ ႏုိင္ေပမယ့္ ဒီအရွင္ျမတ္ႏွစ္ဦးရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးျမင့္ျမတ္မႈေတြကိုေတာ့ ေဆာင္ထား ထမ္းထားဖုိ႔ မစြမ္းႏုိင္ေတာ့ပါဘူး"လုိ႔ ႏႈတ္ျမြတ္ျပီး ေျပာဆုိ သေယာင္ ပဲ့တင္သံႀကီး ျမည္ဟည္းကာ သည္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ျပင္ဟာလည္း မုိးႀကိဳးမုန္တုိင္း က်သည့္ပမာ က်ယ္ေလာင္စြာ တစ္ခ်ဳန္းျမည္တမ္းပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ့ နွလုံးသားဆုိတာ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိး ထားမႈကုိလည္း ခံယူရျမဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ရဲ့ ေတာထြက္ေတာ္မူပုံဟာ အံ့ၾသၾကည္ညုိဖြယ္ရေကာင္းသလုိ ရွင္ေတာ္ဘုရားထံ ေရာက္ရွိလာပုံဟာလည္း အင္မတန္ ၾကည္နူးၾကည္ညုိဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ေျမတုန္လႈပ္ျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ သိေတာ္မူတဲ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ လာျခင္းေကာင္းတဲ့ တပည့္ႀကီးကုိ ခ်ီးေျမွာက္ႀကိဳဆုိတဲ့အေနနဲ႔ ရာဇျဂုိဟ္ျပည္နဲ႔ နာလႏၵာျမိဳ႔ အၾကား ဗဟုပုတၱက ေညာင္ပင္းရင္းအထိ ၃-ဂါ၀ုတ္ခရီးကုိ တစ္ပါးတည္း ၾကြေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ လကၡဏာေတာ္ ႀကီးငယ္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္တုိ႔နဲ႔ တင့္ေတယ္သပၸယ္စြာ ေညာင္ပင္ရင္းမွာ ထုိင္ေနေတာ္ မူတဲ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားကုိ ဖူးေတြ႔ရတယ္ ဆုိရင္ပဲ" ဒီအရွင္ျမ္ဟာ ငါ့ရဲ့ ဆရာျမတ္စြာဘုရားျဖစ္တယ္။ ငါဟာ ဒီရွင္ေတာ္ဘုရားကုိ ရည္မွန္းျပီး ရဟန္းျပဳလာခဲ့တာျဖစ္တယ္"လုိ႔ အားရ၀မ္းသာ စျပီးဖူးေတြ႔ ရရာ အေ၀းအရပ္က တစ္ႀကိမ္၊ မနီးမေ၀းအရပ္က တစ္ႀကိမ္၊ အနီးအပါး အရပ္က တစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ သုံးခါ ရုိေသျမတ္ႏုိးစြာ ရွိခုိးျပီး "ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ့ ဆရာအစစ္ ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ဟာ ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ့ တပည့္သာ၀ကပါ အရွင္ဘုရား"လုိ႔ သုံးႀကိမ္တုိင္ ႏႈတ္မွ ျမြတ္ဆုိကာ ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ့ တပည့္အျဖစ္ကုိ ခံယူေတာ္မူပါတယ္။<br />
<br />
ဒီေနရာမွာ ရွင္ေတာ္ဘုရားက "ခ်စ္သားကႆပ သင့္လုိ ဂုဏ္ႀကီးမားတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း ႏွလုံးသားရွိတဲ့ သူရဲ့ အခုလုိ အလြန္အမင္းရုိေသျခင္းကုိ ငါဘုရားရဲ့ ေနရာမွာ သာသနာေတာ္ျပင္ပက ဆရာတစ္ဦးဦးရွိေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ့ ဦးေခါင္းဟာ တစ္ခဏခ်င္း လည္ပင္းက ျပတ္က်ျပီး ခုႏွစ္မြာ ကြဲသြားမွာပဲ။ တကယ္လုိ႔ ဒီလုိ ရုိေသမႈမ်ိဳး ျမင္းမုိရ္ေတာင္ကုိ ျပဳမိရင္ ျမင္းမုိရ္ေတာင္ႀကီးဟာ က်ီးႏႈတ္သီးနဲ႔ ထုိးဆြခံရတဲ့ မုန္ညွက္ခုိင္ဆုပ္လုိ ဖရုိဖရဲ ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သင္ခ်စ္သားရဲ့ ယခုလုိ ရုိေသမႈဟာ ငါဘုရားကုိေတာ့ ေမြးညွင္းတစ္ပင္ လႈပ္ရွားေအာင္ေတာင္ မစြမ္း ေဆာင္ႏုိင္ပါဘူး။ ကဲ…. ခ်စ္သား ကႆပ ထုိင္ေတာ့၊ သင္ခ်စ္သားအား ငါဘုရား အေမြေပးေတာ္မူ မယ္"လုိ႔ မိန္႔ဆုိေတာ္မူကာ ၾသ၀ါဒစကား ၃ခြန္းျမြတ္ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီလုိ အဆုံးအမ ၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူုျခင္းဟာ အရွင္မဟာကႆပ အတြက္ ရွင္ျပဳျခင္း၊ ရဟန္းခံျခင္းကိစၥကုိ ျပီးစီးေစပါတယ္။ အဲဒီလုိရဟန္ဒးခံျခင္းမ်ိဳးကုိ"ၾသ၀ါဒ ပဋိဂၢဟဏဥပသမၸဒါ"လုိ႔ေခၚပါတယ္။ သာသနာေတာ္မွာ အရွင္မဟာကႆပတစ္ပါးတည္း သာ ဒီလုိရဟန္းခံျခင္းမ်ိဳးကုိ ရေတာ္မူႏုိင္ခဲ့တာပါ။<br />
<br />
ကႆပဆုိတာ ပိပၸလိသူေဌးသားရဲ့ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အႏြယ္နာမည္ျဖစ္ျပီး၊ `မဟာ´ကေတာ့ တျခား ကႆပေတြထက္ ႀကီးျမတ္လုိ႔ ထည့္ေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ အရွင္ မဟာကႆပမေထရ္ကုိ ၾသ၀ါဒအေမြေပးျပီး ရဟန္းအျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ရုံသာမက ဒုကုဋ္သကၤန္းခ်င္း လဲလွယ္၀တ္ရုံေတာ္မူျခင္းနဲ႔လည္း ကုိယ္ေတာ္အရာမွာထားျပီး ေျမွာက္စားေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မစာတာဟာ "အရွင္မဟာကႆပဟာ သက္ေတာ္ ၁၂၀-ရွည္ေတာ္မူလိမ့္မယ္။ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံျပီးတဲ့ေနာက္ ေလးလေျမာက္မွာ ငါဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဓမၼ ၀ိနယ ၂-ပါးကုိ ပထမဆုံး သံဃာယနာတင္ျပီး သာသနာေတာ္ကုိ နွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ့္ သာသနာ့အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ရွင္ေတာ္ဘုရားက အနာဂတံသဉာဏ္နဲ႔ ျမင္ေတာ္မူလုိ႔သာျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ သူမတူေအာင္ ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စားေတာ္မူ ျခင္းကုိ ခံယူရရွိေပမယ့္ စိတ္ႀကီး၀္မႈ တစုိးတစိမွ် ရွိေတာ္မမူဘဲ၊ ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ့ ထံေတာ္မွာတင္ ဓုတင္-၁၃ ပါးကုိ ခံယူေဆာက္တည္ျပီး ရဟန္းတရားကုိ ႀကိုးစားအားထုတ္ရာ ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ ၇-ရက္မွ် ေနျပီး ၈-ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္က ဓုတင္ေဆာင္ မေထရ္ ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ဓုတင္ေဆာင္ႏုိင္ူေတြကုိသာ ရွင္ရဟန္းျပဳေပးျပီး တပည့္တပန္းအျဖစ္ လက္ခံေတာ္ မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ရွင္ေတာ္ဘုရားက "ရဟန္းတုိ႔.. ကိေလသာကုိ ခါတြက္ေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဓုတင္ပဋိပတ္အက်င့္ျမတ္ကုိ ကုိယ္တုိင္လည္း က်င့္သုံး သူတစ္ပါး ကုိလည္း ေဟာၾကားျပသ ဆုိဆုံးမၾကတဲ့ ငါဘုရားရဲ့ တပည့္သားရဟန္းေတြထဲမွာ မဟာကႆပ မေထရ္ဟာ အသာဆုံး၊ အျမတ္ဆုံးပဲ"လုိ႔ ဓုတင္အရာမွာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ထူး ေပးေတာ္မူခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
အရွင္မဟာကပႆပမေထရ္ဟာ အမ်ိဳးျမတ္သူ ပညာတတ္သူ၊ ဥစၥေပါသူ၊ ရုပ္ေခ်ာသူ၊ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ရ၊ တတိယမဟာသာ၀က ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္ ေတာ္မူျပီးတဲ့ေနာက္ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဟာ မိမိေလာက္ ကံမေကာင္းလွတဲ့ အထူးအားျဖင့္ ဆင္းရဲသား ေက်ာမြဲလူတန္းစားေတြကုိ သနားေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူ တတ္ပါတယ္။ကုိယ္ေတာ္တုိင္က ရတတ္သမွ် ဆြမ္း၊သကၤန္း၊ေက်ာင္း၊ ေဆး ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ ေရာင့္ရဲေတာ္မူတတ္တဲ့အျပင္ ကံနိမ့္သူ ဆင္းရဲသားေတြကုိ ကံျမွင့္ေပးလုိတဲ့ ေစတနာကရုဏာေၾကာင့္ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြ မွာပဲ ဆြမ္းခံလွည့္လည္ေတာ္မူေလ့ရွိပါတယ္။<br />
<br />
တစ္ေန႔မွာ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းက ဆင္းသက္လာျပီး ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ဆြမ္းခံ၀င္ေတာ္မူပါတယ္ ျပတ္က်လုနီးပါး ေသြးျပည္စားထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသားဟာ တစ္လုပ္စာ ဆြမ္းေလာင္းလွဴတဲ့အခါ ဆြမ္းနဲ႔အတူ လက္တစ္ ေခ်ာင္း သပိတ္ထဲ ျပတ္ပါသြားပါတယ္။ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ ပါလာတဲ့ လက္ေခ်ာင္းျပတ္ ကေလးကုိ အသာဖယ္ထားျပီး အဲဒိဆြမ္းကုိ ရြံရွာစက္ဆုပ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိဘဲ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါ တယ္။ ကာယဂတာသတိနဲအတူ ကရုဏာတရားနဲ႔ ထုံမႊမ္းထားေတာ္မူတဲ့ မေထရ္ျမတ္ႀကီးရဲ့ ႏွလုံး သားေတာ္ဟာ အင္မတန္ အံ့ခ်ီးဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။<br />
<br />
အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ ရံဖန္ရံခါ နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားေတာ္မူျပီး၊ သမာပတ္မွ ထေတာ္မူတဲ့အခါ "ဒီကေန႔မွာပဲ ဆင္းရဲသားတစ္ဦးဦးဟာ စစ္သူႀကီးရာထူးကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူေဌးႀကီးရာထူးကုိေသာ္လည္းေကာင္း ရပါေစ" ဆုိတဲ့ နွလုံးသြင္းနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အဆင္းရဲဆုံး မိသားစုထံကုိ ၀င္ေရာက္ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူတတ္ပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ရဲ့ ခ်ီးေျမွာက္မႈ ေၾကာင့္ စစ္သူႀကီးနဲ႔ သူေဌးရာထူး ရတဲ့သူေတြ မရွားလွသလုိ နတ္ျပည္ေရာက္တဲ့ နတ္သား နတ္သမီး ေတြကလည္း လြန္စာေပါမ်ားလွပါတယ္။<br />
<br />
ဒီလိုသတင္းႀကီးမႈေၾကာင့္လည္း တစ္ေန႔မွာ တာ၀တိ ံသာက နတ္သမီးငါးရာဟာ ဆြမ္းအုပ္ ကုိယ္စီကုိင္ကာ အရွင္ျမတ္ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူမယ့္ လမ္းမမွာ တန္းစီကာ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကပါတယ္။ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ဟာ နတ္သမီးမွန္း သိတာနဲ႔ လက္ခံေတာ္မမူဘဲ "ဆင္းရဲသားေတြရဲ့ ေ၀စုကုိ လူမယူၾကနဲ႔"လုိ႔ ျပစ္တင္ေမာင္းမဲကာ ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိၾကားမင္းနဲ႔ သုဇာတာမိဖုရားတုိ႔ရဲ့ ဆင္းရဲသား အဘုိးအုိ လင္မယား ဟန္ေဆာင္ကာ ေလာင္းလႈတဲ့ ဆြမ္းကုိေတာ့ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ ခံယူရဖူးပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ဟာ သိေတာ္မူတာနဲ႔ခ်က္ခ်င္း"ဆင္းရဲသားေတြရဲ့ ေ၀စုကုိ မခုိးယူဖုိ႔နဲ႔၊ ေနာင္ကုိ ဒီလုိမသမာမႈမ်ိဳး မျပဳလုပ္ဖုိ႔ "သိၾကားမင္းကုိ သတိေပး ဆုံးမ ေတာ္မူပါတယ္။ သိၾကားမင္းကေတာ့ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အႀကံ ေအာင္ျမင္သြားတာမုိ႔ "အရွင္မဟာ ကႆပမေထရ္ျမတ္ထံေတာမွာ ေကာင္းမႈျပဳခြင့္ရေပျပီ"လုိ႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္သီး လက္ေမာင္းတန္းကာ နတ္ျပည္ကုိ ျပန္သြားပါတယ္။<br />
<br />
ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ မ်က္နွာငယ္ၾကရတဲ့ ဆင္းရဲသားလူမြဲေတြကုိ တကူးတက ေရြး ခ်ယ္ျပီး သနားေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူတတ္တဲ့ အရွင္ျမတ္ရဲ့ အေလ့အက်င့္ေတာ္ဟာ လြန္စြာမွ ခ်စ္ၾကည္ညုိဖြယ္ ေကာင္းသလုိ ေနာက္ေနာင္ သူေတာ္ေကာင္းေတြအဖုိ႔လည္း အတုယူ လုိက္နာဖုိ႔ စံျပနမူနာေကာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ " ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ သိကၡာရွိျပီး တကယ္ေလးစားေလာက္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းႏွလုံးသားရွိသူ ဟုတ္ မဟုတ္ အကဲျဖတ္ခ်င္ရင္ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သူေလာက္ ကံမေကာင္းတဲ့သူေတြကုိ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ ဆက္ဆံသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ အကဲခတ္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပါတယ္"လုိ႔ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဆုိမိန္႔ခ်က္ကုိ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။<br />
<br />
ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္လွတဲ့ သူရဲ့ ဆုိမိန္႔ခ်က္ နိဂုံးစကားေလးနဲ႔ပဲ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ ေတာ္မူလွတဲ့ ဓုတင္အရာမွာ ဧတဒဂ္ရ တတိယမဟာသာ၀က သက္ေတာ္ရွည္ "အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ႀကီးရဲ့ သူေတာ္ေကာင္းႏွလုံးသား"ကုိ ရုိေသျမတ္ႏုိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးပူေဇာ္လုိက္ပါတယ္။<br />
<br />
က်မ္းကုိး<br />
<br />
၁။ အဂၤတၳိဳရ္ အ႒ကထာ (ပထမတြဲ)<br />
<br />
၂။ အပါဒါန္ အ႒ကထာ (ပထမတြဲ)<br />
<br />
၃။ ဓမၼပဒ အ႒ကထာ (ပထမတြဲ)<br />
<br />
၄။ မဟာဗုဒၶ၀င္က်မ္း (ဆ႒မတြဲ)<br />
<br />
ေတာ္၀င္ႏြယ္<br />
<br />
ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-31639130393407538452012-01-31T00:23:00.001-08:002012-07-22T06:30:32.922-07:00ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဦး (The First Discourse of The Buddha)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4b9L29sEyk6_hrZd3VcemQD985VUSTxAFRq8oPb6QRbaz9aCfjCUF2VtD2cNHTmO551c4PuhScc2pH6_eTrst9tc7hw1g5C0osbCrTAikxsaTJnsrhVntK_wiFHtg6J7uPRQFYIM0cF57/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4b9L29sEyk6_hrZd3VcemQD985VUSTxAFRq8oPb6QRbaz9aCfjCUF2VtD2cNHTmO551c4PuhScc2pH6_eTrst9tc7hw1g5C0osbCrTAikxsaTJnsrhVntK_wiFHtg6J7uPRQFYIM0cF57/s320/10.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
တရားဦး ဓမၼစက္မွာ အႏွစ္သာရ (၃)ခ်က္ရွိပါတယ္။<br />
<span style="color: red;">၁။ ေရွာင္ရွားရန္ အစြန္းႏွစ္ဘက္၊</span><br />
<span style="color: red;">၂။ လုိက္နာရန္ အလယ္လမ္းႏွင္႔</span><br />
<span style="color: red;">၃။ ထုိးထြင္းသိျမင္ရာ သစၥာ(၄) ပါးတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။</span><br />
သစၥာတရား ေလးပါး ရွိပါတယ္။<br />
ဒီသစၥာတရား ေလးပါးကို တကယ္တမ္း မသိၾကလို႔ မက်င့္ႏိုင္ၾကလို႔ သတၱဝါေတြဟာ ဘဝအသစ္ အသစ္ေတြကိုတြယ္တာၿပီး သံသရာႀကီးထဲမွာ တပင္တပန္း ေျပးလႊားက်င္လည္ေနၾကရရွာတယ္ဆို<br />
တာ ဗုဒၶက သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဗုဒၶ ပထမဆံုး ေဟာေျပာျပသတဲ့ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္မွာ ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ ဆိုတဲ့ သစၥာေလးပါးကို ထည့္သြင္း ၫႊန္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
ဒုကၡသစၥာ (ဆင္းရဲျခင္းအမွန္) တရားကို မူတည္၍ ေဟာၾကားအပ္ေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကား<br />
ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ ပထမဆံုး ေဟာေျပာျပသည့္ တရားဓမၼ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဆင္းရဲျခင္း၏ သေဘာအဓိပၸာယ္ကို အေျခခံသိရွိေအာင္ ရွင္းျပပါမယ္။<br />
ဣဒံ ေခါပန ဘိကၡေဝ ဒုကၡံ အရိယ သစၥံ၊<br />
ဇာတိပိဒုကၡာ၊ ဇရာပိဒုကၡာ၊<br />
ဗ်ာဒိပိဒုေကၡာ၊ မရဏမၸိဒုကၡံ၊<br />
အပၸိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊<br />
ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ၊<br />
ယမၸိစၧံ နလဘတိ တမၸိဒုကၡံ၊<br />
သံ ခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ဒုကၡာ။<br />
<a name='more'></a><br />
(၁)<br />
ဇာတိပိဒုကၡာ<br />
အမိဝမ္းတြင္း၌ သေႏၶတည္ေနရျခင္း၊ ေမြးဖြားရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Birth is suffering.<br />
(၂)<br />
ဇရာပိဒုကၡာ<br />
အိုမင္း ရင့္ေရာ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Aging is suffering.<br />
(၃)<br />
ဗ်ာဓိပိဒုကၡာ<br />
နာရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Sickness is suffering.<br />
(၄)<br />
မရဏမၸိဒုကၡံ<br />
ေသျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Death is suffering.<br />
Sorrow and lamentation, pain, grief and despair are suffering.<br />
(၅)<br />
အပိေယဟိ သမၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ<br />
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Association with the unpleasant is suffering.<br />
(၆)<br />
ပိေယဟိ ဝိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ<br />
ခ်စ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Dissociation from the pleasant is suffering.<br />
(၇)<br />
ယမၸိစၧံ နလမဘတိ တံပိ ဒုကၡံ<br />
လိုခ်င္ ေတာင့္တအပ္သည္ကို မရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏။ (ဗုဒၶ)<br />
Not to get what one wants is suffering.<br />
ဒါဟာ ဗုဒၶတရားရဲ႕ မူလ အေျခခံအေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရား<br />
(ဒုကၡသစၥာ)ရဲ႕ သေဘာပါပဲ။<br />
သစၥာေလးပါးကို ရွင္းျပပါမယ္<br />
(၁) ဒုကၡသစၥာ<br />
The Noble True of suffering.<br />
ေမြးဖြားျခင္း ဆင္းရဲ၊ အိုရျခင္း ဆင္းရဲ၊ နာရျခင္း ဆင္းရဲ၊ ေသရျခင္း ဆင္းရဲ၊ ဝမ္းနည္းရျခင္း၊ ပူပန္ရျခင္း၊ နာၾကည္းရျခင္း၊<br />
ေၾကကြဲရျခင္း ဆင္းရဲႏွင့္ လိုခ်င္ ေတာင့္တရာ မရ၍ ဆင္းရဲျခင္း ဆိုၿပီး<br />
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆင္းရဲျခင္း အေၾကာင္းတရား ငါးမ်ိဳးကို ဒုကၡသစၥာလို႔<br />
ေခၚပါတယ္။<br />
(၂) သမုဒယသစၥာ<br />
The Noble True of the origin of suffering.<br />
ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ တပ္မက္တြယ္တာမႈ အမွန္တရား ျဖစ္တယ္။<br />
ဒီတရားသေဘာဟာ ဆင္းရဲျခင္းကို ဧကန္ ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဗုဒၶက ၫႊန္ျပပါတယ္။<br />
ဘဝအသစ္၌ တဖန္ ျဖစ္ရန္ တပ္မက္တြယ္တာျခင္း၊ တဏွာေလာဘႏွင့္ ယွဥ္၍ ျဖစ္ေစ၊ ရာဂႏွင့္ ယွဥ္၍<br />
ျဖစ္ေစ တပ္မက္ တြယ္တာျခင္းမ်ိဳးေတြဟာ သမုဒယသစၥာ ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုပဲ<br />
ျဖစ္တယ္။<br />
(၃) နိေရာဓသစၥာ<br />
The Noble True of the Cessation of suffering.<br />
ဒုကၡအေပါင္း၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာျဖစ္ေၾကာင္း သိအပ္ ျမင္အပ္တဲ့ အမွန္တရားကို ေခၚဆိုျခင္း<br />
ျဖစ္တယ္။<br />
တဏွာေလာဘကို ပယ္ႏိုင္ဖို႔၊ စြန္႔ႏိုင္ဖို႔၊ ခြာႏိုင္ဖို႔၊ ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္ဖို႔ သိျမင္ အားထုတ္အပ္တဲ့ အမွန္တရားလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။<br />
(၄) မဂၢသစၥာ<br />
The Noble True of the Path leading to the Cessation of suffering.<br />
သည္ မဂၢသစၥာ ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကေတာ့ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ<br />
နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကို ဆိုလိုပါတယ္။<br />
တနည္းေျပာရရင္ ၃၁ ဘံုက ထြက္ေျမာက္ရာ လမ္းပါပဲ။<br />
သည္က်င့္စဥ္မွာ ပါရွိတဲ့ လမ္းရွစ္သြယ္ကေတာ့ -<br />
Right view- ေကာင္းစြာ သိျမင္ျခင္း၊<br />
Right thought- ေကာင္းစြာ ၾကံစည္ျခင္း၊<br />
Right speech- ေကာင္းစြာ ေျပာဆိုျခင္း၊<br />
Right action ေကာင္းစြာ ျပဳမူေနထုိင္ျခင္း၊<br />
Right livelihood ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္း၊<br />
Right effort- ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း၊<br />
Right mindfulness- ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း ႏွင့္<br />
Right concentration- ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
မဂၢင္ရွစ္ပါးလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။<br />
ေနာက္ဆံုး ေျပာခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အစု သံုးစု ခြဲလို႔ ရပါတယ္။<br />
ပညာ၊ သိကၡာနဲ႔ သမာဓိ ဆိုတဲ့ အစု သံုးစု ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ပထမအစုမွာ ပါတဲ့ လမ္းႏွစ္သြယ္ကေတာ့ ေကာင္းစြာ သိျမင္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ၾကံစည္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဒုတိယအစုမွာ ပါတာကေတာ့ ေကာင္းတာ ေျပာဆိုျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ျခင္း၊<br />
ေကာင္းစြာ အသက္ေမြးျခင္းဆိုတဲ့ က်င့္စဥ္ သံုးမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။<br />
တတိယအစုမွာ ပါတာကေတာ့ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ ေကာင္းစြာ<br />
တည္ၾကည္ျခင္း ဆိုတဲ့ စူးစိုက္ျခင္း သံုးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဗုဒၶက သည္ မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္စဥ္ ရွစ္မ်ိဳးကို အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္လို႔<br />
ၫႊန္ျပခဲ့တယ္။<br />
အလယ္အလတ္ က်င့္စဥ္လို႔ ဆိုရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ သည္လမ္းစဥ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကုိ ေရာက္ေအာင္ မသြားဘဲ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို<br />
ပယ္ဖို႔ပါပဲ။<br />
ဘယ္လို အစြန္းေတြပါလဲ။<br />
အစြန္းတစ္ခုကေတာ့ ေလာကႀကီးရဲ႕ သာယာမႈေတြမွာ နစ္ျမဳပ္ၿပီး သံသရာက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္း<br />
ဆိုတဲ့ အစြန္းတစ္ဖက္၊<br />
တစ္ဖက္ အစြန္းတစ္ခုကေတာ့ မိမိကုိယ္မိမိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္ၿပီး ေလာကႀကီးက စြန္႔ခြာႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ အစြန္း<br />
ျဖစ္တယ္။<br />
သည္ႏွစ္ပါးမွာ ပထမအစြန္းဟာ ေလာကအာ႐ုံေတြကို အလြန္အက်ဴး ခင္တြယ္ေနတဲ့အတြက္ သည္ေလာကႀကီးက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး။<br />
ကာမခ်မ္းသာကိုသာ အဖန္တလဲလဲ ခံစားျခင္းျဖစ္လို႔ ဗုဒၶက ျငင္းပယ္ပါတယ္။<br />
ဒုတိယအစြန္းကေတာ့ မိမိကုိယ္၏ ပင္ပန္းျခင္းကို အဖန္တလဲလဲ ျဖစ္ေစတတ္ၿပီး သည္ေလာကႀကီးက<br />
လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶက ပယ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အလယ္အလတ္က်င့္စဥ္လို႔<br />
ၫႊန္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဒုကၡကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္တဲ့နည္းကို လက္ေတြ႕ဥပမာနဲ႔ ေျပာရရင္<br />
အနာေရာဂါတစ္ခုကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ေရာဂါရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာၿပီး သည္ေရာဂါနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ေဆးဝါးကို အသံုးျပဳ<br />
ကုသရတဲ့ ဥပမာပါပဲ။<br />
ဒုကၡဟာ ေရာဂါဆိုပါေတာ့။ ေရာဂါျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို သိေအာင္ လုပ္ရသလို ဒုကၡ ျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း၊<br />
တပ္မက္တြယ္တာမႈေတြကို ေတြ႕ေအာင္ ရွာရပါတယ္။ သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။<br />
ေတြ႕ၿပီဆိုေတာ့ အနာေရာဂါတစ္ခုကို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္မယ့္ ေဆးကို ရွာေဖြရသလို ေဆးနဲ႔တူတဲ့<br />
နည္းလမ္းကို ရွာရပါတယ္။<br />
ေနာက္ဆံုး သည္ေဆးနဲ႔ ေပ်ာက္ေအာင္ ကု ရသလို ဒုကၡမွ လံုးလံုးလ်ားလ်ား လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သြားႏိုင္တဲ့ အက်င့္ကို လက္ေတြ႕<br />
က်င့္ရပါတယ္။<br />
သည္အက်င့္ကို အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း အလယ္အလတ္ အက်င့္လို႔ ေခၚၿပီး လမ္းရွစ္ပါး ပါဝင္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဒီမွ်ဆိုရင္ ဗုဒၶဟာ သတၱဝါမ်ားအေပၚ အဘယ္မွ်ေလာက္ က႐ုဏာ ႀကီးမားေတာ္မူတယ္ဆိုတာ<br />
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ စဥ္းစားလို႔ ရေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။<br />
သည္ဘဝကေနၿပီး အဖန္တလဲလဲ ဆင္းရဲက်င္လည္ေနရမယ့္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကို ဗုဒၶက<br />
ၫႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။’<br />
ဤသည္႔ ဒုကၡ၊ သမုဒယ၊ နိေရာဓ၊ မဂၢ ဟူေသာ ဓမၼအႏွစ္ေလးခုတုိ႔သည္<br />
သမၼာသမၺဳဒၶရွင္ေတာ္မွ လြဲလွ်င္<br />
မည္သည္႔တန္ခုိးရွင္တုိ႔မွ မည္သည္႔ပညာရွိတုိ႔မွ မေဟာျပႏုိင္၊ မတည္ထြင္ႏုိင္၊<br />
မသိရွိႏုိင္၊ ဖ်က္ဆီး မျပစ္ႏုိင္၊ ေျပာင္းျပန္မလွန္ႏုိင္ေအာင္ ပကတိ တည္တည္ခန္႔ခန္႔<br />
အစဥ္အျမဲသာ ေျပာင္းလဲမရွိ မွန္၍ မွန္၍ေနေသာေၾကာင္႔ သစၥာတရားတုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br />
ဤသစၥာတရားတုိ႔၌<br />
သိျခင္း၊<br />
ပယ္ျခင္း၊<br />
ဆုိဒ္ေရာက္ျခင္း၊<br />
က်င္႔သုံျခင္း ဟူသည္႔ ကိစၥ (၄)ရပ္တုိ႔ကုိ အရိယာတုိ႔သာ ျပဳလုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာေၾကာင္႔<br />
(သုိ႔မဟုတ္) ဤကိစၥ (၄)ရပ္တုိ႔ကုိ တကယ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္လွ်င္ အရိယာစစ္စစ္ ဧကန္ပင္<br />
ျဖစ္ေလေတာ႔သည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔ အရိယာသစၥာ လုိ႔ေခၚပါတယ္။<br />
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတုိ႔<br />
ဤအရိယသစၥာေလးပါးတုိ႔၌ အရွိအတုိင္း၊ အမွန္အတုိင္း၊ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ<br />
ဥာဏဒႆန ကုိ မရေသးသမွ်ကာလပတ္လုံး သိဒၶတၳေဂါတမသည္<br />
လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေလာက အတြင္း၌ သမၼာသမၺဳဒၶ ဟု ၀န္မခံခဲ႔ေသးပါ။<br />
ဗုဒၶမပြင္႔မီ ႏွစ္တစ္ေထာင္ခန္႔ကာလက ဗုဒၶေကာလာဟလ ၏ ေနာက္မွာေရာလုိက္၍<br />
ဗုဒၶအမည္ခံၾကတဲ႔ ဂုိဏ္းဆရာၾကိးမ်ားသည္ အရိယသစၥာတုိ႔ကုိ<br />
သိလည္းမသိ၊ အရိယမဂ္ လမ္းစဥ္ကုိ က်င္႔လည္း မက်င္႔ၾကပါပဲ<br />
ဘုရားအမည္ကုိ ေၾကညာခံယူၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
သိဒၶတၳေဂါတမသည္ အရိယမဂ္ လမ္းစဥ္ကုိ တကယ္ခ်မွတ္ တကယ္ က်င္႔ခဲ႔သည္႔ အတြက္<br />
သမၼာသမၺဳဒၶ စင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ျပီဟု သတၱ၀ါေလာက၌ ရဲရဲတင္းတင္း ေျခေသၤ႔မင္းကဲ႔သုိ႔<br />
ေၾကညာ ၀န္ခံခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
သိဒၶတၳေဂါတမသည္ အရိယသစၥာတုိ႔ကုိ သိေၾကာင္း၊ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း<br />
၀န္ခံရုံသာမက “ငါရရွိတဲ႔ ဥာဏဒႆန ႏွင္႔ ေစေတာ၀ိမုတၱိ= ဥာဏ္အျမင္ႏွင္႔ စိတ္၏ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတုိ႔ဟာ ျပန္လည္၍ ေလ်ာ႔ပါးျခင္း၊<br />
ေမွးမွိန္ျခင္း၊<br />
ပ်က္စီးျခင္းမရွိ ပကတိခုိင္ျမဲေသာ ဥာဏ္အျမင္ အျပီးအတုိင္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတုိ႔<br />
ျဖစ္ၾကကုန္၏” ဟူ၍ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။<br />
ဤသုိ႔လွ်င္ မဟာသကၠရာစ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ၀ါဆုိလျပည္႔ေန႔ ညေနခင္း ကာလ<br />
ကာသိတုိင္း ဗာရာဏသီျမဳိ႔အနီး ဣသိပတနေခၚ မိဂဒါ၀ုန္ သားေပါင္းစုံတဲ႔ ေတာရဂုံမွာ<br />
ေရွာင္ရွားရန္ အစြန္းႏွစ္ပါး<br />
လုိက္နာရန္ အလယ္လမ္းႏွင္႔<br />
ထုိးထြင္းသိျမင္ရာ သစၥာ(၄) ပါးတုိ႔<br />
ပါ၀င္တဲ႔ ဓမၼစက္ကုိ ေဟာျမြက္ေတာ္မူျပီး ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေၾကညာေတာ္မူတဲ႔အခါ<br />
ေကာ႑ည<br />
၀ပၸ<br />
ဘဒၵိယ<br />
မဟာနာမ<br />
အႆဇိ တပည္႔ (၅) တုိ႔ အလြန္လွ်င္ ႏွစ္သက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br />
ျခြင္းခ်က္မရွိလည္း လက္ခံၾကပါတယ္။<br />
ထုိတပည္႔ (၅)ေယာက္တုိ႔တြင္ အရွင္ေကာ႑ည တစ္ပါး<br />
အရိယသစၥာေလးပါးကုိ ထုိးထြင္႔သိျမင္ခဲ႔ပါတယ္။<br />
အရိယာျဖစ္ျပီးေသာ ထုိေန႔မွာပင္ အရွင္ေကာ႑ည ရဟန္းျပဳခဲ႔ပါတယ္။<br />
ဓမၼရတနာသည္ ဗုဒၶရတနာႏွင္႔ တျပဳိင္နက္တည္းပင္ ေပၚေပါက္ခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။<br />
ဓမၼစၾကာေဟာေသာေန႔မွာ သံဃာရတနာ အစဥိးစြာ ေပၚေပါက္လာသည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔<br />
၀ါဆုိလျပည္႔ ဓမၼစၾကာေန႔ ၀ါဆုိလျပည္႔ သံဃာရတနာေန႔လုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။<br />
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတုိ႔သည္ အယူမွား ယုံမွား အက်င္႔မွားတုိ႔မွ လုံး၀ကင္းစင္ျပီး<br />
ျမတ္ဗုဒၶ ရဲ႕ တရားေတာ္ အတုိင္း က်င္႔ၾကံပြါးမ်ားႏုိင္တဲ႔<br />
သူေတာ္ေကာင္းသူေတာ္ျမတ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။<br />
အရွင္၀ရသာမိ<br />
(သီတဂူ ဗုဒၶတကၠသုိလ္-ရန္ကုန္)<br />
<br />
Labels: ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-3040228432521961972012-01-31T00:19:00.000-08:002012-07-22T06:30:42.566-07:00၀ိပႆနာအစ မေတြ႔တဲ့စိတ္က<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_-ZoxVwIWV7vMc734bEdvsauZbY1eyx7uzekkr9LGDXhAuCWlkcHpy4PVi176v2-sJceHOtCkmOpLdvt3S5A3CgO6I-ZedhdSN-ePvnA-XgKbQaWeEPoWRr1tCcGkCKEdi8NEUj4FzPDb/s1600/Heaven++&++Hell++Cartoon-----01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_-ZoxVwIWV7vMc734bEdvsauZbY1eyx7uzekkr9LGDXhAuCWlkcHpy4PVi176v2-sJceHOtCkmOpLdvt3S5A3CgO6I-ZedhdSN-ePvnA-XgKbQaWeEPoWRr1tCcGkCKEdi8NEUj4FzPDb/s320/Heaven++&++Hell++Cartoon-----01.jpg" width="296" /></a></div>
<br />
<br />
“သေမာဟစိတၱံ သေမာဟစိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ”<br />
“၀ိပႆနာ ႐ႈေတာ့႐ႈတယ္ ဘုရား . . . ဘာမွမေတြ႔ဘူး။” ဒါနဲ႔ ဆင္ေျခကိုင္တာပဲ။ ဒီစိတ္ကေလးက ၾကည့္ေတာ့ၾကည့္တယ္။ ဘာမွေတြ႔ဘူး။ ဒါဆိုရင္ မေတြ႔တဲ့ စိတ္ကိုပဲ ျပန္ၾကည့္။ ဘာမွ မေတြ႔တဲ့ စိတ္ကေလးက မေတြ႔တာနဲ႔ပဲ အနိစၥေရာက္သြားတာ။ မေတြ႔တဲ့ စိတ္ကေလးကို ဉာဏ္နဲ႔ ေနာက္က ၾကည့္ေပးပါ။ မသိတဲ့ စိတ္ကေလး သက္တမ္းကုန္သြားတယ္။ သက္တမ္းကုန္သြားတာေလးကိုသာ သိေအာင္ၾကည့္။ သက္တမ္းကုန္သြားတာေလးက “အနိစၥ”။ သက္တမ္းကုန္မွန္း သိလုိက္တာေလးက “မဂၢ”။ ၀ိပႆနာ မ႐ႈတတ္ဘူးဘုရား . . . ဆိုရင္ မ႐ႈတတ္တဲ့စိတ္ကို႐ႈ။<br />
ေအာင္မာ . . . အေတာ္ဆန္းတဲ့ စကားပါလားလို႔ ခင္မ်ားတို႔က ေအာက္ေမ့ခ်င္ ေအာက္ေမ့ေနမယ္။ ဦး၀င္းတို႔ ဦးဘအံုးတို႔ ဆန္းသလား . . .တဲ့။ ႐ိုးရာပဲလား။ (႐ိုးရာပါ ဘုရား။)<br />
<br />
သို႔ေသာ္ ခင္မ်ားတို႔က ၀ိပႆနာ ေတြ႔ရက္နဲ႔ ၀ိပႆနာ မရွာတတ္လို႔ သင္ရတာပါ။ ႐ႈစရာအာ႐ံု ေပၚလာရက္သားနဲ႔ ခင္မ်ားတို႔က မ႐ႈတတ္ဘူး ေျပာေနလို႔။ ေရွ႕သာ ရွာေနတယ္၊ ကိုယ္ရွာတာ ပ်က္တာ မသိဘူး။ ၀ိပႆနာ ရွာၿပီဆိုရင္ ႐ႈစရာကို ရွာမေတြ႔တဲ့စိတ္ လာတတ္တယ္။ အဲဒီ လာတဲ့စိတ္ကို ေနာက္ဉာဏ္က ႐ႈေပး။ ႐ႈလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေနာက္ဉာဏ္၀င္လာရင္ပဲ သူ ရွိေသးလား။ (မရွိေတာ့ပါဘုရား။) မရွိေတာ့ “အနိစၥ”။ မရွိတာကို သိတာက “မဂၢ”။<br />
ဒါ ဘာ႐ႈတာတုန္း ေမးေတာ့၊ ဘယ္စိတ္႐ႈတာပါတုန္း ေမးေတာ့မွ “သေမာဟစိတၱံ သေမာဟစိတၱႏၲိ ပဇာနာတိ” အလုပ္ခိုင္းတာ ဆရာဘုန္းႀကီးက။ သေဘာပါၾကၿပီလား။ (မွန္ပါဘုရား။) ႐ႈလို႔ ဘာမွမျမင္ဘူးဆိုတာ ေမာဟစိတ္ ေပၚေနတာ။ အဲဒီ ေမာဟစိတ္ကေလးကိုပဲ ဘုန္းႀကီးတို႔က တစ္ခါတည္း ၀ိပႆနာအာ႐ံု လုပ္ပစ္လိုက္တာ။ သူ ေရွ႕ရွာလို႔သာ မေတြ႔တယ္ သူေသတာ က်ဳပ္တို႔က ေတြ႔တယ္။ ရွင္းၿပီလား။ (မွန္ပါ။)<br />
<a name='more'></a><br />
ဘာ ႏုပႆနာ ျဖစ္သြားတုန္းေမးေတာ့ “စိတၱာႏုပႆနာ” ျဖစ္သြားတယ္၊ “ဓမၼာႏုပႆနာ” ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေပါ့ဗ်ာ။ စိတ္ကေလး ခ်ဳပ္ပ်က္သြားတာသိရင္ “စိတၱာႏုပႆနာ”။ စိတ္ကေလး ဒုကၡေရာက္သြားတာသိရင္ “ဓမၼာႏုပႆနာ”။ ကဲ အကုန္ပါမသြားဘူးလား။ (ပါပါတယ္ ဘုရား။) ရွင္းၾကရဲ့လား။ (ရွင္းပါတယ္ ဘုရား)။ ၀ိပႆနာ ႐ႈတတ္ၿပီလား။ (႐ႈတတ္ပါၿပီ ဘုရား။)<br />
ခင္းမ်ားတို႔ ေဆးေတြ႔ရက္သားနဲ႔ မစားတတ္လို႔ ခက္သြားတာကိုး။ ေဆးေတြ႔ရက္သားနဲ႔ မစားတတ္လို႔ ခက္သြားတာ ဆိုေတာ့ . . . မင္းတုန္းမင္းႀကီး လက္ထက္က။ ရာဇ၀င္ေတြဘာေတြ ဖတ္ဖူးတဲ့သူဆိုရင္ သမားေတာ္ ဆရာပိုဆိုတာ ၾကားဖူးမွာေပါ့။ ဆရာပို ဆိုတာက အမရပူရက။ နန္းေတာ္သြားေတာ့ လူတစ္ေယာက္ သခြားသီးေတာင္းနဲ႔ ဇရပ္ေပၚ ထုိးအိပ္ေနတာေတြ႔ . . .။ ဆရာပိုက တပည့္ေတြနဲ႔လာ။ ဟ ဟိုလူ ၾကည့္ၾကပါအံုးကြ ဘာမ်ား ျဖစ္ေနတုန္း။ ထိုးအိပ္ေနရွာတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာလည္း မသက္သာဘူး ထင္တယ္။ သြားေမးစမ္း တပည့္ေတြဆို သြားေမးေတာ့ ဒကာဒကာမတို႔ . . . ေလနာထတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေအာ္ . . . မသိေတာ့ သိပ္ခက္တာပဲေဟ့ . . . ဆိုၿပီးသကာလ သူထမ္းလာတဲ့သခြားသီး ေကၽြးလိုက္စမ္းပါကြာ ခြဲၿပီးေတာ့။ ေလအားနည္းလို႔ နာေနတာ သခြားသီးက ေလ ျဖည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ ခဏေလးပဲ ေလနာေပ်ာက္ၿပီး သူ႔အထမ္းသူ ထမ္းသြားတာပဲ။<br />
သေဘာက်ၿပီလား။ (မွန္ပါ့။) ဘာျဖစ္လို႔တုန္း။ ဒီမွာ ေဆးပါရက္သားနဲ႔ မေသာက္မိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ ေလနာခံရရွာတာ။ ေဆးေတြေတာ့ သူထမ္းလာတာပဲ။ အင္း . . . သူထမ္းၿပီး သူပဲ ေလနာထေနတယ္။ ဒ့ီျပင္ေဆး ရွာရအံုးေတာ့မလို က်မေနဘူးလား မသိတဲ့လူအတြက္က။ (က်ပါတယ္ဘုရား။)<br />
အဲ . . . ခင္းမ်ားတို႔ ႐ႈေတာ့ ႐ႈတယ္ဘုရား . . . ဘာမွ မေတြ႔ဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ျဖင့္ အဲဒီ ဘာမွ မေတြ႔တဲ့ဥစၥာဟာ ခင္မ်ားတို႔၏ နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ ေဆးပဲ။ မေတြ႔တဲ့ စိတ္ကေလးကို ဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈလိုက္ေတာ့ မေတြ႔တဲ့စိတ္က “အနိစၥ”။ ႐ႈတာက “မဂၢ”။ မျဖစ္ဘူးလား။ (ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။) အဲဒီေတာ့ ခင္မ်ားတို႔သည္ . . . “၀ိပႆနာအစ မေတြ႔တဲ့စိတ္က”သာ မွတ္ေပေတာ့ . . .။<br />
သမီး ဒီေကာင့္ကိုမယူနဲ႕<br />
သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ... မဂၤလာပါေနာ္... က်ေနာ္ကေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး မဟုတ္တာေတြေျပာပါေတာ့မယ္........<br />
က်ေနာ္တို႕ရြာမွာ ဦးပြါးနဲ႕ ေဒၚလြန္းဆိုတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ေလ သူတို႕မွာက သမီးေတြခ်ည္းပဲ(၇)ေယာက္<br />
ထြန္းကားတယ္ဗ်၊ သမီးေတြအားလံုးက အရြယ္ေရာက္ၿပီး သူ႕အိမ္ေထာင္နဲ႕သူျဖစ္ေနၾကပါၿပီ၊ အဲ..... မဟုတ္ဖူး အငယ္ဆံုးေလး<br />
တစ္ေယာက္က်န္ေသးတယ္ သူလည္းအရြယ္ေရာက္ၿပီ အိမ္ေထာင္ျပဳခါနီးမွ သူ႕မိဘေတြက သေဘာမတူလို႕ မယူျဖစ္တာဗ်၊<br />
သူ႕မိဘေတြကဘာလို႕သေဘာမတူတာလဲဆိုေတာ့ ေျပာျပမယ္ေနာ္.....<br />
ဥၤီးပုတို႕ရဲ႕သမီးေတြ အသီးသီးအိမ္ေထာင္က်ၾကတယ္..... ပထမဆံုးတစ္ေယာက္က ထန္းတစ္ပင္ရြာသားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တယ္ ကေလး တစ္ေယာက္ေမြးတယ္၊ ဒုတိယသမီးက ေညာင္ႏွစ္ပင္ရြာသားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တယ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးတယ္၊ တတိယသမီးက သံုးခြၿမဳိ႕သားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တယ္ ကေလး သံုးေယာက္ေမြးတယ္၊ စတုတၳသမီးက်ေတာ့ ေလးမ်က္ႏွာၿမဳိ႕သားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တယ္ ကေလး ေလးေယာက္ေမြးတယ္၊ ပဥၥမသမီးက ေရႊဘိုၿမဳိ႕(ငါးမည္ရ)သားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်တယ္ ကေလး ငါးေယာက္ေမြးတယ္၊ ဆဌမသမီးက ေခ်ာက္ၿမဳိ႕သားနဲ႕ အိမ္ေထာက္က်တယ္ ကေလး ေျခာက္ေယာက္ေမြးတယ္၊ အင္း... ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္က်ေတာ့ သူ႕မိဘေတြကို တိုင္ပင္တယ္ သမီးအိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ေပါ့၊ ဒီေတာ့ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဦးပြါးနဲ႕ ေဒၚလြန္းတို႕ကလည္း ေအး.... ဒါဆိုရင္ သမီးယူမယ့္ေကာင္ေလးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ အငယ္မေလးက ေခၚလာတယ္ေလ သူ႕ေကာင္ေလးကို အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးပြါးနဲ႕ ေဒၚလြန္းတို႕ကေမးတာေပါ့ အစံုပါပဲ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတစ္ခုကို ေကာင္ေလးကေျဖလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စာေမးပဲြက်သြားတယ္ေလ၊ ဘာေမးခြန္းလဲ ေျပာျမမယ္.... ဦးပြါးကေမးတယ္ မင္းက ဘယ္မွာေနတာလဲဆိုေတာ့...... ေကာင္ေလးကေျဖတယ္ေလ က်ေနာ္က သံုးဆယ္ၿမဳိ႕မွာေနပါတယ္တဲ့၊ အဲ့ဒီမွာတင္ ဦးပြါးဟာ ခ်က္ခ်င္းအမူအယာပ်က္သြားကာ သမီး သမီး ဒီေကာင့္ကိုမယူနဲ႕ လို႕ေျပာၿပီး ေကာင္ေလးကိုလည္း အိမ္ကေန ေမာင္းထုတ္ပါသတဲ့ဗ်ာ။<br />
သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ.... ဦးပြါးက ေကာင္ေလးကို ဘာေၾကာင့္သေဘာမတူတာလဲဆိုတာ ၀ိုင္းကူစဥ္းစားေပးၾကပါေနာ္<br />
*^^^:)နားလည္မႈ ႏွင့္စာနာျခင္းအတြက္:>>>><br />
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။<br />
ဒီပံုျပင္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါသည္။<br />
လူဆုိတာ တစ္ေယာက္ထည္း ေနလုိ႕ မရဘူး။ အသုိင္းအဝုိင္း၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ေနရတယ္။<br />
အနည္းဆံုး ကုိယ့္မိသားစုနဲ႕ ေပါင္းရတယ္။ သင္းရတယ္။ အၿမဲတမ္း ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရေတာ့<br />
စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပမွဳေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ အားမလုိအားမရျဖစ္မွဳေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။<br />
ဒီပံုျပင္ေလးဟာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုအၾကား၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကား၊ ဆရာနဲ႕<br />
တပည့္အၾကား၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္အၾကား၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ<br />
ထားသင့္ထားအပ္တဲ့ အေတြးတစ္ခုကုိ ေပးပါလိမ့္မယ္။<br />
တစ္ခါတုန္းက……….<br />
အလင္းမရွိဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ကေလး (၅)တုိင္ ရွိတယ္။<br />
အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေတြမွာ အလင္းကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္ (၅)တုိင္ရဲ႕<br />
အလင္းအားေၾကာင့္ ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခန္းဟာ လင္းထိန္ေနေတာ့တယ္။ ဒီအခန္းထဲကုိ<br />
ေလေျပေပ်ာ့ေလး တုိက္ခတ္ေနသတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ျပင္းသြားလုိက္၊<br />
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ၿငိမ္သြားလုိက္နဲ႕ေပ့ါ။<br />
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလး တစ္တုိင္ မီးၿငိမ္းသြားတယ္။ အခန္းဟာ အလင္းအား<br />
နည္းနည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ အဲ့ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ``အခ်စ္`` လုိ႕<br />
နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ``အခ်စ္ဆုိတဲ့ အလင္းအားေလး`` ေလ်ာ့သြားေတာ့ အခန္းဟာ<br />
နည္းနည္းေလး ေမွာင္သြားတယ္။<br />
ေနာက္ထပ္ ေလအေဝွ႕မွာ ဒုတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး မီးၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီ<br />
ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``သံေယာဇဥ္`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ဒီအခန္းထဲမွာ<br />
``အခ်စ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္၊ ``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္<br />
မရွိေတာ့ဘူး။ အခန္းဟာ အေမွာင္ထု ႀကီးစုိးလာေတာ့တယ္။<br />
ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ ```ေလတစ္ခ်က္`` အေဝ့မွာ တတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး<br />
ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``ေမတၱာတရား`` လုိ႕<br />
နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။<br />
ဒီလုိပဲ… ေနာက္ထပ္ ေလအေဝ့တစ္ခ်က္မွာ စတုတၳဖေယာင္းတုိင္ေလး ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။<br />
ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိေတာ့ ``ကရုဏာ တရား`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။<br />
ဖေယာင္းတုိင္ (၅) တုိင္ အလင္းအားရွိတဲ့ ဒီအခန္းဟာ ဖေယာင္းတုိင္ (၁)တုိင္မွ်သာ<br />
အလင္းအားရွိေတာ့တယ္။ ဒီေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ေလအေဝ့မွာ<br />
မီးညြန္႕ကေလးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္ ဒီတစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မည္းသြားေတာ့ မွာပါပဲ။<br />
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီအခန္းထဲကုိ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။<br />
``အခန္းႀကီးက ေမွာင္းမည္းေနတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတစ္တုိင္<br />
လင္းေနေသးလုိ႕``<br />
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႕ကုိ လက္ဝါးေလးနဲ႕ ကာလုိက္တယ္။<br />
အလင္းေရာင္ မိွန္ပ်ပ်ေအာက္မွာ မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ (၄)တုိင္ကုိ<br />
ေတြ႕သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕<br />
မီးညြန္႕ကုိကူးၿပီး မီးၿငိမ္းသြားခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကုိ<br />
မီးကူးေပးလုိက္တယ္။ ဒီအခန္းက အရင္အတုိင္းပဲ ျပန္ၿပီး လင္းထိန္သြားပါေတာ့တယ္။<br />
**********စာဖတ္သူကို ေမးပါရေစ……<br />
ဒီေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ၾကရေအာင္။<br />
စာဖတ္သူလည္း ႀကိဳက္သလုိ နာမည္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးေတာ့ ရွိတယ္။<br />
ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ<br />
ဖေယာင္းတုိင္`` လုိ႕ နာမည္ေပးထားတယ္။<br />
ေတြးၾကည့္ရေအာင္။<br />
လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ အလင္းအား<br />
ရွိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ရွိေနေသးရင္ ``အခ်စ္``ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။<br />
``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``ေမတၱတရား၊ ကရုဏာတရား``ေတြ<br />
ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ<br />
မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… အခန္းႀကီး ေမွာင္မည္းသြားသလုိ အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊<br />
သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ ျပန္ျဖစ္ဖုိ႕ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ လူ႕ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း<br />
ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာပါပဲ။<br />
မိသားစု အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊<br />
ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ လင္းမယားႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕<br />
တစ္ခုအၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ``ဆုိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလး လင္းေနဖုိ႕<br />
လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… လူမွဳဆက္ဆံေရးရဲ႕<br />
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သဘာဝကုိ ခံစားနည္းလည္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။<br />
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ရွိရင္ ေပ်ာ္စရာ<br />
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။<br />
မိဘအေပၚမွာ နားလည္ေပးတက္တဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရတဲ့ မိသားစုဟာ<br />
ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ဒီလုိပါပဲ နားလည္ေပးတက္တဲ့၊ စာနာေပးတက္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕<br />
သားသမီးျဖစ္ခြင့္ရရင္လည္း ေပ်ာ္စရာပါပဲေနာ္။<br />
ကုိယ့္ကုိ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႕သာ အတူေနခြင့္ရရင္ အခ်စ္ဆုိတာ<br />
ေပ်ာ္စရာပဲလုိ႕ ခံစားမိမွာပါ။<br />
*အျပန္အလွန္ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕<br />
ဝန္းက်င္းမွာရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူ႕ေဘာင္ေလာကႀကီးဟာ ဒီထက္ပုိၿပီး<br />
သာယာလာပါမယ္။* ၿငိမ္းခ်မ္းလာပါမယ္။ တုိးတက္လာပါမယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း<br />
ေကာင္းလာပါမယ္။<br />
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ မဆုိ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ``<br />
အျပန္အလွန္ရွိၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာပါ။<br />
ဒါေပမယ့္….<br />
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ `` ကုိေတာ့ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။<br />
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ အခြင့္ေကာင္းမယူသင့္ဘူး။<br />
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ တန္ဖုိးမဲ့ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။<br />
စာဖတ္သူလည္း ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ ဘယ္လုိမ်ား<br />
မွည့္ေခၚခ်င္ပါသလဲ။<br />
ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီး….<br />
``ခ်စ္သူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ လူသားေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ`` ရဲ႕ၾကားမွာ<br />
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ကေလးနဲ႕ `` အခ်စ္ေတြ၊<br />
သံေယာဇသံေယာဇဥ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ`` ျပန္ၿပီး<br />
ရွင္သန္ထြန္းလင္းၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳလုိုက္ပါတယ္။<br />
.........ဘယ္သူေရးလည္းမသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့မိၿပီး ႏွစ္သက္မိေသာစာတစ္ပုဒ္................<br />
http://belovedcrane.multiply.com/journal/item/110/110 မွ တဆင့္ေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။မူရင္းေရးသားသူႏွင့္<br />
တဆင့္ေဖာ္ျပခြင့္ရရွိရန္ေဆာင္ရြက္ေပးသူမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။<br />
<br />
Labels: ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-82687498628925307902012-01-30T23:43:00.000-08:002012-07-22T06:41:44.315-07:00ေက်းဇူးႏွင့္ ျပစ္မွားမိျခင္း<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZIKcQNYDI4p-e1h3AUb6Efqtg-AQHkbD6vDjflY5LQdomx5bFmX3JoZ6gOb54YgFaI2USThfATx8Zl5_2_NMB4GRgsgaF8fSUHjtaoUKds5bFLcwC6AGH7EbkbmTZsgsKalp_6_d1h_Me/s1600/1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZIKcQNYDI4p-e1h3AUb6Efqtg-AQHkbD6vDjflY5LQdomx5bFmX3JoZ6gOb54YgFaI2USThfATx8Zl5_2_NMB4GRgsgaF8fSUHjtaoUKds5bFLcwC6AGH7EbkbmTZsgsKalp_6_d1h_Me/s320/1.gif" width="320" /></a></div>
<br />
လူသားအားလံုးသည္ ဘဝသံသရာ စက္ဝုိင္းျဖစ္သည့္ သတၱေလာက၌ က်င္လည္ေနၾကရသည့္ ကာလမွာ ကမ႓ာေပါင္း အသေခၤ်အနႏၲ ၾကာျမင့္ခဲ့ၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာ၌ က်င္လည္ခဲ့ၾကရာ၌ မိမိႏွင့္ ေဆြမ်ိဳး မေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးသူ မရွိဟု ဘုရားရွင္က ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးသည္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ့၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး 'ေက်းဇူး' ဟူေသာ အေထာက္အပံ့ မကင္းၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေမတၱာဓာတ္ အဟုန္ႏွင့္ အျပန္အလွန္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ သြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။<br />
အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးရွိခဲ့ ၾကဖူးသူမ်ားသာ ေမတၱာဓာတ္ကင္းမဲ့၍ အႏိုင္ယူျခင္း၊ အျပစ္တင္ျခင္း၊ ခိုက္ရန္ေဒါသ ျဖစ္ျခင္း<span style="color: magenta;"><span> </span></span><br />
<a name='more'></a>၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း စသည္တို႔သည္ ေက်းဇူးရွင္အား ျပစ္မွားမိျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွိသူအား ျပစ္မွားမိပါက ကုိယ္ျပဳလုပ္သည့္ အကုသိုလ္ကံအလိုက္ တူညီေသာအက်ိဳးကုိ ျပန္ခံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသိုလ္အား အနည္း၊ အမ်ားအလိုက္ ဒဏ္ (၁၀) ပါးကို ခံၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
<br />
<br />
ထပ္မံေဖာ္ျပရပါက 'ေသြးအန္ျဖစ္လြယ္၊ ေရာင္းဝယ္႐ႈံးျခင္း၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းအဂၤါ၊ ႏူနာကု႒၊ ႐ူးၾကေဖာက္ျပန္၊ မင္းဒဏ္သင့္ခဏ္း၊ ၾကမ္းတမ္းစြပ္စြဲ၊ ေသကြဲသားခ်င္း၊ ပ်က္ျခင္းစည္းစိမ္၊ ေနအိမ္မီးေလာင္၊ ဒုကၡေကာင္သည္၊ လူ႔ေဘာင္ဒိ႒၊ ေတြ႕ႀကံဳရ၍၊ ေသကငရဲ ကမ႓ာစြဲ၏'။ ထို႔အျပင္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ ရရွိေရးအတြက္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီး ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျပစ္မွားျခင္း၏ တန္ျပန္အက်ိဳးသည္ ေလာကီစည္းစိမ္မ်ား ပ်က္စီးျခင္းသာမက ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ ေနာက္ဆံုး ခရီးပန္းတိုင္ ျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္ရရွိေရးအတြက္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္မႈကို တားဆီးခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ ခင္ပြန္းႀကီး (၁၀) ပါးအေပၚ ျပစ္မွားမိပါက ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးအား ရရွိသည့္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္သည့္ ဘဝထိတိုင္ ျပစ္မွားမိခဲ့သည့္ အကုသိုလ္ဝဋ္ေႂကြးအား ျပန္လည္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလ 'မုလိနာ' အမည္ရသည့္ တစ္ခုေသာဘဝတြင္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးအား ျပစ္မွားမိခဲ့ပါတယ္။<br />
မုလိနာသည္ အရက္ေသာက္ေနစဥ္ အခ်ိန္မွာ ပေစၥကဗုဒၶါသည္ သကၤန္း႐ံုေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ပေစၥကဗုဒၶါရဲ႕ေဘးမွေန၍ ဒကာမတစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားတာကိုလည္း ျမင္လိုက္တယ္။ တုိက္ဆိုင္မႈတစ္ခုကို အေတြးထဲမွာ အမွားထင္ၿပီး စြပ္စြဲေျပာဆုိမိခဲ့တယ္။ အရက္မူးေနစဥ္ ကာလမွာ အရိယာသူေတာ္စင္ျမတ္ျဖစ္တဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ကုိ ၾကည္ညိဳေမတၱာ ကင္းမဲ့စြာႏွင့္ ျပစ္မွားေျပာဆိုမိခဲ့တဲ့ ကံအရွိန္အဟုန္သည္ ေနာင္ဘဝမွာ ငရဲက်ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ ဘဝအဆက္ဆက္ က်ဴးလြန္ျပစ္မွားမိခဲ့တဲ့ ကံ၏အက်ိဳးေပးသည္ ေနာက္ဆံုးဘဝျဖစ္တဲ့ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ စြပ္စြဲမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ အခ်ိန္အခါက အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ သာဝတၳိၿမိဳ႕၌ ဘုရားရွင္ ေဒသစာရီႂကြမလာခင္အထိ ဂိုဏ္း (၆) ဂိုဏ္းမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဆရာအဆူဆူအျဖစ္ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားခဲ့ၾကပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ ဘုရားရွင္ႂကြေရာက္၍ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ တရားမ်ားကို နာၾကားရတဲ့ အခါမွာ တရားစစ္၊ တရားမွန္ သိရွိလာၾကပါတယ္။<br />
<br />
လမ္းမွန္ကို သိရွိၿပီး ဂိုဏ္း (၆) ဂိုဏ္းက ဆရာေတြဆီ မဆည္းကပ္ေတာ့တဲ့အတြက္ လာဘ္လာဘ ရွားပါးကုန္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂိုဏ္းဆရာေတြက ဗုဒၶဘုရားရွင္ကို မနာလို အမုန္းပြားၾကၿပီး နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ေမတၱာဓာတ္အျပည့္နဲ႔ ဒကာတခ်ိဳ႕ကို “သင္သည္ ဘယ္ဂိုဏ္းဂဏရဲ႕ ႀကီးမားစြာ ေထာက္ပံ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆက္လက္ၿပီး လွဴဒါန္းပါ” လုိ႔ တိုက္တြန္းေျပာဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္တယ္။ ဂိုဏ္း (၆) ဂိုဏ္းကေတာ့ ဘုရားရွင္ထံ မသြားဖို႔ ပိတ္ပင္ၾကတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေမတၱာဓာတ္ႀကီးမားတဲ့ ဘုရားရွင္ကုိ ပိုၿပီးၾကည္ညိဳ ဆည္းကပ္လာၾကတယ္။ ဂိုဏ္း (၆) ဂိုဏ္းက လာဘ္လာဘ ရွားပါးလာတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ ႀကံစည္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ တပည့္မေတြထဲက ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ လွပျပည့္စံုတဲ့ သုႏၵရီအမည္ရွိတဲ့ ပရိဗိုဇ္မေလးကုိ ဝိုင္းဝန္းသင္ၾကား ေစခိုင္းၾကတယ္။ ညေနပုိင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္မွာ သုႏၵရီအား အလွအပျခယ္မႈန္း၍ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ လူအမ်ားျမင္သာေအာင္ ဝင္သြားေစတယ္။<br />
မနက္လင္းစအခ်ိန္မွာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွ ျပန္ထြက္ေစတယ္။ အဝင္အထြက္မွာ တရားနာပရိသတ္ႏွင့္ ဆြမ္းပုိ႔သူေတြက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လုိ႔ ဘယ္သြားမွာလဲ၊ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲလို႔ ေမးတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း 'ကို္ယ့္ကိစၥ မဟုတ္တဲ့အတြက္ မသိခ်င္ပါနဲ႔' လုိ႔ ေျဖခိုင္းတယ္။<br />
<br />
တစ္လေလာက္ၾကာေအာင္ အဝင္၊ အထြက္ ျပဳလုုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမးျမန္းလာတဲ့ သူေတြကုိ ေဂါတမႏွင့္ သြားအိပ္တာလို႔ ေျဖၾကားလုိက္တယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သုႏၵရီ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဂိုဏ္းဆရာေတြက လူေပ်ာက္ေၾကာ္ျငာၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကို လာၿပီးရွာၾကတယ္။ သာဝတၳိၿမိဳ႕သည္ လူဦးေရ ၇ ကုေဋခန္႔ရွိၿပီး ဘုရားရွင္ကို ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ ၾကည္ညိဳၾကတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား ၅ ကုေဋခန္႔သည္ တရားနာ၊ ဆြမ္းပို႔ ပန္းလွဴဒါန္းျခင္း ကိစၥမ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္အဝင္အထြက္ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္လည္း မ်ားစြာ က်ယ္ဝန္းတဲ့အျပင္ ေန႔စဥ္ ဒကာ ၇ ကုေဋခန္႔ လာေရာက္လွဴဒါန္းသည့္ ပန္းေတြ စြန္႔ပစ္ရန္အတြက္ ေက်ာင္းေဘးမွာ ေျမာင္းအက်ယ္ႀကီးတူးၿပီး စြန္႔ပစ္ရပါတယ္။<br />
<br />
သုႏၵရီေပ်ာက္လို႔ ရွာတဲ့သူေတြသည္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းေဘးက ပန္းေတြစြန္႔ပစ္တဲ့ ေျမာင္းထဲမွာ အေလာင္းကို ရွာေတြ႕တယ္။ အဲဒီသုႏၵရီရဲ႕ အေလာင္းကိုထမ္းၿပီး ၿမိဳ႕ကိုပတ္၍ “ေဂါတမက မတရားလုပ္တယ္၊ သူ႔ရဲ႕ သားေတြက သုႏၵရီကုိ သတ္ပစ္ၾကတယ္” လို႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး မတရား စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေသခ်ာမသိတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြက ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ရဟန္းသံဃာေတြ ဆြမ္းခံႂကြတဲ့အခ်ိန္ ၾကားသိရသမွ်ကို ဘုရားရွင္အား ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ဘဝမ်ားစြာ အတိတ္ကုိ ျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအးခ်မ္းစြာပဲ သီတင္းသံုး ေနႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ရဟန္းသံဃာတို႔အား ျပည္သူျပည္သားမ်ားကုိ ျပန္ေျပာႏိုင္ရန္ အတြက္ “အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ မျမင္ဘဲ၊ မၾကားဘဲႏွင့္ ျမင္သေယာင္၊ ၾကားသေယာင္ စြပ္စြဲေျပာဆို၏၊ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ မေကာင္းမႈျပဳၿပီးေတာ့ မျပဳဘူးဟု ေျပာဆို၏၊ ထိုႏွစ္ဦးသားတို႔သည္ ငရဲသုိ႔ လားရမည္ျဖစ္၏” ဆိုတဲ့ ဓမၼဓိ႒ာန္ စကားကုိ မိန္႔ဆိုၾကပါလို႔ သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
လူေတြက က်ိန္စာလို႔ထင္ၿပီး မိမိမျမင္၊ မၾကားဘဲ တစ္ဆင့္စကားနဲ႔ ၾကားတဲ့စကား ေျပာမိတာကို ရပ္လိုက္ၾကတယ္။ သုႏၵရီ အသတ္ခံရတဲ့ အမႈအတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ရွင္ဘုရင္က စံုစမ္းေထာက္လွမ္းဖို႔ လႊတ္ထားတယ္။ တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာမွာ ေသရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၌ အမူးသမားႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ရာကေန အျဖစ္မွန္ ေပၚေပါက္လာတယ္။ မူးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ဦးက က်န္တစ္ဦးကို “မင္းဟာ ေငြငါးရာ ရတဲ့အတြက္ သုႏၵရီကုိ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ႐ိုက္သတ္တဲ့လူမိုက္” လို႔ ေျပာတဲ့စကားကို ၾကားသိရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကုိ ေခၚယူစစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာ ဂိုဏ္းဆရာေတြက ေငြငါးရာေပးၿပီး လူမိုက္ငွား၍ ကုိယ့္တပည့္ကုိ ျပန္သတ္၍ ဘုရားရွင္အား အၾကည္ညိဳ ပ်က္ေစရန္ လုပ္ႀကံဖန္တီး ခဲ့ၾကတာကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ဘုရင္က ဂိုဏ္းဆရာေတြကို ျပည္ႏွင္ဒဏ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲေျပာဆို ကဲ့ရဲ႕ျခင္းခံခဲ့ရသည့္ ေနာက္ပိုင္း၌ ဗုဒၶဘုရားရွင္အား ပိုမိုၾကည္ညိဳ လာၾကတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္၏ ေက်ာင္းေတာ္သည္ ပုိမို၍ စည္ကားလာခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
ဘုရားရွင္အျဖစ္ ေလာကသံုးပါး၌ အျမတ္ဆံုး၊ လကၡဏာေတာ္ (၃၂) ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ဘဝတြင္ ပေစၥကဗုဒၶါအား အထင္ျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲေျပာဆုိ မိခဲ့သည့္ ကံသတၱိအကုသိုလ္ ဝဋ္ေႂကြးအား တစ္ဖန္ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ပုိင္ရွင္ ဘုရားရွင္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ေရး အတြက္ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္း ကာလပါရမီ ျဖည့္က်င့္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းေတာ္ဘဝ ပါရမီျဖည့္က်င့္စဥ္အတြင္း မိမိ၏ ဥစၥာ၊ ျပည္ရြာ အိုးအိမ္စည္းစိမ္၊ ကိုယ္လက္အဂၤါမ်ားသာမက ဇနီး၊ သားသမီးကိုပါ တစ္ပါးသူ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ခ်မ္းသာေစေရးအတြက္ ေပးစြန္႔ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိပါက သတၱဝါအားလံုးတို႔အား နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေဒသနာမ်ား ေဟာၾကား၍ သံသရာမွ လြတ္လမ္းအား အမွန္ျပသႏိုင္ေရးအတြက္သာ ရည္စူးအဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ကုသုိလ္ဓာတ္အား အေပးေစတနာျဖင့္ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br />
<br />
ညအခ်ိန္ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး၌ ေပၚလ်က္ရွိေသာ ၾကယ္တာရာတို႔သည္ ေရတြက္၍ မႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားေသာ္လည္း ဘုရားရွင္သည္ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလ တစ္ပါးသူ မ်က္စိအျမင္ရရွိေရး မိမိ၏ မ်က္စိအား လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ မ်က္စိအေရအတြက္သည္ ေကာင္းကင္ရွိ ၾကယ္တာရာတုိ႔ထက္ မ်ားပါတယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္က ေဟာၾကားဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ ကုသိုလ္ဓာတ္ျဖည့္က်င့္မႈ၌ အျမင့္မားဆံုး ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေသာ္လည္း ပါရမီႏုစဥ္ဘဝ၌ ပေစၥကဗုဒၶါအား ျပစ္မွားမိျခင္း<br />
ကံသတၱိအကုသိုလ္သည္ ေနာက္ဆံုးဘဝအထိ ဝဋ္ေႂကြးအား ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းေတာ္ ႏုစဥ္ဘဝ မုလိနာျဖစ္ခဲ့စဥ္က ေတြ႕ခဲ့ရေသာ ပေစၥကဗုဒၶါသည္ သံသရာ၌ က်င္လည္စဥ္အတြင္း ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္၍ ေက်းဇူးအေထာက္အပံ့ ရွိခဲ့သူ ဧကန္မလြဲျဖစ္မွာ ျဖစ္သည့္အျပင္ လူသားတိုင္းအေပၚ ေမတၱာဓာတ္မျပတ္ ထားႏိုင္ေသာ အရိယာသူေတာ္စင္အား ျပစ္မွားမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ျပဳလုပ္ခဲ့သမွ်သည္ ကိုယ့္ဆီအကုန္ ျပန္လာမွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးအေထာက္အပံ့ ရွိသည့္ ရတနာ (၃) ပါး၊ မိဘ (၂) ပါး အပါအဝင္ျဖစ္သည့္ ခင္ပြန္းႀကီး (၁၀) ပါးအေပၚ ျပစ္မွားျခင္းကင္း၍ ေမတၱာဓာတ္ႏွင့္ ေအးခ်မ္းမႈ ေပးႏိုင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလ်က္။ ။ (ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ ပုိင္းေလာ့ဆရာေတာ္အား ရွိခိုးဦးတင္ပါ၏)<br />
ေက်ာ္ေက်ာ္လင္းေအာင္<br />
ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-61621947036742594822012-01-29T16:29:00.000-08:002012-01-29T16:29:29.970-08:00`စိန္နားကပ္ႀကီးပန္ရမလို´<br />
<span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b></b></span><br />
<span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b><br /></b></span><br />
<span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b> နာရီၾကည့္စရာမလိုပဲ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးမ်ားေတာင္ သူ႔အခ်ိန္သူသိၿပီး ျပဳေနက်အမႈတို႔ကို သူ႔ဘာသာမွန္မွန္လုပ္ေနၾကေသာ အရပ္မို႔ ကိုယ္လည္း ေရာက္ေနက်အခ်ိန္ ေဆးရုံေပၚေရာက္ရစျမဲ ျဖစ္သည္။ စမၸာနဂိုရ္ေဆးရုံ ျပည္သူ႔ေဆးရုံေရွ႔တြင္လည္း လူနာမ်ားတဖြဲဖြဲ ေရာက္ႏွင္႔ၿပီေလ။ တာ၀န္က်ဆရာမမ်ားက...လည္း မီးခိုးတလူလူႏွင္႔ဆိုင္ကယ္သံ ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္ ၾကားသည္ႏွင္႔ ေခါင္းေပၚအျဖဴေဆာင္းကေလးတင္သူတင္၊ ေပတံေဘာပင္ ျပင္သူျပင္၊ တေနကုန္ ေအာ္ႏိုင္ဟစ္ႏိုင္ရန္ လည္ေခ်ာင္းရွင္းသူရွင္းျဖင္႔ ဆရာ၀န္ေရာက္ေၾကာင္း လူနာမ်ားကို သိသာေစသည္။ လူနာမ်ားကလည္း လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာၿပီး စာအုပ္ထပ္ထားေသာေနရာတြင္ ရြစိရြစိ တန္းစီၾကျပန္သည္။ နံမည္ေခၚတုန္း မၾကားမိရင္ ေနာက္ဆုံးေရာက္သြားမွာ ေၾကာက္ရသည္ေကာ။</b></span><br />
<span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b><br /></b></span><br />
<span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b> `ေဆးရုံတက္မယ္႔လူနာေတြနဲ႔ အေရးႀကီး အသည္းအသန္လူနာေတြပဲ အရင္ ၾကည့္သြားမယ္။ က်န္တာ ျပန္လာမွ ဆက္ၾကည့္မယ္။ ဒီေန႔ အစည္းအေ၀းသြားရမွာ။´</b></span><br />
<br />
<a name='more'></a><span style="color: #6aa84f; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><b><br /><br />
မထူးဆန္းေသာ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္မို႔ သူနာျပုဆရာမႀကိီးက အဆင္ေျပေအာင္ စီမံခန္႔ခြဲရင္း..<br />
`ညက ေမြးလူနာတစ္ေယာက္ တင္ထားတယ္ဆရာေရ။ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ လိုေသးတယ္။ FHS (ကေလးႏွလုံးခုန္ႏႈန္း) လည္း ေကာင္းပါတယ္။ သားဦးကိုယ္၀န္၊ ေန႔ေစ႔လေစ႔ပါ။ Synto (သားအိမ္ညွစ္ေဆး) တင္ထားေပးရမလား။ ဆရာျပန္လာရင္ အေတာ္ေလာက္ေနမွာပါ။´<br />
´ေခါင္းထြက္ခါနီးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီဖုန္းဆက္လိုက္။ ခင္ဗ်ားမဆက္နဲ႔။ စစၥတာေအာ္ပီက်ယ္ကို ဆက္ခိုင္း။ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာခိုင္း။ ကၽြန္ေတာ္ စပိီကာဖြင္႔ထားမယ္။ ကေလးထြက္ထြက္ မထြက္ထြက္၊ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ဆိုဆက္လိုက္။ ဆရာေရ ကေလးထြက္ေနၿပီ။ အခုခ်က္ျခင္းျပန္လာပါလို႔ ႏွစ္ခါ သုံးခါေအာ္လိုက္။´<br />
`ေပါက္ၿပီဆရာ။ ေပါက္ၿပီ။ ခါတိုင္းလည္း ဒိလိုပဲ လုပ္ေနက်။ ဒီတစ္ခါ ဘာအစည္းအေ၀းတုန္း။´<br />
`ဟ .. ထုံးစံအတိုင္း မေအးဖြံ႕ ျမင္႔ျမင္႔စန္း လမ္း၃၀ ေလ။ မေအးဖြံ႕ရုံးက အစည္းအေ၀း။´<br />
`ဘယ္သူတုန္းဆရာရဲ႔ မေအးဖြံ႕။ ကၽြန္မလည္း မၾကားဖူးပါဘူး။´<br />
´ထူလွခ်ည္လား။ စမၸာနဂိုရ္ၿမဳိ႕နယ္…´<br />
`သိၿပီ။ သိၿပီ။ ေအာင္မယ္ .. အဲဒါ ကၽြန္မက ထူတာမဟုတ္ဘူးဆရာရဲ႕။ ဆရာကသာ ထူတာ။ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းႀကီးက ရွိမွ မရွိေတာ႔တာပဲ။ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီေကာ။ ဆရာ အမ်ားႀကီး ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီ။´<br />
`ေရာ္.. နံမယ္နဲ႔ ေလသံေတြသာ ေျပာင္းသြားတာပါဗ်ာ။ အကုန္လုံး အရင္လူေတြခ်ည့္ပဲ။ ဘာထူးလို႔လဲ။ အရာႀကီး နဲ႔ ကုလားႀကီး။´<br />
`ေခတ္မီခ်င္လို႔႕ ေဒစီစံတုတ္၊ မာဂရက္ဂြက္ေထာ္ မွည့္ထားတာ။ ခ်က္စူတို႔ ဗိုက္ပူတို႔ ငယ္နံမယ္ေတြ သြားေခၚရင္ စိတ္ဆိုးမွာေပါ႔ ဆရာရဲ႕။ တို႔ဆရာေတာ႔ ေတာေစာ္နံေနၿပီ။´<br />
`ေတာ္ၿပီဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ျငင္းေနရင္ ဒီေန႔ ၀ဒ္ထဲ ေရာင္းရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္နာရီၾကာရင္သာ ဖုန္းဆက္ဖို႔ မေမ႔နဲ႔။ ဒါပဲ ဒါပဲ။´<br />
`ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား။ ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား´ ဟူေသာ ဆရာမႀကီး အသံကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်က္ သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ႏွင္႔ လုပ္စရာရွိသမွ်တို႔ကို ကုပ္ကုပ္ကုပ္ကုပ္ လုပ္ၿပီးသကာလ ဆိုင္ကယ္အစုတ္ကေလး ဘုတ္ဘုတ္ဘုတ္ဘုတ္ႏွင္႔ ထြက္လာေသာအခါ ေဆးရုံႀကီးမွာလည္း အရင္အတိုင္း လႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္က်န္ခဲ႔မည္ကို လွည့္မၾကည့္ပဲ သိေနေလသည္။<br />
================<br />
<br />
လူစုံႏွင္႔ေသာ အစည္းအေ၀းခန္းထဲသို႔ အတန္းေနာက္က်ေသာ ေက်ာင္းသားေလးပမာ ေနာက္နားက၀င္ထိုင္လိုက္ေသာအခါ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္တတ္ေသာ ဆရာမ်ားအတိုင္း..<br />
`ဆရာ၀န္ႀကီး ေရာက္ၿပီ။ ဒိီေန႔ အစည္းအေ၀းက ခင္ဗ်ားနဲ႔ အဓိကေဆြးေႏြးရမွာ။ ေဆးရုံကိစၥေတြ ေျပာစရာရွိတယ္။´<br />
(ဘယ္ေန႔က အစည္းအေ၀းတုန္းကေရာ ကိုယ္မပါပဲ ေနခဲ႔ပါလိမ္႔ ) ဟု ေတြးရင္း..<br />
`ဟုတ္ကဲ႔… ´<br />
(ဘာေျပာေျပာ အဲဒါနဲ႔စရတယ္။ မွတ္ထား)<br />
´အရင္တစ္ပါတ္တုန္းက ေတာင္းထားတဲ႔ စာရြက္စာတမ္းေတြ အကုန္ပို႔လိုက္ၿပီးပါၿပီ။´<br />
`ဟုတ္တယ္။ အဲဒါေတြပဲ ေျပာမလို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စမၸာနဂိုရ္ၿမဳိ႕ကေလးကေန ဂႏၶာလရာဇ္တိုင္းအထိေရာက္ေအာင္ ပိုက္လိုင္းႀကီးသြယ္ဖို႔၊ ရထားလမ္းႀကိးေဖာက္ဖို႔ ဗာရာဏသီျပည္က ကၽြမ္းက်င္သူေတြနဲ႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တဲ႔အခါ သူတို႔ ကုမၸဏီေတြကေန ေဒသဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ဖို႔နဲ႔ ေဒသခံေတြ က်န္းမာေရးေစာင္႔ေရွာက္မႈအတြက္ ဖြတ္ကလိဒဂၤါး သန္းတစ္ေထာင္တိတိ လွဴပါမယ္တဲ႔။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆးရုံကေန လိုအပ္တဲ႔ ပစၥည္းကိရိယာေတြ စာရင္းျပဳစုၿပီး တင္ခိုင္းထားတာ အရင္တစ္ပါတ္တုန္းက ခင္ဗ်ားတင္တဲ႔ စာရင္းထဲမွာ တန္ဖိုးသင္႔ေငြေတြ မပါဘူး။ လိုတဲ႔ပစၥည္း အေရအတြက္နဲ႔ တန္ရာတန္ဖိုးကို အၾကမ္းျဖင္းသိရမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က သူတို႔လွဴမယ္႔ သန္းတစ္ေထာင္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ လိုတိုးပိုေလွ်ာ႔ လုပ္လို႔ရမွာေပါ႔။ ခင္ဗ်ားတင္တဲ႔ ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ကေလး နွစ္ရြက္နဲ႔ သန္းတစ္ေထာင္ဖိုးမျပည့္ရင္ အလကားေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ နစ္နာေနပါ႔မယ္ဗ်ာ။´<br />
(ဗုေဒၶာ..။ ကိုယ္႔ေခါင္းထဲက သိသမွ်ေတာ႔ အဲဒါအကုန္ပဲေလ။ တန္ရာတန္ဖိုးဆိုတာက ပါရာစီတေမာေလာက္၊ ေဆာမ်ဳေလာက္ပဲ ကိုယ္ကသိတာ။ မျမင္ဖူး မသုံးဖူးတဲ႔ စက္ပစၥည္း ကိရိယာေတြရဲ႔ေစ်းႏႈန္းကိုသိခ်င္ ေေဒင္ဆရာဆီသြားေမးရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေနပါေစေလ။ ဟန္ကိုယ္႔ဖို႔တဲ႔။ ဒိီလိုပဲ ဆက္ရႊီးရတာပ။)<br />
`အဲဒီကိစၥကေတာ႔ ေဆးကုမၸဏီေတြဆီမွာ အက္စတီမိတ္တင္ခိုင္းလိုက္ပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ အတိအက် ခန္႔မွန္းေပးဖို႔ ခက္ပါတယ္။´<br />
`ခင္ဗ်ားကလည္း ကိုယ္သုံးမယ္႔ ပစၥည္းမွ ကိုယ္တန္ဖိုးမသိဘူးဆိုရင္ အလကားေပးမယ္႔သူေတြ အားနာစရာႀကီးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားဟာခင္ဗ်ား စုံစမ္းၿပီး ျပန္တင္။ သန္းတစ္ေထာင္မျပည့္ေသးရင္ တျခားဟာေတြ စဥ္းစားၿပီးတင္။ ဆင္ျဖဴေတာ္ ျပဳတ္စားခ်င္ေတာင္ အိုးရွိမွ ျဖစ္တာဗ်။´<br />
(ခံလိုက္ဟ ။ ခံလိုက္ဟ။ ဒါပါနဲ႔ဆို တင္တင္ေနတာ ေလးငါးခါမကေတာ႔ဘူး။ စာရြက္ဖိုးတင္ မနည္းရွိေနၿပီ။ ၿပီးက် ဘာမွလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔။)<br />
`ဟိုေလ…။ အဲဒီသန္းတစ္ေထာင္လွဴမယ္႔ အလွဴရွင္ႀကီးေတြဆီမွာ စကၠဴနဲ႔ စာေရးကိရိယာစားရိတ္ ႀကဳိတင္အသုံးေငြကေလးမ်ား ထုတ္လို႔ရမလားမသိဘူးေနာ္။´<br />
`ဆရာရယ္။ ငါးေထာင္တန္ေပးမယ္႔သူကို တံဆိပ္ေါင္းဖိုး ျပားငါးဆယ္ အမ္းစရာမရွိလို႔ ျငင္းလႊတ္ရမယ္႔ပုံေပါက္ေနၿပီ။ မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။´<br />
(တိန္..။ ခံရျပန္ၿပီဟ။ အထြန္႔ေတာင္ မတက္ရဲေတာ႔ဘူး။ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားေအာင္ ေတေတဂနိတ္သိုင္းကြက္ႀကီး ထုတ္သုံးလိုက္မယ္။ လာေလ႔..။)<br />
=============<br />
<br />
`…………. ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္တဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးမွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ေခ်ာေမြ႔လာလို႔ ေဒသထြက္ကုန္ေတြကို ျပည္ပေစ်းကြက္အထိအေရာက္တင္ပို႔ေရာင္းခ်ႏိုင္လာတဲ႔အခါ စီးပြားေရးအခြင္႔အလမ္းသစ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာၿပီျဖစ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသ အေနနဲ႔လည္း ထြက္ကုန္ ထုတ္ကုန္သယံဇာတေတြ တိုးတက္လာေအာင္…..´<br />
(တခ်က္ေလာက္ အိပ္ငိုက္လိုက္တာ အိပ္မက္ေတြ ဘာေတြေတာင္မက္တယ္။ ထူးပါဘူး။ အျပင္မွာလည္း အိပ္မက္မက္ေကာင္းတုန္း။ မီရာရထားနဲ႔ အျမန္လိုက္မွ။ ဘာတဲ႔ ေဒသထြက္ကုန္တဲ႔။ ငရုိ႔ဆီ ဘာေတြမ်ား ေပါပါလိမ္႔။ လုပ္စမ္းပါဦး။ သိၿပီ။ သိၿပိ။)<br />
`ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသမ်ာ အလွ်ံပယ္ထြက္တဲ႔ ေဒသထြက္ကုန္ေတြ အမ်ားႀကိးရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဥပမာ ေရထြက္ပစၥည္းထဲကဆို ေရတက္ငါးဇင္ရိုင္းေတြ တယ္ေပါဆိုပဲ။ ဇြဲသီခ်င္းထဲမွာေတာင္ ပါေသး။ ၿပီးေတာ႔ ထီးတင္ထားတဲ႔ ေတာင္ပို႔ႀကီးထဲက ဖြတ္ေတြကလည္း အေကာင္အႀကီးႀကီးနဲ႔ ေပါမွေပါတဲ႔။ အဲဒါေတြ ဂႏၶာလရာဇ္ျပည္ကို ဂဏန္းကားနဲ႔ အျပည့္တင္ရိုက္လို႔ ရပါတယ္။´<br />
ထိုအခါ ကိုယ္႔လိုပဲ အိပ္ငိုက္ေနေသာ ေမြး/ေရႀကီးႏွင္႔ သစ္ေတာႀကီးတို႔မွာ လႈပ္ႏႈိးလိုက္သလိုျဖစ္သြားၿပိး..<br />
`ဟုတ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဌာနအႀကီးအကဲဆီမွာ တင္ျပၿပိီး ခြင္႔ျပဳမိန္႔ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ပါတယ္။´<br />
သို႔ေသာ္ ငါးလုပ္ငန္းဦးစီးႀကီးကတဖန္..<br />
`ငါးဇင္ရိုင္းေတြ ေရခဲရိုက္ဖို႕အတြက္ ေရခဲစက္ ေရသန္႔စင္စက္ေတြ လိုပါလိမ္႔မယ္။ အဲဒီအတြက္ .. မီး ….´<br />
ဆက္မေျပာရဲေတာ႔ပဲ အသံတိမ္၀င္သြားေလသည္။ မီးလင္းေရးေကာ္မီတီဥကၠဌကမူ မ်က္ေထာင္႔နီႀကီးႏွင္႔ ၾကည့္ေနေလ၏။ ေနႏွင္႔ဦး။ ညက်မွ ဒင္းတစ္အိမ္ထဲ ကြက္ေမွာင္ခ်ထားလိုက္မယ္ဟု ေတြးေနဟန္ရွိ၏။ ျခင္း၀ိုင္းကေလးစည္လာၿပီမို႔ အားေပးခ်င္စိတ္က မေနႏိုင္ျပန္…<br />
`ေရအားက စီမံကိန္းအင္ဂ်င္နီယာႀကီးကို တစ္ခုေလာက္ တင္ျပပါရေစ။ စီမံကိန္းမၿပီးေသးခင္ ေဒသတြင္းမီးသုံးစြဲမႈ ဖူလုံေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေပါေပါမ်ားမ်ား ရႏိုင္တဲ႔ ေကာက္ရုိးမီးမွ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ထုတ္လုပ္လို႔ ရႏိုင္ မရႏိုင္ သိပါရေစ။ ဟုန္းကနဲေတာက္ၿပီး ၿငိမ္းသြားတယ္ဆိုေပမယ္႔ အထင္ေသးလို႔မရဘူးေလ။ လူသန္းေျခာက္ဆယ္ရွိရင္ အဟုန္းေပါင္း သန္းေျခာက္ဆယ္ တက္လာမွာ..။ LED မီးသီးေလးေလာက္ေတာ႔ ညလုံးေပါက္ထြန္းႏိုင္ေလာက္တယ္။´<br />
နဂိုကမွ ဘတ္ဂ်က္မက်သျဖင္႔ ေအသင္ခ်ဳိေဆြသီခ်င္းကို ကာရာအိုေကဆိုင္မွ အပိုင္၀ယ္ၿပီး အမုန္းဆြဲေနသူ စီ/အင္ႀကီးက…<br />
`ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ ရွိတဲ႔ လူဆယ္ေယာက္ တၿပဳိင္တည္း ဟုန္းႏိုင္တဲ႔အခါ က်ဳပ္ဆီလာခဲ႔။ ဒိုင္နမိုဆင္ေပးလိုက္မယ္။´ ဟု ဘုေတာေလသည္။<br />
ထိုအခါ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္၊ ႀကိးပြားေရးမဂၢဇင္းတို႔ကို အရည္က်ဳိေသာက္ထားသူ ဥကၠဌႀကီးမွ…<br />
`အိုင္ေဆး။ ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ဗ်။ ေဒသထြက္ကုန္ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ ပုန္းေပါလေအာ ထြက္တိုင္းလည္း အက်ဳိးအျမတ္က မ်ားခ်င္မွမ်ားတာ။ အဓိက ကေတာ႔ဗ်ာ။ ကိုယ္႔ထြက္ကုန္ပစၥည္းကို တန္ဖိုးျမင္႔သထက္ျမင္႔ေအာင္ စီးပြားေရးဗ်ဴဟာတစ္ခုခုနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မွ စိးပြားျဖစ္မွာဗ်။ မားကက္တင္းေပါ႔ဗ်ာ။ မားကက္တင္း..။´<br />
ထို႔ေနာက္ ေျပာင္ရွင္း မင္းပိုင္သကြာဟူေသာ အျပဳံးမ်ဳိးျဖင္႔ သူ႔စကားကို ေထာက္ခံမည့္သူ ေစာင္႔ေနေလသည္။<br />
(ၾကာရိုးကို ဒါမ်ဳိး လာခ်ဳိးလို႔ကေတာ႔ ဒိီက လႊတ္အသည္းယားပါသေလ။ ဘာရမလဲ။ လာမစနဲ႔။ ဒါန။ ၾကည့္ထားလိုက္။)<br />
`မွန္လိုက္တာ ဥကၠဌရယ္။ အေျမွာ္အျမင္ ရွိလိုက္ေလ။ တကယ္႔လက္ေတြ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စမၸာနဂိုရ္သားေတြေလာက္ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို ေစ်းမေကာင္းေကာင္းေအာင္ တင္ရိုက္တတ္တဲ႔သူ ကမာၻမွာ မေပၚေသးဘူး။ ထြက္ကုန္အေရာင္းအ၀ယ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို ႏိုင္ငံေတာ္က စံနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲလိုက္ရင္ တရုတ္ႀကီးေတြ ဂ်ပန္ႀကီးေတြေတာင္ ေနာက္ေကာက္က်ၿပီး ငိုင္ဆင္းသြားရတာ။ သူတို႔ခမ်ာ ဖုန္းေတြ ကားေတြကို ထုတ္ရုံသာ ထုတ္တတ္တာ။ က်ဳပ္တို႔လို ေစ်းေကာင္းရေအာင္မွ မေရာင္းတတ္ပဲနဲ႔။ သူတို႔ကားတစ္စီးလုံးတန္ဖိုးက ဒီကလူႀကီးလက္ေရးနဲ႔ စာရြက္ကေလး တစ္ရြက္ေလာက္ေတာင္ ေစ်းမရွိဘူး။ မယုံရင္ ဆူဇူကီးကုမၸဏီပိုင္ရွင္ႀကီးကို စမၸာနဂိုရ္မွာ သူထုတ္ထားတဲ႔ကား သူျပန္၀ယ္စီးခိုင္းလိုက္။ မ်က္ျဖဴဆိုက္မသြားေတာ႔ ေျပာခ်င္တိုင္းေျပာ။´<br />
ထိုအခါ စီးပြား/ကူးသန္းႀကီးက အားတက္လာၿပီး..<br />
`အဲဒီဗ်ဴဟာအတိုင္းကစားရမွာျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာလည္း တႏိုင္တပိုင္ ထင္းပါမစ္၊ မႈိပါမစ္၊ မွ်စ္ပါမစ္ေတြ ေလွ်ာက္ခိုင္းရ မေကာင္းဘူးလား။ သစ္ေတာႀကီးက ဘယ္လို သေဘာရသလဲ။´<br />
`အထက္ကို တင္ျပၿပိး ကန္႔ကြက္ရန္မရွိက အေၾကာင္းျပန္ပါ႔မယ္။ သစ္ပါမစ္ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ႔။´<br />
ဥကၠဌႀကီးမွ စကားလမ္းေၾကာင္းကို ျပန္လည္တည့္မတ္ရန္ အခ်ိန္က်ၿပီဟု ယူဆကာ..<br />
`ေဒသတြင္း စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖဳိးမႈၿပီးရင္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရမယ္႔ အေၾကာင္းအရာကေတာ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ႔ခ်ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။´<br />
ထိုအခါ ပညာေရးမွဴးႀကီးမွ<br />
´ဒီေနရာမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈဆိုတာကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ဖြင္႔ၾကမလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသရဲ႕စံကို သူမ်ားေတြဆီ လိုက္တိုင္းလို႔မရသလို သူမ်ားတိုင္းျပည္က စံေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ လာတိုင္းလို႔ ဘယ္ရပါ႔မလဲ။´<br />
`ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဘဆိုရင္ ပါဂ်ဲရိုးကေလးတစ္စီးမွ မစီးႏိုင္ေအာင္ ဆင္းရဲရသလားဆိုၿပီး စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ေနတာ။´ ဟာ စည္ပင္ႀကီးမွ ၀င္ေထာက္ခံေလသည္။<br />
`ဒါကေတာ႔ဗ်ာ။ တစ္ေန႔ထမင္းသုံးနပ္မွန္ေအာင္စားႏိုင္ၿပီး ပုဆိုး၊ ထမီ၊ ဘိနပ္ စုံေအာင္ ၀တ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ဆင္းရဲတယ္ ေျပာလို႔ ျဖစ္မွာတုန္း။ ထမင္းတနပ္ တစ္ေထာင္နဲ႔ တြက္ဦး။ စားစားရိတ္ခ်ည့္ပဲ တေန႔ သုံးေလးေဒၚလာ ၀င္ေငြရွိလို႔ေပါ႔။ ဒါဆို ဆင္းရဲတယ္လို႔ မေခၚႏိုင္ေတာ႔ဘူးေလ။´ ရာျဖတ္ႀကီးမွ အကဲျဖတ္၏။<br />
`ဒီလိုလုပ္ရေအာင္ဗ်ာ။ စစ္တမ္းေကာက္မွ ကိန္းဂဏန္းအတိအက်နဲ႔ ထြက္လာမွာေပါ႔။ လ၀ကႀကီးနဲ႔ ရာအိမ္မွဴးႀကီးက တေန႔သုံးခါ တစ္အိမ္တက္ဆင္း ထမင္းစားၿပီးၿပီလား။ ဘာဟင္းနဲ႔ စားလဲ။ စာရင္းျပဳစုလိုက္။ ၃ႀကီမ္ျပည့္တဲ႔သူကို ဆင္းရဲသားစာရင္းကထုတ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ဆို အနည္းငယ္ဆင္းရဲ။ တစ္ႀကိမ္တည္းစားရင္ အလြန္႔အလြန္ဆင္းရဲ။ ဥပုသ္သည္ေတြေတာ႔ မပါေၾကးေနာ္။´<br />
ထို႔ေနာက္ ေျပာင္ရွင္း မင္းပိုင္သကြာ ဟူေသာ အျပဳံးမ်ဳိးျဖင္႔ သူ႔စကားကို ေထာက္ခံမည့္သူ ေစာင္႔ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ သာ-ထြန္း-ျပန္႔ႀကီးက သူ႔ဘက္ကိုေတာ႔ လုံေအာင္ ကာရျပန္ေလသည္။<br />
`ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကိုလည္း ထည့္မေကာက္ေၾကးဗ်ာ။ သူတို႔က ညစာဘုဥ္းေပးတာမွ မဟုတ္ပဲနဲ႔။´<br />
လူ-ကယ္-ပံ႔ႀကီးကလည္း မေနသာေတာ႔ပါ။<br />
`ေက်ာင္းေအာက္မွာ ကပ္ရပ္ေတာင္းစားေနရတဲ႔ အသည္ ကယ္ပါေတြကေတာ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ လြတ္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ လူႀကီးလာမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဖြက္ထားလိုက္မယ္ေလ။´<br />
ကယ္တင္ရွင္ကေတာ႔ စည္ပင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါသည္။<br />
`လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ သူတို႔ကို လိုင္စင္ဓါတ္ပုံရိုက္၊ ကဒ္ျပားကေလးတစ္ခုစီလုပ္ေပးထား။ လည္ပင္းမွာ အလွဴခံလုပ္သားမ်ားေကာင္စီအသင္း၀င္လို႔ ဆြဲေပးထားလိုက္။ အရပ္ထဲကလူေတြ ကယ္ပါ၊ သူေတာင္းစား ေခၚရင္ ဒဏ္ရိုက္လိုက္။ ဒါဆို သူေတာင္းစားတို႔ အလုပ္လက္မဲ႔တို႔ ဘယ္ရွိေတာ႔မလဲ။ သူတို႔လည္း သူတို႔လုပ္အားနဲ႔ ေတာင္းရမ္းရွာေဖြစားေသာက္ရတာ။ ေန႔စဥ္၀င္ေငြရွိတယ္။´<br />
`ေကာင္းလိုက္တဲ႔ အိုင္ဒီယာဗ်ာ။ ဒါဆိုရင္ သူေတာင္းစားကင္းစင္ စမၸာတခြင္ ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခု၊ စမၸာနဂိုရ္တျပည္လုံး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ လုံး၀ ပေပ်ာက္ရမည္ဆိုၿပီး ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခု ေရးၿပိးေထာင္လို႔ရၿပီ။´<br />
ထို႔ေနာက္ ေျပာင္ရွင္း မင္းပိုင္သကြာ ဟူေသာ အျပဳံးမ်ဳိးျဖင္႔…<br />
` `ေနာက္တစ္ခုက ဒီေန႔ကမာၻမွာ ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ နည္းပညာေတြ ထြန္းကားၿပီး အရွိန္အဟုန္နဲ႔ လွ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲေနတဲ႔ အိုင္တီေခတ္ႀကီးကို ေရာက္ေနၿပီဗ်။ က်ဳပ္တို႔ စမၸာနဂိုရ္မွာလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ေအာင္ အမီလိုက္ဖို႔ လိုတယ္။´<br />
(ေရာ္.. ခက္ေတာ႔ေနပါၿပီ။ ခရမ္းခ်ဥ္မီးသီးမလင္းတဲ႔ အရပ္မွာ အိုင္ေပါ႔နာႏို လာေရာင္းေနပါေပါ႔။ တစ္ရက္ျခားလာတဲ႔မီးကေလးနဲ႔ မိုးေလ၀သေတာင္ မွန္မွန္မၾကည့္ႏိုင္။ အိုင္တီေခတ္ႀကီးကို အမီလိုက္ရမယ္လား။ ရရမွာေပါ႔.)<br />
`ဟုတ္ကဲ႔..။ ဥကၠဌရုံးမွာ အိုင္ပီစတား တစ္လုံးေလာက္ တပ္လိုက္ပါလားဗ်ာ။ မိတာ မမိတာ အပထား။ ဘာရယ္ဟုတ္ဘူးေလ။ လူရွိန္တာေပါ႔။´<br />
`ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒါေတြ ခက္တာေပါ႔။ အင္တာနက္ဆိုင္သြားမွ အြန္လိုင္းေပၚကအေၾကာင္း သိရမွာလား။ က်ဳပ္ဆို ဂ်ာနယ္အသစ္ထြက္တာနဲ႔ ဆိုင္မွာ အလကားသြားဖတ္တယ္။ ဘာမဆို အကုန္ အပ္တူဒိတ္။ ဟိုတေလာက ခင္ဗ်ားတို႔ အင္တာနက္ေပၚမွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ႔ ဤရာ၀ေတ ဂယက္ႀကီးေၾကာင္႔ က်ဳပ္တို႔ စမၸာနဂိုရ္မွာ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတာေတာင္ အကုန္သိတယ္။ ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာလို႔ မိုးနဲ႔ႏြားသိုး အစိုးမရရင္ ျမစ္ေရေတြ ခန္းခ်င္ခန္းမယ္။ လွ်ံခ်င္ လွ်ံမယ္။ အေရးႀကီးတာက ေညာင္ဦးမွာ ကမ္းပါးၿပဳိတဲ႔အခါ က်ဳပ္တို႔ စမၸာနဂိုရ္က ႏြားမေတြ ေပါင္က်ဳိးတတ္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ က်ဳပ္က စမၸာနဂိုရ္ ၿမဳိ႕နယ္လုံးဆိုင္ရာ ႏြားမပ်ဳိမ်ား ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ေရးအသင္းႀကီး ဖြဲ႔ၿပီးသြားၿပီဗ်။ ဘတ္ဂ်က္ေတာင္ က်ေတာ႔မယ္။ အဲဒါ ဒဇက္ဆာ မဲနိတ္ဂ်မန္႔ ေခၚတယ္။ ျဖစ္ၿပီးမွ လုပ္တာထက္စာရင္ မျဖစ္ခင္ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ရတယ္ေလ။´<br />
ထို႔ေနာက္.. ေျပာင္ရွင္း မင္း ပိုင္သကြာ ဟု ….။<br />
`နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ အဲေလ ဟုတ္ေပါင္ စမၸာနဂိုရ္အစိုးရအဖြဲ႔ႀကီးအေပၚမွာ ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ရုိးေတြက မဟုတ္တမ္းတရား ထိပါး ေျပာဆို ေရးသားေနတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း မီဒီယာနဲ႔ပဲ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ျပန္/ဆက္ႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး ညေနလက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ဥကၠဌႀကီး ေခ်ာေၾကာင္း လွေၾကာင္း ေတာ္ေၾကာင္း မွန္ေၾကာင္း လူမၾကားၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာရလိမ္႔မယ္။ အား/ကာႀကီးက ဥကၠဌဖလား ေဘာလုံးပြဲလုပ္ၿပိး ေရႊေရသန္႔ဗူးဆု ေပးမယ္လို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ပါ။ ဆက္သြယ္ေရးႀကီး ရန္ကုန္ျပန္တဲ႔အခါ နႏၵာလႈိင္နဲ႔ ေအးေအးခိုင္ကို စမၸာနဂိုရ္ၿမဳိ႔ႀကီးရဲ သတင္းပလင္းေတြကို တယ္လီဖုန္းေတာ္ကီ တစ္ေခြသြင္းလာခဲ႔။ အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းအားလုံးကို www.sanparnago.com မွာ တင္ထားလိုက္။ ရန္ကုန္က KMD တက္ေနတဲ႔ သင္တန္းသားေတြကို တေန႔သုံးခါ လိုက္ခ္လုပ္ခိုင္းၿပီး ကြန္မန္႔ေတြ ထပ္ခါတလဲလဲ တင္ၾကပေစ။ မွတ္မိၿပီေနာ္။ ေနာက္တစ္ပါတ္။ ဒီအခ်ိန္..။ ဒီေနရာမွာ..။ ဒါပဲ..။ ဒါပဲ..။´<br />
စကားအဆံုးတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးအရြယ္ လူႀကီးမင္းမ်ားအားလုံး ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံၾကားေသာ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးမ်ားသဖြယ္ ၀မ္းသာအားရ တိုးေ၀ွ႔ ထြက္လာၾကေလသည္။ ထိုအခိုက္ အလိုက္မသိေသာအလွဴခံမ႑ပ္တစ္ခုမွ အမည္ေဖာ္ျပခြင္႔မရွိေတာ႔ေသာ ႏိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ႀကီး၏ ထုတ္လႊင္႔ခြင္႔မျပဳေတာ႔သည့္ လူႀကိဳက္မ်ားေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ဖြင္႔လိုက္ေသာအခါတြင္မူကား…။<br />
`စကားကျမင္႔မိုရ္ အၾကြားကျဖင္႔ပို.. ကတိေတြေပးထားတာလည္း လြန္ေနၿပီ ရွင္႔အကို။ တေန႔ေရႊ တေန႔ေငြ ေတြ႔တဲ႔အခါတိုင္း သူဆို..။ ေနာက္ကြယ္က်ရင္ ေမ႔လို႔ေနတဲ႔ ကိုလူပ်ဳိ။ ဘ၀င္မက်လို႔ ကၽြန္မရင္ကဖို..။ အရင္လိုမဟုတ္သူ ေမာင္႔ကို..။ ၾကည့္ရတာ ေျခလွမ္းပ်က္သကို။ ကၽြန္မဘ၀င္ခိုက္ေအာင္ ေျပာလိုက္ပုံက စိန္နားကပ္ႀကီး ပန္ရမလို … စိန္နားကပ္ႀကိီး ပန္ရမလို။´<br />
<br />
(စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္ေကာင္မ်ားသာျဖစ္ပါ၍ အျပင္တြင္ တကယ္မရွိပါေၾကာင္း)<br />
<br />
Labels: ၀တၳဳ</b></span><br />
<div class="post-footer" style="background-color: #141414; color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 1.6; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 1.5em;">
</div>ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-22118985444485734412012-01-29T16:23:00.000-08:002012-07-22T06:24:30.089-07:00ခ်စ္သူတိုက္ခဲ့ေသာ က်ိန္စာ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdprwPZlQRGpkZu0DvBA2R-jAnA9kDXQWbn5dIuYEy41BP6KsDCE-xUsXFnlTBPnqIkOO9GZi_OzHug1gefEsHQ8VtDozLU1uqV_kxtSHR1__LgJD82CcfKlGIpEp3mLFzBSwfC5Jkg8sD/s1600/miss.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdprwPZlQRGpkZu0DvBA2R-jAnA9kDXQWbn5dIuYEy41BP6KsDCE-xUsXFnlTBPnqIkOO9GZi_OzHug1gefEsHQ8VtDozLU1uqV_kxtSHR1__LgJD82CcfKlGIpEp3mLFzBSwfC5Jkg8sD/s320/miss.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္အိပ္မက္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဖ်က္ဆီးလုိက္တဲ့ေနေပါ့။ သူ႔မရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနတယ္။ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ နာၾကည္းမႈေတြနဲ႔ေပါ့။ သူ႔မ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာၾကည္းသြားမလဲ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလုိ႔ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း သူ႔မကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာကို။ ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို လမ္းခြဲစကားေျပာရတာ မုန္းတဲ့သူကို ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာရတာထက္ ပိုခက္တယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိလုိက္ရတယ္။<br />
“နင့္သေဘာက ဒီလုိရွိမွေတာ့ ငါနင့္နားမွာ ဆက္ျပီး ရွိေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ နင့္လိုလူမ်ိဳးကို ငါခ်စ္မိခဲ့တဲ့အတြက္ ငါ့ႏွလံုးသားကို ငါသိပ္မုန္းတယ္။ သတိၱေၾကာင္တဲ့နင့္ကိုလည္း ငါမုန္းတယ္။ ငါ့ကို ဒီလုိဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ခံစားရေအာင္ လုပ္တဲ့နင့္ကို ငါလံုး၀ခြင့္မလႊတ္ဘူး။ ငါခံစားခဲ့ရသလုိ နင္လည္းအခုဘ၀မွာ နင္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မနီးစပ္ရပါေစနဲ႔ ။ ဒါဟာ ငါရဲ႕ ေနာက္ဆံုးက်ိန္စာပဲ။”<br />
သူမကေတာ့ စိတ္ျမန္သူပီပီ သူမေျပာခ်င္ေသာစကားေတြကို ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားတယ္။ ၀ဲတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ရင္ထဲမွာ ဆုိ႔တက္လာခဲ့တယ္။ သူမေျပာခဲ့သလုိပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ နီးစပ္ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္ရင္နာနာနဲ႔ စြန္႔လႊတ္ျပီး သူမ မဟုတ္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲကို အ၀င္ခံမွာမဟုတ္လုိ႔ပဲ။ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။<br />
<br />
<a name='more'></a> သူမကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ ခ်စ္လုိ႔လည္း မာနၾကီးတဲ့သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာေပါ့။ သူမက ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးထဲကပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူမက အသိုင္းအ၀ိုင္းအင္အားေတာင့္တယ္။ အားလံုးက ခ်မ္းသာတဲ့လူကုန္ထံေတြပဲ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူမက သိပ္ကို ကြာျခားလြန္းပါတယ္။ သူမက ၾကီးၾကီးတက္ခ်မး္သာသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာမာန္မိသားစုေလးထဲက ေမြးဖြားလာတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါဟာလည္း သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကို ကံၾကမၼာက စည္းတားေပးလုိက္တာပဲ။ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက တစ္ဦးတည္းေသာ သားနဲ႔သမီးေတြ။ သူေဌးသမီးျဖစ္တဲ့သူမကို တစ္အိမ္လံုးက သည္းသညး္လႈပ္ခ်စ္ၾကသလို၊ အလုိလည္းလုိက္တယ္။ သူမ လိုခ်င္တာမရ မရွိရေအာင္ကို သူမအလုိဆႏၵမွန္သမွ် သူမ အိမ္ကျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူမက နည္းနည္းေတာ့ ဆုိးတယ္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရတယ္။လိုခ်င္တာ မရတဲ့အခါ မေက်နပ္တာရွိရင္ ကေလးလုိပဲ စိတ္ေကာက္တတ္တာလည္း ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မိတဲ့သူမရဲ႕ အက်င့္ပါပဲ။<br />
<br />
သူမက ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆုိး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူမရဲ႕ ခပ္ဆိုးဆိုးပံုစံေလးကပဲ သိပ္ကိုခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ႏြဲဆိုးေလးဆိုးတတ္တာက လြဲရင္ သူမက သိပ္ကိုစိတ္သေဘာထားျပည့္၀တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီကမာၻေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို သိတာဆိုလုိ႔ အေမျပီးရင္ သူမလုိ႔ေျပာလုိ႔ရတဲ့အထိ သူမက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚကို နားလည္ေပးခဲ့တယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔လုိ႔ ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ မာနၾကီးတတ္တာကလည္း သူမကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မိတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ပါပဲ။ သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ပတ္သတ္တာဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ပထမဆံုးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာလည္း သူမက နံပါတ္တစ္ပါ။<br />
ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သာမန္ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ျဖစ္တာကလြဲရင္ ျပႆနာၾကီးၾကီးမားမား ဘာတစ္ခုမွ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို တစ္ေယာက္နားလည္ျပီး အျမဲတမ္းနားလည္မႈနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္သူဘ၀ေလးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္သူတိုင္းအားက်ရတဲ့ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္သူဘ၀ေလးဟာ အခုလိုမ်ိဳးအဆံုးသတ္မွာလုို႔ သူမေကာ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးခဲ့ဖူးပါဘူး။ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းထဲကို သူမအေမ ၀င္မလာခင္အထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်စ္သူဘ၀က တကယ္ကို သာယာခဲ့ပါတယ္။<br />
<br />
သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၁ ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သူမအိမ္က သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကို သိသြားတယ္။ သူမကိုေတာ့ သေဘာမတူေၾကာင္းေျပာျပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြ၊ ကန္႔ကြက္တာေတြ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ့္ဟန္းဖုန္းကို call တစ္ခု၀င္လာတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ နံပါတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဖုန္းကို လက္ခံစကားေျပာလုိက္တဲ့အခါ သူမရဲ႕ အေမျဖစ္သူဆက္မွန္း ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပင္မွာေတြ႔ဖုိ႔ခ်ိန္းတယ္။ အဲဒီေန႔က သူမအေမနဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တဲ့ေန႔၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေယာက်ား္သိကၡာကိုလည္း ပထမဆံုးေစာ္ကားခံရတဲ့ေန႔ ဆုိရင္လည္း ဟုတ္တယ္။<br />
လူရွင္းတဲ့စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ သူမအေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ျဖစ္တယ္။ သူမနဲ႔ အဆင့္အတန္းျခင္းသိပ္ကို ကြာျခားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သေဘာမတူေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူမကို ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ထဲက သူတို႔နဲ႔ အဆင့္အတန္းျခင္းတူ၊ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြျခင္းတူတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပးစားဖုိ႔ စီစဥ္ထားေၾကာင္းေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူမကို မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ဦးလမ္းခြဲမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ အျပတ္ကို ေျပာခဲ့တယ္။ သူမနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ဒီလိုၾကံဳေတြ႔ရမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳတင္ေတြးျပီးသားေပမယ့္ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႔ ၾကံဳလုိက္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ တုန္လႈပ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပီး သင္တန္းကိုထြက္ခဲ့တယ္။<br />
အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ျပီး ငိုေနတဲ့ အေမ့ကို ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ့္အေမ မ်က္ရည္က်တာကို ျမင္ရျခင္းပါ။ သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရင္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ ခံစားရတယ္။ အေမဘာလုိ႔ ငိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည့္ေတာ့ တရားခံက သူမအေမျဖစ္ေနတာကို သိလုိက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ကုိေရာက္လာျပီး အေမ့ကို ေနာက္ဆုတ္ေပးဖုိ႔၊ သူ႔သမီးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လမ္းခြဲခိုင္းဖုိ႔ လာျပီးေျပာသြားတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ သူမ သမီးနဲ႔ လမ္းခြဲဖုိ႔အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးဆိုျပီး အေမ့ကို ေငြေတြပံုေပးခဲ့သြားတာပဲ။ ဒါဟာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႔မိသားစုရဲ႕ အျပင္းထန္ဆံုးေသာ ေစာ္ကားခံရမႈပါပဲ။ သာမန္ခ်ိန္မွာ အျမဲတမ္းေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမက ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမနဲ႔ လမ္းခြဲဖို႔ေတာင္းဆုိလာခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ မတူညီတာကလြဲရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ဒီလိုေစာ္ကားမႈမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္နာၾကည္းမိတာေတာ့အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူမကို မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ခံယူခ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲျမဲေနတဲ့အရာတစ္ခုက စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျခငး္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူမကို ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာပဲ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏုိင္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။<br />
<br />
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအားလံုးက သူမရဲ႕ အေျခအေနကို သိလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ အားလပ္ရက္တစ္ရက္မွာ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ဘုရားကုိသြားၾကတယ္။ ဘုရားသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္မျပန္ၾကေသးဘဲ ကစားကြင္းကို၀င္ ကစားခဲ့တယ္။ ကစားရင္း ခဏနားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမရုတ္တရက္သတိလစ္သြားခဲ့တယ္။ သူမကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဆးရုံတင္လုိက္တယ္။ သတိမရေသးတဲ့ သူမေဘးနားမွာ သူမအိမ္သားေတြ မေရာက္ေသးခင္အထိ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဆရာ၀န္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေရေရရာရာ မေျပာေသးဘူး။ ခဏၾကာေတာ့ သူမအိမ္သားေတြေရာက္လာတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူမရဲ႕ အေမျဖစ္သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒုန္းဆုိ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးလုိက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ဆုိျပီး လူနာခန္းအျပင္က လူသြားလူလာနည္းတဲ့ ေခ်ာင္က်က် ေနရာေလးကို ေခၚထုတ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လုိက္တယ္။ အံ့ၾသလြန္းလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ကို ျဖစ္သြားတယ္။ အံၾသမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ျပီး ေတာင္းပန္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေမ မေတာ္ရေသးတဲ့ ေယာကၡမကို ျပန္ထဖုိ႔ မေခၚမိသလုိ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကလည္း ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ ထြက္မလာခဲ့ဘူး။ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူမ့အေမ စကားေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အံၾသမႈကို ပိုျပီး အရွိန္ပိုျမင့္ေစခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာစကားမွ ေျပာမထြက္ဘဲ အဲဒီေနရာကေန အေ၀းဆံုးကို ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပးေနခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ သူမ့အေမရဲ႕ စကားသံေတြကို ၾကားေနရတယ္။ လူည့ံလူဖ်င္းေတြက ကံကို အျပစ္ပံုခ်တယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လူညံ့ပဲျဖစ္ပါေစေတာ့ ျဖစ္သမွ်အားလံုးက ကံစီမံရာေပါ့။ သူမက ေမြးရာပါ ႏွလံုးအားနညး္တာတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္းေဆးမျပတ္ေသာက္ေနရျပီး ေဆးစစ္မႈကိုလည္း ခဏခဏ ခံယူေနရတဲ့ သူမအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္လုိ……………<br />
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္သင့္တာ ဆံုလာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္သူမကို လမ္းခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ သူမနဲ႔ အဆက္အသြယ္ကို ျဖတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူမ ဖုန္းဆက္တုိင္းလည္း ကႊန္ေတာ္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ သိသိသာသာၾကီး လမ္းခြဲလုိ႔ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အသည္းက သူမနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ အဲဒီေလာက္မာႏုိင္ခဲ့ဘူး။ သူမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အသာတၾကည္လမ္းခြဲေပးမွာ မဟုတ္သလုိ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူမကို မခြဲႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူမ စိတ္နာသြားေစမယ့္ နည္းလမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္လုိက္တယ္။ တုိက္ဆုိင္မႈေၾကာင့္လား ကံတရားရဲ႕ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မနာလုိစိတ္ေၾကာင့္လားမသိဘူး ေနာက္ေန႔မွာ အိမ္က သေဘာတူတဲ့ ေပးစားေတာ့မယ့္အေၾကာင္း သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းပဲ သူမကို လမ္းခြဲစကားေျပာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မွားယြင္းေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ အထင္လြဲမႈ၊ နားၾကည္းခ်က္ေတြနဲ႔ က်ိန္စာေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္ရရွိလုိက္တယ္။<br />
<br />
လုပ္သင့္တယ္ထင္လုိ႔ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ ခံႏုိင္ရည္မရွိဘူး။ အရင္ကတည္းက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ ဒီလုိ အဆံုးသတ္မ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ကို ၾကိဳးစားယူရတယ္။ သူမနဲ႔ လမ္းခြဲျပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းလည္း မတက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာလည္း ေနခ်င္တဲ့ဆႏၵမရွိ၊ ေျခဦးတည့္ရာကို ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။ သူမနဲ႔ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္အဆက္အသြယ္ျဖတ္လုိက္တယ္။ သြားတဲ့ေနရာတုိင္းကလည္း သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြခ်ည္းပဲမို႔ ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြ တစ္၀က္သက္သာသလုိပဲ ခံစားရတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲက သူမပံုရိပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေဖ်ာက္ပစ္ဖုိ႔အစား သူမအေၾကာင္းကိုပဲ အခ်ိန္ျပည့္ေတြးမေနဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားမိတယ္။<br />
တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဖိတ္စာတစ္ေစာင္နဲ႔ သူမေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာက မာေက်ာခက္ထန္ေပမယ့္ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းေတြက အရင္လုိပဲ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚကို သံေယာဇဥ္ရွိတုန္းပဲဆုိတာကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာၾကည့္ေနမိတယ္။ အခ်စ္ကို တမ္းတမႈနဲ႔ အလြမ္းရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ပံုစံ ေတာ္ေတာ္ကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပံုစံကို ၾကည့္ျပီး သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသမႈပံုရိပ္ေတြ ျပည့္ႏွက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားသလုိ သူမလည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ အရင္လုိ သူမမ်က္ႏွာမွာ ေတာက္ပတဲ့မ်က္၀န္းေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားရင္ မ်က္ကြင္းညိဳတတ္တဲ့သူမ အခုေတာ့ သိသိသာသာကို မ်က္ကြင္းေတြ ညိဳျပီး က်ေနတယ္။ သူမ အတတ္ႏုိင္ဆံုး သူမမ်က္ႏွာမွာေရာင္စံုေတြ ျခယ္သထားေပမယ့္ သူမနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ အသက္ရွုသံကအစ အလြတ္က်က္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူမရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူမက လက္ထဲက ဖိတ္စာကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးျပီး ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲထြက္သြားတယ္။ တခ်ိန္က တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵကို တစ္ေယာက္ဖြင့္မေျပာစရာမလုိဘဲ သိေနၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြပဲ သူမရဲ႕ အျပဳအမႈေတြက ဘာကိုဆုိလုိလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိေနခဲ့တယ္။ စြန္႔လႊတ္သင့္လုိ႔ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေပမယ့္ သူမ မေပ်ာ္ရႊင္တာကို ျမင္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွားလားဆုိတဲ့အေတြးမ်ိဳး ၀င္ခဲ့မိတယ္။<br />
<br />
ဘယ္သူက ကိုယ္အသက္ေလာက္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ တျခားသူရဲ႕ နာမည္တြဲရိုက္ထားတဲ့ ဖိတ္စာမ်ိဳးကို ၾကည့္ခ်င္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မၾကည္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အေ၀းဆံုးကို လြင့္ပစ္လုိက္ခ်င္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ နာမည္ေလးပါေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မလြင့္ပစ္ရက္ခဲ့ဘူး။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကိုမွ စကားမေျပာဘဲ အခန္းထဲ၀င္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း ငိုေနမိတယ္။ ဖိတ္စာေလးကိုေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲေပၚတင္ထားလုိက္တယ္။ အဲဒီညက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုးေသာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ရတဲ့ ညေလးတစ္ညေပါ့…….<br />
ေနာက္မနက္ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စာၾကည့္စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ ဖိတ္စာေလးကို အမွတ္တမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တိုက္မိလုိက္တယ္။ ဖိတ္စာနဲ႔အတူ စာေလးတစ္ေစာင္ အိတ္ထဲကေန ထြက္က်လာခဲ့တယ္။ စာကို ကၽြန္ေတာ္ယူၾကည့္လုိက္ေတာ့<br />
နင္ဘာလုိ႔ ငါ့ကို ထားခဲ့ျပီး ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ရတာလဲ ငါမသိဘူး။ ငါသိတဲ့နင္က ဒီလုိမ်ိဳး အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့သူမဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ ငါယံုတယ္။ နင္ ငါ့ေဘးနားမွာမရွိေတာ့ ငါတစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ငါအခု ငါမခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ လက္ထပ္ရေတာ့မယ္။ ငါ့ဘ၀တစ္သက္လံုး စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ ေနထုိင္သြားရေတာ့မယ္။ နင္မရွိေတာ့ ငါ့ႏွလံုးသားလည္း ေသသြားခဲ့ျပီ။ နင္ငါ့ကိုဘယ္လုိပဲ ရက္စက္ ရက္စက္ ငါနင့္ကို ခ်စ္တုန္းပဲ။ အခုလည္း ခ်စ္တယ္။ ေနာင္လည္း ခ်စ္တယ္။ ေသတဲ့အထိ နင့္ကိုပဲ ငါခ်စ္သြားမွာ။ နင္သိလား ငါ့ဘ၀က အရာရာျပည့္စံုေနေပမယ့္ လုိအပ္ခ်က္ေတြမ်ားေနတယ္ဆုိတာေလ။ အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြကို နင္ပဲ ျဖည့္ေပးႏုိင္မွာပါ။ တကယ္လုိ႔ နင့္ရင္မွာ ငါရွိေသးရင္ ငါ့မဂၤလာေဆာင္ကို နင္လာခဲ့ပါ………<br />
<br />
စာဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူမကို စိတ္ဆင္းရဲတြင္းဆီ တြန္းပို႔ေပးသလုိမ်ား ျဖစ္ေနလား။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ကုန္တယ္။ ကၽြန္တာ္ဘာလုပ္သင့္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူမ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုကို အခုိင္အမာဆံုးျဖတ္သင့္တယ္။ သူမ မဂၤလာေဆာင္ကို သြားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္………..<br />
ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သူမရဲ႕ မဂၤလာအခမ္းအနားကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ မဂၤလာခန္းမေရွ႕မွာ သူမနာမည္နဲ႔ သတိုးသားေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မဟုတ္တဲ့ တျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္တို႔ ေရးထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ျပာပံုအတိျဖစ္သြားေစတယ္။ သူမရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက အလုပ္ေတြ ရွုပ္ေနၾကလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္မွန္းေတာင္ သူတို႔ သတိမထားမိၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခန္းမထဲက စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ကို သတိုးသမီးရွိေနတဲ့အခန္းကို ေမးျပီး သူမဆီကို သြားခဲ့တယ္။ သူမရွိေနတဲ့ အခန္း၀နားကို ေရာက္ေတာ့ တံခါးေလးက နည္းနည္းေလးဟထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အသံမေပးဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ မဂၤလာ၀တ္စံုနဲ႔ တျခားေသာ ျပင္ဆင္ျခယ္သမႈေတြေၾကာင့္ သူမရဲ႕ အလွက အရင္ထက္ပိုျပီး အသက္၀င္လွပေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အရယ္အျပံဳးလံုး၀မရွိခဲ့ဘူး။ မသိမသာမုိ႔ေမာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက သူမရဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မ်က္ရည္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ဆုိတာ ေဖာ္ျပေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အခန္းထဲကို ၀င္ဖုိ႔ တံခါးေခါက္ျပီး ခြင့္ေတာင္းလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္လံုးေတြ အေရာင္ေတာက္လာခဲ့တယ္။ သူမအခန္းထဲမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးက အလုိက္တသိနဲ႔ အခန္းထဲကထြက္သြားတယ္။ အခုေတာ့သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္တည္း………….<br />
<br />
“နင္ငါ့ဆီကို လာတယ္ေနာ္။ ဒါဆုိရင္ နင့္ရင္ထဲမွာ ငါရွိေသးတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ” သူမရဲ႕ အသံေတြက အက္ကြဲကြဲနဲ႔ သူမ ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းေနတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းက စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္သုတ္ေပးမိရင္း ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းျငိမ့္လုိက္မိတယ္။<br />
“ငါအခုသိပ္ကို စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္။ ေနာက္အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ ငါဟာ ငါမခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့မယ္။ ငါမခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ အနားမွာ ငါ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ငါေနထုိင္သြားရေတာ့မယ္။ ငါ့ဘ၀မွာ ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသလူအျဖစ္ငါရွင္သန္ေနရေတာ့မယ္။ ” သူမစကားမဆံုးေသးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆက္ျပီး နားေထာင္ဖုိ႔ ခံႏုိင္ရည္မရွိေတာ့ဘူး။<br />
“နင္ဆက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ငါသိပ္ကို မွားခဲ့တယ္။ နင့္ကို ခ်စ္လ်က္နဲ႔ ငါစြန္႔လႊတ္မိတာ ငါသိပ္ကို မွားသြားတယ္ဆုိတာ ငါသိလုိက္ရျပီ။ ငါ့ရင္ထဲမွာအခုေနာင္တေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ အခုခ်ိန္မ်ား ငါ့မွာ ျပင္ဆင္ႏုိင္ခြင့္ရွိေသးရင္ ငါ…….”<br />
“နင္ဘာလုပ္မွာလဲဟင္။ နင့္မွာ နင့္ေနာင္တေတြကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ အခ်ိန္ရွိေသးတယ္ဆုိရင္ နင္ဘာလုပ္မွာလဲဟင္”<br />
“ငါ……..ငါနင့္လက္ကိုဆြဲျပီး အားလံုးနဲ႔ ေ၀းရာကို ထြက္သြားမိမွာပဲ”<br />
“နင္တကယ္ေျပာတာလား။ နင္ငါ့ကို ခ်စ္ေသးလား။ ငါ့ကို ေျပာပါ ခ်စ္ေသးလားဟင္”<br />
“ငါနင့္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ နင့္ကို ငါခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီလုိလမ္းခြဲခဲ့တာပါ။ ငါသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။”<br />
သူမက ကေလးေလးတစ္ေယာက္လုိ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို တိုးေ၀့ျပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကို ဖက္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမကို ျပန္ျပီး ဖက္ထားမိတယ္။<br />
“နင္ငါ့ကို ခ်စ္ေသးတယ္ဆုိရင္ ငါေျပာသလုိ လုပ္ေပးႏုိင္မလား။” သူမရဲ႕ အေမးကို ကၽြန္ေတာ္ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေခါင္းျငိမ့္လုိက္တယ္။<br />
“ဒါဆုိရင္ ငါတုိ႔ထြက္ေျပးရေအာင္ အခု အခ်ိန္မီွေသးတာပဲ။” သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက အားကိုးတၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေျဖကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသလုိပဲ၊ အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူစိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ကလြဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ မသိခ်င္၊ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။<br />
<br />
သူမရဲ႕လက္ကို ဆြဲျပီး မဂၤလာခန္းမရဲ႕ အေနာက္ဘက္ထြက္ေပါက္ေန ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ တကၠစီကိုတားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အားလံုးနဲ႔ေ၀းရာကို ေျပးထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မဂၤလာေဆာင္မွာ သတိုးသမီးေပ်ာက္လုိ႔ ဗ်ာမ်ားေနၾကမယ့္ သူေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိခ်င္ေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေမစကားျဖစ္တဲ့ သူမနဲ႔ လမ္းခြဲဖုိ႔ေတာင္းဆုိထားတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။ အခုကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေရာ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာရွိတဲ့ ဆႏၵက ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့သူမကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖုိ႔ တစ္ခုတည္းပင္။<br />
သူမရဲ႕ သတိုးသမီး၀တ္စံုကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ လဲလုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူမ တရားရုံးကို လက္မွတ္ထိုးဖုိ႔ သြားခဲ့တယ္။ တရားရုံးက လက္မွတ္ထိုးျပီး အျပန္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတဲ့ ပဲခူးကို ကားတစ္စီးငွားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့တယ္။ သူမကေတာ့ ျပံဳးလုိ႔ ေပ်ာ္လုိ႔၊ သူမရဲ႕ အျပံဳးေတြ အခုမွျပန္ျပီးရွင္သန္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္မိတယ္။ ေလာကမွာ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္က ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ပုိင္ဆုိင္ရျခင္းနဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ပံုကို ျမင္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ဆုိတာကို ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရတယ္။<br />
သူမ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့လည္းမသိ၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲက မထြက္ခင္ကတည္းက သူမ ကၽြန္ေတာ့္ပံုခံုးထက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမကို တယုတယေထြးေပြ႔ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိဘူး။ ၀ုန္းဆုိတဲ့ အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏုိးသြားခဲ့သလုိ ကၽြန္ေတာ္လည္း လြင့္စင္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွ မသိေတာ့ဘူး။<br />
ေဆးရုံအနံ႔လုိမ်ိဳး ခပ္ျပင္းျပင္းအနံ႔တစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သတိ၀င္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အားတင္းျပီး မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေဆးရုံကို ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာကို သိလုိက္မိျခင္း ကၽြန္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ သူမေကာဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳး ၀င္လာမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သြင္းထားတဲ့ေဆးေတြ ျဖဳတ္ေနတဲ့ သူနာျပဳ ဆရာမေလးကို ကၽြန္ေတာ္ သူမအေၾကာင္းေမးလုိက္တယ္။ သူနာျပဳဆရာမေလးက အလုပ္ရွုပ္ေနတာလား၊ မၾကားတာလားမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ေမးတာကို မေျဖဘဲ သိမ္းစရာရွိတာကို သိမ္းျပီးထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကုတင္ေပၚကေန ဆင္းျပီး သူမကို လုိက္ရွာမိတယ္။ ေဆးရုံရဲ႕အခန္းတစ္ခန္းမွာ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လုိက္တယ္။ သူမ မဂၤလာေဆာင္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ထြက္ေျပးျပီး ကားအက္စီးဒင့္ျဖစ္တာကို သူမအိမ္က သိသြားတဲ့ပံုပဲ သူမရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ သူမရဲ႕ေဘးမွာ ေရာက္ေနၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္၀င္သြားရင္ေကာင္းမလားလုိ႔ တစ္ခ်က္ေတြေ၀မိေပမယ့္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တရားရုံးမွာ လက္မွတ္ထုိးထားတာပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က သူမရဲ႕ တရား၀င္ခင္ပြန္းျဖစ္ေနျပီပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲတင္းတင္းပဲ အခန္းထဲကို ၀င္သြားလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ သူမရဲ႕ မိဘေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာတာေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္သူမရဲ႕ အနားကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တိုးသြားျပီး သူမကို ၾကည့္မိတယ္။ သူမအေျခအေနကို ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ႔ သူမရဲ႕ ေဘးမွာရွိေနတဲ့သူေတြကို ေမးမလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လုိက္ၾကည့္မိတယ္။ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေရးတယူလုပ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ၾကဘူး။ အားလံုးက သူ႔အာရုံႏွင့္သူ အလုပ္ရွုပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူနာျပဳဆရာမတစ္ေယာက္က သူမကို လုိအပ္တာေတြလာလုပ္ဖုိ႔ ၀င္လာခဲ့တယ္။ သူမကို လုပ္ေပးစရာရွိတာေတြလုပ္ျပီး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္ခါနီးမွာ သူမရဲ႕ မိသားစုေတြကို စိတ္ပူစရာမရွိေၾကာင္း ေျပာေနတယ္။ သူမကို ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့မွပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက စိတ္ပူေနတာေတြ ေလ်ာ့သြားသလုိပဲ။<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္သူမရဲ႕ ေဘးနားမွာပဲ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ သူနာျပဳဆရာမေလး ထြက္သြားျပီး သိပ္မၾကာဘူး သူမ သတိရလာတယ္။ သူမသတိရလာလာျခင္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္နံမည္ကို ေခၚေနတယ္။ သူမရဲ႕ အသံေၾကာင့္ သူမ မိဘေတြ သူမေဘးကို ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အလုိလုိေနရင္း အေနာက္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားတယ္။ သူမက လွဲေနရာကေန ထထိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္နံမည္ကို ေခၚရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလုိက္ရွာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူမေရွ႕ကို သြားေပမယ့္ သူမမိသားစုေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ မေတြ႔ရဘူးထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီမွာရွိတယ္လုိ႔ အသံျပဳလုိက္ေပမယ့္ သူမ မၾကားဘူးထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲ ေမးေနတယ္။ သူမရဲ႕ အေမက ကုတင္ေပၚကေန အတင္းဆင္းျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားၾကည့္မယ္လုိ႔ ေျပာေနတဲ့သူမကို ေျပာလုိက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္နားကို ကၽြန္ေတာ္မယံုႏုိင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္။<br />
ကၽြန္ေတာ္ တကုိယ္လံုးထူပူျပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္မသိဘဲ သူမရဲ႕ အခန္းထဲကေန ကၽြန္ေတာ္ထြက္ေျပးလာမိတယ္။ အခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ ငိုသံတစ္ခုကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္။ ဒါကၽြန္ေတာ့္အေမရဲ႕ အသံပဲ။ အသံလာရာ အခန္းကို ကၽြန္ေတာ္တံခါးဖြင့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ျမင္လုိက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငိုမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္မက်ဘူး။ ၀ိညာဥ္ေတြမွာ မ်က္ရည္မရွိဘူးဆုိတာကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သိလုိက္ရတယ္………..<br />
<br />
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္<br />
Written By Rukia<br />
<br />
<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-36046742172326826682012-01-29T16:19:00.000-08:002012-01-29T16:19:11.023-08:00ခုေတာ႔ သိျပီေလ - ၂<br />
<br />
<img src="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/302951_267309913282192_115207091825809_1136485_1468847_n.jpg" />
<br />
<br />
<br />
မိုးၿပာနဲ႔ ခင္ေလးကလဲ ဟားတိုက္ၿပီး ရယ္ေတာ့ ေအးမလဲ ရယ္မိတယ္။ အခုေတာ့<br />
ေနာက္ပိုင္းဆို မိုးၿပာက သူ႔ရင္ကို လက္နဲ႔ဖိၿပီး ။<br />
"ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြ ခုန္လိုက္တာဗ်ာ" ဆိုတဲ့ ဟန္ကိုလုပ္ၿပေနတတ္တယ္။<br />
ဒီတုန္းက သူတုိ႔နဲ႔ အတူေရာရယ္ႏုိင္တာကို အံၾသလို႔ မဆံုးဘူး။<br />
<br />
"ငါက မေၿပာပဲ ထားေလ သူက ေမးေလ၊ ရင္ေတြ ခုန္လွၿပီဗ်ာ တဲ့၊ တကယ္ဟားရတဲ့လူပဲ၊<br />
ငါရယ္လဲ ရယ္ခ်င္ စိတ္ကလဲပ်က္တာပဲဟာ၊ ခင္ဗ်ား သိမွာပါ၊ ဘယ္သူရွိလဲ စဥ္းစားေပါ့<br />
ဆိုေတာ့ မသိဘူးဗ်၊ အမ်ားၾကီးတဲ့"<br />
<br />
"ေအာင္မယ္... ေကာင္စုတ္ေလး"<br />
မိုးၿပာက မခံမရပ္ႏုိင္ ဝင္ဆဲလိုက္ေသးတယ္။ ေအးမကေတာ့ ၿပံဳးရံုပဲ<br />
ၿပံဳးေနလိုက္မိပါတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ က်င္ေနတာပဲ။<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
"ေနာက္ေတာ့ ငါလဲ သူ႔ပံုစံၾကည့္ၿပီး ဟားရမလို သနားရမလိုနဲ႔၊ နင္႔ နာမည္<br />
ေၿပာလိုက္တာေပါ့၊ ေအးမ လို႔"<br />
"ဟယ္... ေစာလြင္တို႔ကေတာ့ ေၿပာလိုက္ရင္ အရမ္းခ်ည္းပဲ"<br />
ခင္ေလးက အၿပစ္တင္ၿပီး..<br />
"အဲဒီေတာ့ အက္စီတုန္းက ဘာေၿပာလဲဟင္" ေမးေရာ။<br />
"အက္စီတုန္း မ်က္ႏွာ ဘယ္လိုၿဖစ္သြားလဲ" လို့ မိုးၿပာက ေမးေရာ။<br />
"ဟုတ္ပါဘူးဟ... အၿပစ္မတင္ပါနဲ႔ဦး၊ ငါစကားခံထားပါတယ္၊ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာက<br />
အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္လို႔၊ စိတ္ဝင္စားတာဟာ ဆိုးလို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာ္လို႔၊<br />
ဒါမွမဟုတ္ ေခ်ာလို႔ ဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္လို႔၊<br />
အဲဒီ မိန္းကေလးက ခင္ဗ်ားကို ပန္းခ်ီသိပ္ေတာ္လို႔ စိတ္ဝင္စားတာလဲ<br />
ၿဖစ္ႏုိင္ပါတယ္လို႔ ေၿပာထားပါတယ္ဟ၊ သူက အဲဒီလိုပဲ ယူဆပါတယ္တဲ့။"<br />
<br />
"ကဲပါ ... ေအးမ လို႔ေၿပာေတာ့?" ခင္ေလးက စိတ္မရွည္ဘူး ထင္ရဲ႕။ ေစာလြင္က ေအးမ<br />
ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး။<br />
"သူက ... "<br />
"ဘာတဲ့လဲ"<br />
"ေၾသာ္ ... ဟုတ္လား တဲ့"<br />
ဘယ္သူက ဆိုးတာလဲ။<br />
<br />
သူ ဒီလိုေၿပာလိမ့္မယ္လို႔ ေအးမ မထင္မိပါဘူး။ အို ခုထိကို မယံုပါဘူး ။<br />
တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီလို႔ ယူဆမိတယ္။ ေစာလြင္လိမ္တာ မဟုတ္ရင္ သူလိမ္တာလို႔<br />
ေတြးပစ္လိုက္မိတာေပါ့။<br />
သူ႔ စကားေတြေၾကာင့္လဲ ေစာလြင္က ေအးမ ကို အၿပစ္တင္ခဲ့တာေပါ့.<br />
ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ေတြးတယ္လို႔ အထင္ခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္။ သူ႔ လုပ္ပံုက<br />
ဟုတ္မွမဟုတ္ဘဲ။ အၿပစ္တင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေက်နပ္ဘူးေလ။<br />
ေအးမေလ သေဘာထား မေသးတတ္ပါဘူး။ ေဆြဇင္ကို ခ်စ္ေနရက္နဲ႔ ေအးမကို ခ်စ္ရမလားလို႔<br />
အၿပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ဘယ္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ေရြးႏုိင္ခြင့္ ရွိတယ္<br />
မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘက္က နည္းနည္းထိန္းဖို႔ေကာင္းတာေပါ့။ ေအးမကို ေတြ႔ရင္ ဘာၿဖစ္လို႔ သဲရတာလဲ။<br />
<br />
သိပ္ခ်စ္တဲ့ပံုနဲ႔ ဘာၿဖစ္လို႔ ေနၿပရတာလဲ။ ေအးမဟာ ႏွလံုးသားရွိတဲ့<br />
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ သူေမ့ေနၿပီလား။<br />
ေအးမ အရုပ္မွမဟုတ္ဘဲ။ ေနာက္ၿပီးေလ ေအးမတို႔ မိန္းကေလးေတြ ဆိုတာ သိပ္ခ်စ္တတ္တယ္<br />
မဟုတ္လား။ ေနာက္ၿပီး ေမးခ်င္ေသးတယ္။<br />
ေအးမတို႔ အေဆာင္က အထြက္ဆို ေအာက္ထပ္ စာသင္ေဆာင္ေကာ္ရစ္ဒါ လက္ရမ္းေပၚမွာ သူ႔ကို<br />
အၿမဲ ေတြ႔ရတယ္၊ အေဖာ္လည္းမပါဘူး။ သူတစ္ေယာက္တည္း။ အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲလို႔။<br />
ေအးမတို႔ ေက်ာ္သြားေအာင္ ေစာင့္ေနၿပီးမွ ခဏၾကာေတာ့ လိုက္တာ။ အဲဒါေရာ<br />
တိုက္ဆိုင္တာပဲလားဟင္။ စာသင္ခန္းအၿပင္ဘက္ကေန ရပ္ၿပီးေတာ့ ေအးမအလာကို<br />
ေစာင့္ၾကည့္တာကိုေရာ ဘာေၿပာဦးမွာလဲ၊ ေအးမကို ၾကည့္တာမွမဟုတ္ဘဲ တစ္ၿခားမိန္းကေလးေတြလဲ ၾကည့္မိတာပဲလို႔<br />
ၿငင္းဦးမွာလား။ ထားပါေတာ့ ေအးမနဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုရင္ ဘာၿဖစ္လို႔ မ်က္လႊာခ်ရတာလဲ။<br />
ေအးမ သူ႔ကို နားမလည္ဘူး။ အခုနီၿပလိုက္ အခုဝါၿပလိုက္ အခုစိမ္းၿပလိုက္နဲ႔ ဒီက<br />
ဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မွာလဲလို႔။<br />
<br />
ေဆြဇင္ နဲ႔ သူ႔အေၿခအေနေတြကို ေစာလြင္က ၿပန္ေၿပာေတာ့ ေအးမ ဝမ္းနည္းမိတာပဲ။ သူက<br />
ေဆြဇင္ကို စ,တယ္ဆိုပဲ။ ေဆြဇင္ကလည္း ရယ္ေနတယ္တဲ့၊ ဟိုေန႔ကဆိုလား လူေသေလာင္းကို<br />
သူနဲ႔ ေဆြဇင္နဲ႔ ခြဲၾကတာတဲ့။ ေအးမ ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမၿမင္ပါဘူး၊ ေတြးေတာ့ၾကည့္မိတယ္။<br />
ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၿမင္ေနၾကမွာပဲလို႔။<br />
သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ေအးေအးၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပါ။ သူ႔စိတ္ကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး<br />
ေၿပာင္းလဲေနတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး အကဲခပ္ရ သိပ္က်ပ္တာ။ ေမာ္ဒန္အတ္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခုကို<br />
ၾကည့္ရသလိုပဲ။ ေရၿပင္ၾကီးေပၚမွာေပမယ့္ သစ္ပင္ေတြ ရွိခ်င္ရွိေနတယ္။ ငွက္ကေလးေတြလဲ ရွိတတ္တယ္။ သစ္ပင္ေတြ ၿမင္ေတာ့ ေၾသာ္ ... ဒါဟာ ေရၿပင္ ဟုတ္မယ္ မထင္ပါဘူး၊ ေၿမၾကီးပဲ ၿဖစ္မွာပါ ေတြးမိတယ္။<br />
<br />
ငွက္ကေလးေတြ ပ်ံတာေတြ႔ေတာ့ ေရလဲမဟုတ္ ၊ ေၿမလဲမဟုတ္ ဒါ ေကာင္းကင္ပဲလို႔ ယူဆရၿပန္ေရာ။ ခက္တာက<br />
လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြလဲ ၿမင္ေနရတယ္ေလ။ အေရာင္ကလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး။<br />
ေမာ္ဒန္အတ္ ပန္းခ်ီတစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာၾကည့္ဖူးလဲ။ အၾကာၾကီး<br />
ၾကည့္ၾကည့္စမ္း။ အဓိပၸာယ္ေကာက္ၾကည့္စမ္း။ ပန္းခ်ီကားနာမည္ကို သိထားတာေတာင္မွ<br />
အဓိပၸာယ္ယူလို႔မရဘူး မဟုတ္လား။ ကိုယ္သိတာနဲ႔ သူမ်ားသိတာနဲ႔ေတာင္ မတူဘူးေလ။ အခုလဲ သူ႔ကို ေအးမ<br />
အဓိပၸာယ္မရွာတတ္ပါဘူး။ ေမာ္ဒန္အတ္ကားကို အၾကာၾကီး စိတ္ဝင္စားမိေတာ့ မူးလာတယ္<br />
မဟုတ္လား။ ဒီလိုပဲ သူ႔ကိုလဲ အကဲခတ္ရတာမ်ားလာေတာ့ ေအးမ မူးတယ္။<br />
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လဲ သူ သိပ္သဝန္ေၾကာင္တာပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး စိတ္ေကာက္တတ္တာ လြန္ပါေရာ။<br />
<br />
ဟိုအရင္တုန္းက ေအးမတို႔ ေက်ာင္းကထိန္မွာ ေအးမ က တယ္ေလ။ ကထိန္မတိုင္ခင္<br />
ရီဟာဇယ္ညမွာ သူလာၾကည့္တယ္။ သူကေတာ့ အံံ့ၾသေနမွာေပါ့။ ပန္းခ်ီတြင္မဟုတ္<br />
ရွာရွာေဖြေဖြ ကဦးမလားလို႔ေပါ့။<br />
ေအးမေတာ့ သူ႔ကိုၿမင္လိုက္တာနဲ႔ ရင္ေတြခုန္လို႔ ၊ ထြက္ၿပီးကရမွာကို လန့္ေနတယ္။<br />
ခင္ေလးတို႔က သိတယ္ေလ။ တီးဝိုင္းေတြ နားေထာင္ရင္း ေအးမ လက္ေတြေအးေနလို႔<br />
ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားေပးေနေသးတယ္။<br />
"နင္ေနာ္ ေၾကာက္မေနနဲ႔ေနာ္ သိလား။ အထူးသၿဖင့္ အက္စီတုန္း ရွိေနေတာ့<br />
နင္အရွက္တကြဲ မၿဖစ္ရေစနဲ႔"<br />
"ငါရွက္တယ္ဟာ၊ သူ႔ေရွ႕မွာ ငါဘယ္လိုလုပ္ ကရမွာလဲ"<br />
"ဘာၿဖစ္လဲ သူက နင္ကတာကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ လာတာၿဖစ္မွာပဲ၊ သူက တီးဝိုင္းေတြ ဘာေတြ<br />
သိပ္ဝါသနာပါတာ မဟုတ္ဘူး၊ မယံုေစာင့္ၾကည့္၊ နင္ကၿပီးခဏေနၿပန္မွာပဲ" မိုးၿပာက<br />
ေၿပာေနေသးတယ္။<br />
<br />
ေအးမ အလွည့္က်ေတာ့ ထြက္လာခဲ့ရေရာ၊ သူ႔ဆီ လွမ္းမၾကည့္မိဘူး။ မၾကည့္ေပမယ့္<br />
ၿမင္ရသားပဲ။ အက်ၤ ီအဝါေရာင္ၾကီးကို မ်က္စိက်ိန္းေအာင္ ၿမင္ရတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့<br />
ၾကံဖန္ၿဖစ္တာပဲ။<br />
ေအးမတို႔အဖြဲ႔ထဲကပါပဲ။ ဂ်က္ တဲ့။ သူက ေအးမထြက္လာေတာ့ ေထာင့္မွာ ရပ္ေနရာက<br />
ေအးမကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္တယ္။ ေအးမ အတြက္လည္းး စိတ္ပူလို႔ေပါ့ေလ။<br />
လူအမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ ေအးမ ေၾကာက္မယ္လို႔ ထင္ေနတယ္ ရွိမွာေပါ့။<br />
"ၿဖစ္ရဲ႕လားဟင္ ရတယ္မဟုတ္လား" တဲ့။ ေအးမလည္း တစ္ဖြဲ႔သားခ်င္းလည္းၿဖစ္ၿပန္<br />
အႏုပညာဝါသနာတူလဲ ၿဖစ္ၿပန္ဆိုေတာ့ ၿပန္ၿပီးေၿဖရတာေပါ့။ ၿဖစ္ပါတယ္<br />
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဘာဘာညာညာေပါ့ေလ။<br />
ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳး ေၿပာရတာေပါ့။<br />
ေအးမ ထင္တယ္ ။ အဲ့တုန္းက ေအးမနဲ႔ ဂ်က္နဲ႔ တစ္ေပေတာင္ ကြာမွာ မဟုတ္ဘူးလို့။ ေအးမ<br />
အက်င့္ကလည္း မေကာင္းဘူး။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ နဲ႔စကားေၿပာရင္ အဲဒီလူရဲ႕မ်က္ႏွာကို<br />
ၾကည့္ေၿပာတတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းကလဲ ဒီလိုေပါ့ေလ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာမွမၿဖစ္မိဘူး။<br />
သာမန္ပဲ။<br />
<br />
ကအၿပီး ခုံမွာ ၿပန္ထိုင္ေတာ့ ခင္ေလးတို႔က ရင္ဆို႔စရာစကား ေၿပာတယ္။<br />
"ေခြးေကာင္။ ၾကည္ေနလိုက္တာ။ ေၿပာစမ္းပါဦး။ နင့္ကို ဂ်က္က ဘာေတြ ေၿပာတာလဲ" တဲ့။<br />
ဒါနဲ႔ ေအးမက စိတ္ပူလို႔ ေမးတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေၿပာၿပလိုက္ရတယ္။<br />
"ေအး နင္က ၾကည္ေန။ အက္စီတုန္းက ၿပန္သြားၿပီ သိလား"<br />
အဲဒီစကားၾကားရေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လို ၿဖစ္သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ သူက ေအးမ<br />
မကခင္ကတည္းက ၿပန္သြားတာ ဆိုပဲ။ ေအးမနဲ႔ ဂ်က္နဲ႔ စကားေၿပာမၿပီးခင္ ၿပန္တာတဲ့ေလ။<br />
မိုးၿပာက အၿပစ္တင္ေနတယ္။<br />
"ဟိုေကာင္ေလး ဂ်က္ကလဲ နင့္ကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီးေၿပာ။ နင္ကလဲ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး<br />
ရယ္ေၿပာ။ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တကယ့္အတြဲေတြလိုပဲ ၊ အက္စီတုန္း အထင္လြဲတာ<br />
နည္းေသးတယ္။ နင္ကလဲ ဂ်က္နဲ႔ ခပ္ကြာကြာရပ္ပါလား။ ေနရာက ဒါေလာက္ က်ဥ္းသလား" တဲ့။<br />
စိုးမိုး ဆိုတာ အဲဒီေလာက္ထိ အေၿပာင္းအလဲၿမန္တာ။<br />
ခုပဲၾကည့္ေလ ေဆြဇင္ တဲ့။<br />
ကဲ ေအးမ ဘယ္အဆင့္ ေရာက္သြားၿပီလဲ။<br />
<br />
သူကလဲ ေၿပာမွာေပါ့ေလ၊ ပါးစပ္က ဖြင့္ေၿပာရလို႔လား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္<br />
ဆြဲေတြးေနတာလို႔။ ဟုတ္ပါတယ္ သူ႔ဘက္ကလဲ ဆင္ေၿခေတြ ေပးႏုိင္ပါတယ္။<br />
ခုလဲ ဆင္ေၿခေတြ ေပးေနၿပီထင္ပါရဲ႕၊ ေအးမနဲ႔ သူနဲ႔ မေတြ႔တာ သံုးေလးရက္ရွိၿပီေလ။<br />
ေဆြဇင္ နဲ႔ေတာ့ သိပ္ေၿပလည္တယ္ဆိုပဲ။ ေစာလြင္က ၿပန္ေၿပာတယ္။<br />
"တကယ္တမ္း နင့္ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ ငါ့ကို နင့္အေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စေတာ့<br />
ေမးရမွာေပါ့. ဘာအေၾကာင္း ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ဟာ။ ေမးကို ေမးရမယ္။ ငါက နင့္ကို ဒီလူ<br />
လာကို စကားေၿပာမယ္ လို႔ တြက္ထားတာ။ နင္ သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္ဆိုတာ သူ႔ကို ေၿပာၿပထားတာေတာင္<br />
သူဘာမွမလုပ္ဘူးဆိုေတာ့ ဒီလူ ဆိုးတာပဲဟာ"<br />
"နင္ကလဲ ဒါေလာက္ပဲ အစြဲအလမ္းၾကီးသလား။ သံေယာဇဥ္ ၿဖတ္ပစ္လိုက္ေပါ့။ နင္နာတာေပါ့။<br />
အခု သူနဲ႔ ေဆြဇင္လဲ အတြဲၿဖစ္ဖို႔ နီးေနၿပီ"<br />
သူေၿပာၿပတုန္းက ေအးမ ၿငိမ္နားေထာင္ေနမိတယ္။ လက္စသတ္လိုက္ေတာ့ ေအးမ ဆိုတာ<br />
စံပယ္ပန္းမွ မဟုတ္ဘဲ။ ခံပြင့္ကေလးကိုး... ေနာ္။<br />
<br />
* * *<br />
ေအးမေရွ႕က မီးေတာက္ေလးေတြလိုပဲ။ ေအးမ ရင္ေတြပူေနတယ္။ မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္က<br />
မီးေလာင္ေနဆဲ စာရြက္ကေလးေတြ ၿပာၿဖစ္သြားတဲ့ စာရြက္ကေလးေတြကို ေငးရင္း ရင္ထဲမွာ<br />
ဟာေနတာပဲ။<br />
တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူက မီးရွိဳ႕ရက္မွာလဲ။ ဒါေလာက္ ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးထားတဲ့<br />
ကဗ်ာေလးေတြ၊ ဒိုင္ယာရီ စာရြက္ေလးေတြ၊ ဘယ္သူ စြန္႔ပစ္ခ်င္မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ေလ<br />
ဖတ္ေနမိရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနဦးမွာ မဟုတ္လား။ မိုးၿပာကေတာ့ ကဗ်ာဝါသနာအိုးရယ္ မေၿပာရဘူး။ စာေတြ<br />
မီးရွိဳ႕ပစ္တာေတာင္မွ "အခ်စ္စ်ာပန" တဲ့။ အခ်စ္ ကို မီးသၿဂၤဳလ္ၿခင္းတဲ့။<br />
သူကေတာ့ ထင္မွာပဲ၊ အၿပီးတိုင္သၿဂၤဳလ္တာလို႔၊ ခက္တာက ေအးမဆိုတာ အစြဲအလမ္း<br />
ၾကီးတတ္တယ္။ ၿပာေလး ေတြကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ဝါးဝါးသြားတယ္။ မ်က္လံုးေတြ စိုစြတ္လာပါေရာ။<br />
ေအးမ မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္တာ ၿမင္လို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ခင္ေလးက ေအးမကို<br />
စိတ္မေကာင္းသလို ၾကည့္တယ္။ စာရြက္ကေလးေတြ မီးပံုထဲ ၿပစ္ထည့္ဖို႔<br />
လက္တြန္႔ေနတတ္တဲ့ ေအးမကို ၾကည့္ၿပီး မိုးၿပာက မ်က္ေမွာင္ကုပ္ၾကည့္တာ ခဏခဏ။<br />
"ဟာ... ကိုေစာလြင္ရာ ေၿပာစမ္းပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြ ခုန္လိုက္တာ"<br />
ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ မိုးၿပာက ဟန္အမူအရာနဲ႔ လုပ္ၿပတယ္ေလ။ ခင္ေလးက ရယ္လိုက္တာ။<br />
သြားစမ္းပါကြာလို႔ မိုးၿပာကို ေဟာက္ပစ္လိုက္ရင္း ရယ္လိုက္မိေသးတယ္။<br />
မဆိုးပါဘူး ၊ရယ္ႏုိင္ေသးသားပဲ။<br />
<br />
ၿပာေလးေတြေပၚမွာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၿမင္လာၿပန္ေရာ။ မ်က္လံုးက လွလိုက္တာ<br />
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ပန္းေရာင္ ရဲေနတာပဲ။<br />
စာရြက္ေတြ ကုန္သြားေတာ့ မိုးၿပာက ...။<br />
"တစ္ခုက်န္ေသးတယ္ေလ" တဲ့။<br />
ခင္ေလးက ... "ဘယ္ တစ္ခုရမွာလဲ ႏွစ္ခု" တဲ့။<br />
"သူ႔ ပံုတူ ပန္းခ်ီရယ္၊ ေနာက္ၿပီး ဒူးရင္းခ်ိဳခ်ဥ္ စကၠဴေလးေတြရယ္"<br />
ေအးမ ရင္ထဲမွာ နာလိုက္တာ။ ႏွလံုးဆီက နာတယ္ထင္တာပဲ ။ ေနာက္ၿပီး<br />
လည္ေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး ပူၿပီးစပ္ေနတယ္။ ေအးမ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မႏုိင္ေသးဘူး လို႔<br />
သိလုိက္ပါတယ္။<br />
အခု စာရြက္ေတြေတာင္ ဇြတ္အတင္း မီးရွိဳ႕ခိုင္းလို႕။<br />
သူတို႔က ေၿပာၾကတယ္။<br />
"မေမ့ႏုိင္ရင္ ကိုယ္ပဲ ရႈံးမွာပဲတဲ့။"<br />
အရႈံးနဲ႔ အႏုိင္ ဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ။ ေအးမ ရႈံးရေအာင္ ေအးမနဲ႔ သူနဲ႔ ဘယ္တုန္းက<br />
ယွဥ္ၿပိဳင္ဖူးလို႔လဲ။ ေအးမ ရႈံးတယ္လို႔ ဘာလို႔ ေၿပာႏုိင္တာလဲ။<br />
သူႏုိင္တယ္လို႔ေရာ ဘာလို႔ေၿပာႏုိင္တာလဲ။ ေနာက္ၿပီး အႏုိင္အရႈံးကို ဘယ္စည္းကမ္းနဲ႔<br />
ဆံုးၿဖတ္ေပးမွာလဲ။ ဒိုင္လူၾကီးက ဘယ္သူလဲ။<br />
တစ္ခုေတာ့ ဝန္ခံပါတယ္ေလ။<br />
သူ႔ေၾကာင့္ ေအးမဘဝမွာ လမ္းမေၿဖာင့္ဘဲ ေကြ႔ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူ႔ေၾကာင့္ ေအးမ<br />
ဒုကၡေရာက္ရတာလဲ ခဏခဏပါပဲ။<br />
<br />
ေအးမ မွတ္မိေနေသးတယ္။<br />
ပထမႏွစ္တုန္းကေလ။ ေအးမတို႔ ဖားေတြ ဝက္ေတြ ခြဲရတယ္ မဟုတ္လား။ တစ္ေန႔ေပါ့။<br />
ဇူးလက္(ဘ္)ထဲမွာ ေအးမ ဝက္ခြဲေနတယ္။ ေအးမက ေဘးဖ်ားဆံုးမွာဆိုေတာ့<br />
အခန္းၿပင္ကို ၿမင္ေနရတယ္။ အက်ၤ ီအဝါေရာင္ကို ရိပ္ခနဲ ၿမင္လို႔လွမ္းၾကည့္မိေတာ့<br />
သူ႔ကို ၿမင္ရတယ္။ သူအၿပင္ကေန ၿဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ေအးမကို ၾကည့္သြားတယ္။ ေဟာ<br />
ေနာက္တစ္ခါက် ေကာ္ရစ္ဒါမွာ ရပ္ရင္း လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။<br />
ေအးမေလ... ဒီတုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသထြက္လိုက္တာ။ ႏွလံုးက ဘာၿဖစ္လို႔<br />
ေအးစက္လာရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဓားကိုင္တဲ့ လက္ကေရာ ဘာလို႔ တုန္လာရတာလဲ။<br />
သတိေတာ့ ထားေနတာပဲ။ ေသြးၿပန္ေၾကာရွာတာဆိုေတာ့လဲ အေပၚယံေလးမွာ။ ဒီေတာ့<br />
ေသြးေၾကာပါမသြားေအာင္ သတိထားၿပီးခြဲရတာပဲ။ သတိထားရင္းနဲ႔ကို ဘယ္က ဘယ္လို<br />
ၿဖတ္လိုက္မွန္း မသိဘူး။ အို... ေသြးေၾကာေတြ အကုန္ၿပတ္ကုန္တာပဲ။ ရွက္လိုက္တာေလ။<br />
မ်က္ႏွာကို ပူေနတာပဲ။ ဘယ္ကိုၾကည့္ၾကည့္ ဘာမွမၿမင္ဘူး ရွက္စိတ္နဲ႔<br />
ထူပူေနတာၿဖစ္မွာေပါ့။<br />
<br />
အဲဒီအေၾကာင္းကို ခင္ေလးသိတယ္။ သိမွာေပါ့။ ခင္ေလးနဲ႔ေအးမက တစ္ဖြဲ႔တည္းကိုး။<br />
ခင္ေလးက ေအးမကို ေနာက္ေၿပာင္ေနေသးတယ္။<br />
"အက္စီတုန္းက ထိရင္ ေအးတယ္ဆို၊ ဘယ္မွာေအးလို႔လဲ၊ ေသြးေၾကာေတြ အကုန္ၿပတ္ကုန္တာ<br />
ေအးလို႔လားတဲ့"<br />
အေဆာင္ၿပန္ေတာ့လည္း မိုးၿပာကို အသိေပးရင္း ဟားေနၾကတယ္။<br />
"မိုးၿပာ ... နင့္လူဆီက နာမည္ကို ေအးမ လူဆီ ေၿပာင္းေပးလိုက္ေတာ့ဟာ၊ ေဟ့ ...<br />
ေအးမ အက္စီတုန္း မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊<br />
ဖီေနာ ၿဖစ္သြားၿပီ၊ ဒီေန႔ ေအးမတို႔ ဖီေနာေလာင္ခဲ့တာေပါ့... တဲ့"<br />
ေအးမ ရွက္ရွက္နဲ႔ ရယ္ေနလိုက္ရတယ္။<br />
ေၾသာ္ ... အဲဒီတုန္းက အေၿခအေနေတြကို ၿပန္လိုခ်င္လိုက္တာ။ အခုေတာ့ ေအးမကလည္း<br />
အ-တယ္။ အင္းေလ ... အေတြ႔အၾကံဳေပါ့။<br />
"ကဲ... ေအးမ ဘယ္မွာလဲ၊ ပန္းခ်ီ မီးရွိဳ႕မယ္..."<br />
ေအးမ ေခါင္းယမ္းရင္း ေတြေဝေနမိတယ္။ ခင္ေလးက...<br />
"ေအးေလ၊ ထားလိုက္ေပါ့ မီးမရွိဳ႕ပါနဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ နင့္ဆီမွာ မထားနဲ႕ေလ၊<br />
ငါ့ကိုေပးထား..."<br />
သူကလည္း ေအးမကို နည္းနည္း သနားေနသလိုပဲ။<br />
"ကဲ... ထဟယ္ ေအးမ ... တို႔ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရေအာင္၊ ေရေလးဘာေလးခ်ိဳး၊ Sun<br />
Flower သိပ္ေကာင္းတယ္တဲ့..."<br />
မိုးၿပာက ၿပာေလးေတြ စုက်ံဳးရင္း တိုက္တြန္းတယ္ေလ။ ခင္ေလးကေတာ့ မီးရွိဳ႕တုန္းက<br />
ပိတ္ထားတဲ့အခန္းတံခါးကို ခုမွ ဖြင့္လိုက္တယ္။<br />
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရမွာလည္း စိတ္မပါပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ အၿပင္ထြက္ရင္<br />
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။<br />
<br />
"ေတြးမေနနဲ႔ ေငးမေနနဲ႔ ခုဆယ့္တစ္နာရီ ထိုးေတာ့မယ္။ ဒီေန႔ ပန္းအိုးလဲဖို႔<br />
ပန္းသြားဝယ္ရဦးမယ္၊ ၿမန္ၿမန္လုပ္၊ လာလာ<br />
ပန္းအရင္ သြားဝယ္မယ္"<br />
ခင္ေလးက ဇြတ္ေခၚေတာ့ ေအးမၿဗဳန္းခနဲ ထလိုက္သြားရတယ္။ လမ္းမွာ မိုးၿပာက<br />
သီခ်င္းတိုးတိုး ညည္းတယ္။<br />
"ကိုယ္အသည္းကို ႏုႏုေလးလို႔ မင္းထင္သလား၊ မွားလိမ့္မယ္၊ ငိုတယ္ဆိုတာ<br />
ေပ်ာ့ညံ့လြန္းတယ္၊ ဒီကမၻာမွာ ၾကည္စရာ မင္းထက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူ ကိုယ္လိုက္ရွာမယ္"<br />
<br />
သီခ်င္းကေတာ့ မႏၱေလးက ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ သီခ်င္းပါပဲ။ ေအးမ သိပါတယ္။ မိုးၿပာ<br />
ေအးမကို ေစာင္းဆိုေနၿပီဆိုတာ။<br />
"ေအးဟ... ရွာမယ္...ရွာမယ္... လိုက္ကို ရွာမယ္ ရွာၿပီးတြဲၿပမယ္"<br />
မထိန္းမသိမ္း ဒီလိုပဲ ေၿပာမိလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ...<br />
"အမယ္ ... ရွာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး ရွိတယ္ သိလား..."<br />
"ဘယ္သူလဲ ေအးမရဲ႕..."<br />
"ရွိပါတယ္ဆို ..."<br />
"တယ္... ဘယ္သူလဲ၊ လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔..."<br />
"ေၾသာ္... တကယ္ပါ၊ ဂ်က္ေလ... ဒီေကာင္ ငါ့ကို ရွိတ္ေနတာ"<br />
"ဟင္း... ေၿပာၿပန္ၿပီ အရွက္မရွိ၊ အက္စီတုန္းကလဲ နင့္ကို ရွိတ္တယ္ဆိုၿပီး<br />
ေဆြဇင္နဲ႔ ၿဖစ္ေရာ မဟုတ္လား..."<br />
<br />
ေအးမ ရင္ထဲမွာ 'သူ႔'ကို ေဒါသထြက္လို႔ပါ၊ ေဆြဇင္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုလဲ ေအးမ ကို<br />
ဒုကၡမေပးနဲ႔ေပါ့...အခုေတာ့ ေအးမ အရူးၿဖစ္ရတာေပါ့။ ခုဟာလဲ<br />
ခင္ေလးက ေနာက္တာပဲ။ ေအးမ သိတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး ကရုဏာေဒါသနဲ႔လို႔လဲ သိသားပဲ။<br />
ဒါေပမယ့္ေလ ေအးမ သိပ္ဝမ္းနည္းပါတယ္။<br />
ၿပန္ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။<br />
ေအးမ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ ယက္လားလို႔။<br />
ဒီလိုေလ... ေအးမကို ေစာင့္တာ မဟုတ္ဘဲ ေဆြဇင္ကိုေစာင့္တာမ်ိဳး၊ ေအးမကို ၾကည့္တာ<br />
မဟုတ္ဘဲ ေဆြဇင့္ကို ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ ဒီလိုၿဖစ္ေနရင္<br />
မခက္ပါလား၊ လူဆိုတာ ကိုယ္လိုရာကို ဆြဲေတြးၾကတယ္ေလ။<br />
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ေတြးေတြးပါ။ အသိသာၾကီးပါေနာ္။ သူ စၿပီး ေအးမကိုၾကည့္တဲ့ေန႔က<br />
စစဥ္းစား။ ဆိုက္ကိုတက္စ္ တုန္းက ေဆြဇင္မွ မပါဘဲ။<br />
ေအးမ အနားမွာ ေဆြဇင္မွမရွိဘဲ ေအးမ ကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးဆိုတာ ေအးမ သိပါတယ္။<br />
ေနာက္ သူတို႔ အခန္းေရွ႕ ၿဖတ္ၿဖတ္သြားရေတာ့<br />
ေအးမ တစ္ေယာက္တည္းပါ။ စာေမးပြဲ တုန္းကလည္း ေဆြဇင္က သူနဲ႔ တခန္းတည္းပါေနာ္။<br />
ေအးမက အေဝးၾကီးပါ။<br />
<br />
ခႏၶာေဗဒခန္းမွာတုန္းက ေစာင့္ေစာင့္ေနတာေရာ လူေတြ ၾကားထဲက (ေဆြဇင့္အနားက) ေန<br />
ေအးမဘက္ကို ေၿခဖ်ားေထာက္ ေထာက္ၾကည့္တာေရာ။<br />
အို... ေတာ္ပါၿပီေလ။ ၾကာရင္ ေအးမ ရူးမွာပဲ။ ခုကို ရူးေနၿပီလားမသိဘူး။<br />
ခင္ေလးတို႔ ပန္းဝယ္ေနတုန္း ႏွင္းဆီပန္းစည္းေတြကို ကိုင္ၾကည့္မိတယ္။ အနီေရာင္<br />
ၾကက္ေသြးေရာင္ေပါ့။ လွလိုက္တာ။<br />
ပန္းနီနီ မပန္ေကာင္းဘူးတဲ့။ အခ်စ္ဦးနဲ႔လြဲတတ္သတဲ့။ ကဲ...<br />
မပန္ဘဲနဲ႔ လဲြတာေရာ၊<br />
တကယ္ ... ေအးမ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ပန္းမပန္ဖူးဘူး။<br />
ပန္ဖူးဦးမွပဲေလ။ ေအးမ ဆံပင္က ပခံုးေလာက္ရွိတာ တိုတုိေလး ။ ဘယ္မွာပန္လို႔ရမလဲ။<br />
"ေဟ့... ငါ ပန္း ပန္ခ်င္တယ္ ..."<br />
ခင္ေလးတို႔က တအံ့တၾသ လွည့္ၾကည့္တယ္။ ေအးမ ရယ္ေနရာက ပန္းလွလွေလးေတြ<br />
ေရြးေနမိတာေပါ့။ ေအးမ ႏွင္းဆီပန္းႏွစ္ပြင့္ ဝယ္လိုက္မိတယ္။<br />
အေဆာင္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ မွန္ထဲမွာ ပန္ၾကည့္မိတယ္။ မလွဘူး ေၿပာင္စပ္စပ္နဲ႔။ ဟဲ့...<br />
ငါ့ဟာ လွရဲ႔လား။ ၾကည့္ေပးဦး လို႔ ေၿပာေတာ့ ပန္ေပးမယ္တဲ့။ ေရခ်ိဳး<br />
သနပ္ခါးလိမ္းတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေအးမ ဒီေန႔ ပန္းပန္ၿဖစ္တယ္။ ပထမဆံုး ပန္းပန္တာပဲေလ။<br />
"ဘာလဲဟ ... အခ်စ္ဦးနဲ႕ကြဲတဲ့ အထိမ္းအမွတ္လား"<br />
ခင္ေလးက ေမးလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ နင့္သြားမိတယ္။<br />
<br />
ေက်ာင္းထဲက ထြက္လာရင္း ေၾကြက်ေနတဲ့ ေခါင္ရမ္းပန္းေလးေတြကို ၾကည့္ေနမိတယ္။<br />
ေခါင္ရမ္းပန္း နီနီေလးေတြမွ အမ်ားၾကီး ေၿမမွာ<br />
ၾကဲေနတာ။ ေခါင္ရမ္းပန္းေလးေတြက ေအးမရဲ႕ အသည္းအစအနေလးေတြနဲ႔ တူသလိုပဲ။<br />
ေၾကြသလိုပဲလို႔ေလ။ အနင္းခံထားရတာကိုး။ တစ္ခ်ိဳ႕<br />
ဒီလိုပဲ အၾကင္နာတရားရွိတာ မဟုတ္ဘူး။<br />
"တစ္ရက္တစ္ေယာက္ ခ်စ္တတ္သူနဲ႔ တစ္သက္တစ္ေယာက္ ခ်စ္တတ္သူ တဲ့"<br />
ခင္ေလး က ေစာလြင္ကဗ်ာထဲက စကားလံုးေတြကို ရြတ္ၿပေနတယ္။ တစ္သက္ တစ္ေယာက္<br />
ခ်စ္တတ္သူက ေအးမ ေပါ့ေလ။<br />
ဒီလိုဆိုလိုခ်င္တာ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ 'သူ' ကေတာ့ တစ္ရက္ တစ္ေယာက္<br />
မဟုတ္ပါဘူးေလ။ သူ ဒီေလာက္ မဟုတ္ပါဘူး။<br />
ကံၾကမၼာဆိုတာ ဒီလိုပဲ မ်က္ႏွာ သိပ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။<br />
<br />
ေအးမ ရင္ထဲက ႏွလံုးေတြ အသည္းေတြ ေၿပာင္းၿပန္ေစာက္ထိုး ေတြၿဖစကုန္ၾကၿပီလား။<br />
အို... လႈိက္လႈိက္ၿပီး နာလာတာပဲ။ ခင္ေလး<br />
လက္မတို႔မီကတည္းက ၿမင္ပါတယ္။ ေအးမ မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြ ဖုံးေနေပမယ့္<br />
ဒီေလာက္ေတာ့ ၿမင္ပါတယ္။<br />
မရွက္တမ္း ဝန္ခံရမယ္ဆိုယင္ ေစာေစာကအထိ သူ႔ကို ေအးမ ေမွ်ာ္လင့္တုန္းပါပဲ။<br />
ေအးမကို သူခ်စ္ေနတုန္းပဲလို႔ ေအးမ ယူဆထားတာ။<br />
ခုေတာ့ ေအးမ ေမွ်ာ္လင့္သမွ် အကုန္ပဲ သဲထဲေရသြန္ၿဖစ္ရၿပီေလ။<br />
ေအးမတို႔ သူ႔ကို ၿမင္သလို သူကလည္း ေအးမတို႕ကို ၿမင္ပါတယ္။ ေဆြဇင္ကေတာ့<br />
မၿမင္ဘူး။ ရုပ္ရွင္ကလည္း ၿပခါနီးၿပီ မဟုတ္လား။ ရံုထဲ ဝင္ေတာ့မလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ သူက ေအးမကို ၿမင္ေတာ့ အမူအရာမပ်က္ဘူး။ ေအးမ ထင္တာပဲေလ၊ ေအးမတို႔ကို ၿမင္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ ၿပဳရံုေလာက္ပဲ။<br />
ဘာမွ မဆိုင္သလို ေအးမဆိုတာ သူ႔ရင္ထဲမွာ မရွိခဲ့သလို။ ေအးမ ရင္ထဲကေလ။ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာၾကည္းမိပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဝင္သြားတာကို ေငးရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖိဖိေလး ကိုက္ထားမိတာေပါ့။<br />
ခင္ေလးတို႔ အလိုက္သိပါတယ္။<br />
<br />
"ၿပန္မလား ေအးမ၊ ဒါမွမဟုတ္ မစိုးရိမ္ကို သြားမလား၊ တၿခားရံု<br />
သြားၾကည့္တာေပါ့ေနာ္..." မိုးၿပာကလည္း လက္မွတ္ရံုဆီ သြားဖို႔ၿပင္ေနတဲ့<br />
ေၿခလွမ္းေတြကို ၿပန္ၿပင္လိုက္တယ္။ တၿခားသြားမယ္ေပါ့ေလ။<br />
"အိုး... ဒီကားၾကည့္မလို႔လာတာ ဘာၿဖစ္လို႔ ၿပန္ရမွာလဲ ၾကည့္မွာေပါ့ဟ"<br />
"မဟုတ္ဘူးေလ... ေတာ္ၾကာ နင္ မူပ်က္ေနလိမ့္မယ္"<br />
"ခင္ေလးရယ္ ... ေအးမပါဟာ ဘာမွမၿဖစ္ေစရဘူး လာ..."<br />
ေအးမကပဲ လက္မွတ္ဝယ္။ ေအးမကပဲ ေရွ႕ေဆာင္ခဲ့ရတယ္။ ေအးမ တစ္ကိုယ္လံုး<br />
ေလဟာၿပင္ထဲမွာ ရွိေနသလိုပဲ။<br />
ေၿခေထာက္နဲ႔ ေၿမၾကီး မထိဘူး ထင္ပါရဲ႕။<br />
ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ကလည္း အလြမ္းကား။ ဇာတ္သိမ္းခါနီးမွာ ရင္နင့္ဖို႔<br />
ေကာင္းလိုက္တာ။<br />
မိုးၿပာက ... "ေအးမ လက္ကိုင္ပဝါ ပါလား..."<br />
"ပါသားပဲ... ယူမလား..."<br />
"မယူပါဘူး ငိုခ်င္ရင္ ေရာၿပီး ငိုလိုက္လို႔ ေၿပာမလို႔..."<br />
"ေၾသာ္"<br />
ေအးမ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္မိတယ္။<br />
"မ်က္ရည္ေတြ ႏွေၿမာတယ္ဟ၊ ပိုက္ဆံ ငါးက်ပ္ေပးၿပီး မငိုေသးဘူး..."<br />
"ဒါၿဖင့္ ေထာင့္ငါးရာ ေပးၿပီး ငိုမယ္လား..."<br />
"သြားကြာ..."<br />
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ေဟာက္ပစ္ရင္း ရယ္ေနလိုက္တယ္။ ခင္ေလးက ...<br />
"ဘာၿဖစ္တာလဲတဲ့" ဒါ ဟာသ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ရယ္စရာေတြ ေၿပာေနတယ္မွတ္လို႔ ရယ္တာလားတဲ့။<br />
"ဟင္ ဒါရယ္စရာ မဟုတ္ဘူးလား ငါက ရယ္စရာလားလို႔"<br />
မွင္ေသေသနဲ႔ ေၿပာေတာ့ သံုးေယာက္လံုး ရယ္မိၾကတယ္။ ေဘးက လူေတြက ဂ်ိဳၾကည့္<br />
ၾကည့္တယ္။ ဖီလင္ကားကို ရယ္ေနရမလား ေပါ့။<br />
<br />
ရုပ္ရွင္ၿပီးလို႔ အၿပင္ၿပန္ထြက္လာေတာ့ ဆံုမိမယ္လို႔ ထင္သားပဲ။ ဒါေတာင္<br />
ေအးမတို႔က လူေတြကုန္မွ ထြက္တာ။ လမ္းဘက္အထြက္မွာ<br />
တိုးတာပဲ။ စိုးမိုးနဲ႔ ေဆြဇင္က စက္ဘီးေဘးမွာ၊ ေဆြဇင္က ေအးမတို႔ကို<br />
ႏႈတ္ဆက္ေနတယ္။ နဂိုက ၿဖဴေနတဲ့ အသားက ရွက္ေနလို႔လားမသိဘူး။<br />
ပန္းေရာင္ ၿဖစ္ေနတယ္။<br />
သူကလည္း ေဆြဇင္နဲ႔ အတူရပ္ရင္း ေအးမတို႔ကို ၿပံဳးႏႈတ္ဆက္တယ္။ မ်က္လံုးကေတာ့<br />
ေအးမဆီမွာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ေအးမ ေခါင္းေပၚက<br />
ႏွင္းဆီပန္းကို ေငးေနတယ္။ သူေလ ပန္းခ်ီဆရာ မလုပ္ဘဲ<br />
ရုပ္ရွင္မင္းသားလုပ္ရင္ ၿဖစ္ထြန္းမယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ ဘာအရိပ္အေရာင္မွ<br />
မရွိဘူး အၿပစ္ကင္းေနတာပဲ။<br />
<br />
သူက ...<br />
"သြားမယ္ေနာ္" လို႔ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေအးမ ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္တယ္။ သူ႔<br />
စက္ဘီးေနာက္မွာ ေဆြဇင္က တက္လိုက္သြားတယ္။<br />
"ေအးမ... ေအးမ..."<br />
"ဘာလဲ..."<br />
"နင္... ရုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္စားပါလား..."<br />
"ငါ့ရုပ္နဲ႔ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး လုပ္ရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ ပရိသတ္ေတြ အသက္<br />
တိုကုန္ပါ့မယ္ဟယ္..."<br />
"တကယ္ေၿပာတာ၊ နင္ သရုပ္ေဆာင္ သိပ္ပိုင္တယ္"<br />
"ဟဲ ... ဟဲ ..."<br />
"မရယ္နဲ႔၊ အေကာင္းေၿပာတာ၊ ငါနင့္ကို ၾကည့္ေနတယ္၊ နင့္မ်က္ႏွာက<br />
သန့္ရွင္းေနတာပဲ၊ အို... ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူးဟာ၊<br />
ၿပံဳးေနပံုကလဲ တမင္ၿပံဳးရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္တယ္... သိပ္ေတာ္တယ္"<br />
"ကဲ... ခင္ေလးကေတာ့ ခ်ီးက်ဴးေနၿပီ"<br />
"ေနဦး... မင္းသားရမွ လုပ္ကို လုပ္ရဦးမယ္"<br />
"ငါရွာေပးမယ္၊ ၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္ေလးေၿပာ"<br />
ေအးမ ရယ္ေနလိုက္ရတယ္။<br />
"သူကေတာ့ အံ့ၾသမွာပဲေနာ္၊ ဒီေကာင္မေလး အသည္းမာတယ္လို႔" ခင္ေလးက ေၿပာေနတယ္။<br />
"ငါအစတုန္းက ေစာလြင္ကိုေတာင္ ရန္ေတြ႔မလို႔၊ ဟဲ့... ေစာလြင္၊ ေအးမက<br />
ခင္ဗ်ားကို စိတ္ဝင္စားေနတယ္လို႔ မေၿပာဘဲ<br />
သိပ္ခ်စ္ေနပါတယ္လို႔ ေၿပာလိုက္ေရာေပါ့... လို႔၊ အဲဒီလို ေၿပာရင္ ေစာလြင္က<br />
ဆဲမွာ သိလား"<br />
"သူ ဆဲ မဆဲေတာ့ မသိဘူး ေအးမေရ...၊ အက္စီတုန္းကေတာ့ ရင္ေတြခုန္ၿပီး<br />
စက္ဘီးေတာင္ နင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီတုန္းက က်ေတာ့လဲ ႏုလိုက္တာ<br />
အခုက်လဲ အၿပတ္ရင့္တယ္ နားမလည္ဘူး"<br />
"ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာဗ်ာ"<br />
"သြားစမ္းပါ မိုးၿပာရယ္"<br />
မိုးၿပာကို ေဆာင့္တြန္းပစ္ၿပီး အက်ယ္ၾကီး ရယ္မိတယ္။ အေဆာင္ၿပန္ေရာက္ရင္<br />
ပန္းခ်ီေရာ ဒူူးရင္းခ်ိဳခ်ဥ္ စကၠဴေလးေတြေရာ မီးရွိဳ႕ပစ္မယ္လို႔<br />
ေတြးမိတယ္၊ အခ်စ္စ်ာပနအတြက္ ဆြမ္းသြတ္မယ္ေလ။ ပရိသတ္က မိုးၿပာရယ္၊<br />
ခင္ေလးရယ္၊ ေစာလြင္ရယ္ ေပါ့။<br />
ေအးမေလ... ကိုယ့္ကိုယ္ကို အံၾသေနမိတယ္။ သည္ေလာက္ အသည္းမာလိမ့္မယ္လို႔<br />
မထင္မိပါဘူး။<br />
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။<br />
ရယ္ေတာ့ ရယ္ေနတာပဲ။ အသံကလည္း တကယ့္ရယ္သံစစ္စစ္ မ်က္လံုးေတြက်ေတာ့ ေဝေနတယ္။<br />
* * *<br />
အေ၀းကေန လက္ၿပေနတာကိုေတာ့ ၿမင္သားပဲ။<br />
ဒါေပမဲ့ ...<br />
လက္ၿပတာက သူ႔ဆီလာဖို႔ လက္ယပ္ေခၚေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ။<br />
ခြဲခြာဖို႔ ႏႈတ္ဆက္ေနတာကိုး<br />
ခုေတာ့ သိၿပီေလ...။<br />
* * *<br />
[၁၉၈၃ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ၊ ရုပ္ရွင္မဂၢဇင္း]<br />
<br />
<img src="http://signatures.mylivesignature.com/54490/63/DF87E0803C1BD924353B37CB16930A27.png" /><br />
Labels: ၀တၳဳ<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-12472048455080863342012-01-29T16:09:00.000-08:002012-07-22T06:40:52.710-07:00နင့္အတြက္အေရးမပါခဲ႔ေသာငါ.......<br />
<img height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5UDCdMupPOyNUaZtxSGIKiRvndckUMCQIDTY8v8WqHOql-Cc4JNKQlSaY28k7TEx2zlkr6Acio6aT55Sqazvl_qXQhsOLydBxo9SHXIjgYTVsxQAF8K6_KnQilygpw6vbbTSO4RJWLH1I/s640/mn.jpg" width="409" />
<br />
<br />
ငါနင့္အေၾကာင္းမေတြးခ်င္ဘူး<br />
<br />
ခ်စ္သူ<br />
<br />
ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့<br />
<br />
နင့္ကိုမမုန္းခ်င္လို႕ပါ<br />
<br />
နင့္အေၾကာင္းကိုေတြးလိုက္တုိင္း<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
စိတ္အညစ္ခံစိတ္အပ်က္ခံျပီး<br />
<br />
ဘာေၾကာင့္ေတြးေနရတာလဲ<br />
<br />
မေတြးပဲနဲ႕လဲမေနႏိုင္ မစဥ္းစားပဲနဲ႕မေနႏိုင္<br />
<br />
ငါပဲမွားေနတာလား ႐ူးေနတာလား<br />
<br />
အျမဲတမ္းလာမလားဆိုျပီးေစာင့္ေနခဲရတဲ့<br />
<br />
ကိုယ္ကိုယ္ကိုေတာင္ျပန္မုန္းခ်င္ေနျပီ<br />
<br />
ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲမသိေပမယ္<br />
<br />
နင့္ကိုေတာ့႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ခ်စ္ေနတုန္းပဲ<br />
<br />
ငါကိုမျမင္ရပဲေနႏိုင္မေတြရပဲေနႏိုင္တဲနင့္ကို<br />
<br />
ငါလ်စ္လႈ႐ႈ႕ထားလိုက္ျပီ<br />
<br />
ခ်စ္သူ<br />
<br />
နင္ဘာေတြလုပ္လုပ္ဘယ္ေတြသြားသြား<br />
<br />
ခဏေလးငါကိုသတိရရင္ပဲေက်နပ္ပါတယ္<br />
<br />
ခ်စ္သူ<br />
<br />
နင့္ဘဝအတြက္ငါဟာအေရးမပါတဲလူဆိုတာ<br />
<br />
ေႏွာင္းမွပဲသိလိုက္ရလိုက္ျပီ<br />
<br />
ခ်စ္သူ....ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-20756483938866787412012-01-29T16:07:00.000-08:002012-07-22T07:29:30.581-07:00ခ်စ္သူ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG4ICEoRC78U8O9CxOoHWKWKQpKCSJ694BaX_KeXRI5QFyk7czrtLdO3FBN78Qh1aTVrTaTDVNjg9k4cXQpuc15UWq6yfm6usPhOtMwCcCWO_xHrdIUuXKRsz4AdXojoBs9HmO5-ubeYG3/s1600/18.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG4ICEoRC78U8O9CxOoHWKWKQpKCSJ694BaX_KeXRI5QFyk7czrtLdO3FBN78Qh1aTVrTaTDVNjg9k4cXQpuc15UWq6yfm6usPhOtMwCcCWO_xHrdIUuXKRsz4AdXojoBs9HmO5-ubeYG3/s320/18.gif" width="320" /></a></div>
<span style="color: magenta;"> </span><br />
<span style="color: magenta;"> ေနရစ္ခဲ့တာမဟုတ္ခဲ့ရပါဘူး</span><br />
<span style="color: magenta;"> မင္းထားရစ္ခဲ့လို႕</span><br />
<span style="color: magenta;"> ခ်န္ေနခဲ့ရတာပါ...</span><br />
<span style="color: magenta;"> ခ်စ္သူ</span><br />
<span style="color: magenta;"> ကမ္းလင့္ဖို႕ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တာ..မဟုတ္ခဲ့ရပါဘူး.....</span><br />
<span style="color: magenta;"> မင္းတြဲမယ့္လက္အစုံက</span><br />
<span style="color: magenta;"> ငါမဟုတ္ခဲ့တာပါ...</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="color: magenta;"> ခ်စ္သူ</span><br />
<span style="color: magenta;"> အခ်စ္ရိပ္မွာ နားခိုဖို႕ရာ</span><br />
<span style="color: magenta;"> ေရွာင္တိမ္းခဲ့တာ...မဟုတ္ခဲ့ရပါဘူး...</span><br />
<span style="color: magenta;"> မင္းရဲ႕အရိပ္က</span><br />
<span style="color: magenta;"> ငါ့အတြက္ေနရာမရိွခဲ့တာပါ....</span><br />
<span style="color: magenta;"> ခ်စ္သူ</span><br />
<span style="color: magenta;"> မင္းကိုအျပစ္ဖို႕ဖို႕</span><br />
<span style="color: magenta;"> ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့တာ...မဟုတ္ခဲ့ရပါဘူး</span><br />
<span style="color: magenta;"> အခ်စ္အတြက္ ကံမေကာင္းတဲ့</span><br />
<span style="color: magenta;"> ငါကိုကလြဲမွားမွဳေတြနဲ႔ ကံဆိုးေနခဲ့တာပါ...</span><br />
<br />
<br />
<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-23860199974974575822012-01-29T16:01:00.001-08:002012-01-29T16:01:46.935-08:00ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ခ်င္တယ္<br />
<br />
<br />
<img src="http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/184149_251289708217546_115207091825809_1077040_5551521_n.jpg" />
<br />
သရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ ေဇာ္ေမာင္<br />
<br />
“ဒီၿပတင္းေပါက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မဖြင့္ၾကနဲ႕ေတာ့ ၾကားလား။ အၿမဲတမ္းပိတ္ ထားလိုက္ ေတာ့”<br />
ေမေမက ေၿပာၿပီး ၿပတင္းေပါက္ကို သူကိုယ္တိုင္ပိတ္ကာ ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။<br />
ကၽြန္မတို႕အိပ္ခန္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ ၿပတင္းေပါက္၊ သူ႕ကို ေန႕ေရာညပါ ပိတ္ ထားလိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြန္မသည္ စိတ္ကူး ကမာၻသို႕ ညစဥ္ အလည္သြားဖို႕ အလြန္ ခက္ခဲသြားပါသည္။<br />
<br />
<br />
*****<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
ကၽြန္မတို႕အိမ္သည္ သစ္သားအိမ္ၿဖစ္သၿဖင့္ တစ္ခုတည္းေသာ အိပ္ခန္း၏ ၿပတင္း ေပါက္သည္ ဘာမွ မထူးၿခားပါ။ ရိုးရိုး ၿပတင္းေပါက္တစ္ခုသာ ၿဖစ္သည္။ ထိုၿပတင္းေပါက္ သည္ ကၽြန္မတို႕ အိမ္သားမ်ား အတြက္ အလြန္ အသံုး၀င္ခဲ့၏။ ေန႕လယ္ အခ်ိန္မ်ား တြင္ အစ္ကိုက အက်ၤ ီလာခ်ိတ္ခ်င္ေသာ ၿပတင္းေပါက္။<br />
“ဖယ္စမ္း ငါ့အက်ၤ ီေၿခာက္ေအာင္ ေနေရာင္လိုတယ္”<br />
သူ႕အက်ၤ ီေတြက ခ်ည္ထည္ အထူစားေတြ။<br />
အစ္မက ဟိုဘက္ၿခံမွ အပင္ရိုင္းမ်ားကို လွမ္းေငးခ်င္ေသာ ၿပတင္းေပါက္။<br />
“ေတြ႕လား၊ ဟိုမွာ အဲဒါ စပ်စ္သီးပင္ေတြေပါ့။ စပ်စ္သီးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ား ေနၿပီ။ လာလည္း မခူးၾကဘူး။ ငါတို႕ ခူးစား ၾကမလား။”<br />
ကၽြန္မတို႕အိမ္ႏွင့္ ထိုၿခံအၾကားမွာ ဘာၿခံစည္းရိုး အကာအရံမရွိ။ ထိုၿခံသည္ ကၽြန္မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ မႏွစ္ကအထိ လူမေနေသာ ကြက္လပ္တစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းၿပတင္းေပါက္ကို ေန႕ေရာညေရာ အၿမဲ ဖြင့္ထားခြင့္ရခဲ့သည္။<br />
ေမေမက မိုးရြာႏိုင္မလား ေလတိုက္ႏိုင္မလား ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ၿပီး ခန္႕မွန္းဖို႕ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရေသာ ၿပတင္းေပါက္။<br />
“သမီးတို႕ေရ အ၀တ္ေတြ ရုတ္ၾကစမ္း။ ေလနီၾကမ္းလာေတာ့မယ္။ ေကာင္းကင္မွာ နီရဲလာေနလိုက္တာ”<br />
ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ အ၀တ္ရုပ္ကေလးေတြႏွင့္ ခုတင္ေပၚမွာ ေဆာ့ကစားသည့္အ ခါ ၿပတင္းေပါက္ခန္းဆီးစကို ဇာတ္စင္ပိတ္ ကားစ အၿဖစ္ သံုးဖို႕တဲ့။ ေဘာင္ကိုမွီၿပီး ဇိမ္ႏွင့္ စာအုပ္ ဖတ္ေနဆဲ ကၽြန္မထံမွ ခဏခဏ ေနရာလုခံရသည့္ ၿပတင္းေပါက္။<br />
ညေရာက္လွ်င္ေတာ့ ထုိၿပတင္းေပါက္ကို ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု ကၽြန္မ ခံစားရသည္။<br />
ညအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ထိုၿပတင္းေပါက္သည္ ကၽြန္မအတြက္ ေမွာ္အတတ္ၿဖင့္ ဖန္ ဆင္းထားေသာ တၿခားကမာၻတစ္ခုသို႕ အလည္ သြားစရာ ယာဥ္တစ္စီး ၿဖစ္လာေတာ့ သည္။<br />
ၾကည့္ပါဦး။ ညအေမွာင္တြင္ ၿပတင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ လွမ္းၿမင္ရေသာ ၿမင္ကြင္း သည္ ကၽြန္မ ရင္းႏွီးေနက် ေန႔ပိုင္း ၿမင္ကြင္းႏွင့္ လံုး၀ၿခားနားသြား၏။ ထိုၿခားနားမႈကို ကၽြန္မစၿပီး သတိထားမိသည့္ အခ်ိန္မွာ အဖ်ားေသြးၿဖင့္ ရီေ၀မူးယစ္လ်က္ အိပ္ရာမွ လန္႕ ႏိုးလာ သည့္ ညတစ္ည ၿဖစ္သည္။<br />
ထိုေန႕ ေန႕လယ္က ကၽြန္မ ဖ်ားသည္။ ဖ်ားေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ကၽြန္မသည္ ဖတ္ ၿပီးသား ၀တၳဳဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ေမေမ့အား ၿပန္ေၿပာခိုင္းကာ ပံုၿပင္သဖြယ္ နားေထာင္ေန မိေသးသည္။<br />
“အဲဒါနဲ႕ပဲ ငါကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ကို ေစာင္းလား ခ်ိတ္လားနဲ႕ ကဗ်ာရြတ္တဲ့ သူပုန္ဗိုလ္ ငနႏၵကို ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ သြင္းေစလို႕ သီဟ ရာဇာဘုရင္ၾကီးက အမိန္႕ေပးလိုက္ေတာ့ တယ္”<br />
စာေရးဆရာဓူ၀ံ၏ ‘မာလာ’၀တၳဳမွာ ရွင္ဘုရင္ေခတ္က ထီးနန္းညီလာခံမ်ား၊ အာဏာသိမ္းသည့္ လူဆိုးစစ္သူၾကီးႏွင့္ ဇာတ္လိုက္ သူပုန္တို႕၏ ၿမင္းေပၚမွ တိုက္ပြဲၿမင္ ကြင္းမ်ား၊ ညညမွာ စုန္းေတာက္စားသည္၊ ဘီလူးစားသည္ဟူေသာ သည္းထိတ္ဖိုၿမင္ကြင္း မ်ားႏွင့္ ေနာက္ကြယ္က လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားသည္ ကၽြန္မအတြက္ အသက္ရွဴမွားေစေလာက္ ေအာင္ အံ့ၾသမိန္းေမာေစမည့္ ဇာတ္ကြက္ မ်ား ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ဖတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေသာ္ လည္း ေမေမေၿပာၿပသည့္အခါ ေငးေမာနားေထာင္ေနမိသည္။<br />
အို သိပ္ ေကာင္းတာပဲ။<br />
ထို၀တၳဳကို အဖ်ားေသြးၿဖင့္ အိပ္ရာမွာ လွဲကာ နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ သည္။<br />
ထိုည...၊ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးလာသည္။ အဖ်ားေသြးၿဖင့္ ကၽြန္မမ်က္စိတို႕ ၿပာေ၀ လ်က္ရွိသည္။ ကၽြန္မ မ်က္စိဖြင့္လွ်င္ဖြင့္ခ်င္း ကၽြန္မသည္ ထူးဆန္းေသာ ေနရာတစ္ခုသို႕ ေရာက္ေနသည္ဟု သိလိုက္သည္။<br />
ကၽြန္မ ၿမင္ရသည္က ၿမင္ေနက် ၿခင္ေထာင္အမိုး၊ တြဲလြဲက်ေနသည့္ အက်ၤ ီ အဲဒါ ေတြမဟုတ္။ အေမွာင္ေၾကာင့္ မည္းနက္ေန သည့္ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္း၏ ေဘးတိုက္ ၿမင္ကြင္းတစ္ခု။ ဟင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကၽြန္မက ေတာင္တန္းတစ္ခု ေအာက္ေၿခ မွာ ေရာက္ ေနရတာလဲ။ ေတာင္တန္းခပ္ေစာင္းေစာင္းတြင္ သစ္ပင္ေတြ တန္းစီေနသည္။ ကၽြန္မ မ်က္စိေတြက ကပ္ေစးကပ္ေစးၿဖင့္ ၿမင္ကြင္းကေတာ့ ေ၀၀ါးေန၏။ မ်က္စိေတြကို လက္ၿဖင့္ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ေတာင္ေတြမွာ ကပ္ေနသည့္ မ်က္ေခ်းတို႕ ကင္းစင္သြားသၿဖင့္ နည္းနည္း ပိုၾကည့္ေကာင္းလာသည္။ ေနပါဦး။ သစ္ပင္ေတြေဘးမွာ ၿမင္းေတြေရာ၊ လူေတြ ေရာပါလား။ ဟိုးအေ၀း ၿမင္ကြင္းႏွင့္ တူပါရဲ႕။ ခပ္မႈန္မႈန္မသဲမကြဲ။ ရုပ္ပံုေတြက ခပ္ေသး ေသး ကၽြန္မ ၾကည့္ဖူးသည့္ ႏိုင္ငံၿခားရုပ္ရွင္ တခ်ိဳ႕၏ အေ၀းၿပကြက္ႏွင့္ တူသည္။ ထို႕ ေနာက္ ကၽြန္မအာရံုထဲသို႕ ၿမင္ခြာသံ တေၿဖာင္းေၿဖာင္း၊ ၀င္လာေတာ့သည္။ ေအာ္သံဟစ္ သံမ်ား၊ ဓားခုတ္သံမ်ား၊ ညာသံေပး၍ လိုက္ၾကသည့္ အသံမ်ား၊ ၿမင္ဟီသံမ်ား၊ အို တကယ့္ တုိက္ပြဲအသံေတြပါပဲ။<br />
အဲသည္ေတာ့မွ ကၽြန္မ သိလိုက္သည္။ ကၽြန္မ မာလာ၀တၳဳထဲကို ေရာက္သြားတာ ေပါ့ေနာ္။<br />
ကၽြန္မလွမ္းၿမင္ေနရသည့္ သစ္ပင္ေတြ လူေတြ ၿမင္းေတြက လႈပ္ေနသည္။ လႈပ္ တာမွ ယိမ္းခါေနေအာင္ လႈပ္၏။<br />
“မေၿပးပါနဲ႕ ဘုရင္မ၊ ဘုရင္မ စႏၵာေဒ၀ီ”<br />
မိုးသံေတြ ၾကားရသည္။ မိုးစက္ မိုးေပါက္မ်ား လြင့္ခနဲ လြင့္ခနဲ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖ်န္း ပက္ေနသည့္ အသံ။ စႏၵာေဒ၀ီဘုရင္မႏွင့္ ဗိုလ္နႏၵတို႕ ေၿပးရင္းလႊားရင္း ပုန္းေအာင္းစရာ ေနရာကို ရွာေနသည္။<br />
“ေဟာဟိုမွာ ဘုရားငုတ္တိုေလးတစ္ခု အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခဏ ပုန္းခိုေနရင္ ေကာင္းမယ္ ဘုရင္မ”<br />
“အို ၿပန္တိုက္မွာေပါ့။ ရွင္နဲ႕ကၽြန္မနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္အတူ ရွိေနရင္ ကၽြန္မ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူး”<br />
ဗိုလ္နႏၵေၿပာသည့္ ဘုရားငုတ္တို။ ေနဦး အဲဒါကို ကၽြန္မ မၿမင္ရေသးဘူး။<br />
“လူအင္အားမ်ားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ႏွစ္ေယာက္တည္း၊ ခံသြားရမွာေပါ့”<br />
“အို ႏွစ္ေယာက္အတူ ရင္ဆုိင္မယ္။ ေသေတာ့ေကာ ဘာၿဖစ္ေသးလဲ။ ရွင္နဲ႕အတူ ေသရတာ ရဲရဲေသမယ္။ ဘာလဲ ရွင္က ဘုရင္မ နဲ႕အတူ လိုက္မေသရဲဘူးလား”<br />
ဗိုလ္နႏၵ ဘာမွ မေၿပာမီ ကၽြန္မ ရင္တလွပ္လွပ္ ခုန္ေနသည္။ အဲဒီဘုရင္မကေလ သိပ္မိုက္တာပဲ။ ဟုိက သူ႕ကို မိန္းမအၿဖစ္ လိုခ်င္ တာ သူမသိဘူးလား။ ကၽြန္မ အားမလို အားမရ ေတြးမိသည္။<br />
“ဘုရင္မကလည္း သိပ္ခက္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ေသရဲပါတယ္။ ဘုရင္မအတြက္ ဆို အသက္ေတာင္ စြန္႕၀ံ့တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာၿပီးၿပီပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုဟာက ႏွစ္ ေယာက္လံုး ေသမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သတ္ၿပီးေတာ့ ဘုရင္မကို ၾကက္ ကေလး ငွက္ကေလး ေကာက္ယူသလို ဖမ္းယူသြားၾကမွာ”<br />
စႏၵာေဒ၀ီဘုရင္မက ဗိုလ္နႏၵကို ခ်စ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ခ်စ္ေနသည္ကို ဖြင့္မေၿပာ။ အို ဘာထူးလဲ။ ဗိုလ္နႏၵကလည္း ခ်စ္ေနတာပါ ပဲ။ ခ်စ္ေနလို႕သာ ဘုရင္မကို ဖမ္းၿပီး သီဟ ရာဇာဘုရင္ၾကီးလက္ထဲ ထည့္လို႕ရရက္နဲ႕ မထည့္ဘဲ ဘုရင္မရဲ႕ ရန္ေတြကိုေတာင္ ကာ ကြယ္ေပးေနတာ မဟုတ္လား။ သူေၿပာတာကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္။ မိန္းမသား အုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ႏိုင္ငံကို အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီး အႏိုင္က်င့္ ခ်င္တာမို႕ အားနည္းသူကို အားေတာင့္တင္း ေအာင္ တည္ေဆာက္ေပးမယ္တဲ့။ အဲဒီလိုလုပ္ရင္ ဗိုလ္နႏၵအတြက္ ေသလမ္းပဲ။ ရန္သူေတြ ရဲ႕ ဓားခ်က္နဲ႕ မေသရင္ေတာင္ သီဟရာဇာဘုရင္ရဲ႕ အၿပစ္ဒဏ္နဲ႕ ေသမွာပဲ။ ဘာလို႕ မ ေၾကာက္တာလဲ။<br />
အခ်စ္။<br />
အခ်စ္ဆိုတာ အသက္ကို စြန္႕ရဲေလာက္ေအာင္ တြန္းအားၾကီးမားတယ္။ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးပါလိမ့္။<br />
ကၽြန္မသည္ မမ၏ ရည္းစားစာေတြကို ခဏခဏ ခိုးဖတ္ဖူးသည္။ အဲဒီမွာ အခ်စ္ဆို ေသာ စကားလံုးေတြ ပါတတ္၏။<br />
မကိုခ်စ္လြန္းလို႕ ဒီကေကာင္မွာ ရူးရေတာ့မယ္ သိလား။ ဟင္ ခ်စ္တာနဲ႕ ရူးရတယ္ တဲ့လား။ ဘယ္လို ရူးမွာပါလိမ့္။ ကၽြန္မသိေသာ မမ၏ရည္းစားကို စိတ္မႏွံသည့္ လူအသြင္ ၿဖင့္ ၿမင္ေယာင္ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္မ ခစ္ခနဲ ရယ္မိသည္။ ပုဆိုးကြင္းသိုင္း ဆံပင္စုတ္ဖြား ၾကီးႏွင့္ေလ။<br />
“ခါခ်ဥ္ေကာင္မာန္ၾကီးေပမယ့္ ခါးမသန္တဲ့အၿဖစ္ပါ မမရယ္။ ခါးမသန္တဲ့အၿဖစ္ေတြ ပါ။”<br />
အို ရည္းစားစာထဲမွာ ခါခ်ဥ္ေကာင္ကလည္း ပါေသးတယ္တဲ့။ ပါတဲ့ ခါခ်ဥ္ေကာင္ ကလည္း ခါးမသန္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္မသည္ ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၿပန္ေဖာက္သည္ခ်မိ၏။<br />
ခါခ်ဥ္ေကာင္က ခါးမသန္ဘူးတဲ့ေတာ့။<br />
အို<br />
ကၽြန္မတို႕အာရံုထဲမွာ ခါခ်ဥ္ေကာင္တစ္ေကာင္ ခ်ည့္နဲ႕နဲ႕ႏွင့္ ၀ါးလံုးတန္းေပၚက ၿပဳတ္က်သြားပံုကို ၿမင္လာမိသည္။<br />
ဘာၿဖစ္လို႕ စာထဲမွာ ခါခ်ဥ္ေကာင္ အေၾကာင္းပါတာလဲ။<br />
ညီမအလတ္က ေမးသည္။<br />
မသိဘူးေလ။<br />
ကၽြန္မတို႕ ညီအစ္မသံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တြန္းထိုးၿပီး ရယ္ လိုက္ၾကတာ မေၿပာပါနဲ႕ေတာ့။<br />
“သမီး ဘာေတြ သေဘာက်ၿပီး ရယ္ေနတာလဲ။ ေဆးေသာက္ရေအာင္ထ”<br />
ေမေမက ေဆးေလးတစ္ေတာင့္ႏွင့္ ေရခြက္ႏွင့္ ကၽြန္မအနားသို႕ ေရာက္လာသည္။ ေရနံဆီမီးခြက္၏ မီးေတာက္က လႈပ္ေနသၿဖင့္ အလင္းခပ္မွိန္မွိန္ကလည္း လႈပ္ေနသည္။ ေမေမ့မ်က္ႏွာေပၚရွိ အလင္းကလည္း လႈပ္ေနပါသည္။ ညဆယ့္တစ္နာရီ ေသာက္ရ မည့္ ေဆး ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲထလိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ေရခြက္ထဲက အရည္မွာ ေရမဟုတ္ဘဲ အစိမ္းေရာင္ေတြ ၿဖစ္ေန သည္ကို ၿမင္ရသည္။ ကရင္ဆိုဒါ။ ကရင္ဆိုဒါဟု ေခၚသည့္ အခ်ိဳရည္ခပ္ရွရွကို ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ ဖ်ားသည့္အခါမွာ ေသာက္ခြင့္ရ သည္။ ေသာက္ေရအိုးစင္၏ ေအာက္မွာ အစိမ္းေရာင္ ပုလင္းေလး ႏွစ္ခုသံုးခု တန္းစီၿပီး ခ်ထားသည့္ေန႕ဆိုလွ်င္ ေမာင္ႏွမထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ဖ်ားၿပီးဟု သိႏိုင္ပါ သည္။<br />
အစိမ္းေရာင္ အရည္ေလးထံမွ စူးရွရွေမႊးရနံ႕တစ္ခုကို ရသည့္အခါ ကၽြန္မ၏ က တုန္ကရင္ အဖ်ားေငြ႕ေတြ လြင့္စင္သြား သည္။ ေမေမေပးသည့္ ေဆးေတာင့္ကို အာေခါင္ ထဲထည့္ၿပီး ေရခြက္ထဲမွ အခ်ိဳရည္ကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ေဆးေတာင့္ေလးက တစ္ခါ တည္း လည္ေခ်ာင္းထဲသို႕ က်မသြားဘဲ အာေခါင္စြန္းမွာကပ္ၿပီး တစ္ေန၏။<br />
မက်ေသးဘူး။<br />
ေမေမစိတ္ပူသြားသည္။<br />
ေရာ့ေရာ့ ဒီအရည္ေလးနဲ႕ ေမွ်ာခ်ၾကည့္ပါဦး။ မ်ားမ်ားငံု႕ေသာက္လိုက္။<br />
သည္တစ္ခါေတာ့ ကပ္ေနသည့္ေဆးက အရည္ၿဖင့္ကြာသြားေသာ လည္ေခ်ာင္းထဲ အထိ ဆင္းသြားသည္။ ဖန္ခြက္ထဲက အရည္ေတြကို ကၽြန္မ အကုန္ေသာက္ခ်လိုက္၏။ ေကာင္းလိုက္တာ။<br />
“ရၿပီ”<br />
“ေနာက္ထပ္ေသာက္ဦးမလား သမီး”<br />
“ေတာ္ၿပီ”<br />
ကၽြန္မ ၿပန္လွဲခ်လိုက္၏။ ကၽြန္မ၏ ၿပတင္းေပါက္ကို ကၽြန္မေငးရဦးမွာ မဟုတ္လား။<br />
“အို တံခါးၾကီးက ပြင့္လို႕ပါလား။ ေလစိမ္းေတြ တိုက္လို႕မၿဖစ္ဘူး။ မွန္းစမ္း”<br />
ေမေမက ကၽြန္မအေပၚမွ ကိုယ္ကိုကိုင္းကာ ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။<br />
သြားပါၿပီ။<br />
အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့ တစ္ညလံုးပိတ္ထားေသာ ၿပတင္းေပါက္ကိုသာ ကၽြန္မ စူး စူးစိုက္စိုက္ ေငးၾကည့္ခဲ့ရ၏။ အရိပ္အေရာင္မပါ အေတြးသက္သက္။<br />
ေနာက္တစ္ေန႕ မိုးလင္းေတာ့ ကၽြန္မ အဖ်ားေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ။ မနက္ မိုးလင္းလင္း ခ်င္း “ေမေမ၊ ၿပတင္းေပါက္ဖြင့္မယ္” ဟု ပူဆာမိ သည္။ ေမေမက ေနေရာင္လာသည့္ အ ခ်ိန္တြင္ ဖြင့္ေပးပါသည္။<br />
ၿပတင္းေပါက္ ပြင့္သြားေသာအခါ ကၽြန္မ သဲၾကီးမဲၾကီး စူးစိုက္ရွာေဖြမိသည္။ ကၽြန္မ ၿမင္ရသမွ်မွာ ေကာင္းကင္တစ္၀က္တစ္ပ်က္၊ ၿခံေထာင့္က ေဂြးသီးပင္ၾကီး၏ အကိုင္းတခ်ိဳ႕။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ညက ကၽြန္မ ၿမင္ရသည့္ ေတာင္တန္းေတြႏွင့္ သစ္ပင္ေတြ လူေတြ ၿမင္းေတြက ဘယ္မွာလဲ။ ဟိုးေ၀းေ၀းမွာ လမ္း၏ ဟိုဘက္က အိမ္ေတြ၏ ေခါင္မုိးစြန္းကို ၿမင္ရသည္။ ဟင့္အင္း။ အဲဒါေတြ မဟုတ္ဘူး။<br />
ညက အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့တာလား။ အို အဲဒါ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ ေသခ်ာ သည္။ ဒါၿဖင့္ စိတ္ထဲက ထင္ရာၿမင္ ရာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးၿပီး ၿမင္မိေနတာလား။ အေၿဖမရ။ မတင္မက်ႏွင့္ပင္ ကၽြန္မ၏ နာလံထေန႕က ကုန္ဆံုးသြားသည္။<br />
ည...။ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္ေနသည့္ည။ ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားသည္။ ေမေမက ပိတ္ ဖို႕မလာေတာ့ ခဏေလးပါေမေမဟု တားၿမစ္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။ ကၽြန္မက ေဘးဆံုးမွာ အိပ္သည္။ ကၽြန္မ၏ ကပ္လ်က္က ညီမလတ္၊ သူ႕ဟိုဘက္က ညီမေလး။ သူ႕ဟိုဘက္ က ေမေမ။ ေမေမက ခုတင္အဖ်ားမွာ အိပ္သည္။ ခုတင္က ၿမင့္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ညီအစ္မ သံုး ေယာက္ကို လိမ့္မက်ေအာင္ ေမေမက ကာေပးထားၿခင္း ၿဖစ္သည္။<br />
အားလံုး တိတ္ဆိတ္အိပ္ေမာက်သြားသည့္ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ ၿငိမ္သက္ကာ ၿပ တင္းကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ ၿမင္ရေသာ ၿမင္ကြင္းမွာ ေန႕ခင္းတုန္းကႏွင့္ ဘာမွမထူးၿခား။ အပင္ကိုင္းက ေအာက္စိုက္က်ေနသည္။ ေကာင္းကင္နက္ၿပာေရာင္ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ လွ်ပ္ စစ္မီးတိုင္ ဓာတ္ၾကိဳးေတြလား။ ခဏေလး။ ယိမ္းလႈပ္သြားေသာ . . .<br />
အရြက္တစ္ခု။<br />
ေၾကြက်သြားသည္။<br />
ကၽြန္မ မ်က္ေတာင္ေတြ စင္းလာသည္။<br />
ထို႕ေနာက္ ကၽြန္မ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။<br />
အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္မသည္ ေက်ာင္းက စာသင္ခန္းထဲသို႕ ေရာက္ေနသည္။ အ နက္ေရာင္ စာသင္ သင္ပုန္းေပၚမွာ ပံုတစ္ခု၊ ၿမစ္တစ္စင္း။ ခါးလယ္ကေန ပေစာက္ပံုၿဖစ္ ေအာင္ ေကြးၿပီးမွ ဆက္လက္ စီးဆင္းသြားသည္။ အဲဒီအေကြးေနရာမွာ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ဆက္သြားမွာ။ ၿပီးရင္ အလယ္မွာ ေရေတြက က်န္ရစ္ခဲ့မွာ။ ၿပီးရင္ ၿမစ္က အစြန္းႏွစ္ခုဆီက ေန ၿဖတ္ၿပီးစီးသြားမွာ။ အဲဒါကို ဘာေခၚပါလိမ့္ ကၽြန္မ သိပါသည္။ နင္ ပထ၀ီ မေတာ္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေၿပာလိုက္သည္။ ကၽြန္မ ၿငင္းလိုက္သည္။ ကၽြန္မ ပထ၀ီ ကို စိတ္ မ၀င္စားလို႔ပါ။ မေတာ္တာမဟုတ္ဘူး။ ထို႕ေနာက္ ဆရာမက ကၽြန္မတို႕ဆီသို႕ ေရာက္လာ ၿပီး မွတ္စုစာအုပ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္သည္။ ကၽြန္မ မွတ္စုစာအုပ္ကို ဆရာမ ငံုၾကည့္လိုက္ ၏။<br />
ဘုရားေရ။ ကၽြန္မ စာအုပ္ထဲမွာ ကၽြန္မ ဆြဲထားေသာပံုမွာ ၿမစ္မဟုတ္။ ဘာပံုၾကီးပါ လိမ့္။ ၿမင္းႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္။ လူတစ္ေယာက္က ၿမင္းေပၚမွာ မတ္မတ္ထိုင္ လ်က္။ ၿမင္းတစ္ေကာင္က အနားမွာ တံုးလံုးလဲလ်က္။ ထိုတံုးလံုးလဲေနသည့္ ၿမင္း၏ေဘး မွာ လူတစ္ေယာက္က ေၿမၿပင္ေပၚမွာ ထိုင္တစ္၀က္လဲတစ္၀က္။<br />
“ဒါ ဘာလဲ”<br />
ဆရာမက ေမးသည္။<br />
ၿမစ္ပံု မဟုတ္သၿဖင့္ စိတ္ဓာတ္က်သြားခဲ့ေသာ ကၽြန္မသည္ ခ်က္ခ်င္း စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြသြားေလသည္။<br />
“ၿမင္းေပၚက အေဖ၊ ေဟာ ဒါက သား”<br />
ဆရာမ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားေလသည္။<br />
“သူတို႕ ဘာၿဖစ္လို႕ ...”<br />
“သားက သူတို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူ ေခါင္းေဆာင္သမီးကို ၾကိဳက္သြားလို႕ အဲဒီ ရန္သူ ေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းလိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ လမ္းကေန ရန္သူတပ္ေတြကို ေခၚလာတာ ဆရာမ”<br />
ကၽြန္မက ဆရာမကို လူတတ္ၾကီးလုပ္ၿပီး ရွင္းၿပလိုက္သည့္အခါ ဆရာမက အံ့ၾသမႈ ၿဖင့္ ပါးစပ္ဟ သြားသည္။<br />
ၿမင္းေပၚက လူက ေၿမၿပင္ေပၚမွလူကို ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္လိုက္သည္။ ေၿမၿပင္ေပၚက လူက ေတာင္းပန္ေသာ မ်က္ႏွာထားၿဖင့္ ေမာ့ ၾကည့္သည္။ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္းပန္တာ မ ဟုတ္ဘူး။ အေဖက ငါ့ကို သတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္မႈၿဖင့္ ၾကည့္ၿခင္းၿဖစ္ သည္။<br />
မသတ္နဲ႕။ အဲဒါ သားအရင္းေလ။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲက ေအာ္ေၿပာလိုက္မိ၏။<br />
သို႕ေသာ္ ၿမင္းေပၚက လူက ဒိုင္းကနဲ ပစ္ခ်လိုက္သည္။<br />
အေမ့။<br />
ကၽြန္မ ၾကက္သီးဖ်န္းခနဲ ထသြားသည္။<br />
ထို႕ေနာက္ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာခဲ့ပါသည္။<br />
ကၽြန္မ ေရွ႕တြင္ ၿပတင္းေပါက္က ပြင့္လ်က္သား။ ေလတၿဖဴးၿဖဴး တိုက္ခတ္ေန သည္။ ခုတင္ေၿခရင္းတြင္ ေရနံမီးအိမ္က မီးစာ ေတာ္ေတာ္ကုန္ေနၿပီ။ အားေဖ်ာ့ေတာ့စြာ လင္းသည္ဆိုရံုေလး လင္းေနသည္။ အၿပင္ဘက္မွာေတာ့ အေမွာင္ေကာင္းကင္က အလင္း သဲ့သဲ့တြင္ ကၽြန္မ ၿမင္ေနရသည္က ဟိုေန႕ကလိုပင္ ေတာင္းေစာင္းမွာရွိေနေသာ ထိုးထိုး ေထာင္ေထာင္ အေရာင္ေတြ၊ ဘာေတြပါလိမ့္။ ရြက္ထည္တဲေတြလား။ ၿမင္းေတြလား။ အ မည္းေရာင္ေတြက ၿငိမ္သက္ေနၾကသည္။<br />
သို႕ေသာ္ ခဏအတြင္းတြင္ သူတုိ႕လႈပ္လာသည္။ အို တိရစာၦန္ေလးေတြပါလား။ ေၿပးၾကလႊားၾက ခုန္ေပါက္ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စ ရာေကာင္း လိုက္တာ။ နားရြက္ ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ အေကာင္ေလးက ယုန္ကေလး မဟုတ္လား။ သူ႕အေရွ႕ကေရာ က်ားၾကီးတစ္ေကာင္ အ ေမွာင္ထဲမွာမို႕ သူ႕အစင္းက်ားေတြကို မၿမင္ရ။ သို႕ေသာ္ က်ားၾကီးပါပဲ။ ေသခ်ာပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရႊယုန္က သူ႕ေက်ာေပၚမွာ သက္ကယ္ေတြကို တင္ၿပီး မီးရွိဳ႕ဖို႕ လုပ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မ စိတ္အာရံုထဲမွာ က်ားၾကီးကို လွမ္းသတိေပးေနသည္။ ခါခ်လိုက္။ အခုေန ခါခ်လိုက္။ မဟုတ္ရင္ နင့္ေက်ာေပၚမွာ မီးစြဲေလာင္ၿပီး နင္ေၿပးရေတာ့မယ္။ ေရႊ က်ားသည္ ကၽြန္မ သတိေပးတာကို ၾကားသြား၏။ သူ႕ေက်ာကို ခါခ်ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္မ မ်က္စိေအာက္က အရိပ္ေတြက အၿပင္းအထန္ လႈပ္သြားသည္။ ေလၿပင္း တိုက္လိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ေလၿပင္းေၾကာင့္ ၿမင္ကြင္းထဲက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ အရိပ္ေတြ လႈပ္သြားေသာအခါ ကၽြန္မ ၿမင္ေနရေသာ ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ားက ေပ်ာက္သြားၿပီး ဘာမွန္း မသိေသာ အမည္းရိပ္ေၿပာက္မ်ားသာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။<br />
ဟင္။ ကၽြန္မ အနည္းငယ္ မေက်မနပ္ ၿဖစ္သြား၏။ ကၽြန္မ အာရံုပ်က္သြားေသာ ေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ေလသိပ္တိုက္လာေသာအခါ ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္မွၿဖစ္မည္ဟု သိ လာ၏။ အရိပ္ေတြ လႈပ္ေနဆဲ။ ခါယမ္းေအာင္ လႈပ္ေနသည္။ ေရႊယုန္လည္း မဟုတ္။ ေရႊ က်ားလည္း မဟုတ္။ စႏၵာေဒ၀ီလည္း မဟုတ္။ ဗိုလ္နႏၵလည္း မဟုတ္၊ သူတို႕ဆိုလွ်င္ အဲ သည္ေလာက္ ယိမ္းခါလႈပ္ရမ္းေနမွာ မဟုတ္။<br />
ယိမ္းခါေနေသာ အရာတို႕သည္ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းမွာပင္ သဲကြဲလာသည္။ ကၽြန္မ တို႕ မီဖိုေဆာင္၏ ေခါင္မိုးစြန္းမွာ တြယ္ ကပ္ေပါက္ေနေသာ ႏြယ္ပင္တို႕၏ အရြက္အၫြန္႕ အခက္မ်ား ၿဖစ္သည္။ ေခါင္းမိုးစြန္းသြပ္တန္းက ခပ္ေစာင္းေစာင္း။ သူ႕အေပၚက ႏြယ္ ပင္ ေတြကလည္း ခပ္ေစာင္းေစာင္း။ ဘာပင္ေတြလဲ။ ေလက တ၀ုန္း၀ုန္းတိုက္လာသည္။<br />
“သမီး ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားၿပန္ၿပီ။ ၿပန္ဖ်ားေနဦးမယ္။ မွန္းစမ္း”<br />
အိပ္ခ်င္မူးတူး ေမေမ့အသံ၊ ေမေမက ကၽြန္မကို ကိုယ္ေပၚမွ ေက်ာ္ကာ ၿပတင္းကို လွမ္းပိတ္ေပးသည္။ တံခါးရြက္ႏွစ္ခုပိတ္မသြား မီ ကၽြန္မ ၿမင္လိုက္ရသည့္ ေခါင္မိုးစြန္းမွ အ ရြက္ေလးေတြကို မွတ္မိသြားသည္။<br />
ေလၿဖင့္ ယိမ္းခါလႈပ္ရမ္းေနသည့္ အရုပ္ေလးေတြမွာ ကင္းပံုပင္၏ အၫြန္႔အခက္ အရြက္ေတြ ၿဖစ္ေလသည္။<br />
<br />
*****<br />
<br />
ကၽြန္မသည္ ေန႕ခင္းေတြမွာေတာ့ စိတ္ကူးကမာၻက ၿမင္ကြင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ မ ၿမင္ႏိုင္။ ေခါင္မိုးစြန္းကလည္း သိသာသည္။ ကင္းပံုရြက္ႏွင့္ အၫြန္႕အေကြးေတြကလည္း ပံုစံစံုလွေပမယ့္ ၿမင္းေတြ လူေတြ က်ားေတြ ၿဖစ္မလာ။ ညေတြမွာေတာ့ အေမွာင္သည္ ကၽြန္မကို ကုိယ့္ကိုယ္ကို လွည့္စားဖို႕ ေကာင္းေကာင္း ကူညီႏိုင္ေလသည္။<br />
အိ္မ္က လွ်ပ္စစ္မီတာကို ေရာင္းပစ္လိုက္သၿဖင့္ ေရနံဆီမီးအိမ္၊ မီးခြက္တို႕၏ အလင္းမွိန္မွိန္သာရွိသည့္အၿပင္ ညဥ့္နက္လွ်င္ မီးစာကို ေလွ်ာ့ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ခ်ထားလို႕ အ လင္းေလ်ာ့ေနသည့္ ညအခါ။ အိမ္ေနာက္ဘက္ပိုင္းမွာမို႕ အိမ္ေရွ႕လမ္းဆီက လမ္းမီးေရာင္ မေရာက္လာေသာ မီးဖိုေဆာင္ေခါင္မိုးစြန္း၏ ကင္းပံုပင္ႏြယ္တို႕သည္ တေရးႏိုးလာေသာ ကၽြန္မကို စိတ္ကူး ၿဖန္႕က်က္ဖို႕ ကူညီခဲ့သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၿဖစ္သည္။<br />
ထိုၿပတင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ ကၽြန္မသည္ ေတာင္တန္း ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုကို အ ၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႕ရသည္။ ထိုေတာင္ေစာင္းတြင္ ကၽြန္မသည္ ဇာတ္ေကာင္ေပါင္းမ်ား စြာ၏ လႈပ္ရွားမႈကို ၿမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။<br />
တားရက္စ္ဘူလ္ဘာ၀တၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ပံုၿပင္ထဲက ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ရူပ နႏၵီထဲက ဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင့္ ဇာတ္ကြက္ မ်ား၊ ပန္ထြာဘုရင္မႏွင့္ ေရတံခါးမွ ေရလႊတ္ၿပီး ရန္သူကို ေရလႊမ္းသြားေစသည့္ နန္းၿမင့္ဗဟိုစည္ ရုပ္ပံုမ်ားသည္ ညစဥ္ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ကၽြန္မကို ကုိယ္ထင္ၿပေနခဲ့၏။<br />
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဖတ္ထားသည့္ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ အၿပင္ ကၽြန္မ ဖတ္မထားဖူးဘဲ အာရံုထဲမွာပင္ စီစဥ္ေနဆဲ ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ ၿမင္ကြင္းေတြ ေရာက္လာခဲ့ သည္။<br />
မီးဖိုေဆာင္သြပ္တန္းစြန္းသည္ ေတာင္ေစာင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေရတံခြန္ ၿဖစ္သြားခဲ့ ဖူးသည္။ ေရတံခြန္သည္ ကာတြန္းကားေတြ ထဲကလိုပင္ သက္တံေရာင္စံု ၿဖာေနေအာင္ ေရပန္းေရဖြားေတြၿဖင့္ အံ့မခန္း လွပေလသည္။ အိမ္တစ္အိမ္၏ ေလွကားထစ္မ်ား ၿဖစ္သြား ခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ရည္းစားစာ လိုက္ေပးေသာ အတန္းေဖာ္ တစ္ေယာက္၏ စက္ဘီးၿဖစ္သြားဖူးသည္။ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ၀ါဆိုပန္းခူးသြား ဖို႕ ေလွကေလးလည္း ၿဖစ္သြားခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္မတို႕ၿမိဳ႕က ၀ါဆိုပန္းခူးသြား ၿခင္းမွာ ေတာင္ ကမ္းပါးယံေတြဆီမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားရၿခင္း ၿဖစ္ေသာ္လည္း ထိုညက ကၽြန္မ စိတ္ကူး ကမာၻထဲမွာေတာ့ ေရကန္ၿပင္ က်ယ္ၾကီးမွာ ေလွကေလးကို ေလွာ္လ်က္ ပန္းခူးသြားရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ေလွလည္း မေလွာ္တတ္။ ေရလည္း မကူးတတ္ပါ။<br />
တခ်ိဳ႕ညတြင္ ကၽြန္မသည္ တစ္ခါမွ မၿမင္ဖူးေသာသူေတြကို ေတြ႕ရသည္။ အဘြား ၾကီးေတြ အဘိုးၾကီးေတြ၊ ကေလးေလးေတြ၊ ကုလားအုတ္ေတြၿဖင့္ သဲကႏာၱရကိုၿဖတ္လ်က္ ခရီးသြားေနၾကသည္။ အင္း... ကုလားအုတ္လည္း ကၽြန္မ ႏိုင္ငံၿခားကားေတြထဲမွာပဲ ၿမင္ဖူး သည္။ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ တိရစာၦန္ရံုသို႕ သြားၾကည့္မည္ဟု အားခဲထားသည္။ ကၽြန္မ ကုလားအုတ္ကို ၿမင္ဖူးခ်င္ေလ သည္။<br />
သည္လိုႏွင့္ ညညမွာ ကင္းပံုပင္ အရြက္အခက္အႏြယ္တို႕သည္ ပံုသဏၭာန္ အမ်ိဳး မ်ိဳးေၿပာင္းလ်က္ ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးအၿဖစ္ ကၽြန္မဆီသို႕ အလည္ေရာက္လာၾကသည္။<br />
တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ညေတြ မ်ားလာသည္။ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ၿပတင္းမွတစ္ဆင့္ ၿမင္ ေတြ႕ရေသာ ေမွာ္ကမာၻသည္ က်ယ္ၿပန္႕လာ သည္။<br />
တစ္ရက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ေဘး ကြက္လပ္မွာ လူေတြေရာက္လာၾကသည္။ အပင္ရိုင္းေတြကို ခုတ္ထြင္ ရွင္းလင္းၾကသည္။<br />
“ၿခံ၀ိုင္းကို ၀ယ္လိုက္ၾကတယ္” ဟု ေဖေဖက ထမင္းစားပြဲမွာ ေၿပာသည္။<br />
ေနာက္ေန႕ေတြမွာ လူေတြက ေပၾကိဳးၿဖင့္ တိုင္းတာၾကၿပီးေနာက္ သစ္ေတြ၊ ၀ါးေတြ အုတ္ခဲေတြ အပံုလိုက္ ေရာက္လာသည္။ မ်က္စိေအာက္မွာပင္ ကြက္လပ္သည္ အိမ္ တစ္လံုး ၿဖစ္သြား၏။ ကၽြန္မတို႕အိမ္က ၀င္းအၿပည့္ အုတ္သံမံတလင္း စၾကၤ ံခင္းၿပီးသားမို႕ ကၽြန္မတို႕ဘက္ၿခမ္းသည္ အုတ္ရိုးကာထားသလို စည္းတားထားၿပီးသား ၿဖစ္သည္။ သူတို႕ အတြက္ ၿခံစည္းရိုးမလို၊ ကၽြန္မတို႕အိမ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ ႏွစ္ေပေလာက္ခြာၿပီး အိမ္ေဆာက္ လာသည္။ ထိုအိမ္သည္ ကၽြန္မတို႕လို တစ္ထပ္တည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ထပ္ ၿဖစ္သည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ထဲတြင္ မူလထက္ ေမွာင္သြားသည္။<br />
ထိုအိမ္သစ္တြင္ ေယာက်္ားေလးေတြ မ်ားလွသည္။ ကၽြန္မတို႕ အိပ္ခန္း ၿပတင္းမွ ခပ္ကြယ္ကြယ္ စပ္စုၾကည့္သမွ် အရြယ္စံု အသက္စံု ေယာက်္ားေလးေတြကို ၿမင္ရသည္။ အၾကီးေတြ အငယ္ေတြ ကၽြန္မတို႕ ခြဲၿခားလို႕ မတတ္။ ဆံပင္နည္းနည္းတိုတာ၊ ဆံပင္ နည္း နည္းရွည္တာ၊ ပိန္တာ၊ နည္းနည္း၀တာ၊ အို အမ်ားၾကီးပဲ။ ငါးေယာက္ ေၿခာက္ေယာက္ ေတာ့ရွိမွာဟု ညီအစ္မ တစ္ေတြ ေၿပာ မိၾကသည္။<br />
ထိုအိမ္မွာ လူသစ္ေတြ ေၿပာင္းလာကတည္းက ေမေမက ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္ပစ္ လိုက္သည္။<br />
“သမီးတို႕ ဒီၿပတင္းေပါက္ကို မဖြင့္နဲ႕ေတာ့။ ၾကားလား”<br />
ကၽြန္မသည္ တစ္ခုခု ဆံုးရွဳံးသြားသလို လႈိက္ခနဲဟာသြားသည္။<br />
“ညေတြမွာေရာ”<br />
“ညေတြမွာ ပိုေတာင္ မဖြင့္ရေသးတယ္”<br />
ေမေမက မ်က္ႏွာထားၿဖင့္ ကၽြန္မကို တားၿမစ္သည္။<br />
သြားပါၿပီ။<br />
ကၽြန္မတို႕သည္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ဘာဆိုင္လဲေနာ္ဟု ေစာဒ ကတက္ဖို႕ ၾကံစည္ၾကေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ဟုိအိမ္ဘက္က ၿပတင္းေတြ အၿမဲဖြင့္ထားၿပီး အသံမ်ိဳးစံုကို ၾကားရ၊ လူမ်ိဳးစံုကိုလည္း ၿမင္ရသည့္အခါ ကၽြန္မတို႕ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ သည္။ ေမေမ့စကား နားေထာင္တာ ေကာင္းပါတယ္။<br />
ထိုၿပတင္းေပါက္ကို မဖြင့္ရေတာ့သၿဖင့္ ကၽြန္မတို႕ ေမာင္ႏွမေတြမွာ အခြင့္အေရး ေတြ ေတာ္ေတာ္ဆံုးရွဳံးရ၏။ သို႕ေသာ္ အဆံုးရွဳံးရဆံုးသူမွာ ကၽြန္မ ၿဖစ္သည္ဟု ကၽြန္မ ၀မ္း နည္းေနသည္။<br />
ထိုၿပတင္းေပါက္ မဖြင့္ဘဲ ကၽြန္မသည္ ညစဥ္ စိတ္ကူးကမာၻသို႕ ခရီးထြက္ရသည္။ သိပ္မနိပ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ မ်က္စိေရွ႕မွာက ပိတ္ထားေသာ ပ်ဥ္တံခါးခ်ပ္ၾကီးေတြ၊ ေရနံရည္၀ ၿပီး ညိဳေမွာင္ေနေသာ ထိုတံခါးရြက္ခ်ပ္ၾကီးေတြကို အေမွာင္ထဲမွာ စိုက္ၾကည့္ေနရသည့္ အရသာကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ပါ။<br />
ခဏခဏပါပဲ။ ညသန္းေခါင္ေတြမွာ မၿမင္ရတာ ၾကာေသာ ေတာင္ေစာင္းေလးႏွင့္ ေတာတန္းေလးကို ၾကည့္ခ်င္စိတ္ၿဖင့္ ၿပတင္းကို ထဖြင့္ၾကည့္ရလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲဟု တမ္း တမိသည္။ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္ဦးမွ။ သို႕ေသာ္ မဖြင့္မိပါ။<br />
ထိုအခါ အနက္ေရာင္အေမွာင္တြင္ အကြင္းကြင္းေလးေတြ၊ ေရာင္စံုအေၿပာက္ အစက္ေလးေတြ ၿမင္လာသည္အထိ မ်က္စိကို စံုမွတ္ပစ္လိုက္ရတတ္သည္။ ထိုအစက္ အေၿပာက္ေလးေတြသည္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ အာရံုစူးစိုက္ေနၿပီးမွ ကၽြန္မအား ပံု သဏၭာန္တို႕ၿဖင့္ ထင္ဟပ္ၿပတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္မ၏ ေတာင္ေစာင္းေတာတန္း ေလးေလာက္ ပံုရိပ္ မထင္ရွား။ မပီၿပင္ေပ။<br />
မွိတ္ထားေသာ မ်က္စိေအာက္တြင္ ေၾကးဖလားႏွစ္ခု အၿပည့္အေမာက္ ၿမတ္ေလး ငံုေလးေတြက ေဖြးေနသည္။ ေမႊးလိုက္တာ။ အဲဒါ ကၽြန္မတို႕ အိမ္ေရွ႕ ၿမတ္ေလးရံုေတြ ဆီ ကပါ။ ၿပတင္းကိုသာဖြင့္လိုက္ရလွ်င္ ေတာင္ေစာင္းဆီမွာ ၿမတ္ေလးပန္းခူးေနေသာ ဇာတ္ လိုက္မင္းသမီးေလးႏွင့္ ၿမင္းေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ခ်စ္ေရးဆိုေနေသာ ဇာတ္လိုက္ေကာင္ေလးကို သဲသဲကြဲကြဲ ၿမင္ရမွာ။ ခုေတာ့။<br />
အို အခုလည္း ၿမင္ရတာပါပဲေလ။<br />
ဒါေပမယ့္ အေကာင္အထည္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။<br />
ထို႕ေနာက္ မွိတ္ထားေသာ မ်က္စိထဲတြင္ စိမ္းစိုေနေသာ စပါးခင္းေလးမ်ားကို ေတြ႕လာရ၏။ စပါးပင္ေတြက ကၽြန္မ ဒူး ဆစ္ေလာက္ ၿမင့္ေနၿပီ။ ယိမ္းႏြဲ႕ေနသလား။ စပါး ပင္တစ္ခု၏ အရြက္ခၽြန္ကေလး ထိပ္ဖ်ားကို ကၽြန္မ ၿမင္ၾကည့္ခ်င္သည္။ ဘယ္လိုပါ လိမ့္။<br />
ၿပတင္းကိုသာ ဖြင့္လိုက္ရလွ်င္ နက္ၿပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံၿဖင့္ ၾကယ္ ေရာင္လေရာင္တစ္၀က္ အလင္းတြင္ စပါးရြက္အ ဖ်ားေလး သာမက တြဲလြဲခိုေနေသာ ေရ စက္မႈန္မႈန္ေလးကိုပင္ ၿမင္ရမွာ။<br />
ကၽြန္မ ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ခ်င္သည္။ ဖြင့္ခ်င္လိုက္သည္မွ အသည္းအသန္၊ သို႕ ေသာ္။<br />
ေဒါင္ခနဲ နာရီထိုးသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္။ ေဖေဖရွိရာ ဧည့္ခန္းဆီက တိုင္ကပ္ နာရီတစ္ခုခု၏ အသံၿဖစ္သည္။ ဒါက နာရီ၀က္ မို႕ ထိုးလိုက္တဲ့ တစ္ၾကိမ္တည္းေသာ အသံ ၿဖစ္မလား။ ဆယ့္တစ္ခြဲတာလား။ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ခြဲတာလား။ သို႕မဟုတ္ တစ္နာရီထိုးသြား တာလည္း ၿဖစ္ႏိုင္သည္။<br />
ၿပတင္းေပါက္ကို ေက်ာေပးလ်က္ ကၽြန္မသည္ဘက္သို႕ ေစာင္းအိပ္လိုက္၏။<br />
မိွတ္ထားေသာ ကၽြန္မ မ်က္စိထဲတြင္ အရိပ္ႏွင့္ အရုပ္တို႕ လႈပ္ခုန္စ ၿပဳလာၿပီ။<br />
<br />
ဂ်ဴး<br />
IDEA၊(ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၀၆)<br />
<br />
Admin မွတ္ခ်က္<br />
<br />
ဝတၳဳတို ပါဝင္ေသာ စာအုပ္အေၾကာင္း<br />
<br />
ယခု ၀တၳဳတိုေလးကို စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳစာအုပ္တိုက္မွ ၂၀၀၈၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ၿမန္မာ၀တၳဳတို (၂၀၀၆) ဆိုေသာ စာေရးဆရာစံုပါ၀င္ေသာ ၀တၳဳတိုစုစည္းမႈစာအုပ္ထဲမွ ထုတ္ႏွတ္ေဖာ္ၿပသည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္အတြင္း ထုတ္ေဝခဲ့သည့္ ၿမန္မာမဂၢဇင္းမ်ား တြင္ ေဖာ္ၿပခဲ့ေသာ ဝတၳဳတိုမ်ားမွ ေကာင္းႏိုးရာရာ ေရြးခ်ယ္စုစည္း တင္ဆက္ေသာ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ စာအုပ္တိုက္၏ အစီအစဥ္ အၿဖစ္ ထုတ္ေဝေသာ ထုိစာအုပ္တြင္ စာေရးဆရာ၂၉ ေယာက္၏ ဝတၳဳတို ၂၉ ပုဒ္ပါဝင္သည္။ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ မွာ ေအာင္ေက်ာ္ ၿဖစ္သည္။ အတြင္းသရုပ္ေဖာင္ပန္းခ်ီမ်ားကို ေဇာ္ေမာင္က ေရးဆြဲသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ တန္ဖိုး ၂၃၀၀ က်ပ္ ၿဖင့္ ပထမအၾကိမ္ ထုတ္ေဝသည္။<br />
<br />
ဝတၳဳတိုထဲမွ ဝတၳဳအေၾကာင္း<br />
<br />
ဝတၳဳတိုထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ ၿမင္းႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ လူႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္ကြက္သည္ ရုရွားစာေရးဆရာ Nikolai Gogol ၏ Taras Bulba ဝတၳဳထဲမွ ဇာတ္ဝင္ခန္းၿဖစသည္။<br />
Taras Bulba ကို ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ေသလွ်င္ေၿမၾကီး အမည္ၿဖင့္ ဘာသာၿပန္ဆိုခဲ့ၿပီး ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ယမံုနာစာေပမွ ပထမအ ၾကိမ္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ထိုစာအုပ္ကိုပင္ တားရက္စ္ဘူလ္ဘာ အမည္ၿဖင့္ ပႆဒိစာေပ မွ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ အၿဖစ္ အုပ္ေရ ၅၀၀ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီမွာ မုတ္သံုၿဖစ္သည္။ တန္ဖိုး ၆၅၀ က်ပ္ၿဖစ္သည္။<br />
Taras Bulba ကို ႏိုင္ေဇာ္မွလည္း တားရပ္စ္ဘူလ္ဘာ အမည္ၿဖင့္ ဘာသာၿပန္ဆိုခဲ့ၿပီး သီရိဝစၱစာေပ မွ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ တြင္ ပထမအၾကိမ္အၿဖစ္ အုပ္ေရ ၁၀၀၀ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီမွာ ဝသုန္ ၿဖစ္သည္။ တန္ဖိုးမွာ ၁၅၀၀ က်ပ္ ၿဖစ္သည္။<br />
<br />
ဂ်ဴး<br />
Labels: ၀တၳဳ<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-10084894845506651352012-01-29T16:00:00.000-08:002012-07-22T06:41:18.845-07:00ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ျခင္း…<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7GFIDAmTLdegedT3NVSajr4YjgI30O0LL7a_3MpnA4yXbnU_iI4pPZ2I9BwiDWQXd-MHwzPKAsyOx9IrCShXktK02jyf-8hWKXL-iXIY4QbFzkfWzwZHMquTtH9d4MlgQeCpm167ASeZx/s1600/1041219p7v1zydtnd.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7GFIDAmTLdegedT3NVSajr4YjgI30O0LL7a_3MpnA4yXbnU_iI4pPZ2I9BwiDWQXd-MHwzPKAsyOx9IrCShXktK02jyf-8hWKXL-iXIY4QbFzkfWzwZHMquTtH9d4MlgQeCpm167ASeZx/s320/1041219p7v1zydtnd.png" width="208" /></a></div>
<br />
<br />
“ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ေတာ့မယ္ဆိုကတည္းက သည္ေယာက်္ားရဲ႕ ရာထူး၀င္ေငြ၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကာကို စဥ္းစားၿပီးမွ မိန္းမတစ္ေယာက္က လက္ခံခဲ့တာပဲ။ တကယ့္ တကယ္ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ ရာထူးတို႔၊ ၀င္ေငြတို႔၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကာတို႔နဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ကိုယ္လက္ထပ္တဲ့ ေယာက်္ားရဲ႕ မယားျဖစ္ရျခင္းဟာ ေရထမ္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မယားျဖစ္ရတာေလာက္မွ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းမွန္း နားလည္လာရတယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့ ေရထမ္းသမားရဲ႕ မယားဟာ သူ႔ေယာက်္ားရဲ႕ အသည္းႏွလုံးကို ပိုရလို႔ပဲ”<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
အေမရိကန္ သံအမတ္ႏွင့္ စကားလက္ဆုံက်ေနေသာ မမရီကို ေငးရင္း မေလးျဖဴသည္ တစ္ခါက မမရီ ေျပာျပခဲ့ဖူးေသာ စကားမ်ားကို ၾကားေယာင္ေနမိသည္။<br />
မမရီသည္ အျမဲတမ္းအတြင္း၀န္ ဦးေက်ာ္သူ၏ ခ်စ္ဇနီး ေဒၚမိုးရီ ဆိုသူ ျဖစ္၏။ မေလးျဖဴႏွင့္ ညီအစ္မတစ္၀မ္းကြဲ ေတာ္I မေလးျဖဴက မမရီဟု ေခၚျခင္း ျဖစ္ေလသည္။<br />
ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ မမရီတြင္ မိုးအိႏၵာဟူေသာ ငါးႏွစ္သမီးေလး တစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့၏။ အေမရိကန္သံအမတ္ႏွင့္ စကားလက္ဆုံက်ေနေသာ မမရီကို ၾကည့္ရသည္မွာ မေလးျဖဴ၏ မ်က္စိထဲ၀ယ္ တစ္ခုခု လိုေနသလို ထင္မိ၏။ မိုးေရကို မေသာက္သုံးရေသာ စံပယ္ပြင့္ကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ႏွင္းရည္ကို မရသည့္ ႏွင္းဆီပန္းကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ လေရာင္ျခည္ မ၀သည့္ ကုမုျဒာၾကာကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ စြင့္စြင့္ကားကား လွလွပပ လန္းလန္းဆန္းဆန္း မရွိလွေပ။<br />
<br />
“ငါ့စိတ္ကိုက ထင္ေနလို႔ပါ”<br />
<br />
<br />
<br />
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေျပာရင္း မေလးျဖဴသည္ မမရီကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ျပန္၏။ မမရီ၏ လွပ၍ က်က္သေရရွိေသာ မ်က္ႏွာကေလးသည္ ေနထိသည့္ ၾကာပြင့္လို ႇႇညႇိဳးႏြမ္းေနေလသည္။ မမရီ၏ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသည့္ ပင္ကိုဟန္အမူအရာသည္ ေလမုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ႏြမ္းထိသည့္ ႀကိဳးၾကာငွက္လို ေမာပန္းေနေလသည္။<br />
<br />
မမရီ၏ ေယာက်္ား ဦးေက်ာ္သူသည္ အေမရိကန္ျပည္သို႔ ကုလသမဂၢတြင္ အထူးအရာရွိအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤ ဧည့္ခံပြဲသည္ ဦးေက်ာ္သူအား ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံေသာပြဲ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤဧည့္ခံပြဲသို႔ တက္ေရာက္ၾကေသာ မင္းပရိတ္သတ္မ်ားမွာ အထက္တန္း အရာရွိမ်ားသာ အမ်ားဆုံးျဖစ္ရမည္ဟူ၍ အထူးေဖာ္ေျပာစရာပင္ လိုမည္ မထင္ေပ။<br />
<br />
ျပံဳးကာ ရယ္ကာ စကားေျပာေနေသာ္လည္း ဟန္ျပံဳး ျပံဳး၍ ဟန္ရယ္ ရယ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ မခ်ိေသာ မမရီကို ၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ေမာလွသျဖင့္ မမရီ၏ အနီး၀ယ္ ဂ်ပန္သံအမတ္ကေတာ္ႏွင့္ စကားေျပာေနေသာ မိမိ၏ ခ်စ္လင္ကို ၾကည့္လိုက္ေလသည္။<br />
ေမာင္သည္ ဘာေတြမ်ား စကားလက္ဆုံက်ေနသည္ မသိ။ ေျခဟန္ လက္ဟန္ႏွင့္တကြ ျပံဳးကာ ရယ္ကာ စကားေျပာေနပုံမွာ အျပစ္မရွိေသာ ကေလးငယ္ကဲ့သို႔ သူ႔မ်က္ႏွာက ၾကည္လင္ေနေလသည္။ မည္သည့္အခါမဆို ေမာင့္ကို ပါတီေတြမွာ ၾကည့္လိုက္တိုင္း သူရွိရာ ေနရာသည္ လူစည္ကားလွသည္။ သူ စကားေျပာလွ်င္ လူတိုင္းပြဲက်သည္။<br />
<br />
“ျဖဴ႕ေမာင္ေတာ္ ရွိေလရာ အရပ္ဟာ အျမဲစိုေျပတယ္။ သူ႔ကို လူတိုင္းက ခင္မင္တယ္။ သူနဲ႔ ေနရတာ ျဖဴေတာ့ ေပ်ာ္မွာပဲ”<br />
<br />
မေလးျဖဴ၏ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ဤသို႔ပင္ မေလးျဖဴကို ေျပာျပတတ္ၾကသည္။ ဤအေျပာတြင္ မေလးျဖဴက ျပံဳးမိရသည္။ ေမာင္ႏွင့္ ေနရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဆိုသည္ထက္ ပ်င္းစရာ မေကာင္းဟူ၍ ေျပာလွ်င္ ပို၍ မွန္ပါလိမ့္မည္။<br />
<br />
ေမာင္သည္ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္လည္း စကားေျပာတတ္ပါ၏။ တစ္မိနစ္ တစ္စကၠန္႔ေလးမွ အၿငိမ္မေနဘဲ ဟိုက ပစၥည္း သည္ေရႊ႕ သည္က ပစၥည္း ဟိုေရႊ႕ႏွင့္ လႈပ္ရွားေနတတ္ပါ၏။ ဒါႏွင့္မွ အခ်ိန္ရပါေသးလွ်င္ မေလးျဖဴ စိတ္ဆိုး၍ ရန္ေထာင္လာေအာင္ စစ္ပြဲစ တတ္ေလသည္။ ဒါႏွင့္မွ အားမရေသးပါလွ်င္ တခူးခူး အသံျမည္ေအာင္ ေဟာက္ကာ အိပ္ေတာ့သည္။<br />
<br />
“ေမာင္ကေတာ့ စံပဲေဟ့၊ ေမာင္ရွိေလရာ အရပ္ဟာ အသံထြက္ေနတာပဲ”<br />
<br />
မေလးျဖဴသည္ ဤသို႔ပင္ သူ႔ေယာက်္ားကို ခ်ီးမြမ္းစရာ မရွိ ရွာၾကံ၍ ခ်ီးမြမ္းတတ္ေလသည္။ ယခုလည္း ေမာင္ ရွိေလရာ အရပ္သည္ အသံထြက္ေန၏။ ေမာင့္အေျပာ၀ယ္ ဂ်ပန္သံအမတ္ကေတာ္သည္ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာေနရသည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႔ေျပာရင္းက တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တြင္ ေမာင္က မေလးျဖဴထံ ေစာင္းငဲ့၍ ၾကည့္လိုက္ေခ်ေသးသည္။ သူ႔ေမာင္လို ႏႈတ္ေရးမရႊင္သည့္ မေလးျဖဴသည္ ကထိကတစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာရင္းက မၾကာခဏ လွည့္ၾကည့္ေနေသာ ခ်စ္လင္ကို ေက်နပ္စြာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။<br />
<br />
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ေမာင္ခ်ည္းေျပာ ေမာင္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္။ ဤအဓိပၸာယ္ကို မေလးျဖဴတို႔ႏွစ္ေယာက္မွ လြဲၿပီး မည္သူမွ် နားလည္အံ့မထင္။<br />
<br />
------------<br />
<br />
တကယ့္ တကယ္ေတာ့ မမရီေယာက်္ား ဦးေက်ာ္သူ၏ ရာထူးႏွင့္ မေလးျဖဴ ေမာင္၏ ရာထူးသည္ အဆင့္အတန္း ကြာျခားလွေလသည္။ အဆင့္အတန္းကြာျခားခဲ့သလို အိမ္ေထာင္ေရး သက္တမ္းကလည္း ျခားနားလွပါ၏။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခါက မမရီသည္ မေလးျဖဴအား ဤကဲ့သို႔ ေျပာျပခဲ့ေလသည္။<br />
<br />
“ညီမေရ… မမရီေယာက်္ားက ရာထူးႀကီးတယ္၊ လခမ်ားတယ္ ဆိုၿပီး လူေတြက မမရီကို အထင္ႀကီးၾကတယ္၊ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ရာထူးႀကီးတာဟာ သူ႔ဘာသာႀကီးေနတာပဲ၊ လခမ်ားတယ္ ဆိုတာလည္း က်ားႀကီးေတာ့ ေျခရာႀကီးသလို ကလပ္စားစရိတ္ ဘာစားစရိတ္ေတြနဲ႔ ဂဏန္းကသာ မ်ားတာကြဲ႕၊ မမရီ လက္ထဲ ေရာက္တာကေတာ့ အိမ္သုံးစားစရိတ္အျဖစ္ လခရဲ႕ အစြန္းထြက္ရဲ႕ တစ္၀က္ပါကြာ၊ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ရွည္ေတာ့မွ ပိုဆိုးတာကြဲ႕၊ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ကိုကိုနဲ႔ မမရီဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မျမင္ရရင္ ေသမတတ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြပါ။ အိမ္က သူနဲ႔ မေပးစားဘူးဆိုလို႔ မမရီမွာ အိပ္ေဆးေတြ ေသာက္ၿပီး ေသေၾကာင္းၾကံခဲ့မိပါေသးတယ္။ သူကလည္း မမရီကို မျမင္ရရင္ မေနႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး လူႀကီးေတြ မသိေအာင္ အေစာင့္ေတြၾကားထဲက ခိုးခိုးၿပီး လာေတြ႕တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကလည္း ရာထူးရလာတာနဲ႔ အိမ္က သေဘာတူတယ္၊ မမရီတို႔ သိပ္ေပ်ာ္ၾကတာပဲ၊ မိုးမဆုံး ေျမမဆုံးဆိုတာ ဒါပဲေပါ့ကြာ၊ မမရီတို႔ ဇာတ္လမ္းကို ညီမလည္း သိသားပဲ မဟုတ္လား”<br />
<br />
“အခ်စ္ဆုံး အေကာင္းဆုံး အရည္အခ်င္းအျပည့္ဆုံး မိန္းမကို ရသျဖင့္ သူ႔ေလာက္လ်င္တဲ့လူ သည္ေလာကမွာ မရွိပါဘူး”ဟူ၍ မိတ္ေဆြအေပါင္းကို ၀မ္းသာအားရ ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပေနသည္။ အစ္ကိုေက်ာ္သူ၏ ရႊန္းျမျမ မ်က္ႏွာႀကီးကို မေလးျဖဴက ျမင္ေယာင္ေနမိေလသည္။<br />
<br />
“ခက္တယ္ကြ ညီမရ၊ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ သေဘာထားဟာ ဘယ္ေလာက္ကြဲလြဲသလဲဆိုရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အပ်ိဳဘ၀က ရည္းစားေတြ မႈိလိုေပါက္ေအာင္ ထားခဲ့ ထားခဲ့ သည္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လက္ခံလိုက္ၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ေယာက်္ားက လြဲရင္ သည့္ျပင္ေယာက်္ားေတြဟာ ဖြဲ ဆန္ကြဲခ်ည္း ထင္တယ္။ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ သည္လို မဟုတ္ဘူး။ ရည္းစားေတြ မႈိလိုေပါက္ေနတဲ့အထဲက မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဇနီးအျဖစ္ ယူလိုက္တယ္။ သည္မိန္းကကို မယူခင္က ယုယခဲ့သမွ် ျမတ္ႏိုးခဲ့သမွ်၊ အလိုလိုက္ခဲ့သမွ် သူ႔မိန္းမ ျဖစ္ၿပီဆိုတဲ့ ေန႔က စၿပီး သည္မိန္းမဟာ ငါပိုင္ၿပီ၊ ငါ ခ်စ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ခ်စ္ႏိုင္ၿပီ၊ ငါ ယုယခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ ယုယႏိုင္ၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ အေရးမႀကီးေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ယုယမႈ၊ ျမတ္ႏိုးမႈ၊ ေလးစားမႈ၊ အလိုလိုက္မႈ အားလုံးကို တျခားမိန္းမဆီ ပို႔လိုက္တယ္။ တျခားမိန္းမဆိုတာကလည္း မိန္းမတိုင္း ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ သူနဲ႔ အစအနရွိတဲ့ မိန္းမေတြ၊ သူ စိတ္၀င္စားတဲ့ ဟာေတြကိုေပါ့ကြာ၊ မမရီ ေျပာတာ နားလည္လား ညီမ”<br />
<br />
မမရီ၏ ဇာတ္ေၾကာင္းကို သိေနသည့္ မေလးျဖဴက အလိုက္သင့္ပင္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။ မမရီ ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ အစ္ကိုေက်ာ္သူသည္ ဤအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အနီးစပ္ဆုံး ဥပမာကို ျပရမည္ ဆိုပါလွ်င္ မမရီကို ငုံထားမတတ္ ခ်စ္ေသာ၊ ယုယေသာ၊ ျမတ္ႏိုးေသာ အစ္ကိုေက်ာ္သူသည္ ယခုအခါတြင္ မမရီ ေမာ္ေတာ္ကားေပၚ တက္ရန္အတြက္ ဖြင့္ရန္ က်ပ္တည္းေသာ ကားတံခါးကိုပင္ ဖြင့္ေပးလိုဟန္ မရွိေတာ့ေပ။<br />
<br />
“အသုံးမက်ေသာ မိန္းမ၊ နားမလည္ေသာ မိန္းမ၊ ညံ့ဖ်င္းေသာ မိန္မ”ဟူ၍ အဓိပၸာယ္ထြက္ေသာ အသုံးအႏႈန္းမ်ားႏွင့္လည္း အစ္ကိုေက်ာ္သူသည္ မမရီအား လူပုံအလယ္၀ယ္ ၾသဘာျပဳတတ္ပါေသး၏။ မည္သူျဖင့္ ေတာ္ေၾကာင္းကို မမရီေရွ႕၀ယ္ အျခား မိန္းမတစ္ေယာက္အား ခ်ီးမြမ္းရသည္ကလည္း အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းလွပါ။<br />
<br />
သူ ခ်ီးမြမ္းလိုလွ်င္ ႐ိုးအႏုံဖ်င္း အက်င့္စာရိတၱမွအစ အသုံးမက်သည္ကို သိေနပါလ်က္ႏွင့္ ထိုမိန္းမအေၾကာင္း ေရငုံၿပီး မ်က္စိမွိတ္ကာ မမရီကို သူ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာသည့္ အခါမ်ားကလည္း ရွိပါေသး၏။<br />
<br />
“ေအးကြယ္၊ တကယ္ေတာ့ ကိုကိုဟာ ေစတနာကို နားမလည္တာပါ၊ မမရီ အတတ္ႏိုင္ဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး သူ႔အတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ သူ မမရီရဲ႕ ေစတနာကို အသိအမွတ္မျပဳဘူး၊ ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးတာေတြ သူ႔ကို မမရီ လုပ္ေပးခဲ့တယ္၊ သူ နားမလည္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့လည္း မမရီတို႔ အိမ္က ေရထမ္းသမား ေမာင္သိန္းရဲ႕ မယားေလာက္မွ ငါ့ဘ၀ဟာ မသာယာပါလားလို႔ မမရီ ေတြးမိတယ္”<br />
<br />
အျမဲတမ္း အတြင္း၀န္ကေတာ္ ရင့္မႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ အျမင့္ဆုံးေသာ ဘ၀ကို “ေရထမ္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေလာက္မွ မသာယာပါလား” ဟူ၍ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ပုံမွာ မေလးျဖဴအဖို႔ မရယ္ေမာဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။<br />
<br />
“ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ မမရီရယ္၊ ခုလုပ္မွ ခုစား၊ သည္ေန႔ စားရလို႔ မနက္ျဖန္ ဘယ္လိုမွန္း မသိတဲ့ ဘ၀ကိုမ်ား အားက်ရတယ္လို႔”<br />
<br />
“ညီမ မသိဘူးေနာ္၊ စားစရာ၊ ၀တ္စရာ၊ ေနစရာေတြ မရွိဘူးဆိုတာက ဘ၀တစ္ခုကြဲ႕၊ သည္စားဖို႔ ေနဖို႔ ၀တ္ဖို႔ကို ပူပင္ေၾကာင့္ၾကေနရတဲ့အထဲက 'ငါ့မယား မီးယပ္က်ိဳးေလး ငါ ရွာေကၽြးမွ စားရမွာပါလား၊ ငါ့မယား လူမမာ သနားစရာေလးပါလား'ဆိုတဲ့ ၾကင္နာျမတ္ႏိုးမႈကို ခံယူရတဲ့ ဘ၀ဟာ စၾက၀ေတးမႏၶတ္မင္းရဲ႕ ၾကင္ယာသက္ထားဘ၀နဲ႔ေတာင္ မလဲႏိုင္ေအာင္ သာယာတယ္၊ ေမာင္သိန္းရဲ႕ မယား မႏုဟာ မီးယပ္က်ိဳး က်ိဳးေနတယ္။ ေမာင္သိန္းက သူ ေရထမ္းတာဟာ သူ႔မယား မီးယပ္က်ိဳးကို လုပ္ေကၽြးဖို႔လို႔ အျမဲေျပာတယ္။ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ သူ႔ကို ေကၽြးရင္လည္း သူ ဘယ္ေတာ့မွ မစားရက္ဘူး၊ သူ႔မယား မီးယပ္က်ိဳးဖို႔ အျမဲသယ္သယ္သြားတယ္၊ တစ္ခါတေလ ေရခပ္ေနာက္က်လို႔ “ဟဲ့ ေမာင္သိန္း သည္ေန႔ေနာက္က်လိုက္တာလို႔” ေမးလိုက္ရင္ “ ဟုတ္ကဲ့ မမ ညက မႏု ကိုယ္ေတြ လက္ေတြ ကိုက္လို႔ ႏွိပ္ေပးေနရလို႔ မိုးလင္းမွ အိပ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ပါ မမ”လို႔မ်ား ေျဖရင္ “ အင္း မယ္ႏုရယ္၊ နင့္ႏွယ္ ကံေကာင္းလိုက္တာဟယ္၊ တို႔မ်ား ညည ေခ်ာင္းဆိုရင္ ေရခပ္ေပးမယ့္လူ မရွိဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္း ေမာေန၊ မ်က္ရည္ေတြ က်ေအာင္ ေခ်ာင္းဆိုးေန ကိုကိုတို႔မ်ား လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး၊ သူသာ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ မမရီမွာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိနဲ႔” လို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာမိတယ္၊ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့လည္း မယ္ႏုလို႔ မီးယပ္က်ိဳး က်ိဳးၿပီး အိပ္ရာထဲက မထႏိုင္ေအာင္ မမာမက်န္း ျဖစ္လိုက္ခ်င္တယ္”<br />
<br />
အ႐ူးႀကီးလို စိတ္ကူးရတိုင္း ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာေနသည့္ အစ္မ ျဖစ္သူကို ၾကည့္ရင္း မေလးျဖဴမွာ ရယ္ရမလို ငိုရမလို ျဖစ္လာရ၏။<br />
“ငါ က်န္းမာလို႔ ငါ့ကို ကိုကိုက ဂ႐ုမစိုက္တာ၊ မယ္ႏုလိုသာ ငါလည္း မီးယပ္က်ိဳး က်ိဳးေနရင္ ေမာင္သိန္းက သူ႔မယား ဂ႐ုစိုက္ ၾကင္နာသလို ကိုကိုလည္း ငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္မွာပါပဲလို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေတြးမိတယ္”<br />
<br />
“တကယ့္အရင္းကို စစ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ေတာ့မယ္ ဆိုကတည္းက သည္ေယာက်္ားရဲ႕ ရာထူး၊ ၀င္ေငြ၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကာကို စဥ္းစားၿပီးမွ လက္ခံခဲ့တာပဲ၊ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့မွ ကိုယ္ လက္ထပ္တဲ့ေယာက်္ားရဲ႕ ရာထူးတို႔၊ ၀င္ေငြတို႔ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကာတို႔ဆိုတာဟာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ေရထမ္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မယား ျဖစ္ရတာေလာက္မွ မဟန္မွန္း နားလည္ရတယ္၊ ရာထူး ဆိုတာကလည္း ဘ၀သာယာမႈကို မေပးဘူး၊ ၀င္ေငြဆိုတာကလည္း သူ သုံးခ်င္သလို သုံး၊ သူ စာရင္းျပခ်င္သလို ျပၿပီး က်န္တာမွ ရတာမို႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ႕ အသုံးစရိတ္ဟာ မဖူလုံခဲ့ပါဘူး၊ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဂုဏ္သိကာဆိုတာကလည္း အိမ္ေထာင္သာယာေရးမွာ အေထာက္အကူ မျပဳပါဘူး၊ အဲ… အိမ္ေထာင္သာယာေရး၊ ဘ၀သာယာေရးကို တကယ္ ေပးတာကေတာ့ ကိုယ့္ေယာက်္ားရဲ႕ အသည္းႏွလုံးကို ပိုင္ဆိုင္ရျခင္းပဲ ညီမ၊ ကိုယ့္ေယာက်္ား ကိုယ့္လင္ရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ ျမတ္ႏိုးျခင္း ယုယျခင္းကိုမွ မပိုင္ရ၊ မခံယူရရင္ သည္မိန္းမဘ၀ဟာ အသက္ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသေနတာနဲ႔ မျခားနားပါဘူး၊ တကယ္ေတာ့ မမရီဟာ အတြင္း၀န္ ဦးေက်ာ္သူရဲ႕ “ပြဲတက္မယား”ပါ။ ၾကင္ယာသက္ထား ခ်စ္မယား မဟုတ္ပါဘူး”<br />
<br />
မေလးျဖဴသည္ ဇာပ၀ါကို စုံခ်၍ အေမရိကန္သံအမတ္၏ လက္ယာဘက္တြင္ ထိုင္ကာ ညစာ သုံးေဆာင္ေနသည့္ မမရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေလသည္။<br />
<br />
မင္းပြဲသဘင္၀ယ္ မမရီသည္ အျမဲတမ္း အတြင္း၀န္ ဦးေက်ာ္သူ၏ ခ်စ္ဇနီးအျဖစ္ ပြဲလယ္တင့္ေနေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဦးေက်ာ္သူ၏ အသည္းႏွလုံးႏွင့္ ေမတၱာကိုမူကား မပိုင္ရွာသူပါတကား။<br />
<br />
ေမာင္သည္ မ်က္လုံးမ်ားကို ခပ္စင္းစင္း ခပ္ေစြေစြ လုပ္၍ ျပံဳးတုံးတုံး အမူအရာႏွင့္ မေလးျဖဴကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္ေလသည္။ ေမာင့္အၾကည့္သည္ အျပစ္ကင္းစင္သလို ေမာင့္အျပံဳးသည္ မေလးျဖဴအဖို႔ ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းလွပါ၏။ ေမာင့္အမူအရာသည္ အျပစ္ကင္းစင္သည့္ ကေလးငယ္ကဲ့သို႔ ခ်စ္စဖြယ္ရွိၿပီး ေမာင့္ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ရင္ေအးစရာ ေကာင္းလွပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္ မေလးျဖဴတို႔ အိမ္ေထာင္သက္သည္ အခ်ိန္တိုေတာင္းလွပါေသး၏။<br />
“ေမာင္ႏွင့္ လက္ထပ္ေတာ့မည္”ဟူေသာ သတင္းကို မေလးျဖဴ၏ မိတ္ေဆြမ်ားၾကားသိၾကစဥ္က ေမာင္၏ ရာထူး၊ ေမာင္၏ ၀င္ေငြ၊ ေမာင္၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာသည္ ႀကီးမားပါ၍ မေလးျဖဴအတြက္ ၀မ္းသာၾကေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာၾကားၾက၏။<br />
<br />
မေလးျဖဴသည္ သူ၏ ရင္ကိုသာ ခြဲျပလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ဤ ဂုဏ္သိကၡာေတြေၾကာင့္ ေမာင့္ေမတၱာကို လက္ခံရန္ မေလးျဖဴ မည္မွ် အခ်ိန္ယူ၍ စဥ္းစားခဲ့သည္ကို မေလးျဖဴ၏ မိတ္ေဆြမ်ား မသိၾကပါေလ။ “မျပံဳးခ်င္ဘဲ ျပံဳးရသည့္ ဘ၀” ႏွင့္ “ ဟုတ္ပါသည္ မွန္ပါသည္၊ အားလုံးေကာင္းပါသည္” ဟူေသာ အေပၚယံ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္းကို မေလးျဖဴသည္ အေၾကာက္ဆုံး ျဖစ္ေလသည္။<br />
<br />
မိုးရြာထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရမည္ ဆိုပါလွ်င္ မေမာသည့္ မေလးျဖဴ၊ တစ္ေတာင္တစ္ရပ္ ရွည္သည့္ ျမက္ပင္ရွည္ႀကီးမွား တိုးေ၀ွ႔၍ စမ္းေခ်ာင္းေတြ႕တိုင္း ထဘီ ဒူးဆစ္ေပေအာင္ မ၍ ဆင္းကာ ေဆာ့ကစားခ်င္သည့္ မေလးျဖဴသည္ “ဟန္ေဆာင္ေလာက” ႏွင့္ မထိုက္တန္ေပ။<br />
<br />
“ေမာင့္ကို ျဖဴ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ေမာင္၊ ျဖဴ႕ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ျဖဴ ယုံၾကည္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လူေတြက ျဖဴ ေမာင့္ကို လက္ထပ္တာ ေမာင့္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ျဖဴျဖင့္ သိပ္အသည္းနာမိတာပဲ”<br />
<br />
လြတ္လပ္စြာ ေန၍ လြတ္လပ္စြာ ေတြးတတ္သည့္ မေလးျဖဴသည္ လြတ္လပ္ျခင္း၏ အရသာကို ပ်က္ျပဳန္းေစသည့္ ေမာင့္ဘ၀ႏွင့္ မိမိ၏ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည့္ ေမတၱာကို လဲလွယ္ေစေသာအခါ ရင္နင့္စြာ ေျပာျပတတ္၏။<br />
<br />
“လူေတြက ထင္တယ္ ေမာင္၊ အိမ္ေထာင္ေရးကို သူတို႔က ေငြေၾကးနဲ႔ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကတယ္၊ ေငြေၾကးရွိရင္ အားလုံး ၿပီးစီးတယ္မ်ား ထင္ေနၾကသလားပဲ၊ မွန္တာ ေျပာမယ္ ေမာင့္ကို လက္ထပ္လို႔ ျဖဴ႕မွာ ဂုဏ္တက္လာမွာေတာ့ ေျမႀကီး လက္ခတ္မလြဲဘဲ၊ ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြဟာ ဂုဏ္ရွိတဲ့လူကို ပူေဇာ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ျဖဴ လိုခ်င္တာက ေမာင့္အသည္းႏွလုံးပါ၊ ေမာင့္အယုအယပါ၊ ေမာင့္ျမတ္ႏိုးမႈပါ။ ဒါေတြကို လိုခ်င္လို႔ လေရာင္ေအာက္မွာ သီခ်င္းေအာ္ဆိုခ်င္တဲ့ မိန္းမ၊ မိုးရြာထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာကို ႀကိဳက္တဲ့ မေရႊျဖဴရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ေမာင့္ေမတၱာနဲ႔ လဲလွယ္ယူရမွာပါ“<br />
<br />
“ဒါေၾကာင့္လည္း ျဖဴ ဆုေတာင္းပါတယ္၊ ျဖဴဟာ သစ္ပင္စိုက္ ၀ါသနာပါတာမို႔ သစ္ပင္စိုက္တဲ့အခါမွာ ျဖဴ စိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီပင္ကေလးက ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ရင္ ျဖဴ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေအာင္ ၀မ္းသာတယ္၊ ျဖဴ စိုက္တဲ့ သရက္ပင္က အသီးသီးရင္ ျဖဴ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးတယ္၊ ျဖဴ ျပဳျပင္ယုယထားတဲ့ သစ္ပင္ကေလးက ျဖဴ ၀မ္းသာ ေက်နပ္ေအာင္ အသီးသီးေပးပါလား၊ ပန္းပြင့္ကေလး ပြင့္ေပးပါကလား ဆိုၿပီး ၾကည္ႏူးမိပါတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ ေမာင့္အေပၚမွာ ျဖဴ ထားတဲ့ ေမတၱာေစတနာဟာ ျဖဴ႕အေပၚမွာ တုံ႔ျပန္မႈရရင္ ျဖဴ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ ဒါထက္လည္း ျဖဴ ဘာမွ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး”<br />
မေလးျဖဴသည္ သူ ေျပာလိုသည္မ်ားကို အားရပါးရႀကီး ေျပာၿပီးေသာအခါ အားရပါးရႀကီးပင္ ငိုခ်လိုက္ေလသည္။<br />
<br />
----------<br />
<br />
“ တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္တယ္ဆိုတာဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ ကိုးကြယ္အားကိုးရာ ရွာျခင္းပါပဲ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ျခင္းမို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမတ္ႏိုးယုယ၊ ၾကင္နာ၊ စာနာႏိုင္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္ပါတယ္၊ ဒါကလြဲၿပီး ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိသင္ပါဘူး”<br />
<br />
အေတြးေခါင္သည့္ မေလးျဖဴသည္ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ဥပေဒသႏွစ္ခုကို စဥ္းစားမိလိုက္ျပန္၏။<br />
<br />
“ခက္တယ္ ညီမ၊ ေတာ္ေတာ္ပဲ ခက္တယ္၊ လူ႔စိတ္ဆိုတာ အေတြးေတြက အျမဲပဲ ေ၀တတ္တယ္၊ ကိုယ့္ေယာက်္ားဟာ တျခား မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚမွာ စိတ္၀င္စားေနတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ဒါ့ထက္ကဲၿပီး ကိုယ့္ေယာက်္ားဟာ တျခား မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္ကို အလိုလိုက္တာထက္ ပိုၿပီး အလိုလိုက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိ မယားေခါင္းထဲမွာ ၀င္ေနရင္ ကိုယ့္ေယာက်္ားကို ကိုယ္ခ်စ္တာက ခ်စ္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မေက်နပ္ခ်င္ဘူး၊ စိတ္တုိခ်င္တယ္၊ အဲဒီအခါမွာ ျပဳစုရမွာေတြ၊ ယုယရမွာေတြဟာ အလိုလိုေႏွးေကြးလာတယ္၊<br />
<br />
“ငါက ခ်စ္ေပမယ့္ သူက ခ်စ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ငါ့ကို သူ႔အမ်ိဳးသမီးေလာက္ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ အသိဟာ မယား ေခါင္းထဲမွာ ၀င္ေနတယ္၊ သည္ေတာ့ မယားရင္ထဲမွာ သူ႔ေယာက်ာ္းကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ခ်စ္ မေက်နပ္ဘူး၊ မေက်နပ္ေတာ့ မသြက္လက္ဘူးေပါ့၊ သည္ေတာ့ သူတို႔ကလည္း အျပစ္ရွာလာၾကတယ္၊ မိန္းမက တာ၀န္မေက်ဘူးေပါ့”<br />
<br />
“တကယ္ေတာ့ မမရီတို႔ အိမ္ေထာင္ရွင္ ဇနီးမယားေတြမွာ ျပႆနာေတြက အမ်ားႀကီး ရွိတာကြဲ႕၊ အိမ္စရိတ္ မလုံေလာက္လို႔ စိတ္ညစ္ရတာက တစ္မ်ိဳး၊ သားသမီး ေနမေကာင္းလို႔ ပူပင္ေသာက ေရာက္ရတာက တစ္သြယ္၊ ေဆြေရးမ်ိဳးေရး ကိစၥအတြက္ စိတ္ပင္ပန္းရတာက တစ္ဖုံ၊ ေယာက်္ားေတြက ေျပာဦးမယ္၊ သူတို႔မွာ အလုပ္၀တၱရားက ပင္ပန္းတယ္လို႔ မွန္ပါတယ္၊ မမရီတို႔ မိန္းမေတြမွာလည္း သူတို႔လို အလုပ္၀တၱရားက လက္ညႇိဳးထိုးျပစရာ မရေပးမယ့္ စိတ္႐ႈပ္စရာ စိတ္ပင္ပန္းစရာေတြဟာ အျမဲရွိတာပဲ မဟုတ္လား၊ ျဖဴလည္း အိမ္ေထာင္သည္ပါ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာမိႏိုင္ပါတယ္”<br />
<br />
“အထူးသျဖင့္ေပါ့ကြယ္၊ ကိုယ့္ေယာက်္ားက ကိုယ့္ထက္ ပိုခ်စ္သြားမယ့္ မိန္းမ၊ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္ရမယ့္ မိန္းမ ရွိလာမွာကို အေၾကာက္ဆုံးပဲကြယ္၊ သည္ေတာ့ အလုပ္မ်ားလို႔ ႐ုံးျပန္ေနာက္က်တယ္ပဲထား၊ မယားစိတ္ထဲမွာက ဘယ္အဆက္နဲ႔မ်ား တြဲေနပါလိမ့္၊ ငါ့ေယာက်္ားကလည္း ရာထူးႀကီး ဂုဏ္ႀကီးဆိုေတာ့ ငါ့ေယာက်္ားကို ပိုင္းခ်င္လို႔ ညာျဖန္းတဲ့ မိန္းမနဲ႔မ်ား ေတြ႕သြားရင္ ငါေတာ့ ငါ့သမီးေလးနဲ႔ ဒုကၡျဖစ္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးထက္ ငါ့ထက္ ဂ႐ုစိုက္ရမယ့္ မိန္းမဆိုတဲ့ အသံကေလးကိုေတာင္မွ ၾကားႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖဴလည္း မိန္းမပဲ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့ကြယ္၊ သည္အထဲ ငါက အိမ္သုံးဖို႔ ပိုက္ဆံေတာင္းရင္ျဖင့္ မရွိဘူး ေျပာတယ္၊ သူ႔ဟာမဖို႔ေတာ့ ဘာ၀ယ္ေပးရတာနဲ႔ ညာ၀ယ္ေပးရတာနဲ႔ဆိုတဲ့ မနာလိုစိတ္ေတြကလည္း ၀င္ေန၊ ႐ုံးျပန္ခ်ိန္ကေနၿပီး ေစာင့္လာလိုက္တာ အခ်ိန္လြဲေလ ေစာင့္ရတဲ့လူက မလာလို႔ စိတ္တိုတာ တစ္မ်ိဳး၊ ခုနလို အေတြးေတြ ေခါင္တာက တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေဟာ… ေယာက်္ားလည္း ေရာက္လာေရာ ႏႈတ္ခမ္းစူခ်င္ေရာ၊ ေစာင့္ရ ေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔ စိတ္ပင္ပန္းၿပီး လူကလည္း မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ လင္ဆိုေတာ့ ႏြဲ႔ကလည္း ႏြဲ႔ခ်င္ေသးတာ မဟုတ္လား၊ အဲဒါ သူတို႔က ဦးေအာင္ ဆူေတာ့တာပဲ၊ ကိုယ္ကလည္း သူ ေနာက္က်တာကို ေျပာမွာစိုးလို႔ သူက ဦးေအာင္ ရန္စတာလို႔ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ေတြးၿပီး ျပန္ပက္လိုက္တာပဲ၊ ကဲ… အဲဒါ ဘယ္သူ႔အဆိုးလဲ၊ ဘယ္သူ႔အျပစ္တင္ရမလဲ၊ သူတို႔မွာသာ အစအန မရွိရင္ ဘယ္မိန္းမကမွ ကိုယ့္ေယာက်္ားကို အခုလို မထင္ဘူး၊ ကိုယ့္ေယာက်္ားကို အထင္ႀကီးလိုက္တာမွ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေယာက်္ားကို အထင္ႀကီးရာမွာ မတူၾကဘူး မဟုတ္လား ျဖဴ”<br />
<br />
မမရီ၏ အေျပာ၀ယ္ မေလးျဖဴက ျပံဳးရျပန္ေလသည္။ မမရီ ေျပာသမွ် စကားမ်ားအနက္ မိန္းမေတြ ကိုယ့္ေယာက်္ားကိုယ္ အထင္ႀကီးပုံကိုမူ သေဘာအက်ဆုံး ျဖစ္ေလသည္။ မေလးျဖဴသည္လည္း သူ႔ေမာင္ကို သူ အထင္ႀကီးသူပင္ မဟုတ္ပါလား။ ေမာင္ ဘာလုပ္လုပ္ ဟုတ္သည္ပင္ ထင္သည္။ ေမာင္လိုလူ ဇမၺဴမွာ မရွိဘူး ထင္လို႔လည္း ေရြးၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါလား။<br />
<br />
“သည္လို ကိုယ့္ေယာက်္ား အစအနကို သူမ်ားေတြ နားမဆံ့မွ ကိုယ္က သိရတဲ့ အျဖစ္ရယ္၊ ကိုယ္က ခ်စ္သလို မတုံ႔ျပန္ပါလားဆိုတဲ့ အသိရယ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို အသံမာမာကေလးနဲ႔ ေျပာလည္း ငါ့ကို မခ်စ္လို႔လို႔ ေတြးလိုက္တာပဲ၊ ကိုယ္လုပ္ေပးတာကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုလည္း ဘယ္ႀကိဳက္ေတာ့မလဲ၊ ငါ့ကို အခ်စ္ေပါ့ေတာ့ အျပစ္၀င္တာေပါ့လို႔ ေတြးတယ္ကြဲ႔၊ မျဖဴေကာ မေတြးမိဘူးလားဟင္၊ မမရီလို မေတြးမိဘူးလား”<br />
<br />
မေလးျဖဴက ကိုယ္ခ်င္းစာစြာႏွင့္ အစ္မျဖစ္သူ အခ်စ္စိတၱဇေ၀ဒနာသည္ႀကီးကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိ၏။<br />
<br />
“စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါကြယ္၊ ရည္းစားဘ၀က မမရီ ထိုင္ရင္ တင္ပါးႏုႏု နာမွာစိုးလို႔ သူ႔လက္ကိုင္ပ၀ါ ခင္းေပးရတာနဲ႔၊ ကုလားထိုင္လက္တန္းေပၚ မမရီ လက္တင္ထားရင္ နာမွာစိုးလို႔ သူ႔လက္ဖ၀ါး ခံေပးရတာနဲ႔၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ကြယ္ မမရီ အလွပ်က္မွာစိုးလို႔ မထိရက္ မတို႔ရက္ဘဲ အလွၾကည့္လာတဲ့သူက ခုေတာ့ တစ္ေန႔က ထမင္းခ်က္တဲ့သူ ထြက္သြားလို႔ မမရီ ထမင္း၀င္ခ်က္တာ လက္ မီးေလာင္သြားတယ္ကြယ္၊ အဲဒါ သူ႔ေရွ႕ ကိုယ့္လက္ကေလး ကိုယ္ ကိုင္ေနမိေတာ့...<br />
<br />
“က်ဳပ္ကို ႏြဲ႔ျပမေနစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ထမင္းခ်က္ရလို႔ လက္မီးေလာင္တာ အဆန္း မဟုတ္ပါဘူးတဲ့၊ ကိုယ္ မတတ္လို႔ ကိုယ္ခံရတာတဲ့”<br />
<br />
ကဲ.. ညီမ စဥ္းစား ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ အသည္းနာစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ၊ သည္ေန႔ပဲ မမရီ ေမေမကလည္း အိမ္ကို လာလည္တာနဲ႔ ၾကံဳသြားတယ္၊ သမီးလက္ကေလး မီးေလာင္တာ တယုတယ ကိုင္ၾကည့္ၿပီး “ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ သမီးရယ္၊ သမီးက မီးဖို၀င္ဖူးတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ လုပ္စ ကုိင္စ မရွိေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့၊ ေအးေပါ့ေလ၊ ကိုယ့္လင္ ကိုယ့္သား စားဖို႔ဆိုေတာ့ လုပ္ရတာပဲ၊ ဒါဟာ မိန္းမေတြရဲ႕ မိခင္စိတ္ေစတနာ” လို႔ ေျပာရင္း ႏွစ္သိမ့္သြားရွာတယ္”<br />
<br />
“တကယ္ေတာ့ စကားတစ္လုံးပါပဲ၊ သူမ်ား နား၀င္ေအာင္ ႏွစ္သိမ့္တတ္တဲ့ စကားေျပာရမွာ ခဲယဥ္းသလားကြယ့္၊ မိန္းမေတြဟာ ႏွာေခါင္းမပါရင္ ဟိုဟာကိုေတာင္ စားၾကတယ္လို႔ စကားပုံ ရွိတယ္ေနာ္၊ မမရီကို ငယ္ငယ္က လူႀကီးေတြက သည္စကားပုံနဲ႔ ႏႈိင္းရင္ ဆတ္ဆတ္ခါ နာမိတယ္၊ သည္မိန္းမ အညံ့စားေတြထဲမွာ မိုးရီ မပါပါဘူးလို႔ လက္မေထာင္ၿပီး ျငင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ခုေတာ့ ၀န္ခံတယ္ ညီမေရ မိုးက လြဲရင္ ကိုကိုက ဘယ္မိန္းမကိုမွ မ်က္ေမႊးေထာ္လို႔ ေမာ္ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အမယ္ေလး ညီမေရ႕ မမရီရင္ထဲ ပီတိေတြဆိုတာ အထပ္လိုက္ အထပ္လိုက္ လူႀကီးေတြက ဘယ္လိုပဲ သေဘာမတူဘူးေျပာ “ ကိုကိုမွ ကိုကို” ကိုကိုကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔မွ မခ်စ္ႏိုင္ဘူးေပါ့”<br />
<br />
“ယုံမိတာ ယုံမိတာ၊ တကယ္ေတာ့ ႏွာေခါင္း ရွိလ်က္နဲ႔ နံရမွန္း မသိတဲ့ မမရီပါကြာ၊ အခုေတာ့ ကိုယ့္ေယာက်္ားကို ၾကံဖန္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ရေသးသေဟ့၊ သူ႔သမီးကိုေတာ့ ခ်စ္ရမွန္း သိသကြယ့္၊ ဒါ တစ္ခုေတာ့ ကိုကို႔ကို ေက်နပ္မိပါတယ္၊ မမရီကို မၾကင္နာေပမယ့္ သမီးေလးကို ျမတ္ႏိုးရင္ မမရီ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြထဲက တစ္၀က္ ေလ်ာ့ပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ရယ္စရာေျပာရဦးမယ္ မမရီ ကိုကို႔ကို ေမးၾကည့္တယ္၊ ေနစမ္းပါဦးရွင့္၊ မိန္းမရွိၿပီးသား အိမ္ေထာင္ရွင္ ေယာက်္ားေတြဟာ သားတာ၀န္ မယားတာ၀န္ ဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ေတြ ထမ္းေနရေသးတဲ့အထဲက ဘာျပဳလို႔မ်ား အေပ်ာ္ထားခ်င္ရတာလဲလို႔”<br />
<br />
“အေျဖလဲ နားေထာင္ဦး ညီမေရ႕၊ ေတာ္ေတာ္ မသိသားဆိုးတဲ့ မိန္းမတဲ့၊ ေယာက်္ားဆိုတာ ကုိယ္နဲ႔ ဘ၀အေဖာ္ ျဖစ္၇မယ့္ မိန္းမကိုသာ အႀကိဳက္ေရြးၿပီး ယူခဲ့တာတဲ့၊ သည့္ျပင္ မိန္းမက်ေတာ့ မိန္းမလွ မလွ၊ ေခ်ာ ေခ်ာမေခ်ာ၊ အရည္အခ်င္း ရွိ မရွိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေရြးေနတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့”<br />
<br />
“ဒါျဖင့္ ဘာၾကည့္တာလဲလို႔ ထပ္ေမးတာေပါ့၊ ေျပာ မေျပာခ်င္ပါဘူး ညီမရယ္၊ ဘာမွၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ကိုယ္က စ လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ လိုက္လာတဲ့ မိန္းမကို ေက်နပ္လိုက္တာပဲတဲ့၊ ကိုယ့္မိန္းမက ကိုယ့္အေပၚမွာ ဆက္ဆံတာ ဣေႁႏၵသိကၡာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ မေပ်ာ္ဘူးတဲ့၊ သူတို႔က “ တို႔”လိုက္တာနဲ႔ ေျပးကပ္ဆိုပဲ၊ ကဲ… မမရီတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့ မိန္းမေတြ ဣေႁႏၵေရႊေပးလို႔ မရဆိုတဲ့ စံ နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ မိန္းမေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊ ဘာအဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မလဲ”<br />
<br />
မေလးျဖဴသည္ အခ်ိဳပန္းကန္ထဲမွ မုန္႔အစအနေလးမ်ားကို ဇြန္းႏွင့္ သိမ္းရင္း စုရင္း မမရီ တစ္ခါက ေျပာခဲ့ဖူးသည့္ “သူ႔ဘ၀”ကို ေတြးေနမိေလသည္။<br />
<br />
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ မိန္းမသည္ မိန္းမသာ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေန႔တြင္ ေလာကဓမၼတာအရ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါက “ကိုယ့္လင္သား ျပဳမွ ႏုရသည့္ဘ၀”ခ်ည္းသာ မဟုတ္ပါလား၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွးလူႀကီးမ်ားက စကားပုံ ထားခဲ့ၾကေလသည္။ “ဆူးေပၚဖက္က်လည္း ဖက္ေပါက္၊ ဖက္ေပၚ ဆူးက်လည္း ဖက္ပင္ေပါက္ရမည္တည္း”။<br />
<br />
ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ မေလးျဖဴ၏ အေတြးမ်ားသည္ ရပ္သြားေလေတာ့သည္။ ထမင္းစားပြဲ အၿပီးတြင္ ဦးေက်ာ္သူက သူ႔အား ဂုဏ္ျပဳသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မိန္႔ခြန္းရွည္ႀကီးကို ခံ့ခံ့ညားညား ေျပာေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။<br />
<br />
<br />
ဏီဏီယဥ္<br />
ျမ၀တီမဂၢဇင္း<br />
၁၉၆၄၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ။<br />
ေခတ္ၿပိဳင္တို႔၏ သတို႔သမီး ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္၊ စာမူခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၅၀၀၄၉၄၀၃၀၈ျဖင့္ ပထမအႀကိမ္၊ ႏို၀င္ဘာလ ၂၀၀၈ခုႏွစ္က ကံ့ေကာ္၀တ္ရည္စာေပကေန ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ သည္စာအုပ္ေလးထဲမွာ ပါတဲ့ ၀တၳဳေလး တစ္ပုဒ္ပါ။<br />
<br />
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တဲ့ စာေလးဟာ… အခုေခတ္နဲ႔ သိပ္ကြာဟေနသလား မကြာဟဘူးလားဆိုတာကို စာဖတ္သူမ်ားကိုယ္တိုင္ ခံစားၾကည့္ၿပီး အေတြးပြားလို႔ရေအာင္ ဖတ္ေနရင္း အမ်ားအတြက္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္တာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္။<br />
စႏၵာ<br />
<br />
<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5236414684554866316.post-79608818132610762252012-01-29T15:58:00.000-08:002012-07-22T07:29:46.696-07:00မွန္တစ္ခ်ပ္<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOhOOZR8nSCRyglQuBUZXrLZFt0GlP05wrdAmm1SI1_q-UqzwtwFXqPeJFzZxuM58xUqm_bllqsdIpt62o0acFI0Q7Nwzwe7QkNE4qfbd3xjTyK8HVxA2hyt4usLAFOyT52ALVtefAk7N7/s1600/safe_image.php.jpeg" /><br />
<br />
(၁)<br />
တရားလုိျပ သက္ေသ အမွတ္(၁)မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ လူငယ္ကေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ေပ အကြက္မလည္ေတာ႔ျပီျဖစ္ေသာ လက္စက စြပ္က်ယ္ဖားဖားႏွင္႔ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္<br />
<br />
ေဟာင္းကုိ ၀တ္ဆင္ထားသည္။ မႈန္မဲြေသာရုပ္သြင္ဟု ဆုိရမည္။<br />
တရားခြင္ သက္ေသထုိင္ခုံေရွ႕တြင္ သူကုိ မတ္တပ္ရစ္ေစ၍ ကတိသစၥာျပဳခုိင္းလုိက္သည္။<br />
<br />
“နာမည္ ဘယ္သူလဲ”<br />
“ေမာင္ဖုိးတုိးပါ ”<br />
“အသက္”<br />
“၁၂ႏွစ္”<br />
“ေက်ာင္းသားလား”<br />
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ေက်ာင္းထြက္တာ ႏွစ္ေႏြရွိပါျပီ”<br />
“အေဖနာမည္”<br />
“ဦးဘုိးေတ”<br />
“ဦးဘုိးေတ ဟုတ္လား။ ဒါဆုိရင္ မင္းဟာ ေဟာဒီရုံးေရွ႕က တရားလို<br />
တရားျပဳိင္တုိ႕ရဲ႕သားေပါ့”<br />
“ဟုတ္ပါတယ္”<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<br />
“မင္းဟာ မင္းအေမျပတဲ႔ တရားလုိျပ သက္ေသ၊ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္မွ<br />
ကြာရွင္းျပတ္စဲေပးပါလုိ႔ မင္းအေမကိုယ္တုိင္က တရားလုိ ျပဳလုပ္စြဲဆုိတဲ႔အမႈမွာ မင္းရဲ႕ အေဖက ကြာရွင္းမေပးႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ေခ်ပခဲ႔တယ္။ အဲဒီအမႈမွာ အေမဘက္က သက္ေသအျဖစ္ ေမာင္ဖုိးတုိးက ထြက္ဆုိမယ္ ဟုတ္လား။ အဲဒါကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္ရဲ႕လား”<br />
<br />
“ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ပါတယ္”<br />
ဖ်တ္ခနဲ ေတာက္လဲ႔သြားေသာ မ်က္၀န္း၀င္း၀င္းကေလးမ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပသည္ကုိ တကယ္နားလည္ေၾကာင္း ေျဖဆုိေနေခ်သည္။ အံၾသလုိ႔မကုန္မီ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို က်ိတ္၍ ခ်လုိက္မိေတာ႔သည္။<br />
တရားသူၾကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကြာလုိမႈကုိ စစ္ေဆးစီရင္လုိျခင္း မရွိၾကပါ။ မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ခံစစ္ေဆးရလွ်င္လည္း ကြာရွင္းမေပးလုိသည္႔ဘက္မွ အေလးေပး စဥ္းစားေပးတက္ၾကသည္။ ကြာေပးရမည္ကုိ စုိးရြံ ၾကသည္။ ကြာရွင္းခြင္႔ ဒီဂရီမွာ လက္မွတ္ေရးထုိးေပးျခင္းထက္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေပၚ လက္မွတ္ေရးထိုးရျခင္းကုိ ပို၍ႏွစ္လုိၾကသည္။ မဂၤလာရွိသည္ဟု ထင္သည္။ သည္အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါသည္။<br />
<br />
သုိ႔ျဖစ္၍ ေမာင္ဖုိးတုိးေလးကုိ အေလာတၾကီး ရွင္းျပမိခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တရားလိုႏွင္႔ တရားျပဳိင္ ႏွစ္ဖက္စလုံးကုိ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေန ငွားရမ္းျခင္းမရွိသျဖင္႔ သက္ေသထြက္ဆုိ<br />
ခ်က္မ်ားကို ျပည္႔ျပည့္စုံစုံ ရရွိေစရန္ ကႊ်န္ေတာ္ကပင္ ဦးေဆာင္ေမးျမန္းရေလသည္။<br />
<br />
(၂)<br />
“ေမာင္ဖုိးတုိး၊ မင္းတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုအေျခအေနက စျပီး မင္းသိသမွ် ေျပာစမ္းကြာ”<br />
ဖုိးတုိးကေလးက မ်က္လုံးေလးေပကလပ္ ေပကလပ္ႏွင္႔ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာ ထြက္ဆုိခ်က္ေပးေလ<br />
သည္။<br />
<br />
“အေဖနဲ႔ အေမမွာ သားသမီးေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ကႊ်န္ေတာ္က သားအၾကီးဆုံးပါ။<br />
ညီေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ညီမေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိပါေသးတယ္။ အေမက ေကာက္စိုက္ခ်ိန္၊ ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ေတြမွာ လက္စားလိုက္ျပီး လယ္ထဲ ေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးရွာ ဖားရွာလည္း<br />
လုပ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုလည္း ေလးတန္းေအာင္တဲ႔အထိ ေက်ာင္းထားေပးခဲ႔ပါေသးတယ္”<br />
<br />
“အေဖေရာ ဘာလုပ္သလဲ”<br />
“အရက္ေသာက္ပါတယ္။ ညေန ညေနဆုိ အေမရွာေပးတဲ႔ ေငြကေလးနဲ႔ အရက္မူးေအာင္ ေသာက္ျပီး အေမ႔ကုိ ရမ္းပါတယ္”<br />
<br />
“အလုပ္ေလ၊ ဘာအလုပ္လုပ္သလဲ”<br />
“အဲဒါ အေဖ႔အလုပ္ပါ။ ေနာက္ အေဖလုပ္တာ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္”<br />
<br />
“ဘာလဲ”<br />
“ေနာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ယူျပီး အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတာပါ”<br />
“အဲဒီေတာ႔ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕ အေမက ဘယ္သူနဲ႔ေနသလဲ”<br />
“အေဖနဲ႔ပဲ ေနပါတယ္”<br />
<br />
“အဲဒီေတာ႔ အဆင္ေျပသြားၾကေရာလား”<br />
“အစပိုင္းေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္က်ေတာ႔ အေဖက အေမ႔ကိုခဏ ခဏ ရိုက္ပါတယ္။<br />
အေမလည္း ဦးေလးငျပားေနာက္ လုိက္ေျပးေတာ႔တာပဲ”<br />
“ဦးေလးငျပားဆုိတာ ဘယ္သူလဲ”<br />
“အေမ ပထမယူထားတဲ႔ ေနာက္ေယာက်ာၤးပါ”<br />
<br />
“ေဟ…ဘယ္လုိ၊ ပထမယူတဲ႔ ေနာက္ေယာက်ာၤး၊ ဟုတ္လား”<br />
“ဟုတ္ပါတယ္။ အေမလည္း ဦးေလးငျပားေနာက္ကုိ လုိက္သႊားေရာ အေဖလည္း ဦးေလးငျပားကုိ မယားခုိးတယ္ဆုိျပီး တရားစြဲေတာ႔တာပါပဲ”<br />
“အဲဒီေတာ႔ ဦးေလးငျပားဆိုတဲ႔သူ ဘာျဖစ္သြားသလဲ”<br />
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဖူး။ ဦးေလးငျပားက အေဖ႔ကုိ ေငြသုံးေထာင္ေလ်ာ္ေၾကးေပးျပီးအမႈပိတ္သြားပါတယ္”<br />
<br />
ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ(၄၉၇)အရ စြဲဆုိေသာ မယားခိုးမႈသည္ တရားလုိ လင္ေယာက်ာၤးက ေက်ေအးလႊာတင္လွ်င္ ေက်ေအးပိတ္သိမ္းႏုိင္ေသာ အမႈမ်ဳိးျဖစ္သည္။<br />
ဖုိးတုိးကေလး၏ ဖခင္ ဦးဘုိးေတက ေငြသုံးေထာာင္ ေလ်ာ္ေၾကး ယူ၍ ေက်ေအးလႊာ တင္သႊင္းေပးခဲ႔ ပုံရသည္။<br />
<br />
“အဲဒီေနာက္က်ေတာ႔ မင္းရဲ႕မိခင္နဲ႔ ဦးငျပားတုိ႔ဆက္ျပီး ေပါင္းသင္းေနခဲ႔သလား”<br />
“ဟင္႔အင္း မေပါင္းရပါဘူး။ အေဖက ဦးငျပားကုိ အေမနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနရမယ္<br />
လုိ႔ ေျပာျပီးမွ အမႈပိတ္ေပးခဲ႔တာပါ”<br />
<br />
“အဲဒီေတာ႔ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕မိခင္က”<br />
“အေမက အေဖနဲ႔ပဲ ျပန္ျပီးေနရပါတယ္။ အရင္တုန္းကလုိပဲ အေဖနဲ႔သူရဲ႕ေနာက္မိန္းမကုိ လုပ္ကုိင္ေကြ်းရပါတယ္။ အေဖကလည္း အရင္တုန္းကလုိပဲ အေမ႔ကိုႏွိပ္စက္ပါတယ္”<br />
“အဲဒီေနာက္က်ေတာ႔ေကာ”<br />
“အေမဟာ အေဖနဲ႔ သုံးေလးလေလာက္ အတူတူေနျပီး ဒုတိယေနာက္ေယာက်ာၤးေနာက္ကုိ<br />
လုိက္ေျပးသြားပါတယ္”<br />
<br />
“အဲဒီ ဒုတိယေနာက္ေယာက်ာၤးက ဘယ္သူလဲ”<br />
“ကြ်န္ေတာ္ေျပာလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး”<br />
“အေမက မေျပာနဲ႔ဆုိလုိ႔ပါ”<br />
“ဘာေၾကာင္႔ မင္းအေမက မေျပာခုိင္းတာလဲ”<br />
“အေဖက မယားခုိးမႈနဲ႔ တရားစြဲမွာစုိးလုိ႔ပါ”<br />
<br />
“ေနပါဦး၊ အခုေမာင္ဖိုးတုိးက ဘယ္သူနဲ႔ အတူေနလဲ။ အေမနဲ႔လား၊ အေဖနဲ႔လား”<br />
“အစကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္လုံး အေမ႔ေနာက္ လုိက္သြားၾကတာပါ။ အခုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အေမနဲ႔လည္း မေနဘူး။ အေဖနဲ႔လည္း မေနဘူး။<br />
ဘၾကီးဦးလႈိင္ဘြား တုိ႔ဆီမွာပဲ စာရင္းငွားသႊား လုပ္ေနပါတယ္”<br />
“ညီေလး၊ ညီမေလးေတြက အေမနဲ႔ အတူေနတာေပါ့”<br />
“ဟုတ္ကဲ႔”<br />
<br />
“မင္းတုိ႔အေမရဲ႕ ဒုတိယေယာက်ာၤးနဲ႔ အတူေနၾကတာဟာ အေမအေဖတုိ႔နဲ႔ အတူေနရတာထက္<br />
ပုိျပီး မင္းတုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာၾကသလား”<br />
ဖုိးတုိးေလး တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။<br />
<br />
တစ္ေလွ်ာက္လုံး အရြယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစႊာ ေျဖဆုိခဲ႔ေသာ ဖုိးတိုးကေလးသည္<br />
ရုတ္တရက္ ျငိမ္သက္သြားျပီး ကြ်န္ေတာ္ကို ေတြေတြၾကီး စုိက္ၾကည့္ေနသည္။<br />
မ်က္လုံး၀င္း၀င္းကေလးမ်ားမွာ ရီေ၀လ်က္ ပုိမုိရႊန္းလဲ႔လာ၏ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ား ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ သည္ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္မိျပီးမွ အမႈအတြက္ ေမးရန္ မလုိအပ္ေသာ ေမးခြန္းဟု သတိျပဳလုိက္မိသည္။<br />
<br />
ဖုိးတုိးေလး မေျဖလွ်င္လည္း ေနပါေစေတာ႔ေလ။<br />
ေနာက္ေမးခြန္း ေမးမည္ျပင္လုိက္စဥ္မွာပင္ ဖုိးတိုးကေလး ကေခါင္းကုိ<br />
<br />
ယင္နားခံရသလုိ ရုတ္တရက္ ခါယမ္း လုိက္လ်က္<br />
“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ထက္ အေမစိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔က ပုိျပီး အေရးၾကီးပါတယ္”<br />
<br />
ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ သည္မွ် ခံစားမႈကဲေသာ အေျဖမ်ဳိး ဖုိးတုိးေလး<br />
ေျဖမည္ဟုမေမွ်ာ္လင္႕မိ။ သူ႕ကုိၾကမ္းတမ္းေသာ ဘ၀က သင္ၾကားေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။<br />
“ဒါျဖင္႔ ေမာင္ဖုိးတုိးေလးရဲ႕ မိခင္ဟာ အခုေယာက်ာၤးနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္ေပါ့”<br />
“ဟုတ္ကဲ႔”<br />
<br />
“ခုေပါင္းေနတဲ႔ ေယာက်ာၤးက ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕မိခင္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ ေကြ်းေနလုိ႔လား ”<br />
“ဟင္႔အင္း အေမကပဲရွာေကြ်းတာပါ။ ျပီးေတာ႔ အေဖ႔လုိပဲ သူလည္း အရက္ေသာက္<br />
တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူကအေဖထက္ တစ္ခုသာတယ္”<br />
“ဘာမ်ားပါလိမ္႔ကြာ”<br />
“အေမ႔ကုိမရိုက္ပါဘူး၊ မႏွိပ္စက္ဘူး၊ မူးရင္ မရမ္းဘူး”<br />
ကြ်န္ေတာ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သႊားေစေသာ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕အေျဖ ျဖစ္သည္။<br />
<br />
“ကဲ…ေမာင္ဖုိးတုိး၊ မင္းကိုေနာက္ဆုံး တစ္ခုပဲေမးေတာ႔မယ္ မင္းအေဖဟာ မင္းအေမကုိ သံေယာဇဥ္ မျပတ္လုိ႔ ျပန္ေပါင္းခ်င္လုိ႔ ကြာမေပးႏုိင္တာ ဆုိရင္ေရာ မင္းက ျပန္မေပါင္းေစခ်င္ဘူးလား”<br />
“ဟင္႔အင္း ျပန္မေပါင္းေစခ်င္ေတာ႔ပါဘူး”<br />
“ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ားပါလိမ္႔ကြယ္”<br />
<br />
“အေဖ႔လက္ထဲ အေမျပန္ေရာက္သြားရင္လည္း အေဖဟာ အေမကုိ တတိယေျမာက္ ေနာက္ေယာက်ာၤးေနာက္ လုိက္ေျပးေအာင္ ႏွိပ္စက္ဦးမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ အေမဟာ<br />
အေဖ႔အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္း ေတာင္းေပးတတ္တဲ႔ ေငြတြင္းၾကီးလုိ ျဖစ္ေနတာကုိး။ ဒါေၾကာင္႔ အေဖက အေမ႔ကုိ ကြာမေပးခ်င္တာ”<br />
<br />
(၃)<br />
တရားျပဳိင္ျပ သက္ေသမ်ားကို စစ္ေဆးသည္႔ ရုံးခ်ိန္းေန႔တုိင္းမွာ သူမိခင္ႏွင္႔အတူ လုိက္ပါလာေလ႔ရွိ ေသာ ဖုိးတုိးေလးသည္ ဒီကေန႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားေနသည္ကုိ တရားခြင္အ၀င္၀ တံခါးရြက္ကုိမွီလ်က္ စူးစိုက္နားေထာင္ေနရွာသည္။<br />
တရားလုိ တရားျပဳိင္ႏွစ္ဦးကိုမႈ ဖုိးတုိးေလးက ေက်ာခုိင္းလ်က္ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ လွည႔္ရပ္ေနၾကသည္။<br />
<br />
စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားရင္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေမာ္ၾကည္႔လိုက္တုိင္း ခံစားမႈ ထုံထုိင္းေသာ စက္ဆုပ္ဖြယ္မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခုကုိ ေက်ာ္လ်က္ ညႈိးလ်ရီေ၀ေသာ ဖုိးတုိးေလး၏ မ်က္၀န္းအစုံႏွင္႔<br />
တည္႔တည္႔ တန္းတုိးေနတတ္သည္။<br />
<br />
“အမိန္႔”<br />
မစစ္ေဆးလုိေသာအမႈ၊ မဖတ္ၾကားခ်င္ေသာ စီရက္ခ်က္။ မခ်ခ်င္ေသာ အမိန္႔ကို ေရွာင္လြဲ၍ မရႏုိင္ျပီ။<br />
<br />
“ေကာက္ခ်က္(၁)ႏွင္႔(၂)ပါ အေျဖမ်ားအရ တရားလုိႏွင္႔ တရားျပဳိင္တုိ႔ ဆက္လက္ေပါင္းသင္းေနလွ်င္<br />
လည္း အက်ဴိးထူးဖြယ္ မျမင္သျဖင္႔ တရားလုိ စဲြဆုိသည္႔အတုိင္း အၾကင္လင္မယားအျဖစ္မွ ကြာရွင္းျပတ္စဲခြင္႔ျပဳ၍ စရိတ္ႏွင္႔တကြ အႏုိင္ဒီဂရီ ခ်မွတ္ေပးလိုက္သည္။”<br />
စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားျပီးဆုံးသည္ႏွင္႔ တစ္ျပဳိက္နက္ တရားခြင္ေပၚမွေန၍ ဖုိးတုိးေလးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။<br />
သူ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကုိ လွည္႔မေနေတာ႔ပါ။ တံခါးရြက္ကုိ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္၊ ေက်ာင္းစိမ္းပုဆုိး ခါးပုံစ ကေလးကုိျဖဳတ္၍ မ်က္ရည္တုိ႔သုတ္လ်က္၊ ပုခုံးကေလးႏွစ္ဖက္ သိမ္႔သိမ္႔လႈပ္ခါလ်က္။<br />
“ဖုိးတုိးရယ္ မင္းပဲ ကြာေပးေစခ်င္ဆုိ”ဟု သူ႔ကုိ အျပစ္မတင္ရက္ပါ။<br />
လုံျခဳံစႊာ ခုိလႈံေႏြးေထြးရာ မုိးေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလုံး ျဗဳန္းခနဲအက္ကြဲျပဳိက်သြားျခင္းအတြက္ အဘယ္ရင္ေသြးငယ္က ၀မ္းေျမာက္ႏုိင္မည္လဲကြယ္..။<br />
<br />
ေမာင္ရင္႔မာ(ေက်ာင္းကုန္း)<br />
<br />
(PS ေလာကမွာ မိသားစုတခုျပိဳကြဲတာေလာက္ ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္မ႐ိွ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။<br />
မိသားစုတိုင္း ေအးခ်မ္းေပ်ာ္၇ႊင္မႈ ဟာ ကမာၻ ၾကီးရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈပါ။ သားသမီး ကို အေဖကို ပိုခ်စ္လား အေမကို ပိုခ်စ္လားေမးျခင္းဟာ<br />
ေမးသင္႕ေသာေမးခြန္း မဟုတ္ပါဟုေျပာခ်င္ပါတယ္ ၊ သားသမီးေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ဟာ မိဘက ကိုယ္႕အေပၚ တန္ဖိုးထားျခင္းပါ။<br />
တန္ဖိုး႐ိွေသာ လူအဖြဲ႕ တိုင္းမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ႕ မိသားစုေတြ ပါ၀င္မွာ မလြဲပါဘူး။)ခ်မ္းေျမ႕<br />
<br />
Labels: ၀တၳဳ<br />
<br />ေအးေအးလင္းhttp://www.blogger.com/profile/13580427015943147755noreply@blogger.com0